ตอนที่2[หัวใจกระตุก]

หนี้[รัก]วิศวะเถื่อน

ตอนที่2

[หัวใจกระตุก]

แพรไหมรีบก้าวออกจากรั้วของโรงเรียน ในเวลาสี่โมงเย็น เธอเดินเลี่ยงเพื่อนสนิทอย่างนวินดาอย่างรีบเร่ง เพราะไม่อยากให้เพื่อนสาวได้ไต่ถามอะไรไปมากกว่านี้

แพรไหมก้าวเดินด้วยจิตใจที่เลื่อนลอย ในหัวสมองเอาแต่อื้ออึงไปกับความจริง ที่บิดาเพิ่งจะยอมเปิดปากบอกให้เธอรับรู้กับหนี้สินก้อนโต ที่ครอบครัวได้ติดค้างเจ้าหนี้เอาไว้

ทว่าเหลือเวลาอีกเพียงสองวันเท่านั้น ถ้าบิดาไม่สามารถหาเงินไปคืนเจ้าหนี้ได้ บ้านหลังเล็ก ๆ ที่เธอกับบิดาอาศัยซุกหัวนอนอยู่มาตั้งแต่เด็ก เป็นต้องถูกเจ้าหนี้อย่างนายหัวเมฆายึดไปอย่างไม่ต้องสงสัย

ปึก!

“อ๊ะ! ขอ…ขอโทษค่ะ” เสียงเล็กละล่ำละลัก ด้วยความตกใจสุดขีด ที่ตัวเองไม่ทันได้มองทางกระทั่งไปชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง จนของในมืออีกฝ่ายหลุดร่วงสู่พื้น

“ขอโทษนะคะ เดี๋ยวไหมช่วยเก็บให้ค่ะ” แพรไหมได้แต่กล่าวด้วยความเกรงใจ คนที่เธอเดินชน จนแฟ้มเอกสารในมือใครคนนั้นหล่นกระจายเกลื่อนพื้น

สาวน้อยในชุดนักเรียนมัธยมปลาย ที่มัดผมหางม้าสูงเปิดเปลือยต้นคอขาวระหงอย่างน่ามอง หุ่นบอบบางที่เจ้าตัวได้ยัดชายเสื้อสีขาวพอดีตัวเข้าไว้ใต้เข็มขัด มันยิ่งเปิดเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งออกมาอย่างชัดเจน

แสงเหนือถึงกับอึ้งเมื่อเจ้าของร่าง ได้ยืดตัวขึ้นจากการก้มเก็บกระดาษมายื่นส่งให้เขาในเวลาต่อมา

'โคตรน่ารักว่ะ’ ประโยคที่แสงเหนือครางอยู่ในใจ เขายอมรับในวินาทีแรก ว่ายัยเด็กตรงหน้านี้ถูกใจเขาไม่น้อย หัวใจที่แข็งแกร่งถึงกับกระตุกวูบไหวอย่างไม่รู้ตัว

ไม่ว่าจะดวงตากลมโต ที่ฉายแววความน่ารักของวัยใส จมูกโด่งเชิดรั้นอย่างคนที่ไม่เคยยอมแพ้กับโชคชะตา ริมฝีปากเป็นกระจับสีชมพูระเรื่อที่น่าบดจูบนั่นอีก แสงเหนือได้แต่เผลอจ้องมองแทบไม่ละสายตาไปไหน

“เหนือ” เสียงทุ้มของเพื่อนสนิทเรียกคนที่ยืนจ้องใครบางคน ที่ได้พาร่างก้าวขึ้นรถเมล์ออกไปไกลอย่างลืมตัว

“ไอ้เหนือ!” เสียงเข้มของวายุตวาดเพื่อนหนุ่มดังขึ้น ทำให้คนถูกเรียกรีบหันมาตวาดกลับ

“อะ! มึงจะแหกปากทำไมวะ! อยู่ใกล้กันแค่นี้”

“แล้วมึงเหม่ออะไรวะ กูมาจอดรถตั้งนาน”

“เออ! ปล่อยให้กูรอตั้งนานทำเป็นมาบ่น” แสงเหนือเค้นเสียงใส่เพื่อน เพื่อกลบเกลื่อน

ผับSSN

รถหรูแล่นมาจอดหลังร้าน ร่างหนาที่อยู่ในช็อปสีแดงเลือดหมู ยกมือแกะกระดุมออกทุกเม็ด พร้อมถอดช็อปแขวนไว้ในรถ เอื้อมมือเปิดประตูก้าวลงเดินไปด้านใน

“เหนือเดี๋ยวก่อนสิวะ มึงยังไม่ได้บอกกูเลยว่าเด็กนั่น…”

“ไร้สาระ รีบเข้าไปด้านในกูมีเอกสารต้องเคลียร์”

“นี่พ่อมึงยังไม่กลับมาอีกเหรอวะ”

“ยัง!” แสงเหนือตอบเพื่อนชายสั้น ๆ เท้ายาวจ้ำอ้าวเข้าไปถึงด้านในของร้าน

“บ้าเอ้ย! ไวฉิบหาย!” วายุสบถออกมาเบา ๆ จำต้องรีบก้าวเท้าตามเพื่อนไป

แสงเหนือก้าวถึงชั้นสอง ร่างสูงกำลังจะผลักประตูเข้าไปในออฟฟิศถึงกับค้างชะงัก เมื่อมีเสียงหวานของใครบางคน เอ่ยเรียกพร้อมก้าวเข้ามาหา

“เหนือเดี๋ยวก่อนสิค่ะ” ร่างสวยของริชซี่นางแบบสาวก้าวมาประชิดร่าง

“ริชซี่มีอะไรผมไม่ว่าง”

“ทำไมพักนี้ ริชซี่รู้สึกเหมือนว่าเหนือ ตั้งใจจะหลบหน้าริชซี่ล่ะค่ะ” นางแบบสาวยกแขนโอบรอบลำคอหนาของอีกฝ่ายไว้

“ริชซี่มีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง วันนี้ผมมีงานต้องทำ…ต้องขอตัว” แสงเหนือบอกพร้อมแกะมือเธอออกจากลำคอ

“แต่เหนือค่ะ เหนือทำแบบนี้เหมือนจงใจจะทิ้งริชซี่นะคะ” สาวสวยไม่ยอมง่าย ๆ พร้อมคว้าเอวแสงเหนือไว้แน่น

“ริชซี่ปล่อย! ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่อง ผมว่าคุณออกไปจากร้านผมดีกว่า” แสงเหนือเอ่ยเสียงเข้ม ทำให้นางแบบสาวจำใจต้องปล่อยอีกฝ่ายไป

“ริชซี่ไปก็ได้ แต่พรุ่งนี้เหนือต้องไปทานข้าวกับริชซี่นะคะ” สาวสวยทำเสียงออดอ้อน

แสงเหนือไม่ตอบแต่หมุนร่างก้าวไปในออฟฟิศ เข้าไปนั่งหน้าโต๊ะทำงานเปิดคอมพิวเตอร์ ดูรายงานรายรับรายจ่ายของผับ ที่แผนกบัญชีได้ส่งมาให้

ช่วงนี้เขายอมรับว่าทั้งเหนื่อยทั้งเครียด ไหนจะต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือก่อนสอบ ไหนจะต้องดูแลกิจการของครอบครัว ส่วนบิดาควงมารดาคนสวยบินไปดูรีสอร์ทกำลังสร้างใหม่ที่เชียงใหม่

ส่วนริชซี่แค่กินครั้งเดียวเขายอมรับว่าเบื่อหล่อนแล้ว เขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวาย กับเรื่องส่วนตัวของเขามากเกินไป ขณะที่แสงเหนือกำลังนั่งบีบขมับอยู่นั้น เสียงประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น

ก๊อก ๆ

“เข้ามา”

“เรียบร้อยแล้วครับคุณเหนือ” ลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้น

“ดีฉันกำลังอยากคลายเครียดอยู่พอดี แล้วไอ้ยุไปไหน”

“คุณยุอยู่ห้องถัดไปครับ” เพียงคำตอบสั้น ๆ ทำให้แสงเหนือกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา

“ขอบใจมาก ออกไปทำงานต่อเถอะ”

แสงเหนือเปิดประตูออกจากออฟฟิศ แล้วเดินไปที่ห้องหรูที่เขาทำไว้คลายเครียด ห้องที่คนส่วนน้อยที่จะล่วงรู้ว่าเขามีห้องแบบนี้ซุกซ่อนอยู่

มือเรียวผลักประตูเข้าด้านในแล้วกดล็อคอย่างแน่นหนา

ร่างสูงก้าวไปถึงด้านใน เห็นร่างสวยอยู่ในชุดเกาะอกสีดำแนบเนื้อ กำลังส่งยิ้มยั่วมาให้เขา ในมือเธอถือแก้วทรงสวย ที่มีน้ำสีอัมพันถึงสองแก้วยกชูขึ้นเป็นการทักทาย

แสงเหนือเหลือบมองร่างระหงตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พร้อมกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ

“คุณเหนือต้องการคลายเครียดใช่ไหมคะ อรจะทำให้คุณคลายเครียดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” เอมอรลุกขึ้นยืน ก้าวเดินเข้ามาประชิดร่างหนาของแสงเหนือ

“ช่วยคลายเครียดให้ผมก่อน” แสงเหนือเดินไปยืนพิงกับผนักโซฟาตัวนุ่มราคาแพง

“คุณเหนือบอกอรมาได้เลยค่ะ ว่าต้องการให้อรทำอะไรก่อนดี” ริมฝีปากสวยยิ้มยั่วอีกฝ่ายอย่างเชิญชวน

แสงเหนือไม่พูดแต่ตวัดสายตาลงมองกลางลำตัวของตน เอมอรที่ช่ำชองก็เข้าใจความหมายเป็นอย่างดี

ร่างสวยก้าวมาแนบชิด ก่อนจะจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวออกจากร่างกำยำของอีกฝ่าย มือเรียวเลื่อนมาจัดการปลดตะขอกางเกงรูดซิปลงอย่างรวดเร็ว

ร่างสมส่วนที่สมบูรณ์ไปด้วยมวลกล้ามเนื้อแน่น ๆ ก็เปิดเผยสู่สายตาเธอ

เอมอรถึงกับลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืด ๆ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมีอะไรที่มันเกินคาดไปจริง ๆ

“เริ่มสิ! จ้องแบบนั้นเมื่อไหร่จะคลายเครียด” แสงเหนือว่า

“ค่ะ มันเกินคาดจัง” เอมอรพยักหน้าพร้อมคุกเข่าลงระหว่างขาของแสงเหนือ

ปลายลิ้นเล็กตวัดเข้าหาปลายมนทู่ ที่ขณะนี้มันได้แต่แข็งขึง ปลายหัวหยักบานเยิ้มจนมันวาว

เอมอรลากไล้ตั้งแต่ปลายจรดโคน และลากจากโคนจรดปลายอยู่แบบนี้ซ้ำ ๆ ทำเอาร่างหนาขาเริ่มสั่น พร้อมปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาอย่างเก็บกลั้นไว้ไม่ไหว

“อ่า! ดีมาก ทำต่อสิ อ่า! ดูดแรง ๆ แรงกว่านี้อีก” แสงเหนือขบกรามแน่น เมื่อส่วนนั้นถูกอีกฝ่ายปรนเปรออย่างถึงอกถึงใจ

กระทั่งร่างหนาขยับบั้นท้ายขึ้น กระแทกเข้าไปในโพรงปากสวยอย่างรุนแรงเพราะลืมตัว

เอมอรถึงกับตาเหลือกกับความอลังการคับปาก ที่อีกฝ่ายกระทุ้งเข้ามาจนติดคอหอย แล้วยังปลดปล่อยน้ำขุ่นข้นใส่ปากเธออย่างมากมาย จนร่างสวยถึงกับสำลักออกมา

“แค่ก แค่ก…” เอมอรถึงกับน้ำตาไหลพราก แต่อีกฝ่ายไม่ได้ใส่ใจ พร้อมโยนของบางอย่างใส่มือเธอ

“สวมให้หน่อย” ริมฝีปากหยักออกคำสั่ง พร้อมแสยะยิ้มเล็กน้อย

มือหนาคว้าร่างสวยให้ยืนขึ้น พร้อมออกคำสั่งอีกครั้ง

“โก้งโค้ง” เอมอรรีบทำตามอย่างว่าง่าย ก่อนจะกรีดร้องออกมา เมื่อส่วนนั้นของเธอ ถูกอีกฝ่ายกระทุ้งเข้าหาอย่างรุนแรง

“อ๊าย! คุณเหนือเบา ๆ หน่อยสิคะ” ร่างสวยขาสั่นพับ ๆ เธอเองก็เคยได้ยินชื่อเสียงในด้านนี้ของเขามาก่อน แต่ไม่เคยคิดว่าแสงเหนือจะร่วมรักดุดันป่าเถื่อนได้ขนาดนี้

กว่าอีกฝ่ายจะพอใจเอมอรถึงกับแขนขาอ่อนแรง

“ออกไปได้แล้ว” เสียงเรียบเอ่ยขึ้น พร้อมโยนเงินให้เธอ

“คุณเหนือขออรนอนพักสักแป๊บได้ไหมคะ”

“ไม่ได้! ออกไปซะ” เสียงเข้มตวาดสวนอย่างดุดัน ทำให้ร่างสวยรีบผลักประตูออกไปอย่างเงียบ ๆ