Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
โลกกลม 2
ผมเหลือบตาไปมองนิดหน่อยแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะแต่ก็ยังได้ยินเสียงของเธออยู่เพราะโต๊ะของเราติดกัน ผมเลือกที่จะนั่งหันหลังให้เธอ เอาเป็นว่าตอนนี้เรานั่งหันหลังให้กัน ไม่คิดว่าโลกจะกลมขนาดนี้
“มึงกินหรือแดก” เพื่อนเธอโว้ย
“ก็กูหิว”
“ปล่อยมัน น้อง ๆ เอาเบียร์มาด้วยสามขวด”
เธอมากับผู้ชายสองคนและน่าจะเป็นเพื่อนชายใจหญิงอีกคน
“กินข้าวก่อนก็ได้มึงนี่” เธอหันไปว่าเพื่อน
“เวย์ มึงจะกินอะไร”
“เวย์”
“อืม”
“กูถามว่ามึงจะแดกอะไร เหม่ออะไรอยู่วะ” ผมไม่ได้เหม่อแต่มัวสนใจเสียงที่อยู่ข้างหลัง
“กูกินได้หมด”
“งั้นเอานี่ครับ นี่ นี่ แล้วก็นี่ แล้วเบียร์หกขวดครับ” มันชี้ๆ เลือกอาหารในสมุดเมนู
“มึงกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เสียงจากด้านหลัง
“อืม ๆ” เพื่อนๆ เธอตอบ หลังจากนั้นผมก็ไม่สนใจโต๊ะเธออีก
“เวย์ นี่มันอะไรวะ”
“อะไร”
“นี่ไง มึงไปนอนตักสาวที่ไหนวะ” คำพูดของมันทำให้ผมขมวดคิ้ว นอนตัก มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผมดู พอผมเห็นก็เข้าใจทันที ถ้าไม่มองดี ๆ หรือคนที่ไม่รู้จักผมจะไม่รู้เลยว่าคนที่นอนอยู่ตรงนั้นเป็นใคร แต่พวกมันรู้ไงและผมคิดว่าคนครึ่งมหาลัยก็ต้องรู้ ส่วนผู้หญิง ก็ไม่เห็นหน้า เพราะเธอก้ม ในภาพนั้นเธอกำลังก้มมองหน้าผมอยู่ เลยทำให้ผมหล่นลงมาปิดหน้า
ถ้าคนไม่รู้ อาจจะคิดว่าเรากำลังสวีทกัน ทั้งที่ตอนนั้นผมกำลังหลับไม่ได้รับรู้กับการกระทำของเธอสักนิด
“ตอบคำถามพวกกูมาเลย”
“ทำไมกูต้องตอบ” ผมไม่อยากพูดใครก็บังคับไม่ได้
“ไอ้เวร”
“มึงแอบมีหญิงเหรอวะ คนนี้จริงจังรึไงถึงขนาดไปนอนตักเธอประเจิดประเจ้อขนาดนั้น” จริงจังบ้าอะไร ชื่อเธอผมก็จำไม่ได้ หรือจะจำได้เพราะเมื่อกี้ได้เพื่อนเธอเรียก เธอชื่อ หมวย แถมเสียงที่ลอยตามมาผมก็จำได้ทันที
“ไม่”
“ไม่จริงจัง”
“ไม่เสือก”
“ไอ้เวร มึงเปลี่ยนชื่อเลยไอ้เฉื่อย จากไอ้เวย์เป็นไอ้เวร กูเพื่อนครับ” เพื่อนแล้วไง ต้องรู้ทุกเรื่องในชีวิตรึไง
“มึงก็ไม่ต้องไปเสือกเรื่องของมัน ถึงเวลาเปิดมันก็เปิดเองแหละ” นัมเบอร์มันยังรู้งานกว่า
“เออ แต่หุ่นดีใช่นี่หว่าดูนมดิ”
“โอ๊ย มึงจะตบหัวกูทำไม” ผมเอื้อมมือไปตบหัวมัน ปากนี่วิจารณ์ดีจริง
“เขาเป็นผู้หญิง” และก็นั่งอยู่ข้างหลังมึง ผมเห็นว่าเธอกลับมานั่งแล้ว ไม่รู้ว่าเห็นรึยังว่ามีคนเอารูปไปลงเพจ
“ครับคุณสุภาพบุรุษ”
“ขออนุญาตเสิร์ฟนะคะ”
“หิวว่ะ” พนักงานมาเสิร์ฟอาหารโต๊ะข้างหลังก่อน
“แล้วมึงเอาไงต่อ เอ้ยๆ อย่ามองกูอย่างนั้นกูไม่ได้ถามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะเอายังไงกับข่าวของมึง” เอายังไงงั้นเหรอ ผมคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคงได้ยินในสิ่งที่ผมคุยกับเพื่อน ถึงเพลงจะดังหน่อยแต่เรานั่งติดกัน หลังผมกับหลังเธอนี่แทบจะชนกันอยู่แล้ว ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำยังไง แต่ผมไม่คิดจะทำอะไรหรอก
“ไม่เอาไง เดี๋ยวข่าวมันก็หายไปเอง”
“จริงของมึง”
“ขออนุญาติเสิร์ฟนะคะ”
“อาหารมาแล้ว” ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ
หมวย
บอกเลยตอนนี้ฉันนั่งตัวเกร็งไปหมดแล้ว ตั้งแต่ที่ได้ยินโต๊ะข้างหลังคุยกัน เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้น ถึงจะได้ยินไม่กี่ครั้งฉันก็จำได้ดี แถมไอ้เพื่อนสองคนมันจะกระซิบกระซาบบอกว่าพี่เวย์ของฉันนั่งอยู่ข้างหลัง ฉันได้แต่ถลึงตาใส่พวกมัน
ไม่คิดว่าทฤษฎีโลกกลมมันจะมีจริง
ฉันไม่รู้ว่าเขาเห็นฉันรึเปล่าเพราะเรานั่งหันหลังให้กัน หลังฉันแทบจะชนหลังเขาอยู่แล้ว เสียงเพลงที่คอลไปทั่วร้านไม่ได้ทำให้ฉันหูหนวกจนไม่ได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกัน
หลังจากที่ฉันกลับมาจากเข้าห้องน้ำ ฉันก็ได้ยินเรื่องที่พี่เขาคุยกันเรื่องใต้ต้นไม้อะไรสักอย่าง แล้วก็มีคำว่ารูป ฉันก็รีบเปิดเฟสเข้าไปหาดู และก็เป็นอย่างที่คิด มีคนเอารูปฉันกับเขาไปโพสในเพจมหาลัย ในรูปไม่เห็นหน้าฉันเลยไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่ถ้าเป็นเพื่อนสนิทหรือคนที่เห็นฉันบ่อย ๆ ต้องรู้แน่ว่าเป็นฉัน
เพื่อนเขาถามว่าผู้หญิงในรูปเป็นใคร เขาก็ไม่ได้บอก แต่พอเพื่อนเขาถามว่าเขาจะเอายังไง ฉันก็กลั้นหายใจฟังคำตอบเหมือนกัน
“ก็ไม่เอาไง เดี๋ยวข่าวมันก็หายไปเอง” คำตอบของเขาทำให้ฉันผ่อนลมหายใจออกมา
เขาเคยคิดอะไรให้มันลึกกว่านี้บ้างไหม ผู้ชายคนนี้ เอางั้นก็ได้ เดี๋ยวข่าวมันก็หายไปเอง ฉันก็จะไม่ทำอะไรเหมือนกัน หายไปเองก็หายไปเอง
“กินสิมึงหิวไม่ใช่เหรอ” กีกี้หันมาสะกิดฉัน
“กินอยู่นี่ไง” ฉันมัวแต่ฟังคนข้างหลังคุยกัน
“มัวแต่สนใจคนข้างหลังล่ะสิ” กีกี้มันกระซิบพูดกับฉัน มันก็รู้งานดีหนิว่าถ้าพูดดังคนข้างหลังจะได้ยิน
“พูดมาก”
“มึงได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกันใช่ไหม” ฉันพยักหน้าเบาๆ
“กูเข้าไปดูรูปแล้ว และกูก็รู้ด้วยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นมึง นี่ใช่ไหมที่มึงหายไปตอนเที่ยง แรด อิแรด” ฉันหันไปถลึงตาใส่มัน
“กูแค่ตอบแทนเขาที่เขาไปส่ง”
“ตอบแทนได้ดีมากค่ะอิดอก มึงจะให้กูเล่าให้พวกมันสองตัวฟังไหม” เป็นเพราะวินเนอร์กับรามสูรนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยไม่ได้รับรู้เรื่องที่โต๊ะข้างหลังคุยกัน
“อย่าพึ่งเลย ให้พวกมันรู้เอง”
“อืมๆ แต่พี่เขาก็แปลกคน”
“แปลกยังไง”
“แปลกที่ไปนอนตักมึงแบบนั้นไง มึงไปอ่อยเขาท่าไหนวะ”
“อิบ้า กูไม่ได้อ่อย แต่เขาก็แปลกจริง” เรื่องแปลกฉันยอมรับแต่เรื่องอ่อยฉันไม่ยอมรับเพราะไม่ได้อ่อยเขาเลยสักนิด
“แล้วมึงจะเอาไงปล่อยไปหรือว่าไง”
“ก็ปล่อยไป ตามที่มึงได้ยินเขาบอกแหละ”
“มึงไม่ชอบเขาเหรอวะ หล่อออก”
“ก็ชอบนะ แต่จะให้กูไปวิ่งตาม คงไม่ พี่เขาไม่ได้สนใจกูขนาดนั้น” เมื่อลองแล้วเขาไม่สนใจฉันก็ถอย ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียว ถึงจะชอบเขาอยู่หน่อยๆ แต่ก็ไม่เอาหรอกถ้าเป็นฝ่ายวิ่งตามผู้ชาย
และดูก็พอรู้ว่าเขาเป็นเสือเหมือนกัน
“ดีแล้ว ผู้ชายมีอีกเยอะ แต่ถ้ามึงยังแรดแบบนี้คงหาเนื้อคู่ไม่เจอ” มันจะเข้าข้างหรือมันจะด่า
“กูจะเลิกแรดแล้ว เบื่อ อยู่คนเดียวสักพัก”
“จริงดิ”
“สองคนกระซิบอะไรกัน มีความลับเหรอวะ” วินเนอร์ตะโกนถาม
“เปล่า” ฉันรีบปฏิเสธมัน
“เอาน้ำแข็งใส่แก้วให้กูหน่อย อิ่มแล้วจะกินเบียร์” มันก็อยู่ใกล้นะยังจะมาใช้ฉัน
“มือมึงก็ว่าง ใส่เอง กูยังไม่อิ่ม”
“ผู้หญิงก็ต้องดูแลสิครับ”
“ขี้เกียจล่ะสิไม่ว่า”
“เร็วครับ เดี๋ยวพี่ให้ทิป”
“เอามาก่อน”
“ขยับตัวมานี่สิ ถ้าอยากได้”
“ทำไม”
“ก็จะได้ยัดใส่นมให้ไง ไม่เคยเห็นเหรอเวลาให้ทิปเด็กต้องยัดใส่นม”
“ไอ้เวร”
ฉันตวาดใส่มัน ไม่สนด้วยว่าโต๊ะข้างหลังจะได้ยินรึเปล่า ในเมื่อฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไม่สนใจเขาก็ไม่มีอะไรต้องแอ๊บอีก
“เอ้า น้องหมวยอยากได้ทิปไม่ใช่เหรอครับ”
“กูไม่เอาทิปแล้วก็ได้ แต่อาหารมื้อนี้มึงจ่าย โอเค ใช่ไหมทุกคน” ฉันหันไปขอความเห็นจากทุกคน
“ตามนั้น” พวกมันอีกสองคนประสานเสียงกัน
“เอ้ย ไอ้ธีนั้นเด็กเก่ามึงเปล่าวะ”
เสียงแววๆดังเข้ามาในหูฉัน ทำให้ฉันอดหันไปมองไม่ได้ และก็สบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
