จับฉันมาทำไม(2)

ภูดิศพูดหัวเราะให้กับความใสซื่อของหญิงสาวที่ทำท่าเก่งไม่เกรงกลัวเขาเพราะทุกคำที่ไอรดาพูดมันแสดงให้มาเฟียหนุ่มเห็นว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเวลานี้หญิงสาวก็ยังคงมองว่ากานดาเป็น แม่เลี้ยงที่แสนดี

“คุณเป็นบ้าอะไร ! จับฉันมาเพื่ออะไรกันแล้วไม่ต้องมาพูดจาให้ร้ายน้ากานดาแบบนี้เพราะฉันไม่มีทางเชื่อ”

ไอรดาจากที่พยายามกระเถิบพาตัวเองมาติดข้างหน้าต่างของรถด้วยความอยากรู้เธอจึงเปลี่ยนเป็นค่อยๆขยับตัวให้นั่งถนัดและหันหน้าเข้าหาคู่สนทนา

“คุณต้องการจับฉันมาทำไมแกะเชือกเดี๋ยวนี้นะ”

หญิงสาวที่รู้สึกเจ็บกับการพยายามดิ้นรนแกะเชือกที่ผูกมืออยู่ด้านหลังด้วยตัวเองเริ่มโวยวายเพื่อหวังให้อีกฝ่ายรำคาญและยอมแกะเชือกให้เธอแต่ตอนนี้ชายหนุ่มตรงหน้ากลับทำเหมือน หูทวนลมไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด สองมือกอดอกนั่งมองไปที่กระจกรถด้านหน้าอมยิ้มเหมือนคนกำลังได้ชัยชนะ

“จอดเดี๋ยวนี้นะคะ ฉันถูกจับตัวมา”

ไอรดาเมื่อรู้ว่าพูดไปก็ไร้ผล เธอรีบขยับตัวยื่นหน้าไปหาคนขับรถเพื่อหวังให้คนขับเห็นใจและยอมจอดรถแต่สุดท้ายก็มีแค่เพียงความเงียบ

“หยุดดิ้นรนเถอะเพราะมันจะยิ่งทำให้คุณเจ็บแขนไปมากกว่าเดิมไว้ถึงในที่ที่ผมจะพาคุณไปอยู่เราคงมีเวลาคุยกันอีกนานแล้วผมจะเล่าความจริงให้คุณฟังแต่ระวังนะว่าความจริงที่คุณอยากรู้ มันจะเป็นเรื่องเดียวที่คุณยอมรับมันไม่ได้”

ภูดิศยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิมท่าทางของเขาไม่เหมือนกับ นักธุรกิจหนุ่มที่ดูสง่างามแต่มันเหมือนมาเฟียร้ายในหนังฮ่องกง ถ้าเวลานี้เขาไม่ใช่คนที่จับตัวเธอมาไอรดาคงมองว่าเขาเป็นผู้ชายที่เท่ไม่เบาแต่ตอนนี้สำหรับเธอแล้วเขากลายเป็นเหมือนซาตานร้ายที่เธอไม่รู้ว่านับจากนี้ไปเขาจะทำอะไรกับเธอบ้าง