๓ เขาคือความสุขที่แสนเจ็บปวด (๑)

๓

เขาคือความสุขที่แสนเจ็บปวด

เช้าวันต่อมาเปลี่ยนจากห้องของพิณพรมารับประทานอาหารเช้าที่ห้องของเขาเหมือนเดิม หล่อนจัดการอุ่นกับข้าวที่เอามาจากบ้านแล้วใส่จานอย่างสวยงาม ไม่ลืมหุงข้าวสวยร้อนๆ แล้วคดใส่จานไปวางตรงหน้าคุณหมอฟันที่พร้อมออกไปทำงาน

ช่วงนี้เขารับเคสน้อยกว่าปกติ เพราะมีคุณหมอคนใหม่มาช่วงแบ่งเบางาน เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าหมอหมอหรือหอมหมื่นลี้เป็นลูกหลานตระกูลดัง ทุกคนในครอบครัวเรียนสายวิทยาศาสตร์สุขภาพหมดเลย ทั้งยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดังอีกต่างหาก

ฐานะเทียบเท่าหล่อนและยังได้อยู่กับหมื่นฟ้าอย่างใกล้ชิดอีกต่างหาก ทำเอาเริ่มระแวงเสียแล้วจนอยากกลับไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยอีกรอบ หล่อนจะเลือกทันตะแพทย์ขัดคำสั่งแม่เสียเลย

“กินยาคุมหรือยัง” คำแรกที่ออกจากปากเขาหลังตักข้าวเข้าไปปากไปหนึ่งคำ เล่นเอาร่างบางถึงกับชะงักมือที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก

เมื่อคืนหมื่นฟ้าลืมสวมถุงยางอนามัย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ปล่อยน้ำรักเต็มช่องทางอุ่น เขาหัวเสียเป็นอย่างมากจนหล่อนต้องบอกว่าจะรีบไปซื้อยาคุมแต่เช้าแล้วเอามากิน ทว่าดูเหมือนเขาจะยังคงกังวลอยู่เหมือนเดิม

“กินแล้วค่ะ” ตอบตามความจริง ลงไปซื้อยาข้างล่างแล้วกินเรียบร้อย เธอไม่ได้ซื้อยาเอาไว้เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกันเขามักจะป้องกันตลอด กลัวว่ามันจะเกิดความผิดพลาด

แล้วให้กำเนิดเด็กที่ตนไม่ต้องการ...

“เธอห้ามท้องเด็ดขาด รู้ใช่ไหม” บอกตามความจริงซึ่งหญิงสาวก็พยักหน้า เธอเองก็ไม่อยากท้องเช่นกันถึงตอนแรกเกือบตัดสินใจเจาะถุงยางอนามัยเขาเพื่อตนจะได้ท้อง

อยากใช้เด็กเป็นข้อผูกมัดให้หมื่นฟ้าอยู่ด้วยกัน แต่พอมาไตร่ตรองดูอีกทีจะมีประโยชน์อะไรถ้าใจของเขาไม่ได้อยู่ที่หล่อน เด็กเกิดมาก็จะมีปัญหา ไม่คุ้มเลยสักนิด...

ฉะนั้นหากอยากเอาชนะใจหมื่นฟ้า ก็ต้องทำให้เขาเห็นว่าเธอคู่ควรและเหมาะสมกับความรัก อีกไม่นานหรอกชายหนุ่มจะต้องรู้ตัวสักที

แล้วหันมารักเธอเพียงผู้เดียว

“รู้ค่ะ พี่ฟ้าไม่ต้องเป็นห่วง เพลงจะไม่ทำให้ตัวเองท้อง” ให้คำมั่นกับเขาถึงจะเจ็บปวดยามคิดว่าอีกฝ่ายไม่อยากมีลูกกับตนเอง ก้มหน้ารับประทานอาหารที่รู้สึกว่ารสชาติจืดชืด ไม่อร่อยเหมือนเมื่อคืนที่ร่วมโต๊ะกับครอบครัว

มีเสียงหัวเราะและพูดคุยอย่างสนุกสนาน...พอบนโต๊ะมีแต่ความตึงเครียดหล่อนก็อิ่มเสียอย่างนั้น

“ดี ดีแล้ว” พูดจบก็เงียบ ไม่มีใครเอ่ยประโยคสนทนาอีกนอกจากรับประทานอาหารเพื่อให้อิ่มท้อง ความจริงที่ทำงานของเราก็อยู่ข้างกันจะติดรถไปกับหล่อนก็ได้

ทว่าร่างหนาก็ยังเลือกจะใช้รถไฟฟ้าเพราะสะดวกและประหยัด สงสัยเธอต้องใช้โอกาสนี้ลองอะไรใหม่ๆ บ้างแล้วล่ะ การใช้ระบบขนส่งสาธารณะก็คงไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ออด ออด ออด ออด

ทั้งเสียงเคาะประตูและออดที่ดังพร้อมกันทำให้เจ้าของห้องต้องวางมือจากอาหารตรงหน้า เขาส่องตาแมวเพื่อดูว่าใครขึ้นมาถึงชั้นบนได้โดยผ่านประชาสัมพันธ์อย่างง่ายดาย พอเห็นว่าเป็นน้องสาวของตนก็ถอนหายใจอย่างคิดหนัก

เขายังไม่พร้อมจะเจอไรลินยาตอนนี้...

หลังจากรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ ใจหนึ่งก็ยินดีแต่อีกใจก็เจ็บปวด ความหวังของเขาถูกมอดดับลงไปตั้งแต่อีกฝ่ายแต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา ดูท่าจะไปได้ดีกับสามีคนนี้เสียด้วยจนเขาไม่อาจเข้าไปแทรกกลางได้

ความจริงหล่อนก็ไม่เคยมองเขามากกว่าพี่ชายอยู่แล้ว

“แค่เคาะพี่ก็รู้แล้ว ไม่ต้องกดออดหลายรอบหรอก มาแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่า” พยายามยิ้มกว้างแล้วเอ่ยเสียงหวาน พิณพรที่ได้ยินต้องเหลียวมองทันทีอยากรู้ว่าคนที่ทำให้หมื่นฟ้าใช้น้ำเสียงนั้นด้วย นอกจากไรลินยากแล้วเป็นใคร

“พี่ฟ้าทำอะไรอยู่เหรอ ลินว่าจะมาชวนไปบ้านสวนคุณย่าเป็นเพื่อนหน่อย”

อ้อ...เจ้าตัวนั้นแหละ

พี่สะใภ้ของเธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมวางของไว้ที่ห้องนั่งเล่น ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับร่างแบบบางที่นั่งรับประทานอาหารอยู่โต๊ะกินข้าว

“อ้าว...น้องเพลงก็อยู่ด้วยเหรอ” ไม่ได้นัดกันมาก่อนทำเอาเธอก็ไม่รู้ว่าจะแสดงสีหน้าอย่างไร เมื่อคืนออกมาไม่ได้บอกกล่าว ตอนเช้าบิดาก็โทรมาบอกน้อยใจจนหล่อนใช้เวลาง้ออยู่พอสมควร ท่านจึงใช้โอกาสนี้ให้ลูกสาวกลับไปนอนที่บ้านช่วงวันหยุด

สงสัยคงต้องเป็นไปตามนั้น เอาใจคุณพ่อสักหน่อยช่วงนี้ท่านยิ่งขี้น้อยใจอยู่ด้วย พอไม่มีภรรยาก็มาอ้อนลูก

“ค่ะ เพลงอยู่ห้องตรงข้ามพี่ฟ้าเลยชวนมากินข้าวด้วย” ไรลินยาแสดงละครเหมือนไม่ทราบเรื่องมาก่อนได้อย่างตีบทแตก

พิณพรพึงกับไม่กล้าสบตาเพราะเมื่อคืนหล่อนได้บอกทุกอย่างกับอีกฝ่ายไปจนหมดเปลือกแล้ว ใบหน้าหวานก้มมองอาหารตรงหน้า ขณะที่ร่างสูงเดินกลับมานั่งลงตรงข้ามหล่อนเพื่อกินข้าวเช้า

ไรลินยาเห็นอย่างนั้นก็เกิดไอเดียบางอย่าง หล่อนเลื่อนเก้าอี้ข้างพี่ชายแล้วนั่งลงรวดเร็ว ประกายในแววตาเริ่มทำให้คุณหมอฟันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ เสียแล้ว

“ดีเลย! งั้นให้น้องเพลงไปบ้านสวนคุณย่าด้วยกัน” บทบาทกามเทพของหล่อนกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว หลังจากพูดคุยกับพิณพรเมื่อคืน

บ้านสวนของคุณย่าสงบร่มรื่น มีกิจกรรมให้ทำมากมาย เธอเองบอกรักสามีก็ที่บ้านสวนเนี่ยแหละ ไม่แน่ว่าหากบรรยากาศเป็นใจสองคนนี้อาจเป็นแฟนกันก็ได้

พี่ชายเธอก็คล้ายจะมีใจให้สาวน้อยตรงหน้าเสียด้วย...ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมให้เข้ามากินข้าวในห้องหรอก

หมื่นฟ้าเกลียดมารดาของพิณพรจะตาย...ถึงขนาดไม่อยากยุ่งกับคนเป็นลูก ซึ่งตลอดระยะเวลาหลายสิบปีเขาก็ทำอย่างนั้นจริง ไม่พูดคุยกับสาวน้อยคนนี้เลย ถามคำตอบคำและเว้นช่องว่างเอาไว้เสมอยามพบหน้า

คราวนี้แตกต่างไปจากเมื่อก่อน บางครั้งเธออาจจะได้ยินข่าวดีเร็วนี้ก็เป็นได้

“พี่ไม่ว่าง มีงานต้องทำตั้งเยอะ” รีบปฏิเสธทันที เขาไม่อยากไปเที่ยวกับไรลินยาและสามี เห็นแล้วมันเจ็บจี๊ดที่หัวใจ

“ไม่ได้ไปวันนี้สักหน่อย ไปวันพฤหัสฯต่างหาก คลินิกพี่ฟ้าปิดทุกวันพฤหัสฯ ไม่ใช่เหรอแสดงว่าไปด้วยกันได้” ใช้วันหยุดให้เป็นประโยชน์ ช่วงนี้เธอก็ว่างเสียด้วยเพราะสามีไม่ค่อยอยากให้ไปทำงาน ลูกคนแรกเขาก็กังวลเป็นธรรมดา

แต่คุณภรรยาก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเฉยๆ ขยันทำงานอดิเรกเสียเหลือเกิน เห็นว่าอยากจับงานด้านครีเอทีพบ้าง แต่ไม่รู้จะไปรอดหรือเปล่า

“แต่พี่ไม่..”