ตอนที่ 6 : คฤหาสน์เซคุนาวะ

         "สายแล้วๆ นี่ฉันแต่งตัวนานไปมั้ยเนี่ย!"

          ตอนนี้แพรหรือหมวดแพรวา มือปราบของหน่วยฯ กำลังวุ่นวายกับการเปลี่ยนเสื้อผ้า และเช็คความเรียบร้อยของเครื่องแต่งตัวทั้งหมด

          "นี่มันกี่โมงแล้ววะ" 

          เธอเหลือบขึ้นไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่กับผนังห้องนอนของตนเอง

          12.33 น.

          "เฮ้ย! นี่มันใกล้จะบ่ายโมงนี่หว่า เน็กไทยังไม่ได้ผูกเลย ช่างมัน...เอาเป็นว่าค่อยผูกทีหลังแล้วกัน ตอนนี้ต้องรีบไปก่อน"

          จากนั้นเธอจึงหยิบเน็กไทขึ้นพาดบ่า ตามด้วยกระดาษแผนที่ของบ้านเซคุนาวะที่เพิ่งจะถูกแฟ็กซ์มาก่อนหน้านี้ราวหนึ่งชั่วโมง

          เธอรีบวิ่งลงบันไดสวนทางกับแม่บ้านวัยห้าสิบปี

          "จะไปไหนเหรอคะคุณหนู"

          นางถามด้วยความสงสัยเพราะท่าทางหญิงสาวจะรีบน่าดู

          "ธุระด่วนน่ะค่ะ ฝากบอกพ่อด้วยหนูไม่อยู่บ้านสักระยะ ไม่ต้องเป็นห่วง ไปก่อนนะคะ"

          หญิงสาวเดินมาหอมแก้มแม่บ้านที่เลี้ยงดูเธอมาแต่เล็ก ตั้งแต่แม่ของเธอจากไป...

          "คุณหนูก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ!"

          นางตะโกนไล่หลังเมื่อหญิงสาววิ่งพ้นประตูหน้าบ้านไปแล้ว

          "ในที่สุดก็ถึงจนได้ เวลาเป๊ะมาก บ่ายโมงตรง...ว่าแต่รีบเข้าไปข้างในดีกว่า"

          หลังจากขับรถมานาน..หญิงสาวก็เจอจุดหมายปลายทาง เธอขับรถตามเส้นทางจนเข้ามาเขตพื้นที่ของตระกูลเซคุนาวะ พร้อมกับวิเคราะห์สิ่งต่างๆ รอบตัวไปด้วย

          บริเวณหน้าคฤหาสน์ตระกูลเซคุนาวะ มีน้ำพุขนาดใหญ่มหึมาตั้งอยู่กลางที่ดินขนาดสิบห้าไร่ เน้นการตกแต่งแบบญี่ปุ่นโบราณ ตัวคฤหาสน์เป็นแบบญี่ปุ่นกึ่งตะวันตก และบริเวณรอบพื้นที่มีสวนดอกไม้ สระเลี้ยงปลา แล้วก็ศาลาริมน้ำ ต้นไม้น้อยใหญ่ถูกปลูกสองข้างทางอย่างเป็นระเบียบและสวยงาม มีทั้งไม้ดอกไม้ประดับ บ่งบอกได้ว่าเจ้าของคฤหาสน์คงเป็นคนที่รักธรรมชาติ

          ขับมาได้สักพักเธอก็เจอที่จอดรถ เมื่อจอดรถเสร็จหญิงสาวจึงเร่งฝีเท้าไปสนามประลองที่จัดอยู่ในบริเวณสวนด้านหลังทันที

          "เฮ้ๆ ซัดมันให้หมอบไปเลย!"

          "เอาชนะมันให้ได้เลยนะเว้ย!"

          เสียงเชียร์กระหึ่มดังกึกก้อง นั่นเป็นสัญญาณบอกว่าการคัดเลือกได้เริ่มขึ้นแล้ว แม้หญิงสาวจะมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเซคุนาวะตามเวลาที่กำหนด แต่กว่าเธอจะขับรถเข้ามาถึงและหาที่จอดรถได้ก็กินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง

          "เฮ้อ มาถึงจนได้ โห๋! มันอะไรกันวะเนี่ย! ทำไมคนเยอะขนาดนี้วะ"

          หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ เพราะมีผู้เข้าร่วมการคัดเลือกไม่ต่ำกว่าห้าสิบคน แต่ละคนรูปร่างใหญ่โต บึกบึน ต่างกับเธออย่างลิบลับ ทั้งตัวเล็ก ผอมแห้ง แต่ไม่อ่อนแอและไม่อ่อนกำลัง

          ก็นะ...คัดเลือกมือขวาทั้งทีจะมีคนเข้าร่วมน้อยได้ยังไง

          งานนี้สู้แค่ตาย ไม่ว่ายังไงฉันจะต้องเป็นมือขวาของ 'เซคุนาวะ โยชิ' ให้ได้!

          เธอสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างเต็มที่ แล้วเรียกสมาธิมาไว้กับตัวเอง

          "หึ! หินกว่านี้ก็เจอมาแล้ว กะอีแค่ เออ...ผู้ชายไม่กี่คน(ห้าสิบกว่าคนได้มั้ง)ทำไมจะสู้ไม่ได้"

          ถึงแม้จะบอกตัวเองแบบนั้น แต่หญิงสาวก็แอบหวั่นใจไม่น้อย หากว่าต้องสู้ทั้งหมดห้าสิบกว่าคนภายในวันเดียว ไม่รู้ว่าเธอเองจะเป็นยังไง

          บางทีอาจหยอดน้ำข้าวต้มก่อนจะได้เป็นมือขวาก็ได้