5. คนที่ฉันชอบ NC

ด้านเฟรีนก็ไม่รอช้าเธอก็จัดการท่อนเอ็นอวบอิ่มของเสี่ยกำจรอย่างหนักหน่วงมากขึ้น จนมันแข็งเต็มปากของเธอเลย เธอเอามือรูดชักสลับไปมาอย่างเอาใจเขา เพราะเธอรู้ว่าเสี่ยชอบให้เธออมท่อนเอ็นของเขาให้

“อื้อ…อื้อ..อื้อ…แผล็บ…ชอบไหมค่ะเสี่ย…อ่าส์…” เฟรีนถามไปแล้วก็เงยหน้ามองเสี่ยกำจรที่ทำหน้าฟินๆออกมา

“ชอบที่สุดเลยหนูเฟรีน หนูทำให้เสี่ยเสียวมากเลย อ่าส์….ซี๊ด….” กำจรพูดไปแล้วเขาก็โยกท่อนเอ็นเข้าใส่ปากของเด็กสาวไปแบบชอบใจ ก่อนจะถอนท่อนเอ็นออกมาแล้วพูดต่อไป

“แต่เสี่ยอยากจะเสียวกว่านี้ตอนที่อยู่ในหอยของหนู….ขอเสี่ยกระแทกหอยหนูให้สะใจหน่อยสิ” เสี่ยกำจรพูดจบก็จับขาของเฟรีนอ้าออกจนกระโปรงนักศึกษาของเธอร่นขึ้นไป

“ได้สิคะเสี่ย หอยของหนูมีไว้ให้เสี่ยกระแทกอยู่แล้วค่ะ มันรอดุ้นของเสี่ยมานานแล้ว…อ้ะ…ซี๊ด…เข้ามาลึกๆเลยค่ะเสี่ย อ้ะ….อ้ะ…เสี่ยขา….แน่นหอยจังเลยค่ะ อ้ะ…ซี๊ด….” เฟรีนพูดไปแบบเอาใจเสี่ยกำจร เมื่อเขาสอดใส่ท่อนเอ็นเข้ามาในตัวเธอ

“โอว์…ซี๊ด…ก็หอยหนูมันเล็กนิ โดนดุ้นใหญ่ๆของเสี่ยเสียบเข้าไปแบบนี้มันก็แน่นสิจ้ะ….อ่าส์…หนูเฟรีน…เสี่ยคิดถึงหอยหนูมากเลย…อือ….วันนี้เสี่ยจะกระแทกให้หายคิดถึงเลย…ตับ ตับ ตับ…” เสี่ยกำจรพูดไปแล้วเขาก็กระแทกท่อนเอ็นเข้าออกในร่องสาวของเด็กสาวไปแบบเสียวกระสัน เพราะเขาถูกร่องสาวของเด็กสาวตอดรัดท่อนเอ็นอวบๆของเขาตลอดเวลาที่เขานั้นเข้าออกในตัวเธอเลย

“อ้ะ อ้ะ อ้ะ…เสี่ยขา…อื้อ….เฟรีนชอบดุ้นของเสี่ยที่สุดเลยค่ะ…อ้ะ อ้ะ อ้ะ ….” เฟรีนพูดจบก็อ้าขาแล้วร้องครวญครางอย่างเร้าอารมณ์ของเสี่ยกำจรไป

แล้วเธอก็เลื่อนมือลงไปบี้คลึงร่องสาวของเธอไปด้วย เพราะเสี่ยกำจรแก่แล้ว และเขาก็ทำไม่ได้นานเธอกลัวว่าเธอจะค้าง ดังนั้นเธอเลยต้องใช้นิ้วบี้ร่องสาวขณะที่เขาเอาเธอทุกครั้ง เพื่อให้เธอนั้นได้เสร็จสมไปพร้อมกับเสี่ยกำจร

“โอว์….ซี๊ด….พรึบ…มีผัวแก่แบบนี้ หนูชอบไหม….ดุ้นใหญ่ๆของเสี่ย มันสู้กับพวกหนุ่มๆที่หนูเคยเอาได้ไหม…อ่าส์…” เสี่ยกำจรเอ่ยถามไปแล้วเขาก็เอามือบีบขย้ำนมก้อนใหญ่ของเธอที่ไหวกระเพื่อมล่อสายตาของเขา ยิ่งเขามองลงไปที่เธอในชุดนักศึกษาแบบนี้แล้วมันก็ยิ่งได้อารมณ์

“ได้สิคะเสี่ย…ดุ้นของเสี่ยยังแข็งแล้วก็ยังใหญ่แน่นร่องเหมือนพวกหนุ่มๆเลยค่ะ อ้ะ อ้ะ อ้ะ…เฟรีนชอบมีผัวแก่แบบนี้ค่ะ…หื่นดี…เฟรีนชอบ…อ้ะ อ้ะ อ้ะ…” เฟรีนพูดไปแล้วก็ครางอย่างเสียวซ่าน เมื่อถูกกระทุ้งจนสุดร่องสาวของเธอติดๆกัน

“หึๆ หนูนี่มันน่ารักน่าเอาจริงๆ อ่าส์…แบบนี้จะไม่ให้เสี่ยหลงหนูได้ยังไงกันล่ะ ….อ่าส์….เพี๊ยะ…หมั่นเขี้ยวจริงๆเลย…งับ…จ๊วบ…จ๊วบ…อืม….แผล็บ…แผล็บ…” เสี่ยกำจรพูดไปก็ตบเต้านมของเธอแล้วเขาก็บีบขย้ำแล้วก้มลงไปดูดเลียแล้วกัดทึ้งอย่างอดใจไม่ไหว แล้วเขาก็รัวกระแทกแบบนั้นแบบรัวๆเลย

“อื้อ…เสี่ยขา…อ้ะ อ้ะ อ้ะ…เฟรีนไม่ไหวแล้วค่ะ อ้ะ อ้ะ หนูจะเสร็จแล้ว” เฟรีนพูดไปแล้วเธอก็เร่งมือบี้ติ่งเสียวของเธอรัวๆเลย จนเธอนั้นเกร็งกระตุกอย่างเสียวกระสันเลย

“โอว์….ซี๊ด….อื้อ…ตอดโคตรแน่นเลยหนูเฟรีน…อ่าส์…เสี่ยก็ไม่ไหวแล้ว…อ่าส์….อ้าปาก…เดี๋ยวนี้…อื้อ….” เสี่ยกำจรถูกร่องสาวตอดรัดจนทนความเสียวไม่ไหว เขาก็ถอนท่อนเอ็นออกมาแล้วเขาก็ไปควบที่หน้าอกของเธอแล้วเอามือชักรูดท่อนเอ็นใส่หน้าของเฟรีนทันที

“แตกออกมาเลยค่ะ อื้อ…” เฟรีนพูดบอกไปก็อ้าปากรับน้ำรักของเสี่ยกำจรไปแบบรู้งาน จนมันพุ่งกระฉูดออกมาใส่ปากและใบหน้าของเธอ แล้วเธอก็ยหน้าขึ้นไปดูดที่หัวท่อนเอ็นของเสี่ยกำจรอย่างต้องการให้เขานั้นเสียวมากขึ้นอ

“อ่าส์..หนูเฟรีน…..อือ….ซี๊ด….” เสี่ยกำจรพูดไปแล้วเขายิ้มออกมาด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มอย่างชอบใจ เมื่อเขานั้นได้เสร็จสมไปแบบเสียวซ่านกับเด็กสาวแล้ว เขาก็ยังโดนเด็กสาวอมท่อนเอ็นของเขาเล่นอีก มันก็ยิ่งทำให้เขานั้นยิ้มอย่างถูกใจเลย

จากนั้นเสี่ยกำจรก็ตบรางวัลให้กับเฟรีนอย่างงามกับการที่เธอช่วยให้ความสุขกับเขา แล้วเขาก็ต้องรีบกลับบ้านเพื่อไม่ให้เมียที่บ้านของเขารู้ว่าเขามาเหลวไหลกับเด็กสาวคราวลูกแบบนี้ ทำให้เฟรีนนั้นโล่งใจไปเลยที่เธอนั้นมีเงินจ่ายค่าคอนโดและค่ากินในอาทิตย์นี้แล้ว เพราะเสี่ยกำจรมาแต่ล่ะทีเธอก็ได้ไม่ต่ำกว่าสามหมื่นแล้ว และที่สำคัญเขาก็ไม่ได้มาบ่อยก็แค่อาทิตย์ล่ะครั้ง หากเธออยากได้เงินเพิ่ม เธอก็แค่หาเสี่ยหน้าโง่คนอื่นมาเปย์เธอก็เท่านั้น แต่ก็น้อยครั้งเพราะแค่เสี่ยกำจรคนเดียวเธอก็สบายแล้ว

หลายวันต่อมา…

หลังจากที่เจนลดานั้นมาเรียนกับพี่ชายมาหลายวันแล้ว วันนี้เธอก็ได้ขับรถของตัวเองมาเรียนเป็นวันแรกพอเรียนช่วงเช้าเสร็จแล้วเธอก็ชวนเพื่อนๆของเธอไปนั่งคาเฟ่ที่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยเพื่อรอเรียนในภาคบ่ายต่อ…แล้วเธอก็ขับรถผ่านมาที่หน้าตึกคณะบดีเธอก็จอดรถแบบกะทันหันทันที

“เอี๊ยด!....โอ๊ย! เจด้า แกจะเบรกรถทำไมเนี่ย หัวฉันเกือบทิ่มชนแล้วเนี่ย” แบมบี้ที่นั่งมาด้วยพูดไปแล้วก็หันไปมองเพื่อนสาวแบบบ่นๆ

“ขอโทษทีแก พอดีฉันเห็นรุ่นพี่ที่ฉันตามหาแล้วอ่ะ…นั่นไงแก พี่คนนี้แหละที่ฉันชอบอ่ะ…” เจนลดาพูดไปก็ชี้ให้เพื่อนสาวดูป้ายยินดีต้อนรับของมหาวิทยาลัย ที่มีรูปของผู้ชายและผู้หญิงถ่ายยืนคนล่ะฝั่ง ทำให้เธอนั้นจอดรถทันทีเลยที่เห็นรูปของเขา

“โอ้โหแกก็ช่างกล้าไปชอบเนอะ คนที่จะถ่ายขึ้นป้ายของมหาลัยเราได้แบบนี้ ก็คงหนีไม่พ้นดาวเดือนของมหาลัยแน่อ่ะแก หล่ออย่างกับเทพบุตรแบบนี้ฉันว่าแกไม่ได้กินเขาแน่…แล้วดูสิ พี่คนที่มาหาเรื่องแกเมื่อวานก็ถ่ายคู่เขาเชียว..เขาอาจจะคบกันก็ได้นะแก” แบมบี้พูดไปเพราะเธอเห็นรูปของผู้หญิงที่มาหาเรื่องเพื่อนของเธอเมื่อหลายวันก่อนได้

“เออจริงสิ ฉันมัวแต่มองรูปพี่เขาจนไม่ทันมองอีเจ้คนนี้เลย…เฮ้อ…แต่จะใช่แฟนเขาหรือไม่ใช่ ฉันก็ว่ายากอ่ะแก ดูท่าเขาจะมีคนเข้าหาเยอะแน่ๆอ่ะ แล้วฉันสภาพแบบนี้ เขาจะมองเหรอเนี่ย งั้นฉันคงทำได้แค่เป็นแฟนคลับพี่เขาแล้วล่ะแก…” เจนลดาพูดไปแล้วถอนหายใจออกมา

“แกคิดแบบนั้นได้ก็ดี พี่ชายแกจะได้ไม่มาแหกอกแก่น่ะ…แค่นี้ก็ถามฉันไม่เว้นวันแล้วว่าแกมีคนมาจีบไหม..จนฉันอยากจะบล็อกเฟสแล้วไอจีพี่ชายแกแล้วเนี่ย…ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา แกก็แรดอยากจะมีแฟนออกขนาดนี้” แบมบี้พูดไป เพราะเธอถูกเจไดพี่ชายของเพื่อนสาวนั้นทักมาถามตลอดว่าเจนลดานั้นมีคนมาจีบไหม จนเธอนั้นเบื่อที่จะตอบแล้วจริๆ

“พี่ชายฉันเขาเอาฉันมาอ้างแล้วเขาจีบแกหรือเปล่า…ปกติเขาไม่หวงฉันขนาดนี้นะแก…” เจนลดาพูดไปแล้วหันไปยิ้มกรุ้มกริ่มใส่เพื่อนสาวทันที

“บ้าเหรอ…พี่เจไดเขาจะมาชอบฉันได้ยังไงล่ะ พี่เขาก็มีแฟนอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ…” แบมบี้พูดไปแบบเขินๆเมื่อเพื่อนสาวพูดมาแบบนี้

“มีที่ไหนกัน พี่ชายฉันโสดย่ะ…มากสุดก็แค่คู่นอนเท่านั้นแหละ…แกชอบพี่ชายฉันไหมล่ะเดี๋ยวฉันเป็นแม่สื่อให้เอง..” เจนลดาพูดไปแล้วก็ยักคิ้วใส่เพื่อนสาวไปทันที เพราะพูดถึงพี่ชายของเธอทีไร แบมบี้ก็มีอาการหน้าแดงแล้วก็เขินทุกครั้งเลย เธอว่าเพื่อนของเธอต้องของพี่ชายเธอแน่ๆ

“ไม่ต้องเลย ตอนนี้ฉันมีคนคุยของฉันแล้วย่ะ…แกไม่ต้องมาอยากจะเป็นแม่สื่อให้ฉันเลย แกน่ะเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะจ้ะ…พี่ชายหวงขนาดนี้มีแฟนยากค่ะ” แบมบี้พูดไปแล้วเธอก็ยิ้มใส่เพื่อนสาวไป

“มันก็ไม่ยากเกินความสามารถของฉันหรอก ถ้าฉันอยากมีแฟนน่ะ แกคอยดูนะ พี่คนนี้แหละ ที่ฉันจะมาเอาเป็นแฟนให้ได้ เดี๋ยวฉันต้องไปสืบหน่อยแล้วว่าเขาเรียนคณะอะไร ฉันจะได้ไปตามจีบเขา” เจนลดาพูดไปแล้วยิ้มออกมาอย่างมาดมั่น

“เอาเลยจ้ะเพื่อน งั้นฉันขอให้กำลังแกอยู่ห่างๆก็แล้วกันนะ เพราะกว่าแกจะได้เขามาเป้นแฟนน่ะ แกคงต้องผ่านศัตรูเยอะแน่ๆ…แต่ตอนนี้รีบขับรถไปก่อนนะคะเพื่อน ไปกินข้าวแล้วค่อยคิดหาวิธีจีบผู้ชายนะคะ ตอนนี้ห่วงท้องตัวเองก่อนเนอะ” แบมบี้พูดประชดเพื่อนสาวไปแบบหยอกเย้าตามประสาของเธอ

“ย่ะ…ไปเดี๋ยวนี้แหละ แกเอาโทรศัพท์ฉันถ่ายรูปเขาไว้หน่อย…อ่ะ…ถ่ายให้ชัดๆนะแก” เจนลดาพูดบอกไปก็เอาโทรศัพท์ให้เพื่อนสาวถ่ายรูปให้

“เฮ้อ…แกนี่มันสุดๆจริงๆเลยเจด้า…” แบมบี้พูดไปก็รับโทรศัพท์ของเพื่อนสาวมาแล้วกดถ่ายรูปของผู้ชายที่เพื่อนสาวชอบให้ตามที่เพื่อนสาวต้องการทันที จากนั้นสองสาวก็ขับรถพากันออกไปทานอาหารที่คาเฟ่ใกล้มหาวิทยาลัย...

ณ คาเฟ่…

สองสาวก็มานั่งทานข้าวด้วยกันสองคน แล้วสองสาวก็ส่งรูปของรุ่นพี่ที่เจนลดานั้นแอบชอบไปให้ไอริณที่เรียนคณะนิเทศช่วยสืบข้อมูลมาให้ เพราะเพื่อนเธอเรียนสาขาสื่อสารมวชน ดังนั้นเรื่องดาวเดือนของมหาวิทยาลัยก็คงไม่ยากเกินไปสำหรับเพื่อนของเธอแน่ๆ ซึ่งไอริณก็รับปากเพื่อนสาวในกลุ่มแชทว่าเดี๋ยวได้เรื่องแล้วจะมาบอก ทำให้เจนลดานั้นรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันทีเลย

“เห้ยแก อะไรจะบังเอิญขนาดนี้…รุ่นพี่พี่แกชอบเขาเดินเข้าร้านมานู้นน่ะ…แกรีบดูสิเจด้า…ตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกแก…ไม่แปลกใจเลยทำไมแกชอบเขา…” แบมบี้ที่นั่งทานข้าวอยู่มองไปทางประตูท่างเข้าแล้วเห็นรุ่นพี่ที่เพื่อนสาวชอบก็รีบเอาเท้าสะกิดเพื่อนสาวใต้โต๊ะทันที แล้วเธอก็เอ่ยชมไปแบบอดไม่ได้ เพราะหล่อแบบออร่าอย่างกับดาราเกาหลีเลย แล้วเพื่อนเขาที่เดินมาด้วยก็หน้าตาดีๆกันทั้งนั้นเลย

“ไหนแก…อื้อ…พี่เขาจริงด้วยอ่ะ…” เจนลดาหันไปมองแล้วก็ยิ้มออกมาทันทีที่เจอเขา แล้วสายตาของเธอก็ไปสบตากับเขาพอดี เธอก็รีบยิ้มให้เขาแล้วโบกมือแบบทักทายเขาไป แต่เขาก็ปรายตามองเธอแล้วทำท่าไม่สนใจ จนเขาเดินไปที่เคาน์เตอร์

“ฮ่าๆ ดูท่าเขาจะไม่สนใจแกเลยนะนั่น…ยังไม่ทันเริ่ม แกก็เหมือนจะได้กินแห้วแล้วนะเนี่ยเจด้า…คนนี้ไม่ไหวมั้งแก แกดูสิ สาวๆในร้านมองเขาแบบจ้องจะเขมือบไม่ต่างจากแกเลยนะ” แบมบี้พูดออกไปเพราะสาวๆหลายๆคนก็สะกิดเพื่อนให้ดูรุ่นพี่คนนี้เหมือนกัน ถ้าเพื่อนเธอจะจีบพี่เขาจริงๆก็ยากแล้วล่ะ ศัตรูเป็นร้อยเลยนะเนี่ย

“แกคิดว่าแค่นี้ฉันจะยอมแพ้เหรอ ไม่มีทางหรอก…ศัตรูเยอะแล้วไงล่ะแก มันยิ่งน่าท้าทายไม่ใช่เหรอ ยิ่งเขาจีบยากๆแบบนี้ก็ยิ่งน่าจีบ” เจนลดาพูดไปอย่างชอบในความท้าทายนี้

“จ้ะ…งั้นแกจะรออะไรล่ะก็เข้าไปจีบเขาเลยสิยะ กล้ามากไม่ใช่เหรอ เอาสิ…” แบมบี้พูดประชดเพื่อนสาวไปแบบยั่วๆ

“บ้าเหรอก เขามากับเพื่อนเขาตั้งหลายคน ฉันจะไปกล้าได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวรอยัยไอมันสืบเรื่องพี่เขามาก่อนเถอะ…แล้วฉันจะจีบหาวิธีจีบเขาเอง” เจนลดาพูดบอกไปแบบไม่กล้า เพราะเขามากับเพื่อนอีกสองคน เธอจะกล้าเข้าไปจีบเขายังไงล่ะ โดนเขาตอกหน้ามาจะทำยังไง เขายิ่งปากร้ายอยู่ด้วย ไม่เอาหรอก

ด้านธามไทที่เดินเข้ามาในร้านคาเฟ่เขาก็เห็นยัยจอมโก๊ะที่ชนเขาวันนั้นพอดี พอเธอโบกมือมาให้เขาก็เมินเธอทันที เพราะแค่เห็นหน้าเธอเขารู้สึกเหมือนว่าเขาจะต้องซวยอะไรสักอย่างแน่ๆ…เขาเลยไปสั่งเครื่องดื่มและอาหารที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะเดินมานั่งทางเดียวกับยัยจอมโก๊ะนี่ เพราะมุมอื่นๆก็มีแต่คนมองเขาแล้วสิ่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาให้ ทำให้เขาคิดว่าไปนั่งโต๊ะข้างๆยัยโก๊ะนี่น่าจะดีกว่า…

พอธามไทมานั่งที่โต๊ะข้างๆมันก็ทำให้เจนลดานั้นหันไปมองแล้วทำหน้าตกใจทันที ก่อนจะหันไปยิ้มกับแบมบี้แล้วทำหน้าดีใจออกมาแบบฟิน แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะเธอจะทำตัวว่าชอบเขาออกนอกหน้าไม่ได้ เดี๋ยวเหยื่อรู้ก็หนีไปมันก็แย่เลยสิ เจนลดาก็พยายามนั่งทานอาหารของเธอไป

“ไอ้ธาม….นี่แกจะไปแข่งว่ายน้ำทีมชาติไหมวะ…ฉันไม่เห็นแกไปซ้อมกับเจไดมันเลย” มาร์ชเอ่ยถามออกไปอย่างอยากรู้ เพราะตอนนี้เพื่อนในกลุ่มของเขาอย่างเจไดมันไปซ้อมว่ายน้ำตอนบ่ายมาหลายวันแล้ว แต่ธามไทยังไม่ได้ไปซ้อมเลย

เจนลดาพอได้ยินชื่อเจไดพี่ชายของตัวเองก็หูผึ่งเลยทันที เพราะบทสนทนานั้นพูดถึงเรื่องแข่งว่ายน้ำ หรือว่ารุ่นพี่พวกนี้จะเป็นเพื่อนกับพี่ชายของเธอกันนะ เจนลดาคิดไปก็มองหน้าแบมบี้แล้วก็ยักคิ้วใส่กัน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพูดสื่อสารกันแทน เพราะไม่กล้าพูดออกมากันตอนนี้

“อืม…วันนี้บ่ายๆฉันก็จะไปซ้อมแล้ว แกถามทำไมวะ” ธามไทเอ่ยถามไปแล้วเขาก็แลสายตาไปมองยัยจอมโก๊ะที่นั่งโต๊ะข้างๆ เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าพิมพ์ไม่ได้สนใจที่เขามานั่งอยู่หรือไง

“ก็แค่แปลกใจที่แกยังไม่ซ้อมเท่านั้นเอง…สรุปแล้วคืนนี้อย่าลืมนะโว้ย…ว่าเรามีนัดกันที่คลับพี่ชายแกน่ะ..แกเตรียมที่ไว้ให้พวกเราหรือยังวะ” มาร์ชตอบไปก็เอ่ยถามกลับไปทันที

“อืม ฉันบอกพี่ชายฉันแล้วเขาเตรียมโซนที่นั่งไว้ให้แล้ว พวกแกได้เที่ยวสมใจแน่…แต่ฉันคงไปดึกหน่อยนะ พอดีมีธุระที่บ้านน่ะ” ธามไทพูดบอกไปด้วยเสียงเรียบ

“อืมได้..เดี๋ยวฉันกับไอ้บอมจะไปรอต้อนรับน้องรหัสของพวกเราเอง…แกไว้ใจได้เลย…” มาร์ชพูดไปแล้วเขาก็ยิ้มออกมาอย่างสดใสเลย

ต่างจากเจนลดาที่เอาแต่ก้มหน้า แต่หูของเธอน่ะตั้งใจฟังที่โต๊ะข้างๆพูดกันอย่างชัดเจนเลย จนรู้ว่าที่แท้แล้วรุ่นพี่คนนี้คือเพื่อนของพี่ชายเธอนั่นเอง แถมเขายังได้ไปแข่งว่ายน้ำกับพี่ชายของเธออีก ดูเหมือนว่าสวรรค์จะเข้าข้างเธอซะแล้ว เพราะเธอจะใช้ความเป็นน้องสาวเพื่อนนี่แหละเข้าหาเขา

“แกมองอะไรวะธาม” ชินที่นั่งอยู่ตรงข้ามเพื่อนหนุ่มเห็นสายตาของเพื่อนหนุ่มมองไปที่โต๊ะข้างๆเขาก็เอ่ยถามไป เพราะเห็นเพื่อนมองไปทางเด็กสาวที่นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่

“ก็มองไปเรื่อยนั่นแหละ ไม่มีอะไรหรอก…” ธามไทพูดตอบไปแบบไม่มีอะไร แล้วเขาก็ไม่ได้สนใจยัยจอมโก๊ะอีก เพราะเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาเลย หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ทักทายเธอกลับล่ะมั้ง เธอถึงได้ทำท่าทางแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อกี้เธอยังยิ้มหน้าบานโบกมือทักทายเขาอยู่เลย

ด้านเจนลดาก็แชทคุยกับแบมบี้ไปแบบตื่นเต้นเลย จนเธอไม่กล้าเงยหน้ามาเลย เพราะเธอนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา ทำให้พอเธอเงยหน้าขึ้นมาเธอก็จะเจอเขา จนแบมบี้บอกว่าให้เธอใจเย็นๆทำตัวให้เป็นปกติ อย่าส่งสายตาหรือมองเขามากเกินไป เจนลดาจึงเงยหน้ามามองหน้าเพื่อนสาวแล้วเธอก็ตั้งใจตักอาหารทานไปแบบเงียบๆเลย

จนแบมบี้นั้นอดขำไม่ได้เลยเพราะก่อนเหน้าเพื่อนของเธอยังพูดมั่นใจอยู่เลยว่าจะจีบรุ่นพี่คนนี้ แต่พอเอาเข้าจริงก็อายจนทำอะไรไม่ถูก แต่เธอที่แอบสังเกตมองไปทางพวกเขา เธอก็รู้สึกว่ารุ่นพี่คนนี้ก็มองมาที่เพื่อนของเธออยู่เหมือนกัน แต่เขามองด้วยสายตานิ่งๆแบบนั้นเธอก็เดาไม่ออกว่าเขาคิดอะไร พอเจอสายตาเพื่อนเขามองมาที่เธอ เธอก็ยิ้มให้แล้วก็หลบหน้าไปเพราะไม่อยากจะถูกมองว่าเสียมารยาท

“อ่อ..ขอโทษนะครับ…ขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ พอดีพี่อยากจะรู้จักน้องอ่ะครับ” อาร์มเดินเข้ามาแล้วก็มองไปที่หญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาน่ารักด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

พอได้ยินแบบนั้นธามไทก็หันไปมองทันทีที่มีผู้ชายเดินเข้ามาหัยโก๊ะนี่แล้วมาขอทำความรู้จัก โก๊ะขนาดนี้ยังจะมีใครตาถั่วเข้ามาจีบยัยนี่อีกเหรอเนี่ยธามไทคิดในใจไปอย่างอดไม่ได้

“พี่อาร์ม…ยังจะมาแกล้งกันอีกนะคะ…ตกใจหมดเลยค่ะ..นึกว่าจะมีคนมาจีบซะแล้ว” เจนลดาหันมามองแบบตกใจ ก่อนจะเห็นเป็นรุ่นพี่ที่คณะของเธอ เธอก็พูดตอบไปแบบโล่งใจ

“นี่พี่จีบเราอยู่นะเนี่ย เรามองไม่ออกเหรอ…หรือว่าพี่ชัดเจนไม่พอ…” อาร์มพูดไปแล้วก็เข้าไปนั่งข้างๆของเจนลดาทันที ก่อนจะทำหน้ากวนๆออกไป

“ยังไม่หยุดอีกนะคะ…ไหนคะเค้กรสชาติใหม่ที่พี่จะเอามาให้ชิมน่ะ…” เจนลดามองค้อนๆใส่ไปแล้วก็เอ่ยถามเขาทันที เพราะเขาบอกจะเอาเค้กมาให้เธอชิม เธอเลยให้เขามาหาเธอที่นี่

“ใจร้อนไปได้ นี่เค้กสดๆใหม่ๆเพื่อคนสวยของพี่เลยครับ…” อาร์มพูดไปแบบกวนๆก็เอาเค้กวางตรงหน้าของเจนลดาไป

“กินได้ใช่ไหมคะเนี่ย…ทำไมพี่ไม่ตกแต่งให้มันสวยกว่านี้คะเนี่ย แบบนี้พี่จะเอาไปขายให้ใครเนี่ย” เจนลดาพูดไปเมื่อเธอเห็นหน้าตาของเค้กของรุ่นพี่เธอแล้ว เธอท้อแทนเลย

“อื้อหือ…หน้าตาไม่น่ากินเลยค่ะพี่อาร์ม…กินแล้วจะตายไหมคะเนี่ย” แบมบี้พูดเสริมไปอีกคนอย่างอดไม่ได้ เพราะหน้าตาของเค้กคือเละไม่ไหว

“ก็พึ่งลองทำครั้งแรกไง…ก็ลองชิมดูก่อน ถ้ารสชาติใช้ได้แล้ว เรื่องรูปร่างหน้าตาค่อยสวยทีหลังไง…อ่ะ เราคนลองชิมดูก่อนสิ…มาเดี๋ยวพี่ป้อนคนสวยของพี่เอง…” อาร์มพูดไปก็เปิดกล่องมาแล้วเอาให้สองสาวลองชิมดู เจนลดาก็มองด้วยสีหน้าเจือนๆเพราะหน้าตามันดูไม่น่ากินเลยจริงๆ แต่อาร์มก็ตักมาให้เธอชิมแล้ว

“อื้อ….งับ…” เจนลดาก็อ้าปากชิมเค้กของอาร์มอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะเขาเป็นรุ่นพี่เธอสนิทด้วย จะไม่ชิมมันก็เสียน้ำใจที่เขาอุตส่าห์ตั้งใจเอามาให้เธอชิม

ธามไทก็มองผู้ชายคนนี้ป้อนเค้กให้ยัยจอมโก๊ะนี่ไปด้วยสีหน้ายิ้มเยาะออกมาทันที เพราะเขาไม่คิดว่าอย่างยัยนี่จะมีคนมาสนใจกับเขาเหมือนกัน ถึงผู้ชายคนนี้จะทำเป็นทีเล่นทีจริง แต่เขาก็มองออกว่าไอ้หมอนี่มันสนใจยัยโก๊ะนี่จริงๆ ดูจากสายตาที่มันมองก็รู้แล้วล่ะ