T.EP1 : ตอน ฝ่ายชาย

EP 1

“คุณพ่อ! ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ถ้าคุณพ่ออยากได้ก็เอาเองสิ ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้ว”

“ฉันมีแม่ของนายอยู่แล้ว ฉันไม่ทำแบบนั้นและเด็กผู้หญิงคนนั้นเธอน่ารักสวยถ้าแกเห็นแกต้องหลงแน่”

“เห้อ ผู้หญิงดีๆที่ไหนเอาตัวเองเข้ามาขัดดอกและ เป็นนางบำเรอโดยที่รู้ทั้งรู้ว่าเจ้าหนี้มีภรรยาอยู่แล้วหรอผู้หญิงดีๆ”

“เรื่องบางเรื่อง อาจจะไม่ใช่แบบที่คิดก็ได้เอาเป็นว่าทำตามแบบที่พ่อบอก”

“แล้วผมจะได้อะไร”

“ก็ถ้าเรื่องทุกอย่างจบลง และแกกับหนูมินตราไม่ได้รักกัน ก็คือแยกย้ายแกอยากได้อะไรฉันให้ได้ทุกอย่าง”

“ผมไม่มีทางรักผู้หญิงแบบนั้นหรอก โอเคตกลงครับผมจะทำตามอย่างที่คุณพ่อบอกและคุณพ่อก็ห้ามลืมสัญญา ว่าถ้าผมอยากได้อะไรคุณพ่อต้องทำให้ห้ามกีดขวาง”

“เค”

...“ธนากร”...

สวัสดีครับ ผมชื่อว่าธนากรหรือเรียกสั้นๆว่ากร เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน ฐานะทางบ้านของผมรวยมาก หลังจากที่ผมเรียนจบผมก็ยังไม่ได้บริหารงานหรอก คุณพ่อยังไม่ยอมวางมือ ส่วนผมเองก็ไปดูงานที่บริษัทบ้าง แล้วก็อยู่บ้านยังไม่ได้ทำอะไรเป็นจริงเป็นจัง ส่วนเรื่องเพื่อนมีเยอะมากมายเที่ยวบ่อย ทางบ้านของผมไม่เคยว่าเพราะว่าผมไม่เคยนอกลู่นอกทาง ตั้งใจเรียนจนจบให้ครอบครัวภาคภูมิใจ แล้วที่สำคัญผมบวชแล้วด้วย แต่ในวันนี้ผมไม่เข้าใจคุณพ่อเหมือนกันว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คุณพ่อเล่าให้ผมฟังว่า จะมีผู้หญิงคนหนึ่งเอาตัวเองเข้ามาขัดดอกแทนหนี้ที่พ่อกับแม่ของเขายืมไป แต่คุณพ่อให้ผมทำหน้าที่แทนผู้หญิงดีๆที่ไหนจะเอาตัวเองเข้ามาขัดดอก ผมไม่เคยเห็นเธอหรอก ผู้หญิงที่ชื่อมินตรา แค่ชื่อก็ฟังดูโบราณแล้วเห้อ ผมไม่มีแฟนเคยมีอดีตแฟน แต่เราต้องเลิกกันเพราะว่าคุณพ่อกับคุณแม่ไม่ชอบเธอ แล้วเธอเองก็รอไม่ไหว ที่จะทำให้ทางบ้านของผมรับในตัวเธอ เธอเลือกที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมทั้งสองคนรักกันนะแต่จบกันได้ด้วยดี เป็นเพื่อนที่คอยปรึกษากันอยู่ความรู้สึกของผม ก็ยังคงเหมือนเดิมที่ยังคงรักเธอและเป็นห่วงเธอ ผมไม่รู้หรอกว่าเธอจะมีแฟนใหม่ไปหรือยัง แต่ตัวผมเองยังไม่ได้รักใครแค่สนุกไปวันๆ

แล้วผมก็ตอบตกลงคุณพ่อทำตามแบบที่คุณพ่อบอก ในขณะที่กำลังคุยกับคุณพ่ออยู่เสียงมือถือของคุณพ่อดังขึ้น

“ฮัลโหลครับ”

“ห้ะ! OK แล้วผมจะให้พ่อเลี้ยงไปดู” คุณพ่อพูดแปลกจะให้พ่อเลี้ยงไปดู พ่อเลี้ยงคือชื่อฉายาของคุณพ่อ ผมมองหน้าคุณพ่อพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน

“ไม่ต้องงงหรอก ต่อจากนี้ไปกรจะต้องแทนตัวเองว่าพ่อเลี้ยง ในตอนที่อยู่กับน้องมินตรา”

“เอาง่ายๆสรุปว่าผมเป็นตัวแทนของคุณพ่อเบอร์ที่ชื่อพ่อเลี้ยงและมีภรรยากับลูกอยู่แล้วถูกไหมครับ”

“ก็ตามนั้น”

“จะโกหกเขาไปทำไม ทำไมไม่บอกตามตรงว่าผมเป็นลูกชายพ่อเลี้ยง”

“มันมีเหตุผลเสมอ”

“โอเคครับผมไม่ถามหาเหตุผลหรอกตามนั้น”

“กร! การที่เขาเป็นลูกหนี้ เขาก็คือคนห้าม!ทำอะไรน้องมินตรา”

“คุณพ่อเชื่อใจผมได้ 100% ครับ ผมไม่ล่วงเกินผู้หญิงคนนั้นแน่นอน คุณพ่อก็รู้สาวๆในสต๊อกของผมเยอะแค่ไหน”

“ดีมากลูกเชื่อเถอะว่าสิ่งที่พ่อทำมันดีต่อตัวลูก”

“เห้อเชื่อก็เชื่อครับ”

“ในตอนนี้แต่งตัวและไปที่โรงพยาบาลน้องมินตรากินยาฆ่าตัวตาย”

“ห้ะ! เธอกินยาฆ่าตัวตาย?

“ใช่แล้วเธอไม่อยากเป็นเมียน้อยหรือว่าเป็นเมียบำเรอ แต่ทางบ้านของเธอไม่มีทางเลือก”

“สร้างภาพหรือเปล่า เรียกร้องความสนใจหรือเปล่าครับ”

“ไปเถอะหลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลพ่อได้จัดบ้านพักไว้ให้แล้ว ลูกจะต้องไปอยู่กับน้องมินตรา”

“เอาที่คุณพ่อสบายใจเลย”ผมจะขัดอะไรได้หรอในเมื่อเรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้วไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ผมกลับขึ้นมาบนห้องแต่งตัวและขับรถออกตาม GPS ไปที่คุณพ่อส่งให้ก็อยากเห็นหน้าน้องมินตราอะไรนั่นเหมือนกัน คงไม่สวยหรอก

ณ..โรงพยาบาล

เมื่อผมมาถึงที่โรงพยาบาลแล้วตรงมาที่ห้องพักฟื้นของน้องมินตรา เมื่อเปิดประตูเข้าไปเห็นชายมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณพ่อ พร้อมกับหญิงที่มีอายุใกล้เคียงกันผมยกมือทั้งสองข้างไหว้ท่านทั้งสองคน

“กร"!! จู่ๆผู้หญิงคนที่มีอายุพูดขึ้น เรียกชื่อผมซึ่งผมไม่รู้จักเขาเลยว่าเขาเป็นใครแต่หน้าตาของเขาทำให้ผมรู้สึกคุ้นหน้าเหลือเกิน สายตาของผมหันไปที่เตียงโดยที่มีผู้หญิงตัวเล็กๆขาวๆนอนอยู่น่าจะเป็นคนนี้แหละที่ชื่อมินตรา

“คุณพ่อคุณแม่ของน้องมินตราใช่ไหมครับ”

“ชะใช่จ้ะ”

“ฮื่อๆ”ผมกำลังพูดกับผู้ใหญ่ทั้ง 2 คนแต่ได้ยินเสียงสะอื้นร้องไห้ เลยหันไปมองที่เตียง น้องมินตราเธอร้องไห้ทำไมผมถึงรู้สึกสงสารเธอจัง ในตอนแรกที่ได้ยินชื่อเธอ ผมคิดว่าผมจะต้องไม่ชอบขี้หน้าเธอแน่แต่พอได้มาเห็นหน้าเธอแล้วผมรู้สึกผูกพันจนบอกไม่ถูก

“เดี๋ยวแม่กับพ่อไปข้างนอกนะ”เห้อผมไม่เข้าใจคุณพ่อคุณแม่ของน้องมินตราหรอกทำไมต้องเปิดโอกาสให้ผมเข้าใกล้ลูกสาวขนาดนั้น ควรที่จะดูลูกก่อนเพราะว่าลูกกำลังฝืนแล้วเขาทั้งสองคนก็เดินออกไปก่อนที่ผมจะขยับเข้ามาใกล้ๆเตียง

“น้องมินตรา”ในตอนนี้ใบหน้าของเธอมีเหงื่อผุดขึ้นให้เต็มหมดน่าจะร้อน ผมเอามือของตัวเองไปจับแขนของเธอและเขย่าเรียกชื่อให้เธอรู้สติ จนเธอลืมตาขึ้นมาและสะดุ้ง ก่อนที่จะดึงแขนตัวเองออกจากมือของผม

“คุณเป็นใคร”ใบหน้าที่ตกใจพร้อมกับคิ้วที่ขมวดเข้าหากัน

“เอิ่ม..ฉันพ่อเลี้ยง”เมื่อผมพูดชื่อคำว่าพ่อเลี้ยงออกไปน้ำตาทั้งสองข้างของเธอไล่ออกมาทันที

“ฮึ้กสวัสดีค่ะ”

“มองหน้าฉันสิ ฉันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด”ผมยิ้มให้กับผู้หญิงตรงหน้าและเธอก็ค่อยๆมองหน้าของผมทำไมผมถึงรู้สึกดีก็รู้สึกเป็นห่วงเธอนะ

“มินตรายังไม่พร้อม...”เธอมีท่าทีอ้ำๆอึ้งๆเธอคงจะหมายความว่าเธอยังไม่พร้อมไปเป็นเมียบำเรอ

“เดี๋ยวเราคุยกันได้นี่ ฉันไม่ได้โหดร้ายอย่างที่เธอคิดเมื่อไหร่”

“ฮึ้กขอบคุณนะคะ”เธอพยุงตัวเองขึ้นลุกขึ้นนั่งพร้อมกับสองมือไหว้ผม และเอ่ยขอบคุณ ก่อนที่จะเอามือเช็ดน้ำตาตัวเอง

“แล้วไปกินยาฆ่าตัวตายทำไม ชีวิตคนเราไม่จำเป็นจะต้องจบด้วยการที่ตัดลมหายใจตัวเองหรอกแล้วแม่เป็นห่วงพ่อกับแม่เลยหรอ”

“ฮึ้ก”

“เอาเป็นว่าเราจะไม่พูดเรื่องอดีตพักผ่อนเยอะๆนะแล้วฉันจะมาหาใหม่”ผมยิ้มให้กับเธออีกครั้งก่อนที่จะเดินออกมาจากห้อง