คำขอร้องจากผู้มีพระคุณ

ตอนที่ 2

คำขอร้องจากผู้มีพระคุณ

เปรมธวัชเดินออกมาจากคอนโดมิเนียมแต่เขาก็ต้องกลับไปอีกครั้งเมื่อคิดขึ้นได้ว่าลืมแฟ้มเอกสารบางอย่างไว้

“สุดท้ายเธอก็หักหลังฉัน”

ภาพที่เปรมธวัชได้เห็นคือผู้ชายที่เขาไม่คุ้นหน้ากำลังเดินเข้าไปยังห้องของนาเดียโดยที่หญิงสาวเป็นคนเปิดประตูให้สองมือที่คล้องคอและดึงตัวผู้ชายคนนั้นเข้าห้องทำให้ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่า ทั้งคู่มีความสัมพันธ์อะไรกัน

ชายหนุ่มตัดสินใจที่จะไม่เข้าไปแสดงตัว เขาไม่ต้องการเป็นคนโง่ที่โดนหักหลังอีกแล้วเขาจึงเลือกที่จะเดินออกมาและส่งข้อความกลับไปหาหญิงสาวที่เป็นคู่ขาให้เขาย้ายออกจากคอนโดของเขาภายในวันนี้ด้วยเหตุผลว่าเขาต้องการพาผู้หญิงคนใหม่มาอยู่

เปรมธวัชตัดสินใจที่จะเดินหน้าเรื่องของมินตราทันทีชีวิตที่ผ่านมาทำให้เขาเริ่มกลัวว่าบางทีเงินทองที่เขามีอยู่จะไม่สามารถซื้อความรักจากใครได้อีกเขาจึงคิดว่าบางทีคำว่ามีพระคุณอาจจะทำให้เขาเป็นที่ต้องการของมินตราก็ได้

“วันนี้คุณเปรมมาร่วมยินดีด้วยนะลูก”

ยุพาหันไปบอกลูกสาวด้วยความซาบซึ้งใจที่ลูกชายของเจ้านายมาร่วมแสดงความยินดีกับลูกสาวของเธอในวันรับปริญญา

“มิ้นขอบคุณคุณเปรมมากนะคะที่มาร่วมยินดีกับมิ้นในวันนี้”

สาวน้อยในชุดเตรียมพร้อมรับปริญญาหอบดอกไม้ช่อใหญ่รีบเดินมาทักทายคนทั้งคู่ มินตรารู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าเปรมธวัชจะมาด้วยแต่เธอก็แอบคิดว่าบางทีเขาอาจจะแค่สัญญาและไม่มาจริง

“โตเป็นสาวแล้วหน้าเปลี่ยนไปเยอะมากผมยินดีด้วยนะ กับความสำเร็จในครั้งนี้”

เปรมธวัชส่งสายตาอย่างเป็นมิตรและแสนอบอุ่นให้สาวน้อย ด้วยบุคลิกท่าทางและอายุของเขาทำให้เขาดูผู้ชายที่ภูมิฐานในสายตาของมินตรา

“เรามาถ่ายรูปกันดีกว่าครับ”

ชายหนุ่มส่งโทรศัพท์ให้เพื่อนของมินตราช่วยถ่ายรูปเขากับสาวน้อยในชุดรับปริญญาสร้างความแปลกใจให้กับมินตราเป็นอย่างมากเพราะความจริงเธอมีช่างภาพมาดูแลในเรื่องนี้อยู่แต่เปรมธวัชกลับใช้โทรศัพท์ของตัวเอง

เปรมธวัชโพสรูปของเขากับมินตราลงในโซเชียลทันทีเพราะเขาต้องการให้ทุกคนได้รับรู้ว่าเขาเองมีผู้หญิงรายล้อมตัวไม่ได้ขัดสนในเรื่องนี้แต่ทุกวันนี้ที่ไม่แต่งงานเพราะเขายังไม่คิดจะเลือกใครมากกว่า

ผู้ชายที่ดูมีพร้อมอย่างเปรมธวัชกับกลายเป็นคนที่หลอกตัวเองในทุกวันเขาสร้างกำแพงชีวิตขึ้นมาเพื่อให้ทุกคนมองว่าเขาเป็นคนที่ร่ำรวยความรักทั้งที่ความจริงแล้วเขาคือคนที่ขาดความรักอย่างที่สุดเพราะการใช้เงินซื้อทุกอย่างมันไม่ได้ทำให้ใครรักเขาจากหัวใจจริง

“ฉันขอยินดีกับเธอด้วยนะมินตราที่มานะเรียนจนจบ”

อมรารู้สึกยินดีกับสาวน้อยตรงหน้าที่มีความพยายามขยันจนเรียนจนจบมหาวิทยาลัยได้และเธอก็อดภูมิใจในตัวเองไม่ได้เหมือนกันที่เป็นคนส่งเสียสาวน้อยคนนี้จนเรียนจบ

“มิ้นมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะบุญคุณของคุณท่านทั้งสองคน มิ้นกับแม่จะไม่มีวันลืมเลยค่ะ”

หญิงสาวก้มกราบลงไปที่เท้าของอมราส่วนคุณท่านผู้ชายช่วงนี้ไม่ค่อยกลับบ้านมินตราจึงไม่มีโอกาสได้บอกข่าวดีเรื่องนี้

“แล้วคิดไว้หรือยังว่าจะไปทำงานที่ไหน”

หญิงสูงวัยเริ่มถามถึงอนาคตเพราะเธอต้องการจะเข้าเรื่องที่เธอวางแผนไว้ทันทีไม่อยากปล่อยให้ทุกอย่างนานเกินไปกลัวว่าถ้ามินตรามีอนาคตที่สดใสกว่านี้เธออาจจะปฏิเสธ

“ยังไม่ได้ไปหางานทำเลยค่ะมีแต่เขียนใบสมัครทิ้งไว้แต่ก็ยังไม่มีบริษัทไหนติดต่อมา”

มินตราตอบเสียงเจื้อยแจ้วเธอไม่รู้เลยว่าคำถามนี้ไม่ได้ถามเพียงเพราะเป็นห่วงแต่อีกฝ่ายกำลังวางแผนอนาคตไว้ให้เธอ

“ฉันมีสิ่งหนึ่งที่อยากจะขอร้องเธอและมันคงเป็นสิ่งเดียวที่ในชีวิตนี้ฉันจะขอร้องจากเธอนะมินตรา”

สาวน้อยหันมองสบตามารดาเพราะคิดว่าสิ่งที่อมราพูดตอนนี้แม่ของเธอน่าจะเข้าใจดีว่าหมายถึงอะไร