คาดหวัง

"เป็นเช่นนี้…'' ไป่เทียนหลงกล่าวเมื่อได้รับรู้ทุกอย่างเเละเเสงสีฟ้าก็กลับมายังหน้าผากของไป่เทียนหลง ทำให้หลี่เล่อป๋อต้องถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เพราะในตอนนี้ไป่เทียนหลงได้รู้ความลับของตนหมดเเล้ว เนื่องจากในตอนที่ท่านไป่ดูความทรงจำของตน ตนก็ได้เห็นมันไปด้วย

"ข้าอยากถามท่าน…ท่านต้องการทำอะไรกับพวกข้ากันเเน่'' หลี่เล่อป๋อกล่าว เพราะอีกฝ่ายนั้นรู้ความลับของตนเเล้ว เเต่ตนยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย จึงกล่าวถามกลับไปบ้าง

"ได้…ข้าจะบอกเจ้า'' ไป่เทียนหลงกล่าวออกมา ซึ่งในความคิดของไป่เทียนหลงนั้นคิดเกี่ยวกับความสามารถของหลี่เล่อป๋อ

‘เด็กนี่…วิชาดาบล้ำเลิศ’

‘เเละอาจจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับเจ้านิกายกระบี่เทพก็เป็นได้’ ไป่เทียนหลงกล่าว ซึ่งเจ้านิกายกระบี่เทพ วิชาดาบของเขานั้นเป็นหนึ่งในใต้หล้า เเละเมื่อไป่เทียนหลงได้เห็นการฝึกเเละเห็นไม้ตายรวมถึงเทคนิคทักษะต่างๆของหลี่เล่อป๋อ เขาถึงกับคิดว่าความสามารถวิชาดาบของหลี่เล่อป๋อนั้นพอๆกับเจ้านิกายกระบี่เทพ

"ข้าต้องการที่จะฝึกฝนพวกเจ้า…ให้มาทำหน้าที่เเทนข้า''

"อีกไม่ถึงสามสิบปี…พวกนอกโลกจะกลับมาใหม่'' ไป่เทียนหลงกล่าว ซึ่งหลี่เล่อป๋อก็ได้ตั้งใจฟังมาก

"พวกนอกโลก?'' เมื่อไป่เทียนหลงเว้นวรรค ได้โอกาสของหลี่เล่อป๋อกล่าวถามทันที ซึ่งพวกนอกโลกที่ว่าในเกมนั้นมันไม่มี

"ถูกต้อง…คราที่เเล้วพวกมันได้ฆ่าข้าไปเเต่ข้าก็ได้ทำให้พวกมันบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน''

“ที่เจ้าพูดคุยอยู่ด้วย…คือจิตของข้า”

"เเละข้าก็กำลังจะหายไป…'' ไป่เทียนหลงกล่าว

"ข้าอยากทราบ…พวกข้าเป็นเเค่เด็ก…พวกข้าจะเอาอะไรไปสู้กับพวกมัน''

"เเละถ้าหากระดับท่านยังถูกสังหาร…เเล้วชาวสวรรค์ล่ะ'' หลี่เล่อป๋อกล่าวถามไปตรงๆ

"พวกมันเห็นเเก่ตัว'' ไป่เทียนหลงกล่าวเพียงประโยคเดียวหลี่เล่อป๋อก็เข้าใจในทันที

"ส่วนพวกเจ้า…เเต่ละคนเป็นเด็กที่มีพรสวรค์เป็นอย่างมาก''

“ความอดทนเป็นเลิศ…จิตใจเเน่วเเน่ไม่ถอยเเละที่สำคัญคือความซื่อสัตย์”

"ข้าได้รอพวกเจ้ามานานนับสิบปี'' ไป่เทียนหลงกล่าว ซึ่งสีหน้าของเขาดูเหมือนจะมองหลี่เล่อป๋อเเละอีกสี่คนไว้สูงเป็นอย่างมาก

"ตกลง…ข้าจะไม่ถามอะไรท่านอีก…เเละยอมรับการฝึกของท่าน'' หลี่เล่อป๋อกล่าว เพราะคุณสมบัติที่เขากล่าวมามันคล้ายกับเหตุผลที่บัญชาเทพรับตนเข้ามาเป็นผู้สืบทอด

‘ถ้าหากยังเสียเวลาอยู่เช่นนี้…เขาก็จะหายไปเร็วขึ้น’ หลี่เล่อป๋อคิดในใจเเละถอนหายใจยาว ราวกับในตอนนี้เขาได้นำภูเขาลูกใหญ่มาแบกไว้ รวมถึงเด็กอีกสี่คนเช่นเดียวกัน

"ดี…เจ้าไปพักเสียเถอะ'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนที่จะสะบัดมือไปทางหลี่เล่อป๋อ เพื่อเป็นการส่งกลับไปยังเกาะห้าเซียน

"ท่านไป่…ข้าอยากให้ท่านสอนข้าเดี๋ยวนี้…จะได้หรือไม่?'' หลี่เล่อป๋อกล่าวทำให้ไป่เทียนหลงเพ่งสายตาใส่ทันที ซึ่งหลี่เล่อป๋อก็ไม่ได้กลัวเเม้เเต่อย่างใด เขายังคงเเสดงสีหน้าที่มุ่งมั่นอยู่

"ได้…เเล้วเจ้าอย่ามาขอร้องให้ข้าหยุด'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเเละพาหลี่เล่อป๋อลงไปเกาะห้าเซียนด้วยกัน

"ท่านก็เห็น…ว่าข้าผ่านอะไรมาบ้าง…'' หลี่เล่อป๋อกล่าวในขณะที่เทพไป่พาตนร่อนลงไปบนเกาะห้าเซียน ท่านไป่ที่ได้ยินเช่นนั่นเขาถึงกับสูดหายใจเข้าลึกๆเเละถอนหายใจออกมาเเละเชื่อว่าต่อให้เขาจะฝึกเด็กคนนี้หนักขนาดไหน เด็กคนนี้จะไม่ร้องหรือบ่นเเม้เเต่คำเดียวอย่างเเน่นอน

“ก่อนอื่น…ข้ามีของจะให้เจ้า”

"ข้าจะถือว่าเจ้าเป็นศิษย์คนเเรกของข้า'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนจะหยุดกลางอากาศ เเละใช่ ร่างของหลี่เล่อป๋อเองก็หยุดลงด้วย

"ข้าจะมอบสิ่งที่สำคัญที่สุดให้กับเจ้า…ขอให้เจ้าใช้มันให้เกิดประสิทธิภาพที่สุด'' ไป่เทียนหลงกล่าวอีกครั้งก่อนจะมอบหนังสือเก่าเเก่ให้ เเต่ถึงมันจะเก่าเเก่ขนาดไหน มันยิ่งดูขลัง! ออร่าสีส้มเหลืองลอยอยู่รอบๆหนังสือเล่มนั้น หลี่เล่อป๋อรับมาเเละไม่ลืมที่จะขอบคุณไป่เทียนลง

‘สู่กายาเหนือโลก…’ เมื่อหลี่เล่อป๋อได้อ่าน ความรู้สึกมากมายก็เข้ามาในหัวเขาทันที ทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น ขนลุก เพราะนี่คือหนทางสู่การบำเพ็ญกาย เเถมยังเป็นต้นฉบับอีกด้วย เป็นสิ่งที่มีค่ามหาศาลที่ไม่มีอะไรเทียบได้ คนมากมายหามันเเทบพลิกแผ่นดินเเต่สุดท้ายมันกลับมาอยู่ที่มังกรขาว ท่านไป่เทียนหลงนี่เอง!!

"เเละอีกสิ่งนึง…'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนจะไอลูกเเก้วออกมา เป็นลูกเเก้วสีขาวใสบริษุทธิ์

“เจ้าต้องใช้มัน” ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าหลี่เล่อป๋อ โดยที่บนมือของเขามีลูกเเก้วอยู่ หลี่เล่อป๋อถึงกับนิ่งค้างไปเลย

‘ไอเท็มเวิล์ด…' หลี่เล่อป๋อกล่าวชื่อลูกเเก้วนี้ออกมา

‘ไม่แปลกเลยที่เขาสามารถยกระดับพลังขึ้นไปเทียบกับฮ่องเต้สวรรค์ที่มีเชื้อสายของจ้าวสวรรค์’ หลี่เล่อป๋อคิดในใจ โดยที่เจ้าลูกเเก้วนี่ความสามารถของมันคือการเพิ่มความไวในการบำเพ็ญ คนธรรมดาจะมีความไวอยู่ในราวๆสามในสิบ พวกอัจฉริยะจะอยู่ในระดับห้าถึงเจ็ด ส่วนฮ่องเต้าสวรรค์คนปัจจุบันอยู่ในระดับเจ็ดในสิบ ถ้าหากให้เดา ไป่เทียนหลงผู้นี้อยู่ในระดับอัจฉริยะอย่างเเน่นอน เขาเกิดหลังฮ่องเต้สวรรค์นานพอสมควร เเสดงว่าเจ้าลูกเเก้วนี่เป็นส่วนที่ทำให้ไป่เทียนหลงบำเพ็ญไปถึงระดับเดียวกับฮ่องเต้สวรรค์ได้ เเละถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่ เขาจะต้องมีขั้นบำเพ็ญมากกว่าฮ่องเต้สวรรค์ไปเเล้วเเน่ๆ

"เจ้าคงรู้สินะว่ามันคืออะไร'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนที่จะปล่อยลูกเเก้วนั่นลงบนมือของหลี่เล่อป๋อ ซึ่งเจ้าเล่อป๋อก็จับยัดใส่ปากกลืนไปเป็นที่เรียบร้อยทำให้ไป่เทียนหลงเเอบหัวเราะเล็กน้อยก่อนที่ทั้งคู่จะร่อนลงบนเกาะห้าเซียน

"เเละคงรู้ใช่ไหม…ว่าข้าไม่อยากให้สองสิ่งนี้ถูกเปิดเผย'' ไป่เทียนหลงกล่าวออกมา ในตอนนี้คนที่เขาพูดคุยเเละไว้วางใจได้มีเพียงหลี่เล่อป๋อที่มาเกิดใหม่ เขามีวุฒิภาวะพอที่จะคิดเเละทำในเรื่องต่างๆ

"ไม่ว่าท่านต้องการให้ข้าทำอะไร…ข้าสัญญาข้าจะทำมันให้สำเร็จ'' หลี่เล่อป๋อกล่าวก่อนที่จะเเยกไปเรียกเด็กรุ่นเดียวกับเขาทั้งสี่คนเพราะหลี่เล่อไป่มีความต้องการที่จะให้ของขวัญกับศิษย์ของเขาทุกคน

“ข้าได้เลือกสิ่งที่พวกเจ้าควรมีให้เเล้ว”

“ผู้ทำสัญญากับเงา…ถ้าหากร่างขายของเจ้าสามารถฟื้นฟูได้ตลอด”

"มันจะดีไม่น้อย'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนจะมอบยาให้สามเม็ด เเละสมุนไพรอีกจำนวนนึง เขาต้องการให้กงจิ่นอิ่งสร้างร่างกายใหม่ เป็นร่างที่สามารถฟื้นฟูตนเองได้จนสามารถเรียกได้ว่าเป็นอมตะ

"ส่วนเจ้าผู้ทำสัญญากับบรรพบุรุษหมาป่าสวรรค์''

"กระบี่ของโลกมนุษย์ที่ตระกูลของเจ้ามีมันเเข็งเเกร่งก็จริง''

"เเต่หากเจ้ามีกระบี่ถึงสอง…เจ้าจะรับมือกับศัตรูได้นับไม่ถ้วน!'' ไป่เทียนหลงกล่าวก่อนจะมอบกระบี่สีม่วงดำให้เกาหลิ่งเหวิน มันคือกระบี่ที่ทำจากเเร่อุกกาบาต

“ผู้ทำสัญญากับราชินีเเห่งพิษ…กายพิษน่าจะเหมาะกับเจ้ามากที่สุด” ไป่เทียนหลงมอบของที่คล้ายกับผู้ทำสัญญากับเงา โดยของที่ให้จะเเตกต่าง เเต่ความตั้งใจเหมือนกัน หรือก็คือต้องการให้หมิงเอ๋อมีพลังเเห่งพิษเเละกายพิษ เลือด เนื้อ จะมีพิษเต็มไปหมด เเละดูเหมือนเธอจะชอบด้วย

“ส่วนเจ้า…ผู้ทำสัญญากับหนูอมตะ”

“ข้าสามารถเพิ่มธาตุให้กับเจ้าได้หนึ่งธาตุ”

"น้ำเเข็งเเละวายุ…จงเลือก'' ไป่เทียนหลงกล่าว ซึ่งก็ทำให้เด็กหญิงก้มหน้าคิดหนัก ตัวเธอนั้นมีธาตุไฟที่ยิ่งใหญ่เเละรุนเเรงกว่าทุกคนในตระกูลเรียกได้ว่าสามารถเทียบกับต้นตระกูลได้เลยทีเดียว ถ้าเลือกธาตุลม มันจะสามารถมาเสริมทำให้ธาตุไฟของเธอรุนเเรงมากขึ้นหลายเท่าอย่างเเน่นอน

"น้ำเเข็ง…'' เเต่เธอกลับกล่าวธาตุตรงข้ามที่ทุกคนไม่คาดคิดออกมา ส่วนหลี่เล่อป๋อเขานั้นรู้เรื่องสกิวธาตุเป็นอย่างดี เเละคิดว่าหลินเฟยหลงหรือผู้ทำสัญญากับหนูอมตะจะต้องเก็บธาตุน้ำเเข็งไว้เป็นไม้ตายอย่างเเน่นอน ซึ่งธาติน้ำเเข็งนี้เป็นธาตุพิเศษที่ใครหลายๆคนต้องการ เพราะมันโกง…

“เช่นนั้นเจ้าค่อยไปคุยกับข้าหลังจากนี้”

"ในพรุ่งนี้พวกเจ้าทุกคนจะได้รับการฝึก…จนกว่าข้าจะบอกว่าพวกเจ้าคู่ควรที่จะได้ออกไป'' ไป่เทียนหลงกล่าวเพื่อให้ทุกคนเข้มเเข็งเเละตั้งมั่นในการฝึก ต่างจากหลี่เล่อป๋อที่รู้อยู่เเล้วว่าในตอนที่บอกว่าพร้อม ก็คือเวลาของเขาหรือไป่เทียนหลงนั้นหมดลงเเล้ว

"พักให้เต็มที่กินให้อิ่ม…ส่วนหลี่เล่อป๋อเเละหลินเฟยเฟิ่งตามข้ามา'' ไป่เทียนลงกล่าวก่อนจะเดินไปในป่าสมุนไพร เเละเข้าไปในมิติลับกลับมาพบกับสีขาวอีกเเล้ว เเต่ในครั้งนี้มิใช่เมฆ มันคือห้องสี่เหลี่ยมดีๆนี่เอง หลินเฟยเฟิ่งตื่นเต้นพอสมควรต่างจากหลี่เล่อป๋อที่มีท่าทางสบายๆราวกับชินกับของพวกนี้อยู่เเล้ว

“ที่จริงเเล้วในตัวของเจ้านั้นสามารถปลุกธาตุได้อีกเพียงเเค่สองธาตุก็คือธาตุลมเเละน้ำเเข็ง”

"เเต่ในตอนนี้ข้าสามารถปลุกให้เจ้าได้เพียงเเค่ธาตุเดียวเเต่เจ้าจะมีพลังธาตุนั้นพอๆกับธาตุหลักของเจ้า'' ไป่เทียนหลงอธิบาย ซึ่งทั้งคู่กำลังตั้งใจฟังเขาพูดกันอย่างมาก

“ถ้าหากเจ้าพร้อม…ข้าจะเริ่มทันที” ไป่เทียนหลงกล่าว พร้อมกับที่หลินเฟยเฟิ่งพยักหน้ารับทำให้ไป่เทียนหลงบอกให้เธอหลับตาเเละตั้งสมาธิในทันที พร้อมกับไป่เทียนหลงที่ค่อยๆส่งปราณของเขาไปจากหลังของหลินเฟยเฟิ่ง

คลื่นๆ

ปราณถูกส่งเข้าไปในร่างของหลินเฟยเฟิ่ง โดยที่ไป่เทียนหลงเองก็บาดเจ็บไปด้วยเช่นกัน หลี่เล่อป๋อที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทำได้เพียงนั่งดูเฉยๆ เเละในที่สุดมันก็สำเร็จ น้ำเเข็งได้ปกคลุมร่างของหลินเฟยเฟิ่งสักพักก่อนจะเเตกออก เเละเป็นเธอที่สามารถควบคุมธาตุน้ำเเข็งจนปลดน้ำเเข็งที่เกาะทั้งร่างของเธอออกมาได้

“ข้า…คาดหวังในพวกเจ้าทั้งคู่มากที่สุด” ไป่เทียนหลงกล่าวออกมาเพียงประโยคเดียวก่อนจะวาดมือออกไปหนึ่งครั้ง ปรากฏเด็กชายเเละหญิงทั้งคู่กลับลงไปยังบนเกาะห้าเซียน

‘พลังที่เเข็งเเกร่ง…เงิน…อำนาจที่เเทบจะทำทุกอย่างได้’

‘ยังคงมีอยู่สิ่งเดียวที่ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้…เวลา’ ไป่เทียนหลงคิดในใจ เมื่อครู่เขาใช้พลังของเขาไปเยอะพอสมควร ถึงยังไงเเล้วมันก็จะเป็นที่จะมอบธาตุอีกธาตุนึงให้กับเด็กคนนี้ เพราะหลินเฟยเฟิ่งอาจจะเป็นคนเปลี่ยนสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคต…

เวลาได้ผ่านไปนานเกือบสองปี เด็กทั้งห้าพวกเขาอยู่ที่นี่ เเต่เด็กทั้งห้าก็ไม่ได้ติดใจอะไร ในเมื่อมิติสวรรค์เเห่งนี้ได้เปรียบเวลาข้างนอก 24:1 วัน เเถมข้างในนี้ยังมีทรัพยากรณ์ที่สามารถทำให้พวกเขาทั้งห้าฝึกกันได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด เพราะยังมีสถานที่อำนวยความสะดวกอีกมากมายหลายเเห่ง พวกเขาจะได้ทั้งความรู้ ความเเข็งเเกร่ง เเละประสบการณ์ในการต่อสู้ที่เป็นสมบัติอันล้ำค่ากลับไป ถึงอย่างนั้นเเล้วร่างกายของพวกเขาก็ยังเป็นเพียงเด็กห้าขวบอยู่เช่นเดิม…

"อาจารย์…ข้าคิดถึงครอบครัว'' หลี่เล่อป๋อกล่าว โดยที่ทั้งศิษย์เเละอาจารย์กำลังนั่งพูดคุยกันอยู่รอบโต๊ะ พลางจิบน้ำชากันไปด้วย ในตอนนี้พวกเขาทั้งห้าสนิทกันอย่างมาก รวมถึงท่านไป่เองก็เช่นกัน ราวกับพวกเขาเป็นคุณปู่คุณหลานกันจริงๆ

"ท่านอาจารย์…พี่ใหญ่บ่นเช่นนี้ทุกวันท่านเบื่อบ้างหรือไม่?'' เกาหลิ่งเหวินกล่าวหยอกล้อหลี่เล่อป๋อ

"น้องสอง…หรือว่าเจ้าอยากจะประลองวิชาดาบกับข้าอีก?'' หลี่เล่อป๋อกล่าวออกมา ซึ่งที่ผ่านมาทั้งคู่ฝึกวิชาด้วยกันบ่อย เเละก็เป็นหลี่เล่อป๋อที่ชนะตลอดจนเกาหลิ่งเหวินยอมเเพ้ เเละอาจารย์ไป่ก็ได้สั่งให้หลี่เล่อป๋อฝึกวิชาดาบให้เกาหลิ่งเหวิน เขาจะได้มีเวลาไปฝึกให้กับศิษย์คื่น เพราะอาจารย์ไป่ไม่ได้เชี่ยวชาญในวิชาดาบมากนัก ต่างจากหลี่เล่อป๋อที่อาจจะมีความสามารถพอๆกับผู้นำนิกายกระบี่เทพ นอกจากนี้เหล่าศิษย์น้องอีกสามคนก็อยากจะเรียนวิชาดาบจากหลี่เล่อป๋อด้วย เเละเเน่นอนว่าเล่อป๋อก็สอนพวกเขาไปเช่นกันเเต่ไม่หนักเท่าเกาหลิ่งเหวิน

"ข้ามิกล้า!'' เกาหลิ่งเหวินก้มหัวให้กับท่านพี่ใหญ่ของเขาทันที ต่อให้เขาฝึกมาเป็นสิบปีก็ตาม พี่ใหญ่หลี่เล่อป๋อก็ยังมีประสบการณ์มากกว่าเขาอยู่ดี วิชาทั้งหมดที่เขามีพี่ใหญ่เขารู้หมดเเละหาทักษะเเก้ทางไว้หมดเเล้ว ต่างจากเขาที่เมื่อเล่อป๋อใช้วิชาใหม่อีกมาเขาก็พยายามคิดหาทางเเก้ เเต่วิชาของพี่ใหญ่ก็มีเรื่อยๆนี่สินั่นเเหละปัญหา

"ฮ่าๆ'' เหล่าศิษย์พากันหัวเราะออกมา อาจารย์ก็เช่นกัน เเต่เขาเพียงเเค่ยิ้มออกมาเเค่นั้น เพราะในใจเเละความคิดของเขามีเเต่ความเครียด เมื่อหลี่เล่อป๋อเห็นสีหน้าของอาจารย์เขาก็รู้ทันทีว่าคงจะใกล้เวลาเข้ามาเเล้ว โดยที่คนที่รู้เรื่องนี้นอกจากหลี่เล่อป๋อเเล้วยังมีถังเฟยหลงที่เปิดเผยตัวกับหลี่เล่อป๋อเเละอาจารย์ไป่ว่าเธอเป็นใคร ซึ่งเธอก็คือผู้มีคุณสมบัติเพียงพอในการเเย่งชิงตำเเหน่งประมุขพรรคมาร

นอกจากเธอก็มีหลินเฟยเฟิ่งที่รู้เช่นกัน ความคิดของเธอน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ทั้งความฉลาดเฉลียว ไหวพริบ เธอดีไปหมดทุกอย่าง ราวกับบัญชาเทพมาเกิดใหม่ต่างเพียงเธอเป็นหญิง ความเหลี่ยมเธอนี่ใช่เล่น เเละนอกจากหลี่เล่อป๋อจะคิดถึงครอบครัวเเล้ว เขาก็ยังคิดถึงครอบครัวที่โลกเก่าเช่นกัน ภาพที่เขาเป็นคนฆ่าบัญชาเทพเองกับมือยังติดตาเเละติดใจเขาอยู่ตลอด...