๑ จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ (๒)

เชิ้ตหนาถูกถอดออก แต่มันคงไม่ทันใจเขาจึงเลือกจะฉีกทิ้งจนกระดุมหล่นลงบนพื้นหลายเม็ด โชว์หุ่นล้ำที่ออกกำลังกายจนได้สัดส่วนที่สวยงามชวนหลงใหล เธอรู้สึกหวงแหนร่างกายของเขาหลังจากได้ครอบครอง แค่คิดว่ามีหญิงอื่นมาทอดกายให้หมื่นฟ้าก็ทนแทบไม่ไหว

พิณพรเลือกเองที่จะก้าวเข้ากองไฟ เธอรู้ดีว่ามันร้อนและบางทีตนเองอาจจะตาย...แต่เพราะความรักหญิงสาวไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น

“อื้อ พี่ฟ้า” ชั้นในสีหวานถูกปลดตะขอออกภายในเวลาไม่กี่วินาที เขาจ้องมองความสวยงามของดอกบัวแล้วก้มลงไปชิมอย่างหิวกระหาย มือหนายังคงปลดตะขอกางเกงขาสั้นของเธอแล้วช่วยรั้งจนมันกองอยู่ปลายเท้าเรียว

กางเกงชั้นในก็ถูกกำจัดไปเช่นเดียวกัน...จนร่างขาวผ่องเปลือยเปล่าให้เขาได้ลูบไล้ตามใจตัวเอง

“ถอดกางเกงให้ฉัน” มือหนากำลังลูบไล้ไปทั่วกายสาวจนไม่อยากเสียเวลาปลดกระดุมกางเกง เลือกสั่งคนใต้ร่างที่แอ่นกายเข้าหาอย่างไม่อาย แล้วพิณพรก็ยินยอมทำตามทุกอย่าง ค่อยเอื้อมไปปลดกระดุมโดยระวังไม่ให้โดนแก่นกายชาย

แต่มันก็ค่อนข้างลำบากเพราะเธอมองไม่เห็น ไหนจะรู้สึกเสียวช่วงท้องยามเขาขบเม้มปทุมถันจนมันชูชัน “เจ็บค่ะ พี่ฟ้า...เพลงเจ็บ” นอกจากจะดูดกลืนยอดสีหวานแล้ว ยังกัดมันจนคนตัวเล็กเผลอร้องเสียงหลงแล้วรีบบอก

หมื่นฟ้าผละออกห่างหล่อนเล็กน้อยแล้วชื่นชอบประติมากรรมที่ตนเองทำไว้กับร่างกายขาวผ่อง รอยสีกุหลาบที่อยู่รอบทรวงอก ล้วนเป็นรอยใหม่ที่ทำเอาไว้...

เขาได้รับอนุญาตจากเธอแล้ว ฉะนั้นก็ไม่ต้องนุ่มนวลอ่อนหวานเหมือนคนเป็นแฟน เราแค่มีเซ็กส์เพื่อความพึงพอใจของทั้งสองฝ่าย

“ฉันทำเบาไม่เป็น ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันทำ เราล้มเลิกตอนนี้ก็ได้” พอร่างสูงจะผละออกหญิงสาวกผวากอดเขาไว้แน่น ทำให้ชายหนุ่มไม่อาจลุกจากโซฟาได้

“ไม่ค่ะ ไม่ เพลงยอม...ยอมพี่ฟ้าแล้ว” กอดร่างหนาเอาไว้แน่น เธอแทบจะลุกนั่งเกยบนตักเขาอยู่แล้ว หมื่นฟ้าจึงจับไหล่บางให้ออกห่างแล้วลุกขึ้นยืนเพื่อถอดกางเกงของตัวเอง ทุกอย่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ร่างบางผินหน้าหนีถึงจะเคยเห็นส่วนแข็งขืนบ่อยครั้งแต่ก็ยังไม่ชินสักที ขนาดยามมันขยายใหญ่ทำให้ฉงนว่าเข้าไปในกายของตนได้อย่างไร ส่วนนุ่มของเขาตนก็อยากลองจับสักครั้งแต่ไม่กล้าเอ่ยขอ ทำเพียงเมียงมองแล้วเหลือบไปทางอื่น

เขาเลือกจะหยิบถุงยางอนามัยมาสวมอย่างรวดเร็วแล้วผลักร่างบางนอนลงเหมือนเดิม ที่ยิ่งคับแคบเท่าไหร่กลับเพิ่มความน่าตื่นเต้นมากเท่านั้น

ไม่เล้าโลมให้มากความก็แหวกขาเรียวให้กว้างเพื่อจะได้สอดกายเข้าไป จำครั้งแรกที่มีอะไรกับหล่อนไม่ได้เพราะตนเมามาก แต่ครั้งต่อมาเขาไม่อาจลืม เสียงครวญครางและใบหน้าเหยเกยามสอดใส่ พร่ำอ้อนวอนให้ช้าลงแต่ก็ตอบรับการเคลื่อนไหวของเขาตลอด

“พี่ฟ้า อ่ะ ช้าๆ หน่อย” มือหนาจับขาเรียวทั้งสองข้างเอาไว้ ค่อยเข้าไปในกลีบไม้งามแสนอุ่นนุ่มอย่างเชื่องช้า เขาเองก็ไม่อยากเอาแต่ใจจนคนใต้ร่างต้องเจ็บปวดทางกาย อย่างไรก็ต้องใช้เธอเป็นที่ระบายอารมณ์ไปอีกนาน

ปล่อยให้หล่อนพักครู่หนึ่งก็เริ่มเคลื่อนไหว สอดเข้าไปจนสุดแล้วผ่อนลมหายใจโล่งอก จับขาเรียวด้วยมือเพียงข้างเดียว แล้วเลือกกอบกุมทรวงอกนุ่มที่ล่อตาล่อใจเสียเหลือเกิน เขาหยอกเย้าและขยี้ปลายถันอย่างหยาบหยาม

เสียงเนื้อกระทบกันพร้อมกับหญิงสาวที่ร่างกายสั่นคลอน หล่อนครางเสียงกระเส่าพลางจิกปลายเท้าอย่างเสียวกระสัน ยิ่งเขาทำแรงเท่าไหร่ก็เหมือนร่างจะถูกฉีกออกเป็นชิ้น เปล่งเสียงดังกว่าเดิมจนต้องรีบเม้มปากแน่นเมื่อคิดว่าห้องไม่ได้เก็บเสียง

เธอเองก็อายข้างห้องเหมือนกัน ยามทำทุกครั้งจึงพยายามเบาเสียงให้ได้มากที่สุด แต่หมื่นฟ้าก็ยังทำให้หล่อนต้องครางเสียงหลง ยิ่งยามที่แรงกระแทกแตะถูกจุดก็หายใจหอบถี่พลางกัดริมฝีปากเอาไว้แน่น เธอเคยค้นหาอาการของผู้หญิงยามเสร็จสมอารมณ์

หลายคนกลับไม่เสร็จพร้อมคนรัก และต้องใช้มือช่วยต่อจนถึงฝั่งฝัน แต่เธอไม่เป็นเช่นนั้นเมื่อเสร็จก่อนหมื่นฟ้าแทบทุกครั้ง เขาไม่ได้ปรนเปรอมากนักแต่เป็นเธอเองที่สุขสมทางอารมณ์

ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน หญิงสาวแหงนใบหน้าพลางหอบหายใจถี่แล้วค่อนผ่อนลมหายใจให้เป็นปกติยามถึงฝั่งฝัน ขณะที่ร่างหนายังคงกระแทกกายเข้ามาไม่หยุดแล้วปล่อยน้ำรักออกมา แต่ยังดีที่มีถุงยางอนามัย หล่อนจึงไม่เปรอะเปื้อน

หล่อนจ้องใบหน้าหล่อคมอย่างไม่คิดไม่ฝันว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันสองคน หลังจากเป็นฝ่ายแอบมองและแอบตามมาโดยตลอด

บัดนี้...หมื่นฟ้าเป็นของตนแล้ว

ไม่นานเขาก็ถอนกายออกอย่างรวดเร็ว แล้วรีบเข้าห้องน้ำปล่อยเธอนอนเปลือยกายอยู่อย่างนั้น จนต้องรีบหยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ไม่ให้อุจาดตา

เป็นแบบนี้ร่ำไป เสร็จกิจแล้วแยกย้ายทำเหมือนไม่มีเรื่องเกิดขึ้น แต่ร่องรอยร่วมรักและอารมณ์สุขสมยังคงอบอวลในความรู้สึกของเธอ สักวันหญิงสาวจะเปลี่ยนจากเซ็กส์ที่ไร้อารมณ์ให้กลายเป็นร่วมรักที่มีเพียงความสุขจงได้

แค่รอสักวัน...

หล่อนหยิบอาหารออกจากถุงผ้าที่เตรียมมาจากห้อง วางกล่องข้าวสีสันสดใสไว้ตรงหน้าคุณหมอที่เพิ่งเสร็จจากงานช่วงเช้า พอเปิดออกมาก็เจอผัดผักรวมมิตร ไข่ขยี้กุ้งมีแต่ตัวโตจนคนมองต้องกลืนน้ำลาย แล้วก็อาหารเกาหลีอย่างซุปกิมจิเต้าหูอ่อน ล้วนรังสรรค์โดยเชฟจำเป็นอย่างพิณพร

ชาม่อนมองตาโตแล้วก็เริ่มอิจฉาเพื่อนจริงจัง มีสาวสวยเอาอาหารมาเสิร์ฟถึงที่ไม่ต้องไปซื้อกินจากข้างนอก ส่วนเขาแค่คนคุยยังหายากเลย

“มีแค่ของไอ้ฟ้าเหรอ แล้วน้องเพลงไม่ทำมาให้พี่บ้างหรือไง” อ้อนตาใสหวังว่าหญิงสาวจะเห็นใจบ้าง ร่างบางเลือกจะหยิบข้าวไปวางตรงหน้าหมื่นฟ้า แล้วหันมาส่งยิ้มหวานให้หมอม่อน

“พี่ม่อนสั่งกินเองได้ค่ะ”

“ไอ้ฟ้ามันก็สั่งกินเองได้” เขาถึงกับทำหน้าบึ้งแล้วมองเพื่อนร่วมอาชีพตาขวาง ทั้งโมโหหิวแล้วก็อิจฉาผสมปนกันไปหมด

“แต่เพลงอยากทำให้พี่ฟ้านิคะ” ร่างบางจ้องใบหน้าคมด้วยแววตารักใคร่ไม่ปิดบัง เล่นเอาบุคคลที่สามถึงกับต้องส่ายหัว รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นอากาศระหว่างคนทั้งสอง จึงไม่อาจทนอยู่ในห้องนี้ได้อีกต่อไป

“เหม็นความรักมาก ไปดีกว่าไม่อยากอยู่เป็นกขค.ของใคร” ชาม่อนออกจากห้องพักสำหรับหมอฟันทันที จึงเหลือเพียงสองชายหญิงที่ใช้ห้องอย่างคุ้มค่า

“พี่ฟ้ากินเยอะๆ เลยนะคะ” ตักกุ้งตัวโตไปวางไว้บนข้างให้ร่างสูง กว่าจะทำแต่ล่ะอย่างเสร็จใช้เวลาไม่น้อยเลย ถึงจะโทรถามพี่ชายที่ผันตัวไปเป็นเชฟแต่รสชาติก็ยังไม่ถูกตามที่ต้องการ เปลี่ยนใหม่หลายครั้งจนได้ความอร่อยที่ถูกใจตัวเอง

และคาดว่าจะถูกใจหมื่นฟ้าด้วย...

“เธอไม่กินหรือไง” เห็นเอาแต่มองเขาอย่างเดียวจึงสงสัย

“เพลงเรียบร้อยมาแล้วค่ะ” หญิงสาวอยากนั่งมองเขากินให้เต็มตามากกว่า ส่วนตนเองค่อยกินทีหลังก็ได้ไม่เป็นปัญหาสักนิด ช่วงนี้ต้องลดน้ำหนักด้วยรู้สึกว่าอ้วนมากเกินไป ชั่งน้ำหนักขึ้นมาตั้งสองกิโลกรัม ไม่น่าล่ะเวลาใส่เสื้อครอปถึงเริ่มมีหน้าท้องออก

ต้องเข้ายิมอย่างจริงจังแล้วล่ะ หลังห่างหายไปนานเพราะมีความสุขอยู่กับหมื่นฟ้า ถึงเขาจะไม่ค่อยเรียกหาเธอเท่าไหร่...ยกเว้นยามที่ต้องการระบายอารมณ์ หญิงสาวก็กลายเป็นตุ๊กตาไร้จิตใจให้ร่างหนาทันที

ยอมทุกอย่างหวังเพียงหัวใจของเขาเท่านั้น ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้มาครอบครองสักที

“เป็นไงบ้างคะ อร่อยหรือเปล่า” แววตาของหล่อนจ้องเขาไม่คลาดเคลื่อน ลุ้นว่าอีกฝ่ายจะชอบรสชาติอาหารที่ตนปรุงหรือเปล่า

“พอกินได้” ตอบตามความรู้สึก พิณพรไม่ใช่คนทำอาหารเก่ง อาศัยความขยันแล้วก็เรียนรู้ จากวันแรกถึงวันนี้ถือว่าพัฒนาไปได้เยอะพอสมควร

“เพลงจะพยายามพัฒนาฝีมือต่อไปค่ะ พี่ฟ้ากินเยอะๆ เลยนะคะ เพลงเอาผลไม้มาด้วย...อยู่ไหน” ค้นหากล่องผลไม้ในกระเป๋าแต่กลับไม่พบ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันทันที ทำหน้ายุ่งเป็นกังวล หล่อนนั่งปอกอยู่ตั้งนานทั้งยังจัดใส่กล่องอย่างสวยงามอีก