EP.9 | ทำงานวันแรก

@เพนท์เฮ้าส์แทนคุณ

APN เป็นชื่อเรียกในวงการอสังหาริมทรัพย์ถึงบริษัทใหญ่ที่ทำธุรกิจซื้อขายและพัฒนาที่ดินและที่อยู่อาศัยทั้งแนวราบและและแนวดิ่ง โดยมีประธานบริหารฯ คือเจ้าสัวธิเดช อาทิตย์พาณิชย์ ปัจจุบันผู้ดำเนินงานเป็นผู้บริหารอาชีพที่จ้างมา

คอนโดสูง 60 ชั้น ที่สร้างมากกว่า 20 ปี ถูกส่งเป็นของขวัญให้แทนคุณเมื่ออายุครบ 12 ปี โดยเงื่อนไขการโอนสินทรัพย์ คือ เมื่อสมรสแล้ว ดังนั้นชื่อเจ้าของปัจจุบันคือ เจ้าสัวธิเดช อาทิตย์พาณิช หรือป๋า ของชายหนุ่มสามพี่น้อง

พี่ชายคนโต หรือ ตรัยคุณเริ่มเข้ามาตกแต่งและทำเพนท์เฮ้าส์ พร้อมวางระบบความปลอดภัยตามที่น้องชายร้องขอ บอกว่าจะกลับมาไทย ให้ช่วยทำบ้านไว้ให้หน่อยพร้อมส่งแบบแปลน ดีไซน์ และความต้องการทุกอย่างถูกระบุมาละเอียดยิบ

แทนคุณที่ไม่ค่อยชอบพูดคุยกับพ่อตัวเอง มีอะไรมักคุยกับพี่ชายมากกว่า เขาเริ่มย้ายมาอยู่ที่นี่เมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา โดยไม่มีใครทราบ ยกเว้นพี่ชาย

ที่จอดรถแยกชั้นเฉพาะสำหรับยูนิตของเพนท์เฮ้าส์ ลานจอดมีรถหลากหลายคัน รวมถึงสปอร์ตไบค์

ทันทีที่ทะเบียนรถแทนคุณวนเข้าอาคารคอนโดหรู ทีม รปภ.จะรับทราบทันทีว่าเป็นลูกค้าที่อาศัยอยู่ชั้นนี้ โดยไม่รู้ว่าเป็นเจ้าของคอนโดนี้

"พี่แทน ถ้าต่อไปตอนพี่ไม่อยู่ ฉันจะเข้าออกเพนท์เฮ้าส์ไปทำงานยังไงล่ะคะ พี่อลิซจะมารับหรอ"

"ไม่ค่ะ ขับรถเข้าออกเองได้เลย พี่สั่งทีมให้รับทราบแล้ว"

"จริงหรอ" เสียงดีใจของไลลาแสดงออกชัดเจนจนปิดไม่มิด

"ขึ้นลงคอนโดใช้ลิฟท์เราได้เลย"

"ดีจัง ฉันจะไม่พาใครมาเลยค่ะ จะระวังสุดๆ"

ดีแล้ว แทนคุณไม่อยากเป็นคนเอ่ยเรื่องนี้เอง เดี๋ยวจะหาว่าเป็นนกน้อยในกรงทองอีก

สองคนช่วยกันยกข้าวของที่ซื้อมาเข้าเพนท์เฮ้าส์ หลังจากมาถึงครัวสาวน้อยก็พยายามจำลองบทเป็นภรรยา

"พี่ไปอาบน้ำก่อนเลย ฉันจะทำอาหารให้เอง"

"........" ถึงจะไม่รู้ว่ามันยากมั้ย แต่ถ้าเธอจะลองทำเอง ก็คงต้องปล่อยให้ทำ

ร่างสูงเดินเข้าห้องนอนไปอาบน้ำ พร้อมเก็บกระเป๋าเตรียมเดินทางวันพรุ่งนี้

ตอนนี้ทีมบอดี้การ์ดของเขาจากเดิมมีแค่ 5 คนต้องเพิ่มเป็น 10 คน เพื่อมาดูแลไลลา และเพิ่งสั่งเพิ่มอีก 5 คน เพราะการไปทำงานเป็นครูสอนพิเศษ

รายงานการติดตามตัวไลลาถูกส่งมาหาเขาอย่างต่อเนื่อง ไม่นับทีมข้อมูลที่ยังแจ้งอยู่ว่ามีคนตามหาไลลาผ่านออนไลน์ทั้งระบบเปิดและระบบปิด

[คุณแทน สรุปเบื้องต้นว่าเป็นคุณพรเทพหัวหน้าทีมบริหารของบริษัทคุณพ่อไลลา กับอีกคนคือหัวหน้าฝ่ายบริหารทรัพย์สินของบริษัท]

"โอเค แต่ก็ติดตามดูเรื่อยๆนะ ติดแท็กไว้ และรายงานทุกอย่าง ส่วนพวกนั้นผมจะส่งทีมกฎหมายของอาทิตย์พาณิชไป"

[เรื่องรถของไลลา]

"ครับ ว่า"

[เป็นเทสล่ารุ่นเล็ก EV โมใหม่แล้ว กันกระสุนพร้อมติดระบบติดตามตัว ซอฟต์แวร์ในรถซื้อประกันเพิ่มจากบริษัทผู้ผลิต แต่ผมส่งรถไปหาทีมที่สิงคโปร์เรื่องวิเคราะห์ความน่าจะเป็นในการแฮก เขาบอกว่ามีโอกาสน้อยกว่า 0.03 เปอร์เซ็นต์ แต่ติดตั้งระบบป้องกันเพิ่มให้อีกชั้น

ข้อมูลการขับนอกจากรายงานเจ้าตัวแล้ว จะส่งมาหาคุณแทนทุกวันครับ]

"ให้ส่งแบบ jet report มาทุกวัน แต่ให้เลือกกด realtime ด้วย"

[รับทราบครับ

เครื่องบินที่นายจะเดินทาง พรุ่งนี้พร้อมที่สุวรรณภูมิ เครื่องส่วนตัว EC ZONE นะครับ 8AM]

"ครับ ขอบคุณมาก"

แทนคุณที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาเดินมาดูร่างบางทำอาหาร พยายามจะช่วย

"ให้พี่ช่วยทำอะไรมั้ย"

"ช่วยชิมก็พอค่ะ ครั้งแรกเลย ไม่รู้กินได้มั้ย"

เธอตักน้ำซุปขึ้นมาให้ชิม ปากเล็กๆช่วยเป่าก่อนส่งช้อนให้ แทนรับช้อนจะเอาเข้าปากเอง แต่...

"ฉันถือไว้ค่ะ พี่ชิมเลย ช้อนมันร้อน"

คนตัวสูงก้มลงมาชิม เขาไม่รู้เลยว่ามันรสชาติยังไง เพราะนี่คือครั้งแรกที่เธอป้อนอะไรใส่ปากให้แบบนี้

"จืดไปมั้ยคะ"

"อร่อยแล้วครับ"

"โอเค งั้นพี่แทนช่วยเอาหม้อที่เราซื้อมาตั้งให้หน่อยนะคะ ฉันทำไม่เป็น"

"ได้ เดี๋ยวพี่สอนให้ด้วย เผื่อไลลาอยากใช้ตอนพี่ไม่อยู่"

สองหนุ่มสาวทำตัวราวเป็นข้าวใหม่ปลามัน ช่วยกันตั้งโต๊ะทานข้าว ว่าที่ศรีภรรยาจะยกหม้อน้ำซุปมาเทใส่หม้อไฟ ก็ยกไม่ไหว คนตัวโตรีบเดินมายกเทให้เอง ผักสดมากมายที่เยอะจนแทนคุณเริ่มกังวลว่าจะกินหมดได้อย่างไรถูกยกมาตั้งพร้อมให้นำใส่หม้อแล้ว

"น้ำจิ้มยี่ห้อนี้อร่อยมากๆ ที่บ้านฉัน...อืม แม่บ้านเคยบอกค่ะ"

ไลลาพยายามไม่นึกถึงที่บ้าน พวกเขาไม่ได้ติดต่อหาเธอ เธอก็ไม่ได้ติดต่อหาพวกเขาเช่นกัน ร่างบางไม่รู้ว่าเหตุที่ไม่มีใครติดต่อหาเธอนั้น เพราะพวกเขาไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว แต่ที่เธอไม่ได้แปลกใจนั้น เพราะความสัมพันธ์ที่ไม่สู้ดีของครอบครัว มันบอกชัดว่า ต่อให้พวกนั้นมีชีวิตอยู่ก็ไม่ติดต่อมาอยู่ดี

"ที่โรงเรียนเขาชอบที่ฉันเอาพวกแม่พิมพ์ธรรมชาติไปสอนเด็กด้วยนะ"

เธอรีบเล่าให้พี่แทนฟัง พร้อมวิ่งไปหยิบมือถือมาสไลด์โชว์รูปที่ถ่ายผลงานวันนี้

การพิมพ์ภาพด้วยสีน้ำสำหรับเด็ก โดยใช้ใบไม้และเศษวัสดุรอบตัว คุณครูเล่าไม่หยุด คนฟังก็ได้แต่นั่งฟังไปยิ้มไป

"ทานด้วยสิไลลา พี่กินคนเดียวจะหมดแล้วนะ"

"ค่ะ แล้วเด็กที่ชื่อ ข้าวโอ๊ตนะคะ น่ารักมากเลย พูดยังไม่ชัดเลยนะคะ ร้องไห้เพราะมาเรียนครั้งแรก แต่ตอนกลับก็...(อ้ำ)..."

คนฟังเริ่มทนไม่ไหว ช่วยป้อนให้เธอได้กินบ้าง

การไปทำงานดูเหมือนจะสร้างโลกใหม่ให้สาวน้อย เธอมีความสุขแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งทำให้ร่างสูงรู้สึกผิดที่ทำให้เธอมีความสุขไม่ได้

ไลลารีบเคี้ยวเพื่อจะเล่าต่อ

"พอตอนจะกลับ ข้าวโอ๊ตก็ร้องอีกค่ะ ไม่ยอมกลับ คุณแม่ต้องมานั่งคุยนานเลย"

"ที่โรงเรียนมีครูผู้ชายมั้ย"

"มีนะคะ เป็นครูยิมนาสติก เขาจะมีพื้นที่เหมือนยิมในโรงเรียนด้วย"

"อืม"

"แต่พี่แทน ไม่ต้องห่วง เขาเป็นแฟนกับครูสอนเชาวเลขค่ะ"

"อ่อ"

"เป็นผู้ชายด้วยกันด้วย"

"อ่อ"

แทนคุณอมยิ้มระหว่างนั่งหั่นหมูให้ชิ้นเล็กลงเพื่อจะช่วยป้อน คนตื่นเต้นการงานวันแรก พูดเก่งใหญ่เลย บางทีเพราะเธอขาดประสบการณ์ในชีวิตก็เป็นไปได้ ทำให้เธอไม่ค่อยได้ถ่ายทอดอะไรออกมาทั้งที่เป็นคนที่อยากเล่าเรื่องมากมาย

"ชอบมากๆเลยใช่มั้ยโรงเรียนน่ะ" เขาช่วยป้อนให้ เห็นมือเธอค้างที่ถ้วยอยู่นานแล้ว

ไลลาพยายามเคี้ยวอยู่ เลยได้แต่พยักหน้ารับ

หลังจากนั้นเธอก็เล่าอีกหลายอย่างทั้งเรื่องครู เรื่องเด็ก เรื่องที่เลิกงานวันนี้จะทำยำวุ้นเส้นแล้วเปลี่ยนใจ เรื่องพรุ่งนี้ว่าจะสอนอะไร และเธอจะทำเมนูไหนตอนเขากลับมา

บทสนทนาที่มีผู้ฟังตั้งใจ แม้ในอ่างอาบน้ำ ไลลาก็ยังอยากเล่าอยู่ ชายหนุ่มรู้สึกคิดถูกที่กลับบ้านมาทันทีที่เธอบอก เพราะเขาไม่เคยเห็นไลลาเป็นแบบนี้มาก่อนเช่นกัน ใจเริ่มไม่อยากไปทำงานแล้ว เธอคงมีเรื่องตื่นเต้นมาเล่าอีกแน่เลย

"ไว้แชทมาเล่าให้พี่ฟังนะ ตอนพี่ไม่อยู่"

เขาพูดพลางนั่งในอ่าง ไลลาช่วยขัดถูหลังให้คนตัวโต วันนี้รู้สึกพลังงานมีมากขึ้นกว่าปกติ เธอบริการใหญ่เพราะสนุกที่ได้เล่าเรื่อง

"คงพิมพ์ไปรัวเลย ฮ่าๆ"

ไลลาก็รู้สึกว่าตัวเองพูดเยอะ เลยเริ่มขำความผิดปกติ

"ช่วยอ่านด้วยนะคะ" เธอบอก

"อ่านครับ อ่านทุกครั้งที่ส่ง"

"งั้นเปลี่ยนใหม่ ช่วยตอบสักหน่อย ให้รู้ว่า ไม่ได้คุยคนเดียว"

"ครับ"

แทนคุณหันมาหาคนถูหลังก่อนอุ้มให้มานั่งที่ตัก

"ตามสัญญานะคะ ไม่เถลไถล และเชื่อฟังบอดี้การ์ด"

"ค่าาาาา"

ความสดใสเกินไปวันนี้ของเธอ ทำให้ไม่แน่ใจว่ารับปากไปอย่างนั้นมั้ย ชายหนุ่มก้มลงจูบหญิงสาวจนเธออดตอบสนองไม่ได้ ความละมุนละไมที่เขาสัมผัสนั้นช่างวาบหวามเหลือเกิน