อยู่ให้ห่างคนอย่างฉันเอาไว้

ตอนที่ 4

เช้าของวันใหม่ทานตะวันตื่นตั้งแต่เช้าอย่างเช่นทุกวัน เด็กสาวตัวเล็กตื่นมาเธอก็จะมาหมกมุ่นอยู่กับแปลงผักหลังบ้าน ที่เธอปลูกเองกับมือจนแทบไม่ต้องซื้อผักกินเลยทีเดียว เพราะเด็กสาวปลูกผักสวนครัวแทบจะทุกชนิดไว้ที่ตรงพื้นที่หลังบ้าน เธอตื่นมารดน้ำในทุกๆเช้าและเก็บผักบางชนิด ไว้สำหรับนำไปทำอาหารอย่างเช่นทุกวัน ธาราธรเองวันนี้ก็ตื่นแต่เข้าเป็นพิเศษ เลยเดินออกมาสูดอากาศตรงระเบียงห้องซึ่งทอดสายตามองออกไปข้างหน้า เขาก็เห็นเด็กสาวตัวเล็กกำลังรดน้ำต้นไม้และร้องฮำเพลงไปด้วย ตะวันปล่อยผมยาวดำขลับสยายลงมาถึงกลางหลัง ในเวลาที่เธอไม่ได้รวบผมแบบนี้มันยิ่งทำให้เธอดูเป็นสาวและสวยมาก แม้เธอจะใส่เพียงแค่ชุดนอนลายการ์ตูนธรรมดาๆ แต่มันก็ทำให้เธอดูน่ามองจนชายหนุ่มเผลอยิ้มให้กับท่าทางของเธอ ที่กำลังรดน้ำผักสวนครัวและร้องเพลงไปด้วยอย่างเพลินตา

“บ้าไปแล้ว ทำไมมึงต้องยิ้มให้กับยัยเด็กบ้าตัวภาระคนนี้ด้วยไอ้เขื่อน!!” ธาราธรได้แต่พูดกับตัวเองเบาๆพลางสลัดรอยยิ้มทิ้งไป แต่ก็ยังทอดมองไปยังเจ้าของร่างบางอย่างไม่วางตา

“คุณหนูเดี๋ยวผมช่วยเองครับ..มา!!” นะนนท์ลูกชายของป้าน้อมแม่ครัวของที่นี่พูดขึ้น เมื่อเห็นตะวันกำลังยืดรดน้ำสวนผักอยู่ นะนนท์กับตะวันสนิทกันพอสมควรเพราะอายุไล่เลี่ยกัน ตะวันเองก็นับถือนะนนท์เหมือนพี่ชายคนหนึ่งเช่นกัน

“ไม่เป็นไรค่ะพี่นนท์อีกนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วตะวันทำได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับคุณหนู มาๆผมช่วยเองจะได้เสร็จเร็วๆ” ชายหนุ่มเข้าไปยื้อสายยางรดน้ำจากมือของเด็กสาวมาเพื่อจะช่วยรดน้ำผัก ตะวันเองนึกอยากจะแกล้งนะนนท์เลยฉีดน้ำเข้าใส่ชายหนุ่มจนเปียก

“นี่แน่ะๆ อยากช่วยนักใช่ไหมพี่นนท์ งั้นก็เปียกซะเลย ” ตะวันแกล้งฉีดน้ำเข้าใส่ชายหนุ่มจนเปียกชุ่ม

“คุณตะวัน ผมเปียกหมดแล้วนะครับ” ทั้งสองคนต่างแย่งกันฉีดน้ำใส่กันอย่างสนุกสนานจนเปียกปอนไปหมด ก่อนจะมีเสียงจากบุคคลที่สามดังขึ้นทำให้ทั้งสองต่างหยุดชะงักไปทันที

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!” ธาราธรตะโกนขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

“พวกเธอเล่นอะไรกันเสียงดังน่ารำคาญ จนฉันต้องตื่น!!”

“อะ เอ่อ ตะวันขอโทษนะคะคุณเขื่อน ตะวันลืมไปว่าคุณเขื่อนกลับมาแล้ว เลยพลอยเสียงดังจนทำให้รบกวนการนอนของคุณเขื่อน” ตะวันก้มหน้าก้มตาพูดขอโทษอีกคนโดยไม่แม้แต่จะกล้ามองหน้าของของเขา

“นี่เธอพูดกับดินกับหญ้าหรือไง เวลาพูดกับฉันเธอต้องมองหน้า ไม่ใช่หลบหน้าหลบตาพูด!!”

“คะ ค่ะ คุณเขื่อน”

“เอ่อ กระผมผิดเองครับคุณเขื่อน อย่าไปโทษคุณตะวันเลย” นะนนท์พูดขึ้นเพราะไม่อยากให้เจ้านายต่อว่าทานตะวัน

“นี่แกเป็นแฟนกับยัยนี่รึไงห๊ะ! ถึงได้ออกรับแทนกัน!”

“ปะ เปล่านะครับคุณเขื่อน ผมกับคุณหนูเราไม่ได้เป็นอะไรกันครับ กระผมไม่กล้าแม้แต่จะคิดแบบนั้นหรอกครับ”

“ดี เธอเองก็เหมือนกัน เป็นผู้หญิงอะไรมาหยอกล้อกันกับผู้ชายแบบนี้ ถ้าเธอไม่อาย ก็ควรจะกลัวว่าแม่ฉันจะอับอายบ้างนะ เดี๋ยวคนอื่นเขาจะคิดว่าแม่ของฉันเลี้ยงเธอไม่ดี!!” ธาราธรพูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด เขาไม่ชอบใจที่เห็นทานตะวันไปคุยสนิทชิดเชื้อกับผู้ชายคนอื่น และก็ยังเป็นลูกของคนใช้ในบ้านของเขาแบบนี้

“ค่ะคุณเขื่อน” ทานตะวันตอบรับด้วยหน้าตาเศร้าๆ และเอาแต่ก้มหน้าก้มตามองพื้น จนธาราธรเริ่มหงุดหงิดกับพฤติกรรมของเธออีกครั้ง

“แล้วเธอจะยังยืนบื้ออยู่อีกทำไมล่ะ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ หรือว่าชอบนักที่ยืนโชว์หุ่นให้ผู้ชายมอง” ธาราธรพูดจบก็ไล่ระดับสายตามองเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้เด็กสาวเปียกปอนไปทั้งตัว ชุดนอนที่เธอสวมใส่เมื่อเปียกน้ำทำให้แนบเนื้อมองเห็นรูปร่างของเธอชัดเจน จนเด็กสาวรีบใช้แขนโอบกอดตัวเองปิดบังหน้าอกไว้ ก่อนร่างบางจะรีบวิ่งขึ้นไปบนบ้านทันที

“ค่ะ!” ตะวันรีบวิ่งขึ้นมาบนบ้านไปด้วยความอับอาย ไม่คิดว่าธาราธรจะพูดจาแบบนี้ และเธอเองก็ลืมคิดไปว่าตัวเองอยู่ในสภาพที่สวมใส่เพียงแค่ชุดนอนบางเบา แล้วยังต้องไปแกล้งฉีดน้ำใส่นะนนท์จนตัวเองต้องเปียกปอนไปด้วย เธอเองก็ทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆ สมควรแล้วที่โดนต่อว่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทานตะวันรีบกุลีกุจอออกไปเปิดประตูให้คนข้างนอก

“พี่ขิม!” ทานตะวันพูดขึ้นอย่างดีอกดีใจที่ได้เจอบุคคลตรงหน้าที่เปรียบเสมือนพี่สาวอีกคนของเธอ ก่อนจะเข้าไปโอบกอดด้วยความคิดถึง

“เป็นบ้างไงจ้ะ น้องสาวพี่สบายดีไหม”

“สบายดีค่ะ พี่ขิมล่ะคะเป็นยังไงบ้าง”

“พี่ก็สบายดีจ้า น้องตะวันโตขึ้นเยอะเลยนะพี่แทบจำไม่ได้ ที่สำคัญสวยขึ้นมากๆด้วย” สองสาวกอดกันแน่นด้วยความคิดถึงและพูดคุยไถ่ถามสาระทุกข์สุกดิบกันสักพัก ก่อนจะพากันลงมาทานข้าวเช้ากันที่ห้องรับประทานอาหาร

“มากันแล้วสาวๆ มาๆลูก พ่อกับแม่รอทานข้าวอยู่ แล้วนี่ตาเขื่อนยังไม่ลงมาอีกหรอคุณ ให้คนอื่นต้องรอตลอดเจ้าลูกคนนี้” ท่านธีระพูดขึ้นเมื่อยังไม่เห็นลูกชายคนโตของบ้านลงมาร่วมโต้ะรับประทานอาหารเช้า

“นั่นสิคะ ป่านนี้ยังไม่ลงมาอีก…ตะวันขึ้นไปตามพี่เขาหน่อยลูก ป่านนี้มัวทำอะไรอยู่ปล่อยให้คนอื่นเขารอจนป่านนี้” คุณนายดารินทร์พูดขึ้น

“เอ่อ…ค่ะแม่ดา เดี๋ยวหนูขึ้นไปตามคุณเขื่อนให้ค่ะ” เด็กสาวลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อไปตามธาราธรย่างขัดไม่ได้ ถึงแม้ในใจจะกล้าๆกลัวๆเพราะเธอเองพอจะรู้ว่าชายหนุ่มไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอมาตั้งแต่เด็กๆ และจนป่านนี้เธอก็พอจะรู้ว่าเขาก็ยังเกลียดเธออยู่

เด็กสาวเดินขึ้นมาชั้นบนและมุ่งตรงไปยังห้องของพี่ชายต่างสายเลือดอย่างหวั่นๆ ตะวันหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูสักพัก ก่อนจะเอื้อมมือไปเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

เด็กสาวยืนรอผู้เป็นเจ้าของห้องมาเปิดประตู แต่ก็ยังไร้เสียงตอบรับจากบุคคลที่อยู่ในห้อง ก่อนจะตัดสินใจเคาะประตูเรียกอีกเป็นครั้งที่สอง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! …ทุกอย่างยังคงเงียบ ทานตะวันเลยตัดสินใจหันหลังกลับ ธาราธรเปิดประตูออกมาพอดีและกระชากแขนของเธอลากเข้าไปในห้องของเขา

“โอ้ย! ตะวันเจ็บนะคะคุณเขื่อน” เด็กสาวพูดขึ้นด้วยความประหม่า ธาราธรเพิ่งจะอาบน้ำ เขาได้ยินเสียงเคาะประตูเลยรีบออกมาก่อน ในขณะที่ยังทำธุระส่วนตัวไม่เสร็จ ตอนนี้เขามีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันเอวสอบอยู่หมิ่นเหม่ ทำให้ตะวันรู้สึกอายไม่น้อยที่เขาลากเธอเข้ามาในห้อง ทั้งๆที่ตัวเขาเองยังอยู่ในสภาพที่ไม่เรียบร้อยแบบนี้ เด็กสาวได้แต่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองคนตรงหน้า

“เธอมาเคาะห้องฉันทำไม!” ธาราธรพูดขึ้นพลางจ้องหน้าเด็กสาวที่เขาเกลียดแสนเกลียดอย่างไม่วางตา

“อ่ะ เอ่อออ..แม่ดาให้ตะวันมาเรียกคุณเขื่อนลงไปทานข้าวเช้าค่ะ” เด็กสาวตอบโดยที่ไม่กล้าจะเงยหน้าขึ้นมามองเขา เธอได้แต่ก้มหน้ามองพื้นตอบคำถาม

“เงยหน้าขึ้นมามองฉัน ฉันไม่ชอบที่เวลาพูดกับใคร แล้วอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตามองปลายเท้า!!” ชายหนุ่มพูดเสียงดังขึ้นอย่างไม่พอใจ แต่เด็กสาวก็ยังเอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่แบบนั้นด้วยความประหม่า

“ฉันบอกให้เธอเงยหน้าขึ้นมา!!!”

“คะ ค่ะ คุณเขื่อน!” ตะวันจำใจเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวโตกว่าด้วยความประหม่าและอับอาย เธอทำตัวไม่ถูกที่อีกฝ่ายแต่งตัวยังไม่เรียบร้อยและเปลือยท่อนบน ทำไมเขาถึงไม่อายเลยนะ กลับเป็นเธอซะอีกต้องอายแทนเขา ทานตะวันได้แต่นึกคิดในใจ

“คนใช้คนอื่นก็มี ทำไมต้องเป็นเธอที่ขึ้นมาตามฉัน เธอคิดจะอ่อยฉันหรอ?” ธาราธรพูดขึ้นพร้อมก้าวขาไปข้างหน้าช้าๆเพื่อเดินเข้าหาคนตรงหน้า ตะวันได้แต่ก้าวถอยหลังและพูดปฏิเสธในสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเมื่อก่อนหน้านี้

“มะ ไม่ใช่นะคะ คุณเขื่อน ก็แม่ดาใช้ให้ตะวันมาเรียก ตะวันก็ต้องมา ไม่ได้จะมา เอ่อ อ่อยอะไรคุณเขื่อนเลยนะคะ”

เด็กสาวรีบพูดปฏิเสธไปอย่างร้อนรนและพลันก้าวถอยหลังไปชนเข้ากับประตูห้อง ก่อนธาราธรจะเดินเข้าไปประชิดและใช้แขนอีกข้างค้ำประตูเอาไว้ เด็กสาวได้แต่หลับตาปี๋ด้วยความกลัวและตกใจ

“อยู่ให้ห่างคนอย่างฉันเอาไว้ อย่ามาอ่อยฉัน จำไว้!!”

ธาราธรก้มหน้าลงมากระซิบข้างๆใบหูของเด็กสาว ก่อนตะวันจะใช้มือผลักหน้าอกแกร่งกำยำให้เขาถอยไป และรีบเปิดประตูวิ่งลงไปข้างล่างทันทีด้วยความตกใจกลัว…