ตอนที่ 6.โดนเต็มๆ

EP6: โดนเต็มๆ

มาติเนสใช้เวลาเดินทางจากขั้นสิบขึ้นมายังชั้นสิบสี่ในระยะเวลาไม่ถึงห้านาที เมื่อเข้ามาถึงในห้อง สายตาคมกริบก็สอดส่องหาแม่บ้านสาวทันที กลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยขึ้นมาจากพื้น ทำให้เจ้าของห้องรับรู้ได้ทันทีว่าเธอได้ทำความสะอาดห้องนั่งเล่นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้น่าจะกำลังทำงานอยู่ในห้องไหนสักห้อง

“ขออนุญาตครับนาย” วิวเปิดประตูเข้ามาดั่งเช่นทุกครั้ง เขาทำงานกับมาติเนสมานานหลายปี จึงไม่จำเป็นต้องกดกริ่ง แค่เอ่ยขออนุญาตก็พอแล้ว

ร่างสูงหันไปมองลูกน้องที่เดินเข้ามาใหม่พร้อมกับกระเช้าน้ำผลไม้หลากสี ชายหนุ่มแปลกใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ามีคนส่งของอะไรแบบนี้มาให้ มองจากสายตาของวิวเขาก็รู้แล้วว่าสิ่งที่อยู่ในมือคือของเขาแน่นอน

“ใครส่งมา”

“ในการ์ดเขียนว่าส่งมาจาก The Grand ครับนาย น่าจะเป็นไอ้โรมที่ส่งมา” วิวตอบกลับ เพราะเขาเป็นคนตรวจสอบของก่อนที่จะนำขึ้นมาให้เจ้านาย ถึงจะแปลกใจอยู่ไม่น้อยว่าฝั่งนั้นจะส่งของมาให้ทำไม เพราะคนที่ชื่อโรมดูเหมือนจะไม่ชอบเจ้านายของเขา แต่จู่ๆก็ส่งของขวัญมาให้เสียงั้น

“มันจะส่งมาทำไม?” ชายหนุ่มว่าพลางเดินเข้าไปสำรวจกระเช้าด้วยตัวเอง

‘Have a nice day from The Grand’ เขาอ่านข้อความในกระดาษแผ่นเล็กในใจ The Grand คือคาสิโนที่เพิ่งเปิดตัวขึ้นมาใหม่ได้เพียงไม่กี่ปี ‘ โรม แกรนด์ ‘ คือผู้บริหารที่นั่น หมอนั่นเคยส่งคำเชื้อเชิญให้เขาไปร่วมลงทุนด้วย แต่มาติเนสไม่ได้ตอบตกลง ลำพังงานที่คาสิโนกับธุรกิจส่งออกสินค้าเขาก็แทบจะไม่มีเวลาได้พักอยู่แล้ว

ชายหนุ่มจึงปฎิเสธทางนั้นไปอย่างไร้เยื่อใย และดูเหมือนโรมเองก็จะไม่ค่อยพอใจเขาตั้งแต่นั้นมา หลังจากที่เขาไม่เข้าร่วมลงทุนด้วย ทางเดอะแกรนด์ก็คอยเลียนแบบทำการตลาดทับถม ‘Must Victory’ มาโดยตลอด แต่มาติเนสเลือกที่จะไม่สนใจ ถึงแม้จะโดนฝั่งตรงข้ามแซะมากแค่ไหน ชายหนุ่มก็ไม่ได้ทุกข์ร้อน เพราะธุรกิจของเขามีลูกค้าเก่าแก่อยู่มาก แถมลูกค้าใหม่ก็ยังแห่กันมาไม่ขาดสาย

เขาไม่ถือสาหากโรมจะไม่ชอบเขาและมาติเนสก็ไม่ได้คิดร้าย การที่ฝั่งนั้นส่งกระเช้าน้ำผลไม้มาให้แบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว การทำธุรกิจ มีศัตรูน้อยย่อมเป็นเรื่องดีที่สุด เรื่องที่ผ่านมาแล้วเขาไม่ได้ถือสา ส่วนน้ำใจแบบนี้เขาก็ยินดีที่จะรับเอาไว้

“ไม่แน่ใจเลยครับ อาจจะอยากชวนนายไปร่วมทำธุรกิจอีกรอบมั้ง” วิวตอบติดตลก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดงั้นจริงๆก็เถอะ แต่เขาก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าฝั่งนั้นต้องการอะไร

“คงงั้นมั้ง…เอาไปวางไว้บนเคาท์เตอร์ก็ได้ หยิบไปกินสักสองสามขวดสิ” ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าไปในครัวเพื่อบอกตำแหน่ง หลายขวดขนาดน้้นเขาคงกินไม่หมดก็เลยใจดีอยากแบ่งให้ลูกน้องด้วย

“ไม่ล่ะครับ ผมไม่ชอบกินน้ำผลไม้ ชอบกินอะไรขมๆมากกว่า” วิวเอ่ยออกมาจากใจจริง สำหรับเขาน้ำพวกนี้มันขม ถ้าจะให้หวานต้องเป็นเบียร์เย็นๆ ไม่ก็ต้องเหล้าแรงๆ

“ไอ้พวกไม่มีศีลธรรมก็อย่างนี้แหละนะ” มาติเนสตอบน้ำเสียงปลงตกให้กับคนที่ชื่นชอบเหล้าเบียร์เป็นชีวิตจิตใจ ซึ่งวิวก็ยิ้มรับออกมาอย่างภาคภูมิใจเสียด้วย

“ขอบคุณที่ชมนะครับนาย งั้นผมก็ตัวก่อนนะ ว่าจะไปลองปืนเสียหน่อย”

มาติเนสส่ายหัวให้กับท่าทางอันทะเล้นของลูกน้องคนสนิท ถึงเขาจะชินชากับมันแล้ว แต่บางครั้งก็อยากจะใช้เท้ายันมันแรงๆสักที หลังจากที่วิวออกไปแล้ว นาริกาก็เดินถือไม้ถูพื้นกับถังคู่ใจออกมาจากห้องนอนของเขาพอดี

ร่างหนาสังเกตุเห็นคนตัวเล็กมีเหงื่อผุดออกมาตามกอปหน้า เขาเดาว่าเธอคงไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศตอนทำความสะอาดห้องนอนแน่ๆถึงได้เหงื่ออกเยอะขนาดนั้น เพราะอากาศเมืองไทยร้อนไม่ใช่เล่นๆ

“ทำไมไม่เปิดแอร์”

“นาทำแป๊ปเดียวเองค่ะคุณเนส เปิดไม่กี่นาทีก็ปิด นากลัวเปลืองไฟค่ะ” คนตอบกลับทำหน้าตาใสซื่อ เพราะเธอคิดแบบนั้นจริงๆ สงสัยจะลืมไปว่าเขาน่ะรวยแค่ไหน เขารวยมากกว่าที่เธอคิดเสียอีก แค่ค่าไฟเดือนละหลายหมื่นเขามีปัญญาจ่าย

“นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงกันแน่นาริกา เปิดแอร์แค่ไม่กี่นาทีมันไม่ทำให้ฉันขนหน้าแข้งร่วงหรอกนะ เธอจะเปิดทิ้งไว้ทั้งวันทั้งคืนก็ยังได้” น้ำเสียงเข้มเอ่ยปนดุ ทำเอาสาวน้อยหน้าเจื่อนนิดๆ

“เอ่อ ขอโทษค่ะคุณเนส นาลืมคิดเรื่องนั้นไปเลย” เธอตอบกลับตัวแทบหดเหลือสองนิ้ว คนตัวโตส่ายหัวให้เธออีกหน ท่าทางของเธอเริ่มทำให้เขารู้สึกผิดที่เผลอไปใช้โทนเสียงแบบนั้นดุเธอ

“ไม่เป็นไร ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เหนื่อยไหม….พักกินน้ำผลไม้ก่อนแล้วค่อยไปทำต่อ” เขาเลื่อนกระเช้าน้ำผลไม้มาโชว์ให้เธอดู ซึ่งนาริกาก็ไม่กล้าขัดคำสั่งเขาอีกรอบ กลัวโดนดุอีก

“นาขอน้ำส้มขวดเดียวก็พอค่ะ” เธอเดินมาใกล้ๆก่อนจะชะเง้อหน้ามองเข้าไปในกระเช้าเล็กน้อย นิ้วชี้เรียวยาวชูขึ้นมาหนึ่งนิ้วเพื่อประกอบกับการพูด

“ตามใจเธอ จะกินหมดนี่ก็ได้ฉันไม่ว่า เทใส่แก้วให้ฉันด้วยสักแก้ว เอาน้ำอะไรก็ได้” ว่าจบร่างหนาก็เดินไปทิ้งก้นลงบนโซฟาก่อนจะคว้ารีโมทขึ้นมาเปิดทีวี ปล่อยให้หญิงสาวจัดการกับน้ำผลไม้ต่อไป

“คุณเนสใส่น้ำแข็งด้วยมั้ยคะ”

“อืม ใส่ก็ได้ ฉันอยากกินแบบเย็นๆ”

“ค่ะ”

มือบางเทน้ำใส่แก้วทรงสวยอย่างบรรจง ไม่นานหญิงสาวก็ยกน้ำผลไม้เย็นๆไปเสิร์ฟชายหนุ่มที่โซฟา วันนี้เป็นวันหยุด มาติเนสตั้งใจจะไม่ออกไปไหน เขาอยากหากิจกรรมอะไรทำไปเรื่อย อยากพักสมองจากเรื่องงานสักวัน มือหนาหยิบแก้วน้ำผลไม้ขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว ก่อนที่เขาจะหันไปสนใจกับสารคดีที่เปิดเอาไว้

ส่วนนาริกาเมื่อทานน้ำส้มหมดไปครึ่งแก้วแล้ว เด็กสาวก็เดินหอบอุปกรณ์เข้าไปในห้องรับประทานอาหารต่อ เพราะนี่คือห้องสุดท้ายที่ต้องเธอทำความสะอาดในวันนี้

——————————————————————-

เวลาต่อมา

ร่างบางทำงานไปได้สักพักก็เริ่มรู้สึกร้อน มันร้อนแบบที่เหงื่อผุดออกมาตามใบหน้าและซอกคอ ปกตินาริกาไม่ใช่คนที่ขี้ร้อนขนาดนั้น แถมในห้องนี้ก็เปิดเครื่องปรับอากาศอยู่ แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกร้อนอยู่อีก มือบางเริ่มขยับเสื้อโปโลคอปกของตัวเองเบาๆเพื่อพัดไล่ความรู้สึกร้อนรุ่มที่เริ่มคลืบคลานเข้ามาให้หมดไป แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ผล

ผ่านไปอีกประมาณสิบนาทีร่างบางรู้สึกนั้นร้อนจนริมฝีปากแห้งผางเธอจึงเดินกลับเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นที่ติดอยู่กับห้องครัว หญิงสาวมองหาคนที่นั่งดูทีวีอยู่ก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่เห็นแม้เเต่เงาของเขา มีเพียงแต่ทีวีเครื่องหรูกำลังเคลื่อนไหวภาพอยู่อย่างเหงาๆไร้คนดู

“เขาหายไปไหนนะ” เธอบ่นพึมพัมก่อนจะคว้าเอาแก้วน้ำส้มที่เหลืออยู่มาดื่มกินจนหมดหวังว่าจะช่วยให้อาการของตัวเองดีขึ้น

หญิงสาวกลับไปทำงานของตัวเองต่อจนเสร็จ แต่แล้วเส้นความอดทนปราการสุดท้ายของตัวเธอก็หมดลงไป เมื่อความร้อนลุ่มเริ่มสุมลงกลางอกของนาริกาอีกครั้ง ความรู้สึกแปลกประหลาดเริ่มคลืบคลานเข้ามาหากายสาวอย่างไม่ยอมหยุด ดูเหมือนอาการของเธอจะแย่ลงกว่าเดิมเสียอีก

( ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน ทำไมมันถึงร้อนแบบนี้! )

นาริกาเดินเข้าไปเคาะประตูห้องนอนของมาติเนส ซึ่งเธอเดาว่าเขาน่าจะอยู่ในนั้น เมื่อเห็นว่าห้องไม่ได้ล็อคนาริกาจึงเปิดประตูเข้าไป เพื่ออยากจะขออนุญาตเจ้าของห้องอาบน้ำเสียหน่อย เพราะตอนนี้เธอร้อนแบบอธิบายไม่ถูก เธอต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อหยุดความรู้สึกนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หญิงสาวถือวิสาสะเคาะประตูห้องน้ำของเขา เมื่อได้ยินเสียงน้ำดังกระทบพื้นอยู่ด้านใน ไม่นานมาติเนสก็เปิดประตูออกมา เขาอยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูหมิ่นเหม่อยู่แค่ผืนเดียว น้ำเม็ดใสเกาะพราวไปตามมัดกล้ามและรอนสวยงามบริเวณท้อง บ่งบอกว่าเขายังไม่ทันได้เช็ดพวกมันออก

คนตัวเล็กหัวใจเต้นรัว เธอแอบกลืนน้ำลายลงท้องเมื่อเผลอไปสำรวจกายแกร่งเข้า ความรู้สึกอยาก…ในตอนนี้มันคืออะไรกัน นาริกาเงยหน้าขึ้นไปสบตาคนตัวโตที่มีอาการไม่ต่างอะไรกับเธอด้วยดวงตาปรือฉ่ำ ถึงจะไม่เข้าใจว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรก็เถอะ เธอรู้แค่เพียงว่าอยากจะกระโจนร่างใส่เขาเสียเหลือเกิน

“นาริกา…เธอร้อนไหม” น้ำเสียงแหบพร่าของมาติเนสเปร่งออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเหงื่อของเธอกำลังผุดออกมาเต็มหน้า

ก่อนหน้านี้เขาเริ่มรู้สึกร้อนมาก แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จึงกะจะเข้ามาอาบน้ำหวังจะให้ทุกอย่างเย็นลง โดยเฉพาะช่วงล่างของเขาที่ชี้โด่ขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ แต่ดูเหมือนมาติเนสจะคิดผิดเพราะสายน้ำไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกเย็นลงเลยแม้แต่นิดเดียว แถมมันยังทำให้เขารู้สึกต้องการปลดปล่อยความต้องการออกมาจนแทบจะทนไม่ไหว

“ระร้อน…อื้อ..ร้อนมากเลยค่ะคุณเนส” นาริกาเริ่มคุมตัวเองไม่ไหว หญิงสาวเริ่มแววตาพร่ามัวความรู้สึกทรมานยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เธอมีอาการเช่นเดียวกับเขา! มาติเนสมั่นใจ….หรือว่าจะเป็นเพราะน้ำผลไม้ที่โรมส่งมา ร่างหนาสังเกตุร่างบางในทันทีเมื่อเริ่มรู้สึกถึงอาการผิดปกติของเขาและเธอ นาริกามีดวงตาปรือฉ่ำ เธอดูร้อน

และเริ่มจะออกแนวทุรนทุรายอีกด้วย

“นาริกาใจเย็นๆก่อน เธอกินน้ำส้มไปเยอะแค่ไหน” เขาเริ่มมั่นใจแล้วว่าอาการที่เป็นอยู่มันคือความต้องการอย่างมากมหาศาล ในน้ำพวกนั้นอาจจะมียาปลุกเซ็กส์อยู่ ถึงเขาจะไม่เคยโดนมากับตัวแต่อาการพวกนี้เขาก็เคยศึกษามาบ้าง

คนตัวโตเดินเข้าไปพยุงคนตัวเล็กที่เกือบจะยืนทรงตัวไม่อยู่อย่างไว ก่อนที่เขาจะรีบอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวราดลงมาใส่ร่างสาว

“อื้อ หมดแก้วค่ะ อ่า คะคุณเนส…นะนา ไม่ไหวแล้ว” นาริกามองช้อนมาหาเขาด้วยแววตาหวานหยดย้อย ร่างบางที่เปียกชุ่มไปด้วยสายน้ำทำให้เสื้อผ้าของเธอเริ่มแนบไปกับลำตัว

สัดส่วนของเธอที่แสนจะอรชรอ้อนแอ้นนั่นทำให้กลางกายหนุ่มที่แข็งตัวอยู่แล้วเริ่มปวดหนึบขึ้นมาจนเขาเองก็แทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน

“ตั้งสตินะนาริกา ตอนนี้เราสองคนโดนยาปลุกเซ็กส์ ฉันไม่อยากทำอะไรเธอตอนเธอไม่ได้สติ” เขาไม่แน่ใจว่าเธอกับเขาใครโดนยามากกว่ากัน แต่อาการของนาริกาตอนนี้อยู่ย่ำแย่กว่าเขามาก

มือบางเริ่มปัดป่ายไปตามเสื้อผ้า เธอถอดเสื้อตัวเองออกเพราะต้องการระบายความร้อน โดยไม่นึกที่จะอายเขาสักนิด เพราะสติของเธอตอนนี้แทบจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว

“ร้อน อื้อ คุณเนสมันร้อนไปหมดเลย”

สองเต้าอวบอั๋นโผล่พ้นออกมาจากบราเซียสีดำสนิท มันแทบจะทะลักออกมาทิ่มหน้าเขาอยู่แล้ว เหมือนเส้นความอดทนที่เขาพยายามจะต่อสู้กับฤทธิ์ยานั้นขาดสะบั้นลงทันทีเมื่อถูกเธอแก้ผ้าล่อหน้าล่อตาแบบนี้!

“ฉันจะช่วยเธอให้หายทรมานเอง เพราะฉันก็ทรมานเหมือนกัน”

คนตัวสูงตัดสินใจปิดน้ำจากฝักบัวแล้วช้อนเอาร่างอวบอิ่มขึ้นมาไว้ในอ้อมอก เขาพาเธอเดินออกมาหาเตียงนอน ก่อนที่จะวางเธอลงอย่างเบามือที่สุด เวลานี้สายตาคมดั่งเหยี่ยวไม่สามารถละออกไปจากหน้าอกอันเนียนนุ่มของเธอได้เลยจริงๆ

( ทำมัน! ฉันต้องเอาเธอเดี๋ยวนี้! )