ตอนที่ 15 : คนที่ชอบ

         "นายน้อยรับผู้ชายคนนั้นเข้ามาเป็นมือขวา แล้วเปลี่ยนห้องสมุดสุดโปรดเป็นห้องนอนเพื่อให้อยู่ใกล้กัน หมายความว่านายน้อยชอบผู้ชายที่หน้าเหมือนผู้หญิงคนนั้นเหรอครับ!"

          ริวยะพูดด้วยอาการตกใจปนอึ้งที่คิดว่านายน้อยที่ตนเองให้ความเคารพจะมีรสนิยมแปลกประหลาด

          หากนายน้อยเป็นอย่างที่เขาคิดทีนี้จะทำยังไง

          "แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ"

          โยชิตอบแบบคนไม่ทุกข์ร้อนถึงแม้ว่าคนที่ริวยะกล่าวถึงจะเป็นผู้ชายก็ตาม เขาค่อยๆ ปล่อยมือออกจากคอเสื้อของริวยะ เมื่อหัวข้อสนทนาไม่ใช่การทำงานเสี่ยงอันตรายของมือขวาคนใหม่

          "ไม่จริงใช่มั้ยครับ! นายน้อยเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นมานานหรือยัง แล้วมีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้างนอกจาก..." 

          ไม่ทันที่ริวยะจะพ่นคำพูดตัวเองคิดไว้จนหมดเปลือก โยชิก็ยกมือเบรกไว้ซะก่อน

          "ถามเยอะไปแล้ว ขนาดแม่ฉันยังไม่ถามมากขนาดนี้" 

          โยชิเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาทันใด

          "โอเคครับ นายน้อยอย่าเพิ่งโมโห คือว่าผมตกใจมากไปหน่อย งั้นผมขออนุญาตถามใหม่นะครับ" 

          ริวยะรีบบอกเจ้าตัวก่อนคำถามของเขาจะเป็นหมัน

          "หึ...จะถามก็ถามมา เพราะตอนนี้ฉันเริ่มจะรำคาญนายมากขึ้นทุกที" 

          โยชิเอ่ยปัดส่งๆ เพื่อให้เรื่องมันรีบจบไป

          "งั้นผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ นายน้อยคิดกับเขา...เอ่อ เธอคนนั้นมากกว่าลูกน้องใช่มั้ยครับ" 

          เมื่อริวยะเห็นคำสรรพนามที่โยชิใช้แล้ว เขาก็ตัดสินใจใช้คำๆ นั้นด้วย พูดให้ฟังง่ายๆ ก็คือ เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม ถ้าไม่ทำแบบนี้มีหวังอดรู้ความจริงกันพอดี

          "ก็อย่างที่บอกว่าฉันชอบเธอ" 

          โยชิตอบแบบยิ้มๆ ซึ่งริวยะก็มองออกว่าเป็นอาการของคนกำลังตกหลุมรัก

          "แต่เธอเป็นผู้ชายนะครับ ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเหมือนก็ตาม"

          ริวยะรีบสวนคำพูดกลับทันที

          "หึ...นายคิดอย่างนั้น?"

          โยชิเลิกคิ้วขึ้นเชิงว่า 'คิดได้ไงว่าเขาชอบผู้ชาย'

          "แล้วจะให้คิดอย่างอื่นได้อีกเหรอครับ"

          ริวยะร้อนรนมากกว่าเดิม เพราะเจ้านายของเขาไม่มีคำปฏิเสธหรือหาข้อแก้ตัวเพื่อหาทางออกให้กับตนเองแม้แต่น้อย กลับกลายเป็นยอมรับซะมากกว่า

          "นายก็น่าจะรู้ดีกว่าคนอื่นว่าฉันเป็นคนยังไง นายคิดว่าฉันมีนิสัยชอบไม้ป่าเดียวกันงั้นเหรอ"            

          โยชิใบคำปริศนาเพื่อให้ริวยะค้นหาคำตอบ

          เมื่อริวยะได้ยินอย่างงั้น เขาก็ค่อยๆ คิดตามคำพูดของโยชิ 

          ตั้งแต่เด็กเขาคอยดูแลและเป็นเพื่อนของโยชิมาตลอด จนกระทั่งโตจนเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเซคุนาวะ ยังไม่เห็นเจ้านายของตนคิดอะไรแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันเลยสักครั้ง แต่ถ้าคิด...เปอร์เซ็นต์ที่เจ้านายของเขาจะชอบต้องเป็นตัวเขามากกว่า แต่นี่กลับสนใจบุคคลภายนอกที่เพิ่งเจอกัน งั้นก็แสดงว่า...

          "เธอคนนั้นที่เรากำลังพูดถึงไม่ใช่ผู้ชาย แต่เป็นผู้หญิงปลอมตัวมา!"

          ริวยะตกใจนิดหน่อยกับคำตอบที่เขาเพิ่งค้นหามันเจอ

          "หึ...ก็ใช่น่ะสิ" 

          โยชิยิ้มเจ้าเล่ห์

          "ถ้างั้นเธอก็ต้องเป็นสายให้กับใครบางคน"

          ริวยะยังคงวิเคราะห์ข้อมูลต่อ

          "ก็ประมาณนั้น"

          "ให้ผมจัดการเธอเลยมั้ยครับ" 

          ริวยะเสนอแนวคิด

          "นายจะจัดการคนที่ฉันชอบงั้นเหรอริวยะ!"

          โยชิเอ่ยลอดไรฟันด้วยความโกรธอีกครั้ง และครั้งนี้ดูเหมือนเขาจะเอาจริงกว่าครั้งแรก ริวยะถึงกลับหน้าถอดสีเมื่อนึกได้ว่าตนเองพูดสิ่งไม่สมควรออกไป

          "อ่ะ...เอ่อ...คือ นายน้อยครับ คือว่าผม..."

          ริวยะเริ่มเหงื่อตกมากขึ้นเมื่อโยชิจ้องตาเขม็ง

          "ฉันถามว่านายจะจัดการคนที่ฉันชอบงั้นเหรอ!"

          คราวนี้โยชิตะคอกคำถามออกมา เมื่อคำตอบที่ตนรออยู่มันได้รับช้าซะเหลือเกิน

          "ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมแค่คิดว่าหากเธอเป็นสายให้กับศัตรูนายน้อยจะมีอันตรายนะครับ"

          ริวยะรีบตอบด้วยความเร็วก่อนไม่มีโอกาสตอบ

          "ไม่มีทางที่เธอจะเป็นสายให้กับศัตรูอย่างแน่นอน" 

          โยชิตอบด้วยความมั่นใจ แต่ก็ยังมีความโกรธเจือปนอยู่ในน้ำเสียง

          "แล้วนายน้อยจะแน่ใจได้ยังไงล่ะครับ ว่าเธอไม่ใช่สายของศัตรู"

          "ก็เพราะฉันตั้งใจให้มันเป็นอย่างนี้ไงล่ะ"

          "ตั้งใจงั้นเหรอครับ"

          ริวยะยังมีข้อสงสัยอยู่มากมายแต่ก็ไม่กล้าถามออกไป ในเมื่อเจ้านายของเขายังอารมณ์ไม่ดี เห็นอย่างนี้เขาก็อยากมีชีวิตอยู่นานๆ เอาชีวิตเก็บไว้ตายเพื่อเจ้านายดีกว่าถูกเจ้านายฆ่าตายซะเอง

          "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนที่ต้องปลอดภัยมากที่สุดก็คือ 'เธอ' ไม่ใช่ 'ฉัน' จำไว้"

          "ครับ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนที่ต้องปลอดภัยก็คือเธอคนนั้นของนายน้อยแล้วก็ตัวของนายน้อย ผมจะจำไว้และทำมันให้ดีที่สุดครับ"

          ริวยะตอบด้วยความเด็ดเดี่ยว ไม่ว่าเหตุผลของนายน้อยจะเป็นยังไง สำหรับเขาแล้ว...ตัวเขาเชื่อมั่นในความสามารถของผู้เป็นนายอยู่เสมอ และอีกอย่าง...ท่าทางเขาคงจะมีเจ้านายเพิ่มอีกคนแล้วล่ะงานนี้