ตอนที่ 4 : ตระกูลมาเฟีย

         สำนักงาน กปฉ.(กองปราบปรามหน่วยลับเฉพาะกิจ)

          "ทำไมสารวัตรถึงถอนดิฉันออกจากงานนี้ล่ะคะ!"

          แพรวาเริ่มโวยวายทันทีที่ถึงห้องทำงานของสารวัตรวิชัย ชายอายุสี่สิบอย่างเขารู้อยู่แล้วว่าต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้ แต่ทำไงได้ในเมื่อเขาไม่มีทางเลือก

          "ก็อย่างที่บอก งานนี้มันเสี่ยงเกินไป ฉันไม่อยากเสียลูกน้องฝีมือดี"

          "อย่างที่เห็น..ฉันทำงานดีมาตลอด ไม่เคยพลาดให้ตัวเองบาดเจ็บสักครั้ง ผู้ร้ายหน้าไหนเข้ามาฉันก็จัดการได้หมด งานที่เสี่ยงกว่านี้ก็ทำมาแล้ว กับอีแค่จับพ่อค้ายาข้ามชาติทำไมไม่ให้ฉันทำ"

          สารวัตรวิชัยถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่รู้ต้องใช้วิธีไหนรับมือกับหญิงสาวรุ่นลูก เพราะเจ้าตัวทั้งหัวดื้อหัวรั้น และก็เอาแต่ใจสุดๆ แต่เห็นแบบนี้เธอก็เป็นที่รักของทุกคนในกองปราบ

          "เอาเป็นว่าฉันให้หมวดทำคดีอื่นแทนแล้วกัน"

          "ว่าไงนะคะ!"

          เขาไม่อยากยอมรับเลยว่าบางทีตัวเองก็แอบสะดุ้งตอนที่หญิงสาวตะคอกกลับมา

          "อย่าคิดว่าคดีนี้จะสู้คดีพ่อค้ายาไม่ได้นะ เพราะว่ามันก็เสี่ยงเหมือนกัน แต่อาจเสี่ยงน้อยกว่า"

          "สารวัตรคิดจะตบหัวแล้วลูบหลังใช่มั้ยคะ"

          คิดมากไปแล้ว สงสัยให้น้อยบ้างก็ได้หมวด

          "ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่อยากให้เธอทำงานนี้"

          "ทำไมล่ะคะ?"

          "ก็เพราะมันไม่มีใครเหมาะกับงานนี้เท่าเธอแล้วน่ะสิ" 

          สารวัตรแอบยิ้มที่มุมปาก โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้สังเกตเห็น

          "ก็ได้ค่ะ แล้วไอ้คดีที่ว่ามันคืออะไร"

          "ตามประกบมาเฟียที่ชื่อ 'เซคุนาวะ โยชิ' "

          "ชื่อไม่เห็นคุ้น เขาเป็นใครกัน"

          "เขาเป็นลูกครึ่งไทยสัญชาติญี่ปุ่น มาเฟียที่ทรงอิทธิพลมากในขณะนี้ เราได้ข่าวมาว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้ชิดะ พ่อค้ายาเสพติดข้ามชาติที่เรากำลังตามจับอยู่ ฉันจึงอยากให้เธอเข้าไปสืบหาเบาะแสจากคนๆ นี้ ถ้าทำได้อยากให้ตามปะกบติดแบบไม่ให้คลาดสายตา และทำให้อีกฝ่ายไว้ใจได้ยิ่งดี"

          "มีส่วนเกี่ยวข้องกับไอ้ชิดะอย่างนั้นเหรอ"

          เธอหยุดนิ่งเพื่อใช้ความคิดวิเคราะห์นิดนึง จึงตอบกลับ

          "ได้ค่ะ ฉันรับทำงานนี้ อะไรที่สามารถใช้เป็นหลักฐานจับไอ้ชิดะเข้าตะรางได้ฉันจะทำ"

          เธอพูดด้วยความมุ่งมั่น หึ...ไม่ว่ายังไงเธอก็จะต้องจับไอ้ชิดะเข้าคุกให้ได้ แม้ต้องแลกกับอะไรก็ตาม

          สารวัตรวิชัยเห็นดังนั้นก็ยิ้มอย่างพอใจ การที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของหญิงสาวมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าหากเจาะเข้าถูกที่ถูกประเด็น

          "แล้วฉันควรเริ่มงานตอนไหนคะ"

          "ตอนนี้เลย"

          "ห๊ะ! ตอนนี้เลยเนี่ยนะ!" 

          อะไรมันจะเร็วปานนั้น บอกปุ๊บก็เริ่มปั๊บ

          "ใช่...ตอนนี้ และก็เดี๋ยวนี้ด้วย เพราะวันนี้ตระกูลเซคุนาวะมีการสอบคัดเลือกมือขวาของหัวหน้าแก๊งที่เพิ่งตายไปเมื่อเดือนที่แล้ว และการสอบคัดเลือกก็จัดขึ้นตอนบ่ายโมง มีโอกาสแค่วันนี้วันเดียวเท่านั้น"

          "บ่ายโมงงั้นเหรอ..."

          "ใช่"

          หญิงสาวเริ่มพึมพำ ในหัวของเธอกำลังเรียบเรียงแผนการเพื่อหาวิธีเข้าถึงผู้ชายที่ชื่อโยชิ

          "งั้นก็หมายความว่ามีเวลาอีกแค่สามชั่วโมง เพราะนี่ก็ใกล้สิบเอ็ดโมง"

          "ถูกต้องแล้วล่ะ เอาเป็นว่าฉันได้มอบหมายงานนี้ให้เธอแล้วนะ"

          "อ้าว...แล้วคนอื่นๆ ล่ะคะ?"

          "คนอื่นๆ ทำไมเหรอ..."

          "ก็เรานัดประชุมวางแผนเรื่องไอ้ชิดะยังไงล่ะคะ"

          สารวัตรวิชัยทำหน้าเหรอหราก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเขาเรียกสมาชิกให้มาประชุมในช่วงบ่าย

          "อ๋อ...เรื่องนั้นน่ะเหรอ...ฉันขอเลื่อนนัดประชุมไปแล้วล่ะ เอ้า! แล้วนี่เธอไม่รีบแล้วเหรอ ไหนว่าไม่มีเวลาไง มัวชักช้าเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก"

          "จริงด้วยสิ เกือบลืมเลย...งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวจะแจ้งให้ทราบอีกที"

          เมื่อหญิงสาวกล่าวจบก็รีบหันหลังเดินไปทางประตู แต่ก่อนจะก้าวออกไปสารวัตรวิชัยก็ตะโกนไล่หลังมา

          "การคัดเลือกเขารับแต่เฉพาะผู้ชายเท่านั้นนะ อ้อ! แล้วก็ไม่ต้องรีบกลับมา เก็บข้อมูลให้เยอะก่อนแล้วค่อยรายงานทีเดียว โชคดีนะหมวด!"

          "อะไรของสารวัตรกันนะ" 

          ถึงแม้จะสงสัยในคำพูดทิ้งท้ายของสารวัตร แต่เธอก็ไม่มีเวลามาหาคำตอบ เพราะตอนนี้มีงานที่สำคัญกว่ารออยู่ข้างหน้า ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเข้าใกล้เขาให้ได้ 

          'เซคุนาวะ โยชิ'