พี่ว๊าก

วันเปิดเทอม...

กล้วย....

วันนี้เปิดเทอมวันแรกฉันก็เลยตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะต้องเดินไปขึ้นรถเมล์ไปมหาลัย ถามว่าทำไมไม่ไปกับพี่ดิน อยากจะบอกว่าเขายังไม่กลับห้องเลยตั้งแต่เมื่อวาน ฉันได้ยินเพื่อนเขาโทรมาตามให้ไปร้านเหล้าเพื่อฉลองเปิดเทอมไม่รู้ฉลองอะไรกันถึงเช้ายังไม่กลับ แล้วเขาไม่ไปเรียนหรือยังไง แต่ก็ช่างเถอะนั่นมันเรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของฉัน 

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก แอ๊ดดดด เสียงรหัสประตูดังขึ้นฉันที่กำลังก้มใส่ถุงเท้าอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองพอประตูเปิดเข้ามาฉันก็เห็นเจ้าของห้องที่กลับมาในสภาพเหมือนยังไม่สร่างเมาและแน่นอนว่าต้องมีรอยดูดกลับมาทุกครั้ง 

"จะไปไหนแต่เช้า ห้าวววว" คนถามที่ถามพร้อมกับหาวจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์

"ถามได้วันนี้เปิดเทอมกล้วยก็ต้องไปมหาลัยไหม"

"นี่มันเพิ่งหกโมงครึ่งจะรีบไปไหน"

"กว่าจะเดินจากหน้าคอนโดไปหน้าปากซอยและกว่ารถเมล์จะมาพี่คิดว่ากล้วยต้องใช้เวลานี่นาทีกว่าจะถึงมหาลัย"

"แล้วใครใช้ให้ขึ้นรถเมล์ไป"

"อ่าวถ้าไม่ให้ขึ้นรถไปจะให้ไปยังไงเหาะไปหรือไง"

"ฉันก็เรียนมหาลัยเดียวกับเธอไหม เดี๋ยวฉันไปส่งรอก่อนขอไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวไปพร้อมกัน อ่อชงกาแฟให้ด้วยไม่ต้องใส่น้ำตาล ห้าวววว" เขาพูดเองเออเองเสร็จสรรพก่อนจะเดินโซซัดโซเซลากสังขารเข้าห้องนอนตัวเองไป สภาพของเขาเป็นแบบนี้จะไปเรียนไหวไหมเนี่ยฉันคิดในใจ

สรุปฉันก็ต้องนั่งรอพี่ดินเพื่อไปเรียนกับเขาแล้วก็ทำหน้าที่ชงกาแฟรอ อยากจะบอกว่าฉันอยู่ที่นี่ไม่ต่างจากแม่บ้านคนรับใช้เขาเลย เพราะฉันทั้งซักผ้าทั้งของฉันและของเขาทั้งทำความสะอาดห้อง มันคือหน้าที่ของฉันบางวันฉันก็ต้องทำกับข้าวให้เขากินแต่ฉันก็ไม่ได้บ่นนะเพราะถือว่าฉันมาอยู่กับเขาเขาไม่คิดค่าน้ำค่าไฟก็ดีแค่ไหนแล้ว

ฉันนั่งรอเขาอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็เดินออกมาจากห้องนอนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบอยากจะบอกว่าเขาดูดีมากๆในชุดนี้เขาเดินผ่านหน้าฉันไปแล้วเดินไปหยิบกาแฟที่ฉันชงไว้ให้ไปดื่มคืออยากจะบอกว่ากลิ่นน้ำหอมของเขามันหอมมากๆหอมจนฉันเคลิ้มแต่ฉันไม่ชมเขาหรอกเดี๋ยวเขาจะเหลิง

"ตอนเช้าฉันไปส่งเธอแต่ตอนเย็นเธอต้องกลับเองเพราะฉันมีนัด"

"นัดกับใครกับสาวอีกล่ะสิ" ฉันพูดไม่คิดอีกแล้วอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ

"อืมแน่นอนดิถ้าไม่นัดกับสาวจะให้นัดกับใคร"

"ระวังเหอะจะติดโรคตาย"

"ฉันผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยฉันรู้วิธีป้องกันแล้วอีกอย่างฉันก็ไปตรวจเลือดทุกๆสามเดือน เธอไม่ต้องห่วงว่าที่ผัวในอนาคตของเธอจะเป็นอะไรไปหรอกน่า"

"พูดเหมือนกับว่าอยากได้กล้วยเป็นเมียอย่างงั้นแล่ะ"

"ก็ถ้ามันจำเป็นก็ต้องเอามั้ยวะ"

"แต่กล้วยไม่เอาพี่หรอกจะบอกให้"

"แล้วเธอคิดว่าฉันอยากได้เมียหน้าตาบ้านๆแบบเธอหรือยังไง"

"ถ้าอย่างงั้นพี่ก็ไปบอกพ่อแม่พี่ให้ยกเลิกสัญญาสิ"

"เรื่องอะไรถ้าฝ่ายฉันยกเลิกฉันก็ต้องเสียเงินให้เธอสิบล้านเรื่องอะไรจะยอม"

"แล้วจะให้ทำยังไงในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้...เอ่อไม่ได้รักกันแล้วเราจะแต่งงานกันไปทำไมอยู่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก"

"มันมีวิธีอื่นอยู่ แต่เรื่องนี้เธอคงยังไม่รู้เพราะถ้ารู้เธอไม่มาบ่นแว๊ดๆใส่ฉันแบบนี้หรอก"

"วิธีไหนอ่ะ"

"ไว้กลับไปบ้านแล้วเธอก็ลองถามพ่อแม่เธอดู"

ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ฉันต้องกลับไปถามพ่อกับแม่ว่าจะมีหนทางไหนที่ฉันไม่ต้องแต่งงานกับผู้ชายหน้าหม้อหื่นกามแบบเขา

เขาขับรถมาจอดตรงที่จอดรถของคณะบริหาร พอเขาลงจากรถฉันก็รีบตามลงมาซึ่งทำให้มีนักศึกษาหลายๆคนหันมามองโดยเฉพาะนักศึกษาผู้หญิงที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาเหมือนอยากรู้ว่าฉันเป็นใครมากับเขาได้ยังไง 

"พี่ดินทำไมมีแต่คนมองกล้วยอ่ะ"

"เขามองตัวประหลาดมั้งดูชุดนักศึกษาที่เธอใส่ดิ นึกว่าจะไปบวชชี" ฉันก้มมองชุดตัวเองซึ่งมันเป็นชุดที่ฉันเลือกซื้อเองเพราะมันสามารถใส่ได้จนจบคือฉันเลือกตัวใหญ่ๆเอาไว้ก่อนจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อทุกเทอม

"หรือกล้วยจะต้องใส่ชุดนักศึกษาชุดนั้นคนจะได้ไม่มอง" ฉันนึกถึงชุดนักศึกษาสั้นรัดรูปชุดนั้นที่เพื่อนฉันซื้อให้เพราะฉันเห็นนักศึกษาผู้หญิงหลายๆคนก็ใส่กันบางคนกระโปรงสั้นกว่าฉันอีก

"ชุดนั้นก็เหมือนกันไม่ต้องใส่มาโคตรน่าเกลียด"

"น่าเกลียดอะไรคนอื่นก็ใส่ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหนเลย"

"คนอื่นใส่อ่ะมันสวยเซ็กซี่แต่ไม่ใช่กับเธอ เข้าใจไหม"

"หึ ในสายตาพี่กล้วยคงไม่มีอะไรดีสักอย่างเลยสินะ ก็อย่างว่าอ่ะเนอะคนมันเกลียดกันไม่ชอบหน้ากันจะให้ชมให้พูดดีด้วยคงไม่ได้"

พอฉันพูดจบเขาก็มองหน้าฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดแล้วก็เดินขึ้นตึกไป

หลังเลิกเรียน...

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ลานกิจกรรมกับนักศึกษาปีหนึ่งคนอื่นๆรวมถึงซีนิวด้วย อยากจะบอกว่าซีนิวฮอตมากมีแต่คนมาขอถ่ายรูปซึ่งมันก็ไม่แปลกหรอกเพราะเขาเป็นนักแสดงมีชื่อเสียงและอีกไม่นานเขาก็จะไปประเทศจีนเขาบอกกับฉันว่าเขาจะมีแฟนมีทที่นั่นด้วยแต่อาจจะต้องไปช่วงปิดเทอมเพราะเขาให้ความสำคัญกับเรื่องการเรียนมาเป็นอันดับหนึ่ง เห้อ เกิดมาหน้าตาดีแล้วนิสัยยังดีอีกต่างหากต่างจากอีกคนที่มีดีแค่หน้าตา

พอพูดถึงเขาเขาก็เดินมาพอดี 

"นั่นไงพี่ชายฉันชื่อซีนาย" ซีนิวชี้ให้ฉันดูพี่ชายของเขาที่หล่อไม่แพ้กันเขากำลังเดินตามหลังพี่ดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่ตอนนี้ทั้งสี่คนยืนอยู่ตรงด้านหน้าของนักศึกษาปีหนึ่งทั้งหมด

"แล้วพวกเขาไปทำอะไรตรงนั้นเหรอ" ฉันถามพร้อมกับมองไปที่พวกเขาทั้งสี่คนที่ยืนเอามือกอดอกบางคนเอามือไขว้หลังมองเด็กปีหนึ่งอยู่เหมือนกำลังจับผิด ซึ่งฉันก็ดันบังเอิยไปสบตาเข้ากับอิพี่ดินที่มองมาที่ฉันพอดิบพอดี

"นี่เธอไม่รู้เหรอว่าพวกพี่ดินคือพี่ว๊ากน่ะ"

"พี่ว๊ากคืออะไร"

"พี่ว๊ากก็คือคนที่จะมาดูแลน้องๆปีหนึ่งไง"

"แล้วพี่ดินมาเป็นว๊ากเนี่ยนะพวกเขาคิดยังไง"

"ทำไมเหรอพี่ดินก็เหมาะสมดีนะ"

"อืมเอาที่สบายใจละกัน"

ฉันแอบดูอิพี่ดินที่ตอนนี้กำลังพูดโน่นนั่นนี่เกี่ยวกับคณะเกี่ยวกับมหาลัย พอมองเขามุมนี้มันดูแปลกตาไปไม่เหมือนพี่ดินคนเก่าที่ฉันเคยรู้จักเลย แล้วทุกคนก็ตั้งใจฟังเขาพูดเขาดูภูมิฐานมากๆเลย จนฉันอดไม่ได้ที่จะแอบเอามือถือขึ้นมาแล้วถ่ายรูปเขาแล้วส่งไปให้ป้าปลายดู ฉันแอบถ่ายรูปเขาไว้เกือบสิบรูป พอถ่ายเสร็จก็แอบดูแอบขำคนเดียวเพราะดูท่าทางเขาเก๊กเว่อร์

"ทำอะไร" เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ฉันรีบหันไปมองปรากฏว่าเป็นอิพี่ดินกับเพื่อนๆของเขาที่ไม่รู้ว่าเดินมาตอนไหน ฉันรีบเก็บมือถือเข้ากระเป๋าทันที

"พวกพี่ๆปีสี่เขากำลังพูดอยู่ทำไมไม่ฟัง" เขาถามฉันเสียงดุ ไอ้ฉันจะตอบกลับไปเหมือนที่เคยก็ไม่กล้าเพราะตอนนี้เขาเป็นพี่ว๊ากส่วนฉันเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งไม่ใช่พี่ดินกับยัยกล้วย

"ขอโทษค่ะ" ฉันจำใจต้องเอ่ยปากขอโทษ

"ออกไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบ" พี่ซีนายพี่ชายของซีนิวบอกฉันเสียงเข้ม

"ห๊ะยี่สิบรอบ!!!" ฉันตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น

"พี่สั่งให้ไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบปฏิบัติ!!!" สุดท้ายฉันก็ต้องลุกไปวิ่งตามคำสั่งของพี่ชายซีนิวอย่างปฏิเสธไม่ได้ส่วนอิพี่ดินก็ทำได้แค่ยืนกอดอกมองไม่ช่วยฉันสักคำ

และกว่าฉันจะวิ่งเสร็จเขาก็เลิกประชุมกันเรียบร้อยแล้ว ซีนิวเดินมาหาฉันพร้อมน้ำดื่ม

"ขอบใจนะ" ฉันพูดอย่างเหนื่อยหอบเพราะยี่สิบรอบไม่ใช่น้อยๆ แต่ดีที่ฉันเป็นคนชอบออกกำลังกายก็เลยทำให้ไม่เหนื่อยมากจนเป็นลมไปเสียก่อน

"ว่าแต่นี่ก็ค่ำแล้วเธอจะกลับยังไง" ฉันมองดูเวลาที่ข้อมือตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้ว

"จะสามทุ่มแล้วรถเมล์คงไม่มีแล้วล่ะ"

" เอางี้เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเองดีไหม"

"ดีดีขอบใจนะเดี๋ยวช่วยค่าน้ำมันยี่สิบ^^"

"ยี่สิบคงล้นถังแน่เลย"

หลังจากนั้นซีนิวก็ไปส่งฉันที่คอนโด ส่วนเจ้าของห้องฉันมั่นใจว่าเขาคงยังไม่กลับเพราะตอนที่ฉันเดินไปที่รถของซีนิวรถเขายังจอดอยู่ที่เดิมอยู่เลย และคืนนี้ก็คงไม่น่ากลับห้องเพราะเมื่อเช้าเขาบอกมีนัดกับเพื่อนๆซึ่งก็คงเป็นพวกพี่ว๊ากเพื่อนเขานั่นแล่ะ

พอกลับมาถึงห้องฉันก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวนอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับฉันก็เลยหยิบหนังสือเรียนมาอ่านเพราะเมื่อเช้าอาจารย์บอกว่าอาทิตย์จะสอบเก็บคะแนน แต่อ่านไปอ่านมาสักพักฉันก็เริ่มหิวก็เลยเดินออกมาจากห้องเพื่อหานมดื่มแต่พอเปิดประตูออกมาฉันดันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่ดังออกมาจากห้องข้างๆ

ตั่บ!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!!

"อ๊าาาา อ๊าาา ดินขา ดิน อ๊ะ อ๊ะ วิไม่ไหวแล้วค่าดินขาาาา"

" อ่าาาาาา วิ เธอแม่งโคตรเด็ดเลย อ่าาาา"

ปั้ง!!!! ป้้ง!!!!! ปั้ง!!!! เสียงทุบประตู

ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!! ตั่บ!!!!!

"โอ๊ยเอากันเบาๆ หน่อยได้มั้ยคนจะอ่านหนังสือ!!!"

ฉันทั้งตบประตูทั้งตะโกนบอกแต่คนในห้องก็ไม่ยอมหยุดยังคงส่งเสียงน่าเกลียดออกมาไม่หยุดหย่อน

"เงียบหน่อยโว๊ยยยยย!!!"

"คนเอากันใครมันจะเงียบได้วะยัยเด็กโง่!!!"

"ไอ้พี่ดินโรคจิต!!!!" ฉันตะโกนด่ากลีบไป

"อ๊ะ อ่าาา ระ โรคจิตก็ว่าที่ผัวเธอล่ะว๊ายัยกล้วยเน่า!!!!" เสียงกระท่อนกระแท่นที่สุดแสนจะกวนอวัยวะเบื้องล่างตะโกนออกมา มันน่าเอาอะไรยัดปากซะจริงๆ