ชายแปลกหน้ากับวันที่แสนเศร้า(1)

ตอนที่ 1

ชายแปลกหน้ากับวันที่แสนเศร้า

“เกิดอะไรขึ้นทำไมคุณพ่อถึงตัดสินใจแบบนี้”

ไอรดาถามคำถามที่อยากรู้ที่สุดในชีวิตทันทีที่ได้พบหน้ากแม่เลี้ยงเมื่อมาถึงที่สนามบินของประเทศไทย

“เรื่องมันยาวมาก...รอให้เสร็จงานแล้วเราค่อยคุยเรื่องนี้กันนะ”

กานดาทำเสียงพูดติด ๆ ขัด ๆ เหมือนคนที่ร้องไห้ใกล้จะขาดใจ แม่เลี้ยงเล่นบทโศกเศร้าเพื่อให้ลูกเลี้ยงเชื่อว่าเธอเสียใจกับการจากไปของสามีจริงๆ

“ถ้าคุณน้ายังไม่พร้อมที่จะเล่าก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจรอให้งานของคุณพ่อเสร็จเรียบร้อยก่อนเราค่อยคุยเรื่องนี้กัน”

ไอรดาจับมือของแม่เลี้ยงมากุมไว้แน่นเพื่อให้กำลังใจสำหรับสาวน้อยคนนี้กานดาคือแม่เลี้ยงที่แสนดีถึงแม้ว่าเธอจะถูกส่งให้ไปอยู่ต่างประเทศแต่เงินจำนวนมากมายที่ถูกส่งไปจากบิดาทำให้ชีวิตของเธอสุขสบาย หญิงสาวเข้าใจว่าทุกอย่างเกิดจากที่กานดาเข้ามาดูแลพ่อและครอบครัวของเธอ

งานศพถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่สมศักดิ์ศรีนักธุรกิจถึงแม้ว่าตอนนี้กิจการของอนุสรณ์กำลังแย่แต่เขาก็ถือได้ว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงในสังคมแขกที่มางานต่างพากันมองไอรดาด้วยแววตาสงสัยเพราะทุกคนรับรู้เรื่องที่ธุรกิจของอนุสรณ์กำลังมีปัญหาแต่ดูเหมือนว่าครอบครัวของผู้วายชนม์ดูจะมีความสุขและร่ำรวยผิดปกติสวนทางกับธุรกิจของตัวเอง

“แขกในงานมองแปลกๆจังค่ะ”

ไอรดาถึงแม้ตลอดเวลาในงานเธอจะร้องไห้เสียใจอยู่หน้ารูปของบิดาแต่ก็เห็นแววตาของทุกคนที่มารับธูปจากเธอเพื่อเคารพศพมันมีความสงสัยอยู่ในดวงตาของคนเหล่านั้น

“น้าว่าเขาก็คงอยากรู้เหมือนที่หนูอยากรู้ว่าเพราะอะไรคุณ….ถึง..น้าพูดไม่ออกแล้ว”

กานดาไม่สามารถเล่าจบเสียงสะอื้นสอดแทรกมาตลอดหญิงวัยกลางคนต้องการแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ต้องการพูดเรื่องนี้อีก

“ช่างเถอะค่ะพรุ่งนี้จะเป็นคืนสุดท้ายแล้วฉันอยากทำให้คุณพ่อสบายใจว่าเราสองคนอยู่กันได้อย่าร้องเลยนะคะ”

ไอรดาสวมกอดแม่เลี้ยงเพราะหญิงสาวคิดว่าตอนนี้กานดาคงต้องการกำลังใจและคงอยากให้เธอคอยอยู่เคียงข้าง

“หนูอายรีบมานี่เร็ว”

กานดาที่กำลังปาดน้ำตาที่เหลืออยู่บนใบหน้าทำท่าตกใจรีบลุกอย่างลุกลี้ลุกลนเมื่อหันมาเห็นว่ามีแขกคนพิเศษเดินเข้ามาในงาน

“สวัสดีค่ะคุณภูดิศ นี่ไอรดาลูกสาวของคุณอนุสรณ์”

ไอรดารีบยกมือไหว้ด้วยความตกใจเพราะตลอดหลายคืนไม่เห็นว่ากานดาจะกุลีกุจอพาเธอมาแนะนำให้แขกคนไหนรู้จัก

“ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะ”

ชายหนุ่มตัวสูงในชุดสูทหันมามองสบตาสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้างกานดาด้วยแววตาที่เหนือกว่าเหมือนเสือที่กำลังมองดูเหยื่อ

“คุณเคยเห็นรูปฉันที่ไหน”

หญิงสาวนักเรียนนอกถามออกไปด้วยความไม่พอใจเพราะในเมื่อเธอกับเขาไม่เคยรู้จักกันมาก่อนทำไมผู้ชายตรงหน้าถึงได้เคยเห็นรูปของเธอ ไอรดารู้สึกไม่ไว้ใจผู้ชายที่เหมือนจะมาในมาดของนักธุรกิจแต่จากท่าทางสองมือล้วงกระเป๋าของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าเขาเหมือนมาเฟียมากกว่า

“เรื่องนี้ผมคงต้องให้คุณกานดาเป็นคนอธิบาย”

“เชิญคุณภูดิศไปนั่งด้านหน้าเป็นประธานในคืนนี้ดีกว่าค่ะ”

กานดารีบพูดแทรกและพาแขกคนพิเศษเดินไปที่เก้าอี้ไม้บุกำมะหยี่อย่างดีสำหรับท่านประธานในคืนนี้ซึ่งจะเป็นคืนสุดท้ายก่อนที่ร่างที่ไร้วิญญาณของอนุสรณ์จะถูกฌาปนกิจ

“ไม่ต้องมองหน้าด้วยแววตาสงสัยแบบนั้นไว้ให้เสร็จงานของคุณพ่อแล้วน้าจะเล่าทุกเรื่องให้หนูฟังตอนนี้รู้แค่เพียงว่า คุณภูดิศมีพระคุณกับครอบครัวเราก็พอ”

กานดาเดินกลับมาหาลูกเลี้ยงสายตาของเธอมองจ้องแบบเอาจริงเพราะรู้ว่าตอนนี้ไอรดาคงกำลังต้องการคำตอบว่าเพราะอะไรชายแปลกหน้าถึงได้เห็นรูปถ่ายของเธอได้

หญิงสาวถึงแม้จะสงสัยแค่ไหนแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้แค่เพียงในใจเพราะหน้าที่ของเธอตอนนี้คือต้อนรับแขกเพื่อให้งานศพคืนสุดท้ายของพ่อลุล่วงไปได้ด้วยดี

แขกในงานเริ่มทยอยกันกลับกานดาไม่ได้ให้ความสนใจกับแขกคนอื่นเลยนอกจากคนที่มาในตำแหน่งประธานของวันนี้จนออกนอกหน้านอกตาสร้างความไม่พอใจให้กับไอรดาเพราะเธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับมาเฟียในชุดสูทเลย