ชายแปลกหน้ากับวันที่แสนเศร้า(2)

หญิงสาวถึงแม้จะสงสัยแค่ไหนแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้แค่เพียงในใจเพราะหน้าที่ของเธอตอนนี้คือต้อนรับแขกเพื่อให้งานศพคืนสุดท้ายของพ่อลุล่วงไปได้ด้วยดี

แขกในงานเริ่มทยอยกันกลับกานดาไม่ได้ให้ความสนใจกับแขกคนอื่นเลยนอกจากคนที่มาในตำแหน่งประธานของวันนี้จนออกนอกหน้านอกตาสร้างความไม่พอใจให้กับไอรดาเพราะเธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับมาเฟียในชุดสูทเลย

“ผมหวังว่าคุณจะได้คำตอบจากคุณกานดาเร็ว ๆ นี้นะครว่าเพราะอะไรผมถึงเคยเห็นรูปถ่ายของคุณแต่ถ้ายังไม่ได้คำตอบก็ไม่ต้องคิดมากพรุ่งนี้ผมจะให้คำตอบคุณด้วยตัวเอง”

ภูดิศเดินมาหาไอรดาที่กำลังยืนขอบคุณแขกที่มาร่วมงานในคืนนี้ ท่าทางของเขาเหมือนต้องการจะสื่อให้หญิงสาวเห็นว่าเขาคือคนที่เหนือกกว่าทั้งที่ทั้งคู่ไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกัน

“ช่างเถอะค่ะฉันไม่อยากรู้แล้วแต่ก็ขอบคุณที่มาเป็นประธานในคืนนี้เดินทางกลับบ้านปลอดภัยนะคะ”

ไอรดาไม่อยากรู้แล้วว่าเพราะอะไรผู้ชายคนนี้ถึงได้เคยเห็นภาพถ่ายของเธอ วันนี้ทั้งวันหญิงสาวปวดหัวกับการร้องไห้และคิดทบทวนเรื่องในวัยเด็กอ่อนล้าเกินกว่าจะมาสนใจกับเรื่องผู้ชายที่เธอไม่รู้จักและพรุ่งนี้ก็ยังเป็นวันสำคัญเป็นวันสุดท้ายที่เธอจะจัดงานให้กับผู้มีพระคุณที่เธอไม่มีแม้แต่โอกาสจะร่ำลาก่อนที่พ่อจะจากไป

กานดาเมื่อเห็นบทสนทนาของทั้งคู่ก็พยายามชวน แขกคนพิเศษให้เดินแยกตัวออกมาเพราะกลัวว่าถ้าไอรดากับ ภูดิศคุยกันมากเกินไปบางทีแผนการของเธอในวันพรุ่งนี้อาจจะพังก็ได้

“กลัวความลับจะแตกหรือไง ไม่ต้องร้อนรนขนาดนั้นก็ได้ลูกเลี้ยงของคุณก็ไม่ดูว่าจะฉลาดเลยว่าแต่ทำแบบนี้ไม่กลัวว่า วันนึงเธอจะเอาคุณคืนใช่ไหม”

ภูดิศมองกานดาด้วยสายตาที่แสนจะดูถูกเพราะสำหรับชายหนุ่มแล้วหญิงสูงวัยที่อยู่ด้านหน้าเป็นเพียงแค่ลูกหนี้ที่ไร้ศักดิ์ศรีจนตรอกยอมทำอะไรก็ได้เพื่อหวังเพียงเงินทองเพื่อจะใช้ให้ตัวเองยังดูมีหน้ามีตาในสังคมเท่านั้น

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะฉันแค่อยากให้คุณภูดิศไปเสียเวลาคุยกับเธอมาก ไว้คืนพรุ่งนี้ค่อยคุยกันยาว ๆ ก็ได้นี่คะ”

กานดาส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับเจ้าหนี้ของเธอ วันพรุ่งนี้คงเป็นวันที่จะทำให้ชีวิตของเธอหลุดพ้นจากการเป็นหนี้มาเฟียอย่างภูดิศได้ ทุกสิ่งทุกอย่างก็ล้วนแต่ขึ้นอยู่กับไอรดาถึงแม้เกมนี้จะต้องลงมาเล่นแต่หญิงสาวกับไม่รู้ตัวด้วยซ้ำเพราะแม่เลี้ยงที่ ฉากหน้าดูเป็นคนดีได้วางแผนทุกอย่างไว้หมดแล้ว