ตอนที่ 5 พระชายาขององค์รัชทายาท​

....หรูหรง.... 

หลังจากที่ผ่านคืนวันอันหอมหวานมาเป็นที่เรียบร้อย การแต่งงานก็ไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัวอย่างที่คิดการใช้ชีวิตเช่นนี้ ก็นับว่าคุ้มค่าเสียแล้วแต่ยังจะไว้ใจ บุรุษในยุคนี้ไม่ได้ เพราะจิตใจของบุรุษ ยอมเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขายังจะจงรักภักดีต่อเรารักเราเหมือนวันแรกที่ได้เจอกันหรือเปล่า ก็ไม่มีใครรู้ ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่เราก็รักใครก็ต้องเผื่อใจเอาไว้ ไม่อย่างนั้นก็คงจะเจ็บปวดชัวร์ชีวิต

"พระชายาเพคะ วันนี้ต้องเสด็จไปถวายพระพรฮองเฮาและฝ่าบาทนะเพคะ"

"เตรียมน้ำให้ข้าเถอะ"

"น้ำเตรียมพร้อมเอาไว้แล้วเพคะ เชิญพระชายาเสด็จไป อาบน้ำได้แล้วเพคะ หม่อมฉันจะให้คนเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้พระชายาเพคะ"

"ขอบคุณ​"

"หม่อมฉัน​มิบังอาจเพคะ"

"ตัวข้าเพียงแค่ขอบคุณเจ้าที่จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้เรียบร้อยถือเป็นคำขอบคุณ ที่มอบให้แก่ตัวของเจ้าก็แล้วกัน อย่าได้คิดอะไรมากขนาดนั้นเลย"

"ขอบพระทัยเพคะ พระชายา"

 ตัวข้ารีบอาบน้ำในทันที เราไม่อยากจะเสียเวลาอีกแล้ว หลังจากที่อาบน้ำจนเสร็จเรียบร้อยก็ได้แต่งองค์ทรงเครื่องใส่ชุด ที่ตัวนางกำนันประจำกายจัดเตรียมเอาไว้ให้ อย่างน้อยคนที่นี่ก็ยัง มีมารยาทดีงามยิ่งกว่าจวนแม่ทัพเป็นไหนๆ

"เสี่ยวชิง จัดเตรียมของที่จะมอบให้กับฝ่าบาทและฮองเฮาให้เรียบร้อยอย่าให้ผู้ใดแตะต้องเด็ดขาด เข้าใจหรือไม่"

"เพคะเหมือนฉันจะจัดเตรียมเป็นอย่างดีจะอยู่กับตัวของหม่อมฉันไม่ให้ผู้ใดแต่ต้องเด็ดขาดเพคะ"

"เช่นนั้นก็มากันเถอะ"

"เพคะพระชายา"

 ครั้งนี้เข้ามาถวายพระพรถึงท้องพระโรง ของวังหลัง มีสตรีมากมาย มาถึงที่นี่ ก็รีบทำความเคารพ ผู้นั่งอยู่บนบัลลังก์หงส์ เคียงคู่กับฝ่าบาทที่นั่งอยู่ โดยปกติแล้วฝ่ายใน จะมีเพียงแค่ฝ่าบาทที่จะเข้าเข้ามาอยู่ที่นี่ได้เป็นบางครั้ง เพราะฝ่ายในก็จะมีเพียงแค่สตรี และเหล่านางสนมที่คอยปรนนิบัติรับใช้ฮ่องเต้มาโดยตลอด ทั้งนี้ตัวของข้าไม่ได้อาศัยอยู่ในวังหลวง แต่อยู่ตำหนักขององค์รัชทายาท ซึ่งอยู่ในเขตพระราชวังก็จริงแต่อย่างน้อยก็ห่างไกลวังหลังนี้เป็นอย่างดี จะได้ไม่ต้องมารับรู้ถึงปัญหาของสตรีที่อยู่ในวังหลัง

"ถวายพระพรฝ่าบาทถวายพระพรฮองเฮาหม่อมฉันหรูหรงเพคะ ของฉันขอให้ฝ่าบาทและฮองเฮาอายุยืนหมื่นๆปีเพคะ"

"พระชายาขององค์รัชทายาท มารยาทแข็งกระด้างยิ่งกว่าสตรีใช้กำลัง เจ้าฝึกทหารมาตั้งแต่เด็กไม่ใช่หรือ กำหนดธรรมเนียม ของการอยู่ในตำหนักในวังหลวงก็คงจะยากหน่อย การที่จะเป็น พระชายาขององค์รัชทายาทมันดูไกลเกินกว่าที่ตัวของเจ้าจะรับได้แต่ถึงอย่างไรก็เป็นสตรีที่องค์รัชทายาท ได้รับมอบมาจากฝ่าบาท"

"เซียนเฟย เปล่าหนักเกินไปเสียแล้ว จะกล่าวว่าฝ่าบาทมอบสตรีที่ไร้มารยาทให้กับองค์รัชทายาทเช่นนั้นหรือ ไม่ดูถูกฝ่าบาทจนเกินไปหรือ อย่างไรฝ่าบาทก็เป็นบิดาของแผ่นดินกล่าวเช่นนี้ สงสัยจะต้องถูกรถคันเสียแล้ว กระมัง"

"หม่อมฉันไม่ได้กล่าวเช่นนั้นนะเพคะฮองเฮา เพียงแต่วิธีการถวายพระพรก็ดูไร้มารยาทนึกเสียดาย ที่ว่า รีบเร่งแต่งงานเกินไป มารยาทยังไม่ได้คงที่ เลยทำให้ฝ่าบาทอาจโดนผู้คนต่อว่าขุนนางก็จะเคลิบแรงใจ ฐานะของนาง เป็นบุตรสาวของแม่ทัพที่ทำผลงานได้อย่างดีเยี่ยม แต่ว่ากลับมีบุตรสาวคนโต เป็นคนไร้มารยาทและยัง เป็นอดีตคู่หมั้นขององค์ชาย 4 นับว่า ไม่สมควร"

"เซียนเฟย ถ้าเจ้าไม่กล่าวคำจะมีผู้ใดล่วงรู้ มารยาทเจ้า ก็ไม่ได้แตกต่าง จากในกาลก่อนที่เข้ามาในวังหลวง มารยาทเจ้าก็ยังแข็งกระด้างปากคอเราะร้ายพูดจาไม่มีมารยาท กล้ากล่าวคำเช่นนี้เจ้าเองก็ควรถูกปลดเสียแล้ว เป็นต้าอิงดีหรือไม่"

"ฮองเฮา!"

"ผิดใจเจ้าก็ช่างไกลหรือเจ้าจะรีบไปฟ้องบิดาของเจ้า ให้มาส่งฎีกาให้กับฝ่าบาทเรื่องเจ้าดีแต่เจ้าที่จะถูก บอกเล่าถึงพฤติกรรมที่อยู่ภายในวังหลวงทำตัวเป็นผู้ยิ่งใหญ่มีเส้นสายอยู่ด้านหลังมากมายอยากติดต่อว่าผู้ใดก็ทำแม้แต่ต่อหน้าฝ่าบาทหรือตัวของข้าเจ้าก็ยังกระทำเล็กน้อยคนนี้เพิ่งเข้าวังมาเมื่อคืน การกระทำของนางแม้ว่าจะผิดก็ช่าง แต่การที่เจ้าไปดูถูกนางต่อหน้าเช่นนี้มันไม่เหมือนกับผู้ใหญ่สั่งสอนเด็ก ก่อนจะว่าผู้ใดจงมองตัวของเจ้าเสียก่อน ว่าการก่อนเจ้าก็เคยเป็นเช่นนี้"

"พอได้แล้วพวกเจ้าอยู่วังหลังด้วยกันอยู่ใต้การปกครองของฮองเฮาอย่าได้ริอาจเหิมเกริมต่อว่าต่อล้อต่อเถียงใช้เล่ห์มารยาในการทำร้ายกันเด็ดขาด หากเรารู้ถึงหูเราจะสั่งประหารผู้ที่คิดทำเช่นนี้มีไว้หน้าเด็ดขาดส่วนตัวของเจ้า เจ้าเป็นถึงสะใภ้ เป็นพระชายาขององค์รัชทายาททำเช่นไรก็ล้วนแล้วแต่มีคนจับตามองหากเจ้าทำผิดองค์รัชทายาทก็จะดูผิดไปด้วยการกระทำใดต้องระวังตนสร้างความเชื่อมั่นให้แก่ทุกคนองค์รัชทายาทเอง ก็ต้องการกำลังพลจากเจ้าเช่นกัน"

"หม่อมฉันทราบแล้วเพคะ หม่อมฉันจะระวังตนให้ดีจะไม่กระทำอะไรให้ผิดอีกแล้วเพคะ"

"เช่นนั้นก็ลุกขึ้นเถิด เจ้ายังงดงาม เหมือนมารดาของเจ้ากิริยาท่าทางเช่นนี้ถอดแบบจับมารดาของเจ้ามากเหลือเกิน เราให้มารดาของเจ้าเข้ามาอยู่ในตำหนักขององค์รัชทายาทด้วยเจ้าจะได้ไม่ได้เหงาต่อไป"

"หม่อมฉันขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท ที่พระองค์ทรงเอ็นดูหม่อมชั้นมาโดยตลอดหม่อมฉันจะไม่ทำให้พระองค์ผิดหวัง เป็นเด็ดขาดเพคะ"

"ฮองเฮา..."

"หม่อมฉันไม่มีอะไรจะกล่าวแล้ว นางก็เป็นเพียงสตรีที่เข้ามาใหม่ ย่อมต้องเรียนรู้หม่อมฉันจะอบรมสั่งสอนนางให้เป็นอย่างดีต่อไปนี้นางก็จะต้องเตรียมตัวเป็นฮองเฮาหม่อมฉันจะสอนทุกอย่างที่หม่อมฉันรู้และศึกษามาในการนั้น หม่อมฉันจะฝึกฝนนางให้เป็นคนที่มีความรู้ความสามารถ ให้มากกว่าหม่อมฉันเพคะ"

" เส้นนั้นแล้วเราต้องกลับไปยังตำหนักเสียก่อนจะต้องไปตรวจฎีกาของเหล่าขุนนางที่ได้รับมาจากราษฎรคราวนี้ภัยแล้งกำลังก่อตัวขึ้นผู้คนที่อยู่ตรงหัวเมือง ก็แล้งแค้น จนต้องเร่งจัดการเราต้องกลับก่อนฮองเฮาก็อยู่ที่นี่ พูดคุยกับทุกคนเสียเถิด"

"เพคะสามชั้นจะจัดการที่นี่เองพระองค์ไม่ต้องห่วง"

"งั้นเราไปก่อน"

ฮองเฮานำตัวของข้าไปจัดการอบรมสั่งสอน ฝึกทุกอย่าง จนกระทั่งตัวของข้าก็รู้ว่านางไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร เป็นคนที่จิตใจดีเสียด้วยซ้ำแต่ต้องมาทนทุกข์อยู่ที่เมืองหลวงวังหลวงแห่งนี้วังหลังแห่งนี้อันตรายเหลือเกิน นางสอนการใช้ชีวิตภายในวัง อย่างถูกต้องและการวางตัวเป็นฮองเฮาที่ดี สอนให้รู้จักการมองผู้คนโดยรอบด้าน บัดนี้ ก็เกรงว่า ตัวข้าเองก็เคารพนับถือพระนางเป็นอย่างดีกว่าแต่ก่อน

"หรงเอ้อร์ เหนื่อยหรือไม่ได้ยินมาว่าเจ้าถูกเสด็จแม่อบรมสั่งสอนเป็นอย่างดี หากเหนื่อยก็กล่าวกับข้าได้"

"เสด็จแม่ฮองเฮา พระนางเป็นคนดี ดีกับตัวของหม่อมฉันและพระองค์สิ่งใดที่ทำให้องค์รัชทายาท มีความสุขและอยู่เหนือผู้คน หม่อมฉันก็จะสนับสนุนองค์รัชทายาทต่อไป หม่อมฉันจะเป็นสตรีที่คู่ควรให้แก่พระองค์ จะคอยผลักดันคอยเคียงข้าง ไม่ทิ้งพระองค์เป็นเด็ดขาด"

"ขอเพียงเจ้าอยู่เคียงข้างตัวข้า ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ จะอยู่เคียงข้างเจ้าหรงเอ้อร์ สตรีที่จะเป็นฮองเฮาเคียงคู่ ฮ่องเต้ก็คือเจ้า ไม่มีวันเป็นของผู้อื่น"

"หม่อมฉันทราบเพคะ พระองค์​อ่านฎีกาที่ขุนนางส่งมาลำบากและเหนื่อยหรือไม่"

"แค่เห็นใบหน้าของเจ้าก็หายเหนื่อยแล้ว"

"ปากหวานเสียจริงวันนี้หม่อมฉัน หัดวาดรูป หม่อมฉันวาดรูปของพระองค์กับหม่อมฉัน จึงมอบให้แก่พระองค์ เอาไว้ในห้องทรงอักษร เวลาเหนื่อยจะได้มองเห็นหม่อมฉันนะเพคะ"

"งดงามเช่นนี้เก่งเหลือเกิน ลวดลายอ่อนช้อยและเข้มแข็ง สมกับเป็นเจ้า"

"ภัยแล้งที่ฝ่าบาทเคยกล่าวเอาไว้ หม่อมฉันคิดว่า ครั้งนี้พระองค์จะได้สร้างผลงานอย่างดีเยี่ยม หม่อมฉันเคยอ่านในตำราวิธีการแก้ไขภัยแล้งมีวิธี แก้ไขได้อย่างดีเพคะ"

"เจ้ามีวิธีแก้ไขภัยแล้ง ได้อย่างนั้นหรือ"

"หม่อมฉันมีวิธีและวิธีนี้จะสามารถทำให้พวกเขามีรายได้มากขึ้นด้วยเช่นกันเพคะหลังจากที่หมดปัญหาภัยแล้ง"

"ดีจริงขอบใจเจ้ามากที่ช่วยเรื่องนี้ได้"

"หม่อมฉันเคยบอกแล้วว่าหนึ่งฉันจะทำทุกอย่างให้พระองค์ไปอยู่ในจุดที่สูงสุดให้ได้หากพระองค์ไม่ทิ้งหม่อมฉันหม่อมฉันก็จะไม่ละทิ้งพระองค์เด็ดขาด" 

หลังจากนี้ก็จะเป็นการวางแผนจะช่วยผู้ประสบภัยแล้งได้อย่างไร เพราะตอนที่ ตัวของข้าเคยเป็นนักศึกษามหาลัยซึ่งก่อนที่จะได้มาอยู่ในร่างนี้ก็ยังเรียนเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และยังเคยเรียน เกี่ยวกับปัญหาภัยแล้งต่างๆวิธีการแก้ไขคนเรียนธรณีวิทยาก็ต้องรู้อยู่แล้ว สภาพแวดล้อมการจัดการ ฉันกำลังเรียนต่อปริญญาโท เกี่ยวกับด้านเกษตรกรรม พอดีเลยทำให้ข้าอ่านหนังสือหนักกำลังทำแผนการวิจัยอยู่ อยู่ๆก็ได้มาอยู่ในร่างนี้ ก็นับว่าได้ใช้ความรู้ที่ได้เรียนมาแล้ว