ตอนที่ 5
รฐกรณ์ขบกรามแน่น เพราะตนก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เลยเข้าใจบุตรชาย
“แกจะปฏิเสธฉันยังไงก็ได้ แต่ถ้าเรื่องที่ฉันพูดกับแกเป็นเรื่องจริง ฉันขอสั่งให้แกไปเลิกกับผู้หญิงของแกซะ!”
ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ ให้เลิกงั้นเหรอ จะทำใจเลิกได้ยังไง ในเมื่อเขารักนพวิชญ์มากขนาดนี้
“พ่อครับ ผมไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อคิด”
“ถ้าอย่างนั้นทำไมหนูปาถึงขอยกเลิกงานแต่ง ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ตกลงอะไรกันด้วยซ้ำ!”
“แล้วปาบอกพ่อว่ายังไงล่ะครับ” เขาย้อนถาม
“หนูปาบอกว่าแกไม่ได้รักเธอ แกมีคนในหัวใจแล้ว” คนเป็นพ่อกัดฟันกรอด “แกคิดให้ดีนนท์ อย่าทำให้พ่อต้องผิดหวังในตัวแก อย่าลืมว่าแกต้องดูแลแม่ของแกด้วย!”
คนฟังชะงัก น้ำตาคลอหน่วย มือกำแน่นเพื่อระงับอารมณ์
“ผมเข้าใจแล้วครับพ่อ ผมจะทำอย่างที่พ่อต้องการ”
“ก็เท่านั้นแหละ แกไปได้แล้ว จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย!”
รฐนนท์ลุกยืน แล้วสาวเท้าออกมาด้านนอก แหงนหน้ามองฟ้าเพื่อกล้ำกลืนน้ำตาเอาไว้ เขาไม่อาจทำอะไรได้อย่างใจปรารถนา ถ้าหากมีพี่น้องสักคน เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้
ประตูห้องเปิดออก คนในห้องรีบเดินมาหาเห็นอาหารในมือจึงรับมา แล้วก้าวยาวมาถึงโต๊ะอาหารตรงครัว จัดแจงจัดทุกอย่างใส่จาน รฐนนท์มองแผ่นหลังอันคุ้นเคยแล้วหลับตานิ่ง มือผสานเหนือโต๊ะ เขาควรทำเช่นไรดี ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับคนรักมันทำให้เขามีความสุขที่สุด นพช่วยทำให้จิตใจผ่อนคลาย แต่เขาก็ไม่อาจปล่อยพ่อทำร้ายจิตใจแม่เช่นเดียวกัน จำเป็นต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง
“วันนี้ใจดีจังนะ ซื้อแต่ของโปรดผมทั้งนั้นเลย” นพวิชญ์ยิ้มกว้าง แล้วเริ่มตักอาหารใส่จานตนเอง แล้วเลยไปให้คนรักด้วย
“ขอโทษนะนพ ที่นนท์ไปทำธุระนานไม่ค่อยมีเวลาให้นพ”
คนถูกขอโทษชะงัก เงยหน้าสบตา วันนี้รฐนนท์มาแปลกกว่าทุกวัน ทำไมสีหน้าดูเครียดไม่มีความสุขเอาเสียเลย
“เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่านนท์ กลับบ้านไปพ่อว่าอะไรอีกเหรอ”
เขาส่ายหน้า “เปล่าหรอก พ่อไม่ได้ว่าอะไร”
นพวิชญ์ยิ้มบางๆ แล้วเอื้อมกุมมือคนรักไว้
“ถึงเราจะอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่นพก็พอรู้นิสัยของนนท์นะ” เขาบอกแล้วระบายยิ้ม
รฐนนท์ชะงัก แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นพ... ความจริงนนท์มีเรื่องจริงๆ นั่นแหละ” เขาสบตา แววตาปวดร้าว
“มีเรื่องอะไรเหรอนนท์” นพวิชญ์รู้สึกใจคอไม่ดี ลางสังหรณ์บางอย่างกำลังทำงาน
เขาบีบมือคนรักไว้ น้ำตาคลอ นพวิชญ์ใจสั่น
“พ่อ... ต้องการให้นนท์แต่งงาน”
“แต่งงาน!” นพวิชญ์ร้องลั่น ส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน “จะแต่งได้ยังไงนนท์ นนท์จะแต่งเข้าไปได้ยังไงในเมื่อนนท์ไม่ได้ชอบผู้หญิง!”