T.EP5 : ตอน ถูกข่มขืน

EP 5

....“มินตรา”....

“อร้าย ปล่อยนะคุณๆๆ” จู่ๆคุณภูผาเขาก็พุ่งตรงมาที่เรา ในขณะที่เรากำลังจะลุกหนีแต่ก็ไม่ทัน เขาทับตัวเราเเละกอดเราไว้แน่นเหมือนกับว่าจะทำอะไรเรา

“เงียบอื้ม”คำพูดที่พูดไม่เป็นคำพูดเเละมือที่หนามาปิดปากเราไว้ เเต่ใบหน้าซุกไซร้เข้ามาที่ต้นคอ กลิ่นเหล้าที่เขาดื่มมาให้ฟุ้งเลย

“ฮื่อๆอย่าทำหนู”

“อย่ามาเล่นตัว”เขาไม่ฟังในสิ่งที่เราพยายามพูด พยายามบอกเขาเลยเราพูดออกมาได้ไม่เต็มปาก เพราะว่ามือของเขาปิดปากเราไว้อยู่ ใบหน้าที่ซุกไซร้ตามซอกคอของเราพร้อมกับปากที่เม้มดูดเรารู้แล้วสถานการณ์ข้างหน้าคืออะไรแต่เราไม่คิดว่าเราจะต้องมาเจอแบบนี้

“ฮื่อๆอื้อ”มือหนาทั้งที่ปิดตาเขาอยู่และมีอีก 1 ข้างกุมไปที่หน้าอกของเรา ใช่ถึงแม้ว่าเราจะเคยมีแฟนมาคบกันมา 10 เดือนแต่เราไม่เคยปล่อยตัวหรือว่ามีอะไรกับแฟนเลยจะบอกว่าเรายังบริสุทธิ์อยู่ก็ได้

“อื้ม”ยิ่งดิ้นรอก็ยิ่งผูกรัดแน่นขึ้นทุกที เราดิ้นและสู้จนเหนื่อยและหมดแรงลงหลังจากที่ชุดนอนของเราถูกกระชากออกจนหลุดลุ่ยหมด

“ฮื่อๆพ่อเลี้ยงช่วยด้วย” เขาไม่ได้ฟังหรือสงสารอะไรเราเลยสักนิด เราเรียกพ่อเลี้ยงให้มาช่วยโดยที่เสียงของเราร้องแทบไม่ออกเราไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงอยู่ไหนแต่ในตอนนี้เราไม่เหลืออะไรแล้ว

“อ้าส์~จ๊วฟ”มือทั้งสองข้างของเราไม่เพียงแต่กำผ้าปูที่นอนและจิกมันไว้ ไม่สามารถขัดขืนได้ เขาดึงเสื้อในเราขึ้นเเละเล่นกับทรวงอกของเราจนพอใจ

“ฮื่อๆอย่าทำ”เราเอามือจับตรงช่วงต้นแขนของคุณภูผาและมองหน้าของเขาด้วยน้ำตาพยายามอ้อนวอนเขาว่าอย่าทำเราถึงแม้ว่ามันจะเกินครึ่งทางไปแล้วก็ตาม

“ไม่ทันแล้ว”เราหลับตาลงแล้วหันหน้านี้เมื่อเขาพูดคำว่าไม่ทันแล้วเราไม่สามารถหยุดได้แล้วเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากๆความบริสุทธิ์ของเราควรที่จะเอาไว้ให้คนที่เรารัก และคนที่ร่วมทางใช้ชีวิตคู่

“โอ้ยเจ็บ”ปึก! เราหลับโดยที่ไม่ได้มอง หลังจากที่เขาจับขาเราชันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็มและรู้สึกว่ามีอะไรมาสัมผัสตรงจุดเสียวของเรา จนตอนนี้มีสิ่งแปลกปลอมพยายามดันเข้าจนสำเร็จ

“อื้อหื้มซี๊ดส์”คำควรครางของเขาที่กำลังมีความสุข ซึ่งแตกต่างจากเราที่กำลังเจ็บปวดและทุกข์ทรมานอยู่ใต้ความไคร่ของเขา

เขาไม่ได้สนใจว่าเราจะเจ็บหรือไม่เจ็บเขาสนใจแต่ตัวเองและการกระทำของตัวเองหลังจากที่แก่นกายนั้นเข้าไปในช่องสวาทของเราแล้ว เขาดึกออกเเละดันเข้าไปใหม่จนสุดทำอยู่แบบนั้น จากที่ทำช้าๆเขาก็เริ่มทำถี่ขึ้นเรื่อยๆเราไม่ได้มีความรู้สึกดี เราเจ็บมีเพียงแต่น้ำตาและเสียงสะอื้นของเรา

เวลาผ่านไปเขายังดีเราจนพอใจและเขาก็ปล่อยเรานอนสภาพนั้นก่อนที่เขาจะพร้อมลงที่เตียงข้างเรา

“ฉันไม่คิดว่าเธอจะบริสุทธิ์อยู่”มือของเราได้เพียงแต่ดึงผ้าห่มมาคลุมกายตัวเองไว้ไม่แม้แต่จะมองหน้าของคนที่ย่ำยีเราด้วยซ้ำได้ยินแต่เสียงของเขา

“ฮื่อๆออกไป”

“เธอไม่ใช่เด็กของไอ้กรหรอ”

“ออกไปไงเล่า”เราไม่อยากฟังคำถามหรือว่าตอบคำถามอะไรเขาทั้งนั้น ในตอนนี้บอกเลยว่าเราโกรธและก็เกลียดในสิ่งที่เขาทำกับเรามากชีวิตของเราทั้งชีวิตเขาย่ำยีจนไม่เหลือศักดิ์ศรีของ ผู้หญิงแล้ว

“รังเกียจฉันมากขนาดนั้นเลยหรอ อย่าลืมสิว่าฉันเป็นผัวของเธอไปแล้วนะ”และแล้วเขาก็ทำร้ายร่างกายเราโดยที่จับแขนของเรากับชากจึงทำให้เราหันไปมองหน้าของเขาทั้งน้ำตา

“ฮื่อๆทำฉันขนาดนี้ทำไมไม่ฆ่าเลยละ”เรากัดฟันแน่น และฝืนพูดออกมาจ้องหน้าของเขาโดยที่ไม่กลัวเราไม่เหลืออะไรแล้ว

“อย่ามาทำเป็นปากดีฉันไม่ได้เมารู้ไว้ซะด้วยที่ฉันเข้ามาฉันตั้งใจและฉันไม่รู้ว่าเธอไม่เคยผ่านมา”

“คุณมันไม่ใช่คนดี คุณรู้ทั้งรู้คิดว่าฉันเป็นคนของพ่อเลี้ยงคุณก็ยังมาทำแบบนี้พ่อเลี้ยงเป็นเพื่อนของคุณนะ”

“ไม่ต้องพูดมากเดี๋ยวฉันเคลียร์กับเพื่อนของฉันเอง”

“คุณจะทำอะไรมันก็เรื่องของคุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก”

“โทษทีนะฉันยุ่งวุ่นวายไปแล้วและฉันก็ชอบในสิ่งที่เป็นของฉันจำไว้ว่าร่างกายของเธอเป็นของฉัน”มือหนาลูบไล้มาที่ปลายทางของเรา

“ไม่ค่ะ”

“อยากตายหรือไง”เขาเหมือนเป็นคนไม่ปกติ นึกจะโมโหนึกจะทำร้ายร่างกายตอนไหนก็ทำอย่างเช่นตอนนี้ถามเราว่าอยากตายหรอโดยที่ใช้มือนั้นบีบคอเรา เรากลัวจนไม่รู้จะทำยังไงตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคยมีใครทำร้ายเราเลย

“ฮื่อๆ”

“กินยาคุมด้วย”หลังจากที่เขาลุกใส่เสื้อผ้าจนเสร็จ คำพูดทิ้งท้ายของเขาสั่งให้เรากินยาด้วย มีเพียงแต่สองมือเท่านั้นที่โอบกอดตัวเองไว้

“ฮื่อๆไม่เหลืออะไรแล้ว” เราค่อยๆเดินมาเข้าห้องน้ำก่อนที่จะนั่งลงกับพื้นและเปิดน้ำล่าตัวเองล้างสิ่งสกปรกออกจากร่างกาย ความบริสุทธิ์และศักดิ์ศรีของผู้หญิงมันได้หมดไป

“ทำไมคนที่กระทำกับเราไม่ใช่พ่อเลี้ยง ฮื่อๆ”บอกเลยว่าเสียใจมากจริงๆถ้าเหตุการณ์ในวันนี้เป็นพ่อเลี้ยงและเขาเมาเราจะไม่เสียใจแบบนี้เลยแต่นี่เป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้เจอทีไรเขาทำร้ายร่างกายเราตลอด

ตัด!!!

ก๊อกๆๆ “มินตราอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”เราสะดุ้งแล้วรู้สึกตัวอีกทีมีเสียงคนเรียกและเคาะประตูนี่เราอยู่ในห้องน้ำร้องไห้จนหลับไปด้วยหรอตื่นขึ้นมาหนาวมาก

“ฮื่อๆ”เหตุการณ์ทุกอย่างวิ่งเข้าสมองโดยที่ไม่ต้องคิดหรือว่านึกถึงจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง

“ฉันเองนะมินตราเป็นอะไรหรือเปล่า”เป็นเสียงของพ่อเลี้ยงที่เรียกเราอยู่หน้าห้องน้ำนี่เขาเข้ามาในห้องเราแล้วหรอแล้วเราอยู่ในห้องน้ำนานแค่ไหน

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ...มะมินตราปวดท้องมีอะไรหรือเปล่าคะเดี๋ยวมินตราออกไปหาข้างนอกนะ”เราพยายามฝืนพูดทำให้เหมือนตัวเองไม่ได้เป็นอะไร

“อ๋อไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม”

“ค่ะ”

“อย่างนั้นก็ดีแล้วคิดว่าเป็นอะไรเพราะเรียกอยู่หน้าห้องตั้งนานไม่มีใครตอบพอเข้ามา”

“ฮึ๊บ..ค่ะ”

“ทำไมเสียงถึงเป็นแบบนั้นร้องไห้หรอมีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรค่ะ”

“เค”