ตอนที่ 6

เขาเงยหน้า “คงไม่มีใครในรถให้ผมพูดแบบนั้น”

“ถ้าคุณคิดว่าฉันต้องทน คุณก็อย่าทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้นสิคะ” ลักนาราย้อน

ชายหนุ่มยักไหล่ “ผมคงไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกใคร ผมพอใจทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ” เขายกยิ้ม “คุณ... ควรจะทน”

คนฟังหงุดหงิด ริมฝีปากบางเม้มแน่น อยากเถียงแต่เธอรู้ว่าไม่ควร หากทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจ อาจเสียงานที่เงินดีแถมเจ้านายรักใคร่ไปอีก ลักนาราเลือกนั่งเงียบ แทนต่อปากต่อคำกับเขา

เอี๊ยด!

รถเบรกกะทันหัน ส่งผลให้ร่างบางพุ่งไปข้างหน้า ความตกใจทำให้เธอหลับตาแน่น เพราะคิดว่าใบหน้าคงกระแทกกับเบาะ เมื่อรถหยุดรถลักนารากลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บ นอกจากความอึดอัดตรงช่วงเอวจนถึงหน้าอก เมื่อเปิดเปลือกตา เห็นท่อนแขนเกร็งโอบรัดใต้ทรวงอก คนสวยหันมองเจ้าของท่อนแขนผิวแก้มแดงปลั่ง

เธอยกมือผลักเจ้านายออกห่างด้วยสัญชาตญาณ แล้วกอดตัวเองสีหน้าตื่นตระหนก ทำเอาไคล์ขมวดคิ้วจ้องมองสีหน้าแปลกใจ

“ไม่เคยมีแฟนหรือไงคุณเลขา” เขาย้อนถามเสียงเยาะ

“มี! ฉันเคยมีแฟนค่ะ!”

ไคล์แสร้งพยักหน้ารับรู้ ทำเอาคนถูกถามฉุนกึก

“ไม่ต้องเสียงแข็งทำหน้าตื่นขนาดนั้นก็ได้ ผมไม่เคยปล้ำใคร เมื่อครู่มันก็เป็นอุบัติเหตุ ผมกลัวหน้าคุณจะกระแทกผมเลยช่วย” เขาสบตา “แทนที่จะขอบคุณผม กลับผลักไสกันแบบนี้ มันถูกต้องเหรอครับ”

คนถูกตำหนิชะงัก คลายท่อนแขนที่โอบกอดตัวเองเอาไว้ สีหน้าเผือดลง

“ฉันขอบคุณมากค่ะที่ช่วย” เสียงหวานเปล่งออกมาแผ่วเบา

“ดูเหมือนคุณจะมองผมในแง่ไม่ดีเลยนะครับ”

ลักนาราเงยหน้าสบตา “ปะ....เปล่านะคะ”

“คุณคิดว่าคนอย่างผมจะหาผู้หญิงมานอนด้วยยากงั้นเหรอ?”

หญิงสาวสะอึก ใบหน้าเริ่มแดงลามไปถึงหู เข้าใจแล้ว เธอผิดเองที่กังวลมากไป คนอย่างเขาไม่จำเป็นต้องมาวุ่นวายกับเธอเลย แค่เอ่ยปากไคล์คงได้สาวๆ สวยๆ มาทอดกายให้ ร่างบางหันกลับแล้วนั่งตัวตรง สูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อให้ตนเองผ่อนคลาย

คนตัวใหญ่กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนมือถือส่วนตัวจะดังขึ้น เจสันกดรับสายแล้วยื่นให้เจ้านายตนเอง

“ใคร?” ไคล์ถาม แล้วสบตาลูกน้อง

“คุณแมทธิวครับ”

ไคล์รับมือถือมา “ว่ายังไง”

“ตกลงเย็นนี้จะมาหากันหรือเปล่าไคล์”

“ไปอยู่แล้ว ฉันมีโครงการดีๆ ทำเงินให้แกดู”

เสียงปลายสายถอนหายใจ

“ฉันอยากเที่ยวกับแกโว้ยไคล์ ไม่ได้อยากเซ็นสัญญาบ้าบออะไรแบบนั้น!”

“แกมาเมืองไทยก่อนฉันตั้งหลายเดือน ได้งานบ้างหรือเปล่าไอ้แมทธิว ระวังพ่อแกจะตัดค่าใช้จ่ายหมด!”

แมทธิวหัวเราะลั่น “ไม่มีทางหรอก! รีบมาหาฉันด่วนเลย แล้วไม่ต้องเอาเรื่องงานมาคุยนะเว้ย เพราะฉันจะไม่ยอมเซ็นอะไรจนกว่าจะได้เที่ยวเมืองไทยให้สนุกเสียก่อน!”

เพื่อนรักตัดสาย ไคล์ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ ดูท่าหมอนี่ต้องหาของดีไปหลอกล่อเสียแล้ว คนอย่างแมทธิวมักใจอ่อนกับสาวสวยๆ เสมอ เขาส่งมือถือให้ลูกน้องเก็บไว้ แล้วขมวดคิ้วครุ่นคิดก่อนเหลือบมองเลขาคนสวย ไคล์ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา

“เลยไปคลับของเจ๊มะนาวเลย” ไคล์สั่งคนขับรถ

“ได้ครับ”

หญิงสาวหันมองสีหน้าสับสน

“ไม่ไปชมโรงงานแล้วเหรอคะ!” ลักนาราถามสีหน้าตื่นตระหนก

“ทำงานกับผมอย่าถามให้มากความ ผมสั่งอะไรทำให้ได้อย่างที่ผมต้องการก็พอ!” ไคล์เลือกตัดบท เพราะไม่อยากตอบคำถาม

ไม่ชอบใจเลยสักนิด ทำไมเขาทำเหมือนเธอผิด มันไม่แปลกหรือไงหากตนนั้นจะคิดระแวง ก็ท่าทางสายตาของเขามันไม่ปกติ

“แต่มันไม่ถูกต้องนะคะ ฉันไม่ได้อยากไปที่แบบนั้น!” คนตัวเล็กแย้งเสียงแข็ง

เขาหันมาสบตา “ผมพาไปคุยเรื่องงาน ซึ่งคุณต้องไปกับผมด้วย ถ้าหากงานนี้สำเร็จผมจะให้โบนัสตกลงไหม”

ลักนาราตีหน้าเครียด

“ว่ายังไงครับ” เขาถามย้ำอีก

คนถูกถามเลยสูดหายใจเข้าปอด อะไรไม่สำคัญเท่าเงิน

“ก็ได้ค่ะ”