ตอนที่ 2 เดินทาง

หยางไป๋

ข้าออกเดินทางหลังจากนั้น 3 วันการเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น น้องชายที่กำลังจะแต่งงานแม้มีใบหน้านิ่งเฉยและเย็นชาแต่มองแค่ครั้งเดียวก็รู้ว่าเขานั้นตื่นเต้นและดีใจอย่างมาก กับการได้แต่งงานในครั้งนี้ตัวของข้าเองที่ติดตามมาด้วยนั้นก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

"ท่านพี่"

"ว่าอย่างไรเจ้ามีอะไรหรือ"

"เปล่า"

"หิวแล้ว? หรือว่าคิดถึงคนผู้นั้น"

"อืม คิดถึง"

"เจ้าพูดน้อยเช่นนี้ ใครจะฟังเจ้ารู้เรื่อง พูดให้มากๆหน่อย จะได้เข้าใจทั้งสองฝ่าย"

"ท่านพี่ ท่านจะแต่งงานไปอยู่เป็นเพื่อนข้าที่นั่นหรือเปล่า"

"ยังไม่รู้เลยเจ้าอยากให้พี่ไปอยู่ที่นั่นกับเจ้าหรือ"

"ใช่แล้วจะได้ไม่เหงา"

"ไปอยู่เป็นเพื่อนนะได้แต่จะให้แต่งไปอยู่ที่นั่นก็คงจะยากหน่อยไม่มีสถานะในสังคมที่นั่นเจ้าจะให้ข้าเป็นเพียงพี่สาวของราชบุตรเขย อย่างนั้นหรือ"

'ไม่ได้หรือ"

"เจ้านี่นะ แต่ก็อย่างว่าก็มีสิทธิ์คิดได้ว่าจะทำอะไรไม่ทำอะไร เอาไว้ให้เจอน้องชายของภรรยาเจ้าก่อน วันหน้าตาจะเป็นอย่างไรแล้วค่อยว่ากันอีกทีดีไหม"

"อย่างนี้ทุกที"

"การจะแต่งงานกับใครสักคนก็ต้องเลือกให้มากๆหน่อยจะเลือกเพราะความต้องการของตนเองไม่ได้"

"ทำไมล่ะ"

"เลือกไปแล้วเจอกรวดจะทำอย่างไร"

"อ๋อเข้าใจแล้ว"

ข้าอมยิ้มนิดๆให้น้องชายก่อนจะเดินทางต่อไป หวังว่าจะได้เจอคนผู้นั้นที่ถูกตาต้องใจจริงๆการเดินทางใช้เวลาเกือบ 7 วันก็เร่งเดินทางมาถึง ชายแดนของแคว้นหรงแล้ว แต่ก็ยังต้องเดินทางอีก 7 วันกว่าที่จะเข้าไปในเมืองหลวง แต่การต้อนรับอย่างดี ของแคว้นหรงที่มาต้อนรับถึงชายแดน ก็ทำให้แคว้นฉินปลื้มใจอย่างมาก

"การเดินทางในครั้งนี้คุณหนูคงจะเหนื่อยมาก"

"ข้าไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก ก็แค่การเดินทาง อย่างมากก็เดินทางติดต่อกันหลายชั่วยามแต่ก็ยังมีโอกาสได้พักก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่"

ข้าตอบแม่ทัพที่เข้ามา ดูแลพวกเราที่ชายแดนและนำทางไปยังในเมืองหลวง

"ท่านพี่กินอันนี้ไหม"

น้องชายของข้ามอบของตรงหน้าแล้วยื่นติดกับปากของข้าถ้ายื่นมาขนาดนี้ถ้าไม่กินก็คงจะร้องไห้เสียใจที่พี่สาวอย่างข้าไม่สนใจตนเองแม้แต่ท่าทางเย็นชาแต่ก็ยังเป็นเด็กหนุ่มที่น่าสงสารและขี้อ้อนอยู่วันยังค่ำ

"อร่อยมาก"

"ข้าเตรียมมาให้ท่าน"

"ขอบใจเด็กดีจริงๆ"

"พี่สาวใจดี"

น้องชายข้าช่างน่ารักน่าชังเสียจริง 7 วันหลังจากนั้นก็มาถึงเมืองหลวงของแคว้นหรง ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี ทางวังหลวงก็ส่งคนมาจัดการเรื่องที่พักให้แก่ตัวของข้าและน้องชายที่อีก 3 เดือนจะต้องแต่งเข้ามาในตำหนักของอ๋อง 3

"คุณหนู 7"

"คารวะท่านอ๋อง"

"คุณหนูแจกเรียกข้าว่าหรงอิงเถอะ ถึงอย่างไรข้าก็ต้องแต่งเป็นภรรยา เรียกขานคุณหนู 7 ว่า พี่สามีเช่นเดิม"

"ถึงอย่างไรท่านก็เป็นถึงท่านอ๋องคนเรียกแบบให้เกียรติมากถึงจะดี"

"ที่นี่ไม่ถือยศถืออย่างจะได้กังวลไปเลย ที่นี่คือที่พักของคุณหนู7 หากมีเรื่องอะไร ก็เรียกนางกำนัลได้โดยทันที"

"ขอบคุณท่านอ๋องที่ให้ความสะดวกแก่พวกเรา"

"เย็นนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับ คุณหนูอย่าได้ลืม"

"ไม่ลืมแน่นอนเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นคุณหนู ก็พักผ่อนเถอะ"

"เชิญเจ้าค่ะ"

หลังจากที่ท่านอ๋องเดินออกไปข้าที่เดินทางมาเหนื่อยก็หลับไปในทันที เมื่อตื่นขึ้นมาก็ถึงพบค่ำแต่งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้นในอีก 2 ชั่วยามจึงมีเวลา อาบน้ำ ชำระร่างกายของตนเองและแต่งตัวเพื่อที่จะไปงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้

หลังจากที่แต่งตัวและทำธุระส่วนตัวเสร็จก็มีนางกำนัลมาเชิญเพื่อที่จะนำทางไปยังที่จัดงานเลี้ยงเพราะที่นี่ หากไม่มีคนชำนาญทางในการเดินนำทางไปยังงานเลี้ยงข้าก็คงจะหลงทางไปเป็นที่เรียบร้อยแน่นอน

"ถึงแล้วเจ้าค่ะ"

"ขอบคุณมาก"

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะเป็นหน้าที่ของบ่าวอยู่แล้วเชิญเจ้าค่ะ"

ในครั้งนี้จะต้องพบเจอคนที่สามารถแต่งงานได้ อย่างสมเกียรติและภาคภูมิ ไม่เช่นนั้น บัลลังก์ของหลานชายในอนาคตก็ไม่อาจที่จะปกป้องเอาไว้ได้

"ราชทูตของแคว้นฉินมาถึงแล้วคุณหนู 7 ของตระกูลหยาง"

"ถวายพระพรเพคะฝ่าบาท ขอให้ฝ่าบาทอายุยืนหมื่นๆปีเพคะ"

"ลุกขึ้นเถิด ไม่คิดเลยว่าความงามของคุณหนู 7 งดงามถึงเพียงนี้ได้ยินมาว่าตระกูลหยางมีบุตรชายและบุตรสาวที่มีรูปร่างหน้าตาที่งดงาม ซึ่งพอเห็นตัวจริงแล้วขนาดเป็นคุณหนู 7ของตระกูลก็ยังงดงามมากเสียจริง"

"ฝ่าบาทก็ชมจนเกินไปหม่อมฉันไม่ได้หน้าตางดงามดั่งเช่นพี่น้องคนอื่นมากนักหรอกเพคะ"

"ได้ยินมาว่าคุณชายสี่ หยางไซซี ต้องงดงามเป็นคนงามอันดับ 1 ของแคว้นฉิน น่าเสียดายที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว"

"ถ้าเรื่องของความงามที่ใหญ่งดงามที่สุดเพคะ แต่ถ้าเป็นคนงามอันดับหนึ่งก็คงเป็นพี่สี่ อย่างที่ฝ่าบาทกล่าวชมเมื่อกี้"

"นั่นสินะ ในตอนนั้นเราได้เดินทางไปเยี่ยมสหายอยู่ที่แคว้นฉิน เคยพบเจอกับคุณชายใหญ่ งดงามเหมือนมารดาจริงๆ"

"ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้วเพคะ"

"วันนี้คุณหนู 7 สนใจใครเป็นพิเศษหรือไม่"

"ฝ่าบาทกล่าวเช่นนี้หม่อมฉัน ไม่อาจเอ่ยปากได้เพคะ"

"น้องชายของเราท่านอ๋อง 5 ยังไม่มีพระชายาเอกคุณหนูสนใจที่จะเกี่ยวดองกับเราทั้งสองฝ่ายหรือไม่"

มองดูก็รู้ว่าฝ่าบาทแคว้นหรงผู้นี้ล้วนดูออกว่าสถานการณ์ตรงหน้านี้จะต้องเกิดอะไรขึ้น ภายในใจล้วนบังเกิดความเจ็บภายใน หากไม่ถูกใจท่านอ๋อง 5 พอปฏิเสธไปเท่านั้นแต่ถ้าถูกใจก็คงจะต้องแต่ง เมื่อหันสบสายตาของท่านอ๋อง 5 แววตาเป็นประกายดวงนั้นทำเอาใจของข้าสั่นไปทันที อาการคันหัวใจ รังมดกัดนี่คือสิ่งที่เรียกว่าความรักหรือไม่

"เราก็ไม่น่าพูดกล่าวเช่นนี้เลย จนทำให้ คุณหนูหน้าแดงไปอาจจะทำให้คุณหนูรู้สึกไม่สบายใจ ท่านอ๋อง 5 เจ้ารู้สึกอย่างไรกับคุณหนูเจ็บ"

"คุณหนูเจ็ดงดงามใบหน้างดงามกระหม่อมชื่นชมนาง มากพะยะค่ะ"

"เช่นนั้นให้เจ้าอภิเษกกับคุณหนู 7 เป็นพระชายาเอกดีหรือไม่จัดพร้อมกันกับอ๋องสามเลยก็แล้วกัน"

"ขอบพระทัยพะยะค่ะฝ่าบาท"

"หม่อมฉันขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท"

"ถ้าอย่างนั้นก็ประกาศราชโองการให้คุณหนู 7 หยางไป๋ อภิเษกกับท่านอ๋องหลี่ชิงหลง ภายใน 3 เดือนข้างหน้าพร้อมกับอ๋อง 3"

"หม่อมฉันรับราชโองการ"

"กระหม่อมรับราชโองการ"

น้ำขึ้นให้รีบตักในเมื่อเสนอมาข้าก็ต้องรีบสนองนอกจากท่านอ๋อง 5 แล้วก็ไม่มีผู้ใดที่เหมาะสมที่จะต้องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับข้าอีกแล้ว