หลงครั้งที่ 2

Ep.2

​

ผับ DX

ปริ้นซ์​ขับรถมาจอดที่ลานจออดรถของผับ เขาก้าวลงจากรถพร้อมร่างบาง ยีนยืนอยู่ข้างรถใช่ว่าเขาจะไม่เคยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้แต่หลังจากที่ผ่านเหตุการ์ณแบบนั้นมามันก็ทำให้เขาอดที่จะกลัวไม่ได้ ปริ้นซ์​ที่เห็นท่าทีของยีนเขาก็พอดูออกว่าตอนนี้ยีนกำลังวิตก เขาเดินมาหายีนแล้วเอื้อมมือไปจับมือของยีนไว้

“อยู่ใกล้ๆ..”ปริ้นซ์​บอก ยีนก็พยักหน้ารับเขารู้สึกอุ่นใจขึ้นมาอย่างประหลาดแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร  ปริ้นซ์​พายีนฝ่าเหล่านักท่องราตรีมาที่โต๊ะที่เพื่อนเขานั่งอยู่ หนึ่งในนั้นก็ยกมือโบกให้ปริ้นซ์​ยกใหญ่ ปริ้นซ์​ก็ไม่ได้สนใจอะมากเขาพายีนเดินไปนั่งที่โต๊ะ ที่มีเพื่อนเขานั่งอยู่สองคน

“ไอ้สัด…กว่าจะมาว่าแต่พาใครมาด้วยวะ”คนที่โบกมือให้ปริ้นซ์​ในตอนแรกพูดถามขึ้น

“เสือก..”ปริ้สซ์​ว่าเพื่อนเขาไปคำนึง แล้วดึงให้ยีนนั่งลงข้างๆเขา

“เอ่อ..สวัสดีครับ”ยีนปล่อยมือ ออกจากมือของ ปริ้นซ์​แล้วยกมือไหว้เพื่อนของปริ้นซ์​ทั้งสองคน

“ครับ..พี่ชื่อหินนะ.ส่วนนี้ไอ้ทัพ..”หินรับไหว้ยีนพร้อมกับแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร

“น้องชื่ออะไรละครับ”ทัพถามบ้าง

“ผมชื่อ.ยีนครับ”ยีนตอบไป ส่วนปริ้นซ์​ก็ยกเหล้าที่เด็กเสริฟชงมาให้นิ่งๆ และเขาก็รับแก้วอีกใบที่มีเพียงน้ำโค้กในแก้วแล้วเอามาวางตรงหน้ายีน

“ไอ้ธัน..”ปริ้นซ์​มองไปที่หินแล้วพูดถาม เพราะเขาไม่เห็นเพื่อนในกลุ่มอีกคน

“ไอ้ธันมันก็อยู่บ้านกับเมียมันอะดิ”ปริ้นซ์​เลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินที่เพื่อนเขาพูด

“เมีย?”เขาย้ำ

“ใช่..มันมีเมียแล้วนะเว้ยแล้วเมียมันก็น่ารักสุดๆพอๆกับเมียมึงอะ”ทัพบอกพร้อมกับมองไปที่ยีนที่นั่งข้างๆปริ้นซ์​ ยีนเองที่กำลังยกแก้วดื่มก็สำลักออกมาอย่างห้ามไม่ได้

พรูด!

“อึก.แค่กๆ..”ยีนวางแก้วลงพลางไอยกใหญ่จน ปริ้นซ์​ใช้มือลูบหลังของยีนเบาๆ

“ใจเย็นๆ..”ปริ้นซ์​บอก ท่าทีของปริ้นซ์​ทำเอาเพื่อนสองคนอดแปลกใจไม่ได้ว่าที่ทัพพูดเมื่อกี่อาจจะเป็นความจริงในสักวันก็ได้

“แค่นี้ถึงกับสำลักหรอเลยครับน้องยีน”หินพูดแซว

“อย่าแกล้ง..”ปริ้นซ์​ว่าเพื่อนตัวเอง  เพราะเขารู้ว่าทัพจงใจพูดแกล้งยีน

“ทำเป็นดุ..ใช่ซี้เดี๋ยวนี้มีคนที่สำคัญกว่ากูแล้วนี่”หินว่าอย่าง งอลๆพร้อมปลายตามองไปที่ยีนทั้งที่ความจริงเขาไม่ได้งอลเลยสักนิดแค่แหย่เล่นเท่านั้น

“ไม่ใช่นะครับ.พี่หินผมไม่ได้…”ยีนรีบพูดแย้งออกมาเพราะว่าเขาคิดว่าหินโกรธปริ้นซ์​เพราะเขาจริงๆ

“ใจเย็นครับ..น้องยีนไอ้หินมันแกล้งเล่นเท่านั้นเอง”ทัพรีบบอกเพราะดูเหมือนว่ายีนจะคิดจริง

“ใช่ๆ..พี่แค่ล้อเล่นอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ”พอได้ยินหินพูดแบบนั้นยีนก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง ทั้งสี่คนก็นั่งกินนั่งดื่มและก็คุยเรื่องอื่นๆไปเรื่อยๆ แต่ทั้งหินและทัพก็ไม่ได้คิดจะถามว่ายีนมาอยู่กับปริ้นซ์​ได้ยังไงเพราะถ้าปริ้นซ์​อยากบอกคงบอกเอง

“เฮ้ยไอ้ปริ้นซ์​..9นาฬิกา”ระหว่างที่คุยกันหินก็สังเกตเห็นว่ามีสาวสวนคนนึงกำลังนั่งมองปริ้นซ์​อยู่ ปริ้นซ์​หันไปมองก็เห็นเป็นสาวสวยในชุดเดรสสีดำแต่ก็แค่แว๊บเดียวเท่านั้น เขาก็กลับมาสนใจคนที่อยู่ข้างกายเขาแทน

“หิวไหม..”ปริ้นซ์​ถามยีนเพราะนี้ก็นั่งมาสักพักแล้วและเขาก็กลัวว่ายีนจะหิว

“นิดหน่อยครับ”ยีนตอบไปตามจริงเพราะเขาก็เริ่มรู้สึกหิวนิดๆ ปริ้นซ์​ยกมือเรียกพนักงานที่อยู่ใกล้ๆให้มาหาเขา

“รับอะไรดีครับ”พนักงานถาม ปริ้นซ์​พูดขอเมนูไป พนักงานเลยเดินกลับไปหยิบเมนูแล้วกลับมาที่โต๊ะของปริ้นซ์​อีกครั้ง พนักงานยื่นเมนูไปให้ปริ้นซ์​ ปริ้นซ์​ก็ยื่นมือไปรับ

“เลือกสิ”ปริ้นซ์​กางเมนูออกแล้วยื่นไปตรงหน้ายีน

“เอ่อ.มัน”ยีนมองเมนูที่อยู่ตรงหน้าอย่างหนักใจ เพราะราคาอาหาแต่ละอย่างมันแพงเหลือเกินจนเขาไม่กล้าสั่ง ปริ้นซ์​ที่เห็นท่าทีของยีนก็พอเดาออกว่าร่างบางคิดอะไรอยู่

“ฉันเลี้ยง..”ปริ้นซ์​บอกเพื่อที่ว่ายีนจะได้เลิกคิดมากซะที แต่ถึงแม้ปริ้นซ์​จะพูดแบบนั้น ยีนก็ยังเกรงใจอยู่ดี เขาคิดมากจนไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เขาเผลอกันปากตนเองไว้จนมันแดงขึ้นมา ปริ้นซ์​วางเมนูลงข้างตัว เขาใช้มือเกลี่ยไปที่ปากบางของยีน ซึ่งยีนเองก็ตกใจนิดๆแต่ไม่ได้ขยับออก

“อย่ากัด..”ปริ้นซ์​บอก เขาลูบปากของยีนเบาๆจนยีนเลิกกัดปาก แต่ยีนกับรู้สึกร้อนหน้าแทนแล้วสิ

“เฮ้ๆ..กูว่าบรรยากาศมันแปลกๆนะว่าปะไอ้ทัพ”หินพูดถามเพราะรู้สึกว่าเพื่อนที่ปกติแข็งกระด้างยิ่งกว่าไม้แต่ตอนนี้กลับมาแสดงท่าทีอ่อนโยนเกินปกติ

“นั้นสิ….ถามจริงๆนะไอ้ปริ้นซ์​..น้องยีนไม่ได้เป็นอะไรกับมึงจริงอะ”ทัพถามแล้วจ้องไปที่ปริ้นซ์​อย่างกดดันแต่มีหรอปริ้นซ์​จะสนใจ ใบหน้าหล่อหันไปมองทัพนิดๆก่อนที่เขาจะหยิบเมนูแล้วส่งให้ยีนอีก

ครั้ง

“เลือก..”ปริ้นซ์​บอกยีนอีก โดยไม่สนใจคนที่ถามเขาสักนิด ทัพได้แต่ยักไหล่อย่างไม่สนใจเพราะยังไงเขาก็รู้อยู่แล้วว่าปริ้นซ์​เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทัพเลยหันไปสนใจแก้วเหล้าของเขาเหมือนเดิม

“เอาข้าวผัดก็ได้ครับ..”ยีนเลือกสั่งอาหารง่ายๆเพราะถึงยังไงเขาก็ยังเกรงใจปริ้นซ์​อยู่ดี

“ข้าวผัดกุ้ง.ต้มยำรวม.ไก่ทอด..”ปริ้นซ์​สั่งเพิ่มไปอีกเพราะเขารู้ว่ายีนคงไม่กล้าสั่งอย่างอื่นเพิ่มแน่ ยีนเองก็ไม่ได้พูดค้านอะไรเพราะคิดว่าปริ้นซ์​สั่งมากินเอง พนักงานที่รับออเดอร์แล้วก็รีบไปสั่งอาหารที่ห้องครัวทันที

“เออ..ไอ้ปริ้นซ์​แล้วนี่ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่วะ”หินที่ละสายตาจากสาวๆก็หันมาพูดถามเพื่อนของเขา

“ทำงาน…”ปริ้นซ์​ตอบไปแค่นั้นแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

“กูรู้ครับว่าทำงาน..แต่ถ้ามึงจะกรุณาช่วยขยายความให้กูนิดนึงได้ไหมครับไอ้คุณชาย”หินพูดว่าเพื่อนตัวเองอย่างเซ็งๆไม่รู้ว่าจะประหยัดคำพูดไปถึงไหน

“ขี้เกียจ….อย่ากินเยอะ”ปริ้นซ์​พูดตอบหิน ส่วนประโยคหลังเขาบอกกับยีนที่กำลังดื่มโค้กเขาไปเป็นแก้วที่สอง ที่บอกเพราะเห็นว่ายีนยังไม่ได้กินอะไรเลยถ้ากินโค้กไปมากๆอาจจะปวดท้อง หินที่ได้ยินที่ปริ้นซ์​ตอบตนก็อดรำคาญไม่ได้ เขาเลยได้แต่ยู่หน้าใส่ปริ้ส อย่างเซ็งๆแล้วหันมาพูดกับทัพแทน

“ครับ..”ยีนตอบเสียงเบา เขานะชอบกินโค้กมากแต่พอโดนห้ามเลยอดหงุดหงิดนิดๆไม่ได้แต่จะขัดปริ้นซ์​ก็ทำไม่ได้อีกเลยได้แต่นั่งหงอย ปริ้นซ์​ที่เห็นท่าทีของยีนแล้วพอรู้ตัวอีกทีมือเขาก็ยกไปวางอยู่บนหัวของยีนแล้ว

“ไม่ได้ห้าม…กินข้าวก่อน”ปริ้นซ์​บอกพร้อมขยี้ผมของยีนเบาๆ ยีนมองหน้าปริ้นซ์​แล้วรู้สึกว่าหัวใจของเขามันเต้นแรงอีกแล้ว เขารีบหันหน้าหลบสายตาของปริ้นซ์​

“เข้าใจแล้วครับ.”เขาตอบเสียงเบา ปริ้นซ์​ผละมือออกมาจากยีน เขาพิงตัวไปกับโซฟามือซ้ายก็วางอยู่ที่พนักโซฟาด้านหลังยีนถ้าไม่บอกคงนึกว่าปริ้นซ์​โอบไหล่ยีนอยู่กลายๆ สองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามก็ได้แต่มองท่าทีของปริ้นซ์​อย่างแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้พูดแซวอะไรเพราะรู้ว่าถึงพูดไปปริ้นซ์​ก็ไม่ตอบอยู่ดี

“ขออนุญาติเสริฟอาหารครับ”เสียงพนักงานดังขึ้นหลังจากที่ผ่านไปสักพัก อาหารสามอย่างที่ปริ้นซ์​สั่งถูกวางลงที่โต๊ะอย่างเบามือ

“กินสิ…”ปริ้นซ์​บอกยีน ยีนพยักหน้ารับ แล้วดึงจานข้าวผัดมาใกล้ๆเขาแต่กลับไม่แตะอย่างอื่นเลย  ปริ้นซ์​มองยีนอีกแป๊ปก็ยังไม่เห็นยีนจะแตะอย่างอื่น

“ไม่กิน…”ปริ้นซ์​ถาม แล้วเลื่อนกับข้าวอีกสองอย่างไปตรงหน้ายีน

“พี่ปริ้นซ์​ไม่ได้สั่งมากินเองหรอครับ”ยีนถามกลับ

“ไม่..ให้เธอ”ปริ้นซ์​บอกต่อ

“เอ่ออ..งั้นพี่ปริ้นซ์​ช่วยผมกินได้ไหมเยอะขนาดนี้ผมกินไม่หมดหรอก”ยีนบอกอีก เพราะข้าวผัดก็ไม่ใช่น้อยๆถ้ากินคนเดียวหมดนี้เขาได้จุกตายแน่ๆ

“ถ้างั้นพี่ขอกินด้วยคนได้ไหมครับ..พี่กำลังหิวพอดี”หินแกล้งพูดขึ้นเพราะเห็นปริ้นซ์​ไม่ยอมตอบยีนสักที

“ผมให้พี่หินกินด้วยได้ไหมครับ..”ยีนหันมาถามปริ้นซ์​อีก ถ้าเขาเป็นคนจ่ายเขาคงไม่ต้องมาถามปริ้ส หรอกแต่เพราะปริ้นซ์​เป็นคนออกเงินยีนเลยต้องถามก่อน เพราะเขาไม่รู้ว่าปริ้นซ์​จะว่าอะไรหรือเปล่า

“ได้…”ปริ้นซ์​ตอบไป พลางยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

“พี่ปริ้นซ์​อนุญาติแล้วพี่หินกินเป็นเพื่อนผมนะ”ยีนบอกยิ้มๆ

“เฮ้ย.น้องยีน..พี่แค่พูดเล่นน้องยีนกินเถอะครับ”หินรีบบอก

“อ้าว..งั้นหรอครับ”ยีนว่าเสียงแผ่ว เขาคิดว่าหินจะกินเป็นเพื่อนเขาซะอีก ยีนกลับไปสนใจอาหารตรงหน้าต่อแต่ว่าเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้

“จริงสิ…งั้นพี่ปริ้นซ์​ต้องกินกับผมนะ..พี่ก็ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่น่า”ยีนหันไปพูดกับปริ้นซ์​เพราะว่าปริ้นซ์​เองก็ยังไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน

“ไม่ละ..”ปริ้นซ์​บอกไปเพราะเขาไม่หิวสักนิด

“ไม่เอา..พี่ปริ้นซ์​ต้องกินนะ..”ยีนเริ่มโวยออกไปอย่างไม่รู้ตัว ปริ้นซ์​มองยีนนิ่งๆ

“อืม…”พอปริ้นซ์​ยอมยีนก็ยิ้มออกมา เขากะว่าจะขอสั่งข้าวอีกจานมาให้ปริ้นซ์​แต่ปริ้นซ์​กับยื่นมือมาแย่งช้อนในมือเขาแล้วตักข้าวเข้าปากซะงั้น

“พี่ปริ้นซ์​!..นั้นมันช้อนผมนะ.เอาคืนมาก่อนเดี๋ยวยีนสั่งข้าวให้”ยีนบอกเพราะปริ้นซ์​กินเข้าไปคำนึงแต่ก็ยังคงถือช้อนอยู่

“ไม่.จะใช้อันนี้”ปริ้นซ์​ตอบหน้าตาย แต่ทำไมยีนรู้สึกว่ามันดูกวนๆยังไงไม่รู้สิ

“พี่ปริ้นซ์​อ่าแล้วยีนจะกินยังไงละคะ.อุบอือออ”พอเห็นว่ายีนบ่นไม่หยุดปริ้นซ์​เลยตักข้าวแล้วป้อนเข้าไปในปากยีนซะเลย

“เดี๋ยวป้อน..”ปริ้นซ์​บอกอีก โดยไม่สนใจยีนที่ต้องเคี้ยวข้าวที่เขาป้อนจนแก้มตุ๋ย

“ไอ้ทัพ..มึงว่าเราสองคนยังมีชีวิตอยู่ปะวะทำไมกูรู้สึกว่ากูไม่มีตัวตนยังไงไม่รู้”หินพูดแซวอีกเพราะตอนนี้เพื่อนเขาทำอย่างกับว่าเขาไม่มีตัวตนอย่างนั้นแหละ

“สงสัยมึงกับกูคงกลายเป็นอากาศธาตุอีกแล้วละ..กูว่าเราสองคนต้องทำตัวให้ชินนะ”ทัพพูดบอกออกมาเพราะเขาก็รู้สึกว่าเรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นแล้วตอนที่ธันกับเหนือมา ปริ้นซ์​หันไม่มองเพื่อนของเขาก่อนทีเขาจะเลื่อนจานไก่ทอดไปตรงหน้าทั้งสองคน

“กิน..จะได้เงียบ”สั้นๆแต่ได้ใจความถ้าขยายความอีกนิดคือ กินซะจะได้เงียบปาก เหมือนเป็นการบอกกลายๆว่า หุบปากเถอะเพื่อน

“ขอโทษนะคะ…”หินกับทัพยังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงของผู้หญิงคนนึงก็ดังขึ้นมาซะก่อน ทั้งสี่คนเลยต้องหันไปทางต้นเสียงก็เห็นว่าเป็นสาวชุดเดรสที่คอยมองปริ้นซ์​ตั้งแต่แรก

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”หินพูดถามเพราะว่าตอนนี้ปริ้นซ์​หันกลับไปป้อนข้าวให้ยีนเหมือนเดิมแล้ว

“พอดีว่า..มิ้นอยากจะขอชนแก้วกับคุณคนนี้อะคะ”เธอบอกพร้อมกับมองไปที่ปริ้นซ์​ แต่ปริ้นซ์​ไม่ได้มองเธอเลยสักนิด

“พี่ปริ้นซ์​..”ยีนเรียกปริ้นซ์​ขึ้น

“กินเถอะ..”ปริ้นซ์​ตอบเพราะเขารู้ว่ายีนอยากให้เขาทำอะไร แต่ว่าเขาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้นสักหน่อย

“พอดีเพื่อนผมไม่ว่าง..ยังไงให้เกียรติ​ชนแก้วกับผมแทนได้ไหมครับ”ทัพพูด เพราะยังไงผู้หญิงคนนี้ก็เป็นลูกค้าในร้าน แล้วเขาก็รู้จักปริ้นซ์​ดีว่าถ้าอะไรที่ปริ้นซ์​ไม่สนใจเขาจะไม่มีวันชายตามองเด็ดขาด

“เอ่อ..ก็ได้คะ”หญิงสาวหน้าเสียไปนิดที่ปริ้นซ์​ไม่ได้สนใจเธอเลย พอชนแก้วกับทัพเสร็จเธอก็ขอตัวกลับโต๊ะไป

“ไอ้ปริ้นซ์​มึงนี่แม่ง….”หินว่าเพื่อนตัวเองอย่างเซ็งๆ

“อะไร..”ปริ้นซ์​หันไปถามเพื่อนตัวเองที่บ่นเขาอยู่

“ป่าวๆ..มึงแดกไปเหอะ”หินบอกอย่างปัดๆ ปริ้นซ์​เลยหันมาป้อนข้าวยีนต่อ

“พี่ปริ้นซ์​กินเองบ้างสิครับ..”ยีนบอก เพราะปริ้นซ์​เอาแต่ป้อนเขาแลล้วกินเองแค่นิดเดียว ปริ้นซ์​ตักข้าวเข้าปากยีนต่อเหมือนไม่ได้ยินที่ยีนบอกเลยสักนิด ยีนเลยได้แต่นั่งกินเงียบๆเพราะยังไงปริ้นซ์​ก็ไม่ฟังเขาอยู่ดี

“พอแล้วละครับ..”ยีนบอกเพราะเขากินข้าวไปจนหมดจานแล้วเหลือเพียงกับข้าวที่ปริ้นซ์​สั่งอีกสองอย่างนิดหน่อยเท่านั้น

“อืม…”พอยีนบอกว่าอิ่มเขาก็วางช้อนลงและเรียกพนักงานมาเก็บ ยีนเลยนั่งกินโค้กต่ออย่างสบายใจเพราะปริ้สไม่ได้ห้ามเขาแล้ว ทั้งสี่คนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆมีบ้างที่ทัพและหินแวะออกไปเต้นแต่เต้นไม่นานก็กลับมาที่โต๊ะ

“ง่วงไหม..”ปริ้นซ์​ถามยีนที่ตอนนี้นั่งตาปรือจะหลับไม่หลับแล่

“นิดหน่อยครับ..”ยีนบอก เพราะเขาก็รู้สึกเพลียๆอยู่เหมือนกัน

“งั้นกลับ..”ปริ้นซ์​บอกอีก

“เดี๋ยวผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะครับ”ยีนบอกอีก

“ไปด้วย.”ปริ้นซ์​พูด เพราะคนมันเยอะเลยอดเป็นห่วงไม่ได้

“ไม่ต้องหรอกครับ.เดี๋ยวผมไปเอง”ยีนบอก เพราะห้องน้ำอยู่แค่นี้เอง ถึงเขาจะกลัวอยู่บ้างแต่ก็ไม่อยากทำตัวเป็นภาระให้ปริ้นซ์​

“อืม..”พอปริ้นซ์​ยอมยีนเลยลุกไปเข้าห้องน้ำ เขาเดินเลี่ยงเหล่าคนมากมายไปที่ห้องน้ำ ยีนเลือกที่จะเดนไปเข้าห้องน้ำด้านในสุดเพราะรู้สึกแปลกๆกับสายตาของคนที่อยู่ในห้องน้ำ

หลังจากที่ทำธุระส่วนตัวเสร็จยีนเลยเดินมาล้างมือที่อ่าง แต่ระหว่างเขาล้างก็รู้สึกว่ามีสายตาของใครบ้างคนมองเขาอยู่ แต่ยีนก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ ยีนล้างมือเสร็จก็กำลังจะหันหลังกลับแต่กับถูกใครบ้างคนมียืนขว้างเขาเอาไว้ซะก่อน

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”ยีนถามไป

“เปล่าครับ..แค่อยากจะรู้จักน้องเท่านั้นเองพี่ชื่อ บอลนะครับ”คนตรงหน้ายีนพูดยิ้ม

“แต่ผมไม่อยากรู้จัก”ยีนตอบไปเสียงนิ่ง เขสไม่ชอบสายตาของคนตรงหน้าเขาเลยจริงๆ ยีนเดินเลี่ยงออกมา

พรึบ

“จะทำอะไร.ปล่อยนะ”บอลขว้ามือของยีนเอาไว้แน่นตอนที่ยีนกำลังจะเดินหนี

“มันเสียมารยาทนะครับ..ที่ไม่ยอมบอกชื่อตัวเองแบบนี้”บอลพูดอีกพร้อมกำข้อมือของยีนแน่นขึ้นจนยีนต้องเบ้หน้าจากความเจ็บที่ได้รับ ยีนคิดว่ามันต้องแดงมากแล้วแน่ๆ

“ปล่อยนะ..”ยีนพยายามดึงมือออกจากมือของบอลแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย จนมีคนอื่นเดินเข้ามาในห้องน้ำแล้วมองทั้งสองคนอย่างแปลกใจ จนบอลต้องยอมปล่อยมือ ยีนจึงรีบวิ่งออกจากห้องแล้วกลับไปที่โต๊ะทันที

….

“ใจเย็นหน่อยไอ้ปริ้ส..แก้วร้านกูจะแตก”ทัพพูดแซวปริ้นซ์​ที่กำแก้วของเขาไว้แน่นแถมยังมองไปที่ห้องน้ำบ่อยอีกราวกับว่ากลัวยีนจะหายไปอย่างนั้นแหละ ปริ้นซ์​ที่ได้ยินทัพพูดก็คลายมือแล้ววางแก้วลงที่โต๊ะ เป็นจังหวะกับที่ยีนเดินกลับมาพอดี ปริ้นซ์​ลุกขึ้นไปหายีนที่เดินมาทางเขา

“ทำไมนาน”ปริ้สถาม

“ขอโทษครับ..พอดีคนเยอะนะครับ”ยีนบอกแต่เขาไม่ได้สบตาปริ้นซ์​เลยสักนิดราวกับเด็กที่ถูกดุเวลาทำผิดอย่างนั้นแหละ

“แค่ถาม..ไม่ได้ว่า”ปริ้นซ์​บอกเพราะเขาคิดว่ายีนอาจจะคิดว่าเขาโกรธตนก็ได้

“มึง..กูกลับละ...ไปเถอะ”ปริ้นซ์​หันไปบอกเพื่อนของเขาและหันกลับมาหายีนเขายื่นมือไปขว้าที่ข้อมือของยีน

“โอ๊ย..”ยีนเผลอร้องออกมาเบาๆเพราะปริ้นซ์​จับตรงที่ถูกบอลบีบมือพอดี

“เป็นอะไร..”ปริ้นซ์​ถามอย่างจับผิด

“เปล่าครับ…”ยีนส่ายหน้ารัวและดึงแขนตนเองออกจากมือของปริ้นซ์​เพราะเขาไม่อยากให้ปริ้นซ์​ต้องมาสนใจเรื่องเล็กแค่นี้ แต่มีหรอปริ้นซ์​จะเชื่อเขายื่นมือไปจับแขนยีนมาดูอีกครั้งก็เห็นว่าที่ข้อมือมีรอยเขียวช้ำ เขาเป็นคนเช็ดตัวให้ยีนเมื่อวานทำไมเขาจะไม่รู้ว่ายีนมีรอยช้ำตรงไหนบ้าง ซึ่งเมื่อวานที่ข้อมือไม่ได้มีรอยแต่ตอนนี้กับมีรอยช้ำขึ้นมา

“ใครทำ…”ปริ้นซ์​ถามเสียงเข้ม

“คือ…….”ยีนกำลังหาทางกลบเกลื่อนแต่สายตาเขาก็เหลือบไปเห็นบอลกำลังเดินมาแถวๆโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆเขา ปริ้นซ์​เห็นยีนเงียบไปเขาเลยมองตามสายตาของยีนซึ่งมันก็ไปหยุดที่ผู้ชายคนนึงซึ่งหมอนั้นก็กำลังมองมาที่ยีนด้วยสายตาโลมเลีย

“มันใช่ไหม..”ปริ้นซ์​ถามอีก

“พี่ปริ้นซ์​มันไม่มีอะไรหรอกนะครับ..กลับกันเถอะนะครับ”ยีนบอกเพราะเขากลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นปริ้นซ์​มองยีนนิ่งๆ ก่อนที่เขาจะเดินตรงไปหาบอลที่ยังคงมองมาที่ยีนอยู่ หินกับทัพที่เห็นท่าไม่ดีเลยลุกตามปริ้นซ์​ไปด้วยรวมถึงยีนเองก็เดินตามไปเช่นกัน

“ใจเย็นเว้ยไอ้ปริ้นซ์​..”หินพูดห้าม เพราะตอนนี้ปริ้นซ์​ก็ไม่ต่างอะไรกับภูเขาไฟที่รอวันปะทุ

“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ..”บอลพูดถามปริ้นซ์​ที่ยืนมองเขาด้วยท่าทีกวนๆแต่ปริ้นซ์​ไม่ได้พูดตอบอะไรเขาเอื้อมมือไปดึงยีนมายืนข้างเขา ปริ้นซ์​จับที่แขนยีนตรงบริเวณเหนือรอยช้ำ.

“มึงทำ?..”ปริ้นซ์​ถามเสียงเย็น

“อืมม..น่าจะใช่นะ.ไม่คิดว่าจะช้ำง่ายขนาดนี้กูแค่จับเบาๆเอง”บอลพูดอย่างไม่สนใจนัก ปริ้นซ์​ปล่อยแขนยีนลงช้าๆ แล้วเดินไปใกล้บอลมากขึ้น

ผัวะ!! พรึบบ  ตุบบๆๆ!!

“เห้ย/ไอ้ปริ้ส/พี่ปริ้นซ์​!!!”ทั้งสามคนอุทานออกมาอย่างตกใจเพราะจู่ๆปริ้นซ์​ก็ปล่อยหมัดใส่บอลเต็มแรงจนบอลล้มไปกองกับพื้นและปริ้นซ์​ก็ไม่ปล่อยให้บอลลุกขึ้นมาเขาตามลงไปต่อยบอลซ้ำอีก

“อั๊กก..โอ๊ยย”บอลร้องโอดโอยจากความเจ็บที่ได้รับ ทั้งหน้าทั้งปากมีแต่เลือดเต็มไปหมด ปริ้นซ์​ลุกขึ้นยืนและก็ไม่วายที่เตะไปที่ลำตัวของบอลอีก คนอื่นที่อยู่รอบๆได้แต่ยืนดูอย่างตกใจแต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาห้ามแต่อย่างใด ยีนเขาไปจับแขนของปริ้นซ์​เอาไว้แน่น

“พี่ปริ้ส..พอแล้ว..ปล่อยเขาไปเถอะนะ”ยีนพูดห้าม ปริ้นซ์​หันมามองยีนนิ่งๆ เขาสูดหายใจเฮือกใหญ่อย่างคนที่พยายามระงับอารมณ์ ปริ้นซ์​จับมือของยีนออกจากแขนของเขาอย่างเบามือ เขาขยับย่อตัวลงไปหาบอลที่นอนอยู่กับพื้นด้วยใบหน้าบวมช้ำและเต็มไปด้วยเลือดปริ้นซ์​กระชากคอเสื้อบอลขึ้นมา

“อย่าให้กูเห็นมึงอีก.ไม่งั้นอย่าหวังว่ามึงจะรอดเหมือนวันนี้”นี่คงเป็นประโยคที่เขาพูดยาวที่สุดในวันนี้ น้ำเสียงที่เยือกเย็นที่ถูกเปล่งออกมาทำเอาคนที่ได้ยินพากันขนลุกอย่างหน้าประหลาด ปริ้นซ์​ปล่อยมืออกจากเสื้อของบอลแล้วลุกขึ้นยืน

“กลับ..”ปริ้นซ์​ยื่นมือไปจับมือของยีนแล้วออกแรงดึงเล็กน้อย เขาพายีนออกผับกลับมาที่รถ เขาเปิดประตูให้ยีนเข้าไปนั่งในรถก่อนที่เขาจะอ้อมมานั่งที่นั่งคนขับ ปริ้สและยีนไม่ได้พูดอะไรสักคำ ยีนเหลือบมองมือของปริ้นซ์​ที่ตอนนี้มีแต่เลือดเลอะเต็มมือแม้ว่ามันจะไม่ใช่เลือดของปริ้นซ์​ก็ตาม

“หิวอีกไหม.”ปริ้นซ์​ถามเพราะเขากลัวว่าดึกๆยีนอาจจะหิวอีกและที่ห้องเขาก็ไม่ได้มีของกินติดตู้สักเท่าไร และนี่ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว ยีนกินข้าวไปตั้งแต่ก่อนสองทุ่มปานี่คงย่อยหมดละ

“ไม่ครับ.”ยีนตอบปัดไป เพราะต่อให้หิวเขาก็คงไม่กล้าบอกอยู่ดี ปริ้นซ์​เหลือบมองยีนนิดๆก่อนที่เขาจะตบไฟเลี้ยวและจอดแวะข้างทางที่มีร้านสะดวกซื้ออยู่

“ไปด้วยกัน..”ปริ้นซ์​บอกก่อนที่เขาจะลงจากรถ ยีนเองก็ลงตามเพราะไม่อยากขัดใจปริ้สเท่าไรนัก

“เซเว่นสวัสดีคะ..”เสียงพนักงานพูดขึ้นตามหน้าที่ แต่ปริ้นซ์​ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เขาเดินเข้าไปหาของที่เขาต้องการ พนักงานแอบตกใจนิดที่เห็นว่ามือของปริ้นซ์​มีแต่รอยเลือดแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ยีนเองก็ได้แต่เดินตามปริ้นซ์​เงียบๆ ปริ้นซ์​หยิบตะกร้ามาหนึ่งใบ เขาเดินไปที่ตู้อาหารแช่แข็ง

“ชอบอะไร..”ปริ้นซ์​หันไปถามยีนที่ยืนข้างเขา

“เอ่อ..ผม”ยีนที่ถูกถามปุปปับเลยคิดไม่ออก

“เลือกสิ..”ปริ้นซ์​บอกอีก ยีนเดินไปใกล้ตู้มากขึ้น เขายืนมองตู้ที่ข้าวอยู่หลายอย่าง ยีนหยิบข้าวมาสองกล่อง ปริ้นซ์​ก็ยื่นตะกร้าไปตรงหน้าเพื่อให้ยีนเอาของใส่ แต่ยีนคิดว่าปริ้นซ์​ให้เขาถือ ปริ้นซ์​เบี่ยงตะกร้าหนีมือยีน

“..ไม่ได้ให้ถือ”ปริ้นซ์​บอก ยีนยิ้มแห้งๆ เขาวางของลงในตะกร้าตามที่ปริ้นซ์​บอก ปริ้นซ์​พายีนเดินเลือกซื้อขนมอีกสามสี่อย่าง พร้อมกับพวกเครื่องดื่มน้ำอัดลม พอเลือกเสร็จเขาก็เอาของในตะกร้าไปคิดเงิน ดีที่ว่าเขาถือตะกร้าด้วยมือซ้ายไม่งั้นตะกร้าคงเปื้อนเลือดแน่

“ทั้งหมด.259บาทคะ”พนักงานบอกปริ้นซ์​หยิบกระเป๋าเงินออกจากางเกงของเขา แล้วยื่นไปให้ยีน ยีนก็รับมาแบบ งงๆ ปริ้นซ์​เองพอให้กระเป๋าเงินกับยีนเสร็จเขาก็ถือของแล้วกับไปที่รถ

“เออ..นี่ครับ”ยีนรีบหยิบเงินจากกระเป๋าของปริ้นซ์​ให้พนักงาน

“นี่เงินทอนคะ….ว่าแต่แฟนพี่นี่น่ารักดีนะคะ..ฮาร์ดคอร์ดี”พนักงานพูดยิ้มๆ ยีนก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆแล้วรีบเดินออกจาร้านไป ไม่รู้ทำไมรู้สึกกร้อนๆหน้าแปลกๆ ยีนเดินกลับเข้าไปนั่งในรถ

“นี่ครับ.”ยีนยื่นกระเป๋าคืนไปให้ปริ้นซ์​

“เก็บไว้ที่เธอ.”ปริ้นซ์​บอก แล้วเขาก็ออกรถทันที ขับมาไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงคอนโด ปริ้นซ์​เปิดประตูรถลงไปก่อนแล้วเขาก็เปิดประตูหลังเพื่อหยิบของที่ซื้อมา ยีนเองก็ลงจากรถตามาติดๆ ปริ้นซ์​หยิบของเสร็จก็เดินนำยีนกลับขึ้นไปในคอนโด

“ไปอาบน้ำ..”ปริ้นซ์​บอกยีน ส่วนตัวเขาก็เดินเอาของไปเก็บในตู้เย็น ยีนเองก็อยากขอทำเองแต่สายตาดุๆของปริ้นซ์​ทำให้เขาไม่กล้าขัด ยีนเข้าไปอาบน้ำและออกมาด้วยเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นที่ปริ้นซ์​เอามาให้เขา ยีนเดินออกมาหาปริ้นซ์​แบบเกร็งๆเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี

“ไปนอนเถอะ..”ปริ้นซ์​บอกอีกเมื่อเห็นว่ายีนยืนหมุนไปหมุนมาอยู่นั้นแหละ

“ครับ.”ยีนบอก เพราะเขาก็ง่วงเหมือนกัน ยีนกลับเข้าไปในห้องนอน ยีนยืนชั่งใจนิดหน่อยก่อนที่เขาจะตัดสินใจเดินไปเปิดที่ตู้เสื้อผ้า เขาหยิบผ้านวมผืนนึงออกมาและเอามาปูที่พื้นข้างเตียงยีนหยิบหมอนที่อยู่บนเตียงมาใบนึงแล้วเขาก็ล้มตัวนอนไม่นานนักก็หลับไป

ส่วนปริ้นซ์​หลังจากที่เขาบอกให้ยีนเข้าไปนอนเขาก็เดินไปอาบน้ำในห้องน้ำด้านนอก เขาใช้เวลาอาบน้ำสักพักก็ออกมาโดยที่เขามีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปกปิดร่างกายอยู่ ปริ้สเดินเข้ามาในห้องนอนเขาขมวดคิ้วนิดๆเมื่อเห็นว่ายีนไปนอนอยู่ที่พื้นซะงั้น ปริ้นซ์​ถอนหายใจออกมานิดหน่อยก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปอุ้มยีนขึ้นมาแล้วพาเขาไปนอนที่เตียงอย่างเบามือ ปริ้สซ์​กำลังผละออกจากปริ้นซ์​แต่ว่า

พรึบ

“อืมมมม”ยีนครางออกมาเบาๆเขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาใช้มือกอดตัวของปริ้นซ์​ไว้แน่น ปริ้นซ์​เองก็พยายามดึงตัวเองออกแต่ดูท่ายังไงยีนก็ไม่ยอมปล่อย

“เฮ้ออ..”ปริ้นซ์​ได้แค่ถอดหายใจอย่างเซ็งๆดูท่าเขาจะไม่มีทางเลือกเขาเลยตัดสินนอนไปทั้งอย่างนั้น ปริ้นซ์​ปล่อยให้ยีนกอดเขาไว้หลังจากที่เขาเอื้อมมือไปดึงมาห่มมาคลุมทั้งเขาและยีนไว้แล้ว ปริ้นซ์​มองหน้ายีนอีกครั้งก่อนที่เขาจะหลับตาและไม่นานก็หลับตามยีนไป

......................................................................

8/11/63​