บทที่ 3

"ยังไงคืนนี้แกก็ต้องไปงานเลี้ยงที่โรงแรมให้ได้ แกอย่าลืมนะว่าเคย ให้คำสัญญากับพี่ว่ายังไง" พูดจบกัลยาก็ออกจากห้องไป เพราะไม่อยากจะเห็นภาพของน้องชายกับผู้หญิงแบบนั้น

เรามารู้จักพี่สาวของบอสคฑากันบ้าง ถึงแม้เธอจะมีหุ้นส่วนในบริษัทนี้แต่กัลยาชอบงานโรงแรมมากกว่าก็เลยปล่อยให้น้องชายบริหารไป กัลยาแต่งงานมานานแล้วแต่ไม่สามารถมีหลานให้ยายอุ้มได้ เพราะอุบัติเหตุในครั้งนั้น ทำให้เธอต้องตัดส่วนสำคัญไปข้างหนึ่ง เปอร์เซ็นต์ที่จะมีลูกน้อยมากและเธอก็พยายามมาทุกวิถีทางแล้ว ความหวังเดียวที่จะมีคนสืบสกุลก็คือน้องชาย

พอพี่สาวออกไปแล้วเขาถึงได้ปล่อยเธอเป็นอิสระ และเหมือนว่าเธอไม่มีตัวตนอยู่ในห้องนี้เลยด้วยซ้ำ

อีตาบอสนี่เป็นคนสองบุคลิกหรือเปล่าเนี่ย..เห็นว่าเขาไม่สนใจเธอก็เลยจะออกไป

"เดี๋ยวก่อน"

"คะ?" คนตัวเล็กหยุดแล้วหันกลับมามอง

"ฉันรู้ว่าเธอฉลาดพอที่จะไม่เอาเรื่องนี้ออกไปพูดข้างนอก"

"เรื่องอะไรคะ"

"ก็เรื่อง.." ฉลาดกว่าที่เขาคิดนี่ "ออกไปได้"

เย็นวันนั้นที่โรงแรม..

"หนูไม่ทำให้แม่ผิดหวังจริงๆ" อัญชัญชมลูกสาวเมื่อเห็นว่าลูกชายมาร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย

ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาโต๊ะที่แม่กับพี่สาวนั่งอยู่

"สวัสดีครับ" ดวงตาคมกริบมองดูผู้หญิงที่ร่วมโต๊ะอยู่กับแม่และพี่สาว คิดว่าคงเป็นผู้หญิงคนนี้แน่..

"สวัสดีค่ะ"

"คุณใช่ไหมครับผู้หญิงคนที่แม่ผมอยากให้มารู้จัก" ชายหนุ่มพูดแบบไม่อ้อมค้อม

"คฑา!" คนเป็นแม่ตะคอกลูกชายไม่ให้เสียมารยาท แต่ลูกชายดันหันมองไปด้านหลังด้วยท่าทางตกใจ

"คุณแม่อย่าทำแบบนี้อีกนะครับเสียวสันหลังเลย นึกว่าเมียผมตามมา"

"What??" หญิงสาวที่มาดูตัวถึงกับอุทาน

"ไม่ใช่แบบนั้นนะลูก" ผู้เป็นแม่เหลือบตามองไปดูลูกสาว

"ตามพี่มานี่!"

"พี่จะพาผมไปไหนยังไม่ได้ทำความรู้จักกับเธอคนนั้นเลย" ชายหนุ่มแกล้งพูดเพื่อยื้อพี่สาวไว้ไม่อยากเดินตามแรงที่ถูกฉุด

เพี๊ยะ!

"โอ๊ยผมเจ็บนะตีผมทำไม" ชายหนุ่มลูบต้นแขนที่ถูกพี่สาวฟาดเมื่อครู่

"ไหนเราบอกว่าจะเชื่อฟังพี่ไง!" พี่สาวเริ่มทวงบุญคุณที่ทั้งสองเคยมีต่อกัน

"แต่นี่มันคนละเรื่องกันนะครับ ผมไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้นสักหน่อย"

"แต่ผู้หญิงคนที่แกกำลังคบอยู่มันไม่เหมาะสม อยู่ด้วยกันไปก็ไม่รอดหรอก แกควรจะเลิก แล้วหาคนที่เหมาะสมกับตัวเองมาแต่งงานมีครอบครัวได้แล้ว"

"ถ้าพี่จะพูดเรื่องนี้ ผมขอตัวกลับก่อนแล้วกัน"

"คฑา!" ถึงแม้จะเรียกไว้แต่น้องชายก็ไม่อยู่แล้ว

"ผมบอกคุณแล้ว เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้หรอก" แต่คนที่เข้ามาพูดด้วยกลับเป็นผู้ชายอีกคน

"คุณสันติ! ไม่ช่วยอะไรก็อยู่เงียบๆ เถอะน่า!" สันติก็คือสามีของกัลยา และเขาก็อยู่ใต้อำนาจของเธอมาโดยตลอด

เช้าวันต่อมาที่บริษัท..

"คุณริน"

"คะ"

"บอกเลขาคนใหม่เข้ามาหาผมหน่อย" คฑาสั่งโดยที่ไม่ได้หยุดก้าวเดิน และตอนนี้ก็ได้เข้าไปในห้องแล้วด้วย ชายหนุ่มนอนคิดมาทั้งคืนว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง แต่ก็ต้องคุยกับเธอก่อน..