ตอนที่ 2 เจอกันครั้งแรก

บ้านกีรติปรีดา

ภายในบ้านหลังใหญ่ที่สงบร่มรื่น เป็นอีกเช้าที่สมาชิกทั้ง 3 คน นั่งรับประทานอาหารเช้าด้วยกัน นั่นก็คือ ธนพล กีรติปรีดา ประมุขของบ้าน ข้างกายก็มีกนกพร ภรรยาคนสวยนั่งอยู่ข้างขวา ส่วนทางด้านซ้ายเป็น แผ่นดิน ลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน

"เป็นยังไงลูก กลับมาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว ปรับตัวได้หรือยัง" กนกพรเอ่ยถามลูกชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยสีหน้ามีความสุข

"เริ่มปรับตัวได้แล้วครับแม่ นี่ผมลองนั่งรถไฟฟ้าไปเที่ยวทั่วกรุงเทพเลย เมืองไทยนี่ก็เปลี่ยนไปเยอะนะครับ" แผ่นดินหรือดิน เอ่ยตอบคนเป็นแม่ พร้อมกับตักอาหารใส่จานให้แม่อย่างเอาใจใส่

สวัสดีครับ ผมชื่อแผ่นดิน กีรติปรีดา หรือเรียกง่าย ๆ ว่าดินก็ได้ครับ แล้วที่คุณแม่สุดสวยของผมถามแบบนั้นก็เพราะว่าผมไปเรียนที่อเมริกาตั้งแต่อายุ 15 ปีครับ ตอนนี้ผมก็เรียนจบแล้ว ผมอายุ 25 ปี และพึ่งกลับมาถึงประเทศไทยเมื่ออาทิตย์ที่แล้วครับ คงถึงเวลาที่ผมจะต้องกลับมาช่วยงานของคุณพ่อสักที เพราะคุณพ่อบอกว่าตอนนี้โลกมันหมุนไปไวมาก งาน Event ต่าง ๆ ตอนนี้เป็นงานของคนรุ่นใหม่ไฟแรงแล้ว

"แล้วนี่พร้อมจะเข้าไปทำงานที่บริษัทวันไหน พ่อจะได้ให้เขาเตรียมห้องไว้ให้ แล้วอยากทำแผนกไหนล่ะ" ธนพลถามลูกชายขึ้น

"ผมอยากเริ่มที่แผนกประชาสัมพันธ์ครับ ก่อนที่จะเรียนรู้งานแผนกอื่น จะได้ดูภาพรวมทั้งหมด เพราะถ้าผมได้เรียนรู้งานทุกส่วนแล้ว เวลาสั่งงานก็จะได้รู้ลึกรู้จริงครับพ่อ" แผ่นดินบอกกับคนเป็นพ่อออกไป

"อ้อ... คุณพ่อไม่ต้องฝากผมกับใครนะครับ หรือถ้าจะฝากก็ให้เป็นความลับก่อน ผมอยากไปสมัครงานแบบคนอื่น ๆ ครับ และผมขออนุญาตใช้นามสกุลของคุณแม่นะครับ" แผ่นดินพูดต่อเมื่อคิดอะไรได้

"ทำไมต้องทำแบบนั้นล่ะลูก" กนกพรถามลูกชายอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องทำเรื่องให้มันยุ่งยาก

"ผมไม่อยากให้ทุกคนเกร็งเพราะรู้ว่าผมเป็นลูกคุณพ่อครับ เดี๋ยวผมจะไม่ได้ข้อมูลที่แท้จริง และไม่แน่นะครับผมไปทำงานแบบนี้อาจจะรู้ข้อมูลดี ๆ ก็ได้" แผ่นดินเอ่ยบอกกับคนเป็นแม่

"แล้วทำไมจะต้องแต่งตัวแบบนี้ มันไม่สมกับคนที่จบมาจากอเมริกาเลยนะ หนุ่มนักเรียนนอกแต่แต่งตัวเชย ๆ และใส่แว่นอีก" ธนพลมองลูกชายแล้วถามขึ้นอีก เขาเข้าใจเรื่องอยากจะไปทำงานแบบไม่ให้ใครรู้ แต่ต้องถึงกับขนาดลงทุนแต่งตัวแบบนี้เลยเหรอ

"ผมไม่อยากให้คนจำได้ครับ อาจจะมีคนเห็นผมออกงานกับคุณพ่อคุณแม่บ้าง แม้ว่าจะไม่บ่อย เลยแต่งตัวอย่างนี้ดีกว่า แว่นนี่ก็แค่แว่นกรองแสงธรรมดาครับ ไม่ใช่แว่นสายตา" แผ่นดินตอบพร้อมขยับแว่นไปมาเหมือนเด็กเนิร์ด

"คริคริ เหมือนในละครเลยนะคะคุณ พระเอกที่เป็นลูกชายเจ้าของบริษัทปลอมตัวไปทำงานเพื่อหารักแท้จากผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่หวังเรื่องลาภยศ เงินทอง ช่างโรแมนติกจริง ๆ เลย" กนกพรพูดขึ้นและหัวเราะชอบใจ

"แม่ครับ ดินเปล่าสักหน่อย ดินก็แค่อยากไปทำงานอย่างไม่มีพิรุธเฉย ๆ ไม่ได้จะไปหารักแท้สักหน่อย ดินยังไม่คิดเรื่องนั้นหรอกครับ ขอทำงานก่อน" แผ่นดินพูดกับแม่เหมือนตัวเขาเป็นเด็ก ๆ และแทนตัวเองว่า ดิน กับแม่

"จะทำอะไรก็ตามดิน แต่พ่อขอเตือนไว้แค่อย่างเดียว ว่าอย่าไปล้อเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น เพราะถ้าเขาเสียความรู้สึกกับเรา เราอาจจะไม่มีโอกาสสร้างความรู้สึกดี ๆ ขึ้นมาใหม่ก็เป็นได้" ธนพลที่ไม่เห็นด้วยกับลูกชาย แต่คงห้ามไม่ได้จึงเอ่ยเตือนในฐานะคนที่ผ่านโลกมาก่อน

"ครับพ่อ ผมจะไม่ล้อเล่นกับความรู้สึกของใครครับ ผมขอทำงานสักพักก็จะเปิดเผยตัวเองครับ พ่อไม่ต้องห่วง" แผ่นดินพยักหน้ารับ

"ดี แล้วนี่จะเข้าบริษัทวันไหน" ธนพลถามอย่างเป็นการเป็นงาน

"วันนี้ครับพ่อ เห็นว่าตอนนี้ทาง DD Event Planner กำลังเปิดรับพนักงานใหม่ไฟแรงไปร่วมงานด้วย ผมคงต้องรีบไปสมัครซะแล้ว" แผ่นดินพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม เพราะการรับสมัครงานครั้งนี้ เขาให้พ่อเป็นคนเปิดรับเอง เพื่อที่เขาจะได้ไปสมัครงานอย่างไม่ผิดสังเกต

"อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมมีแฟนล่ะ แม่เหงานะ แม่อยากอุ้มหลานจะแย่แล้ว แม่ให้เวลา 3 เดือน ถ้าดินยังไม่มีแฟนหรือคบกับใคร แม่จะแนะนำลูกสาวของเพื่อน ๆ แม่ให้ลูกรู้จักนะลูกนะ" เมื่อจบเรื่องการทำงาน คุณกนพรก็วนเข้าเรื่องที่เธอตั้งใจไว้ทันที นั่นคือการแนะนำให้ลูกชายรู้จักกับลูกสาวของเพื่อน ๆ

"เอ่อ... พ่อครับ พ่ออิ่มหรือยังครับ ผมว่าเรารีบไปดีมั้ยครับ เดี๋ยวสายกว่านี้รถจะติด" แผ่นดินได้ยินอย่างนั้นก็อิ่มทันที เขายกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วรีบถามพ่อ

"ฮ่า ๆ พ่ออิ่มแล้ว งั้นไปกันเลยมั้ย ดินจะไปยังไงล่ะลูก ไปพร้อมพ่อมั้ย ใกล้ ๆ ถึงบริษัทค่อยลงจากรถแล้วนั่งแท๊กซี่เข้าไป" ธนพลหัวเราะขึ้น เมื่อรู้ว่าลูกชายรีบอิ่มและจะรีบไปทำงานเพราะอะไร

"ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวมีคนเห็น ผมว่าจะขอขับรถคันเก่าของคุณแม่ไปนะครับ ผมลองขับไปที่บริษัทแล้วไม่มีปัญหาอะไรครับ" แผ่นดินหมายถึงรถของคุณกนกพรที่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว เป็นรถเก่าแต่ก็ยังดูดี

"เอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นเจอกันที่บริษัทนะ ขึ้นลิฟต์ผู้บริหารข้างหลังก็ได้ถ้ากลัวคนเห็น" ธนพลลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ก็สายมากแล้ว

ทั้งคู่เดินออกมาที่หน้าบ้านที่มีรถจอดอยู่สองคัน เป็นรถยนต์คันใหญ่สุดหรูราคาไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน 1 คัน พร้อมคนขับที่ยืนรออยู่ อีกคันเป็นรถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ แต่ก็อยู่ในสภาพดี

"ไปนะครับแม่" แผ่นดินบอกแม่ที่เดินออกมาส่งทั้งสองคน

"จ้ะ อย่าลืมนะ แม่ให้เวลาแค่ 3 เดือนเท่านั้น" คุณกนกพรลูบหลังลูกชายและไม่วายที่จะเอ่ยทวงสัญญาที่อีกคนไม่พร้อมจะทำสัญญาด้วย

"ครับแม่" แผ่นดินขานรับแบบส่ง ๆ เหมือนทุกครั้ง เพราะเรื่องนี้แม่คุยกับเขามาหลายครั้งแล้ว

บริษัท DD Event Planner

แผ่นดินมานั่งรอที่หน้าห้องสัมภาษณ์ หลังจากยื่นเอกสารเกี่ยวกับการสมัครงานไปแล้ว และพนักงานแจ้งว่าให้อยู่รอสัมภาษณ์เลย ซึ่งนั่นก็เป็นเขาที่จัดการเรื่องแบบนี้ทั้งหมด เพื่อที่จะได้มาทำงานเร็ว ๆ สมัคร สัมภาษณ์ และทำงานเลยในวันเดียวกัน

"คุณแผ่นดิน วรารักษ์ เชิญที่ห้องสัมภาษณ์หมายเลข 1 ค่ะ" ผ่านไปไม่นานพนักงานก็มาเรียกเขาเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ แต่ก่อนที่แผ่นดินจะลุกขึ้นไปเพื่อเดินไปในห้องนั้น เขาก็ได้ยินเสียงใส ๆ ดังขึ้นไม่ไกล

"โชคดีนะคะ สู้ ๆ" แผ่นดินหันไปทางต้นเสียงก็เห็นสาวสวยคนหนึ่งที่ยิ้มมาให้อย่างสดใสและชูนิ้วขึ้น 2 นิ้วทำนองว่าให้สู้ ๆ

"เอ่อ คะ... ครับ ขอบคุณครับ" แผ่นดินถึงขั้นเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสนั่น และมันก็ทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะไปเลย แต่เมื่อได้สติ เขาก็ยิ้มเล็กน้อยกลับไป และเอ่ยปากขอบคุณ สวยจัง น่ารักด้วย มาสมัครตำแหน่งอะไรนะ แผ่นดินคิดในใจ

"คุณแผ่นดิน วรารักษ์ คะ เชิญค่ะ" พนักงานสาวเรียกอีกครั้งเมื่อเห็นหนุ่มเนิร์ดเอาแต่จ้องหน้าสาวสวย

"ครับ ๆ ไปเดี๋ยวนี้ครับ" แผ่นดินรีบหันไปบอกและเดินเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ที่มีกรรมการที่พ่อเขาฝากฝังไว้แล้ว

ผ่านไปไม่นานแผ่นดินก็เดินออกมา แต่ไม่เห็นหญิงสาวคนนั้นแล้ว เขาจึงขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องท่านประธานบริษัททันที และไม่มีใครห้ามเขา ถึงแม้จะเป็นส่วนของผู้บริหาร เพราะเลขาของพ่อรู้ว่าเขาคือใคร และถูกกำชับไว้ว่าขอให้ทุกอย่างเป็นความลับ

"อ้าว เสร็จแล้วเหรอลูก ยินดีต้อนรับเข้าทำงานนะ" ธนพลเอ่ยกับลูกชายอย่างยินดี

"ครับพ่อ เอ่อ... พ่อครับ ผมมีเรื่องอยากจะรบกวนนิดหน่อยครับ" แผ่นดินเอ่ยขึ้นในตอนที่นั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของพ่อ

"มีอะไรลูก มาทำงานวันแรกก็จะใช้อภิสิทธิ์เลยเหรอ ฮ่า ๆ"

"ไม่ใช่สักหน่อยครับ ผมแค่อยากได้ข้อมูลของคนที่มาสมัครงานและสัมภาษณ์งานในวันนี้ครับ" แผ่นดินรีบเข้าประเด็นทันที

"ทำไมล่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" ธนพลถามกลับอย่างสงสัย

"เปล่าครับ พอดีผมเจอคนคนหนึ่ง แล้วอยากให้เธอมาทำงานในทีมเดียวกันกับผมครับ"

"เธอเหรอ ฮ่า ๆ นี่พึ่งมาถึงก็จะล่าเหยื่อแล้วเหรอไอ้เสือ" พอธนพลได้ยินคำว่า 'เธอ' เขาก็หัวเราะเสียงดังออกมา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าตอนเรียนที่อเมริกาแผ่นดินนั้นเป็นเสือที่ล่าเหยื่อมาเยอะขนาดไหน เขาไม่ได้ใส ๆ เหมือนที่คนเป็นแม่รู้สักนิด

นี่แหละ พ่อเสือในคราบหนุ่มเนิร์ดตัวจริง...