ตอน 2

“เอ้านั่นจะไปไหน รอก่อน” สาวน้อยไล่ตามเจ้าลูกสุนัขน่ารักไปจนถึงรั้วลวดหนาม ที่มันขาดพอรอดผ่านไปได้ สาวน้อยวิ่งตามเจ้าตัวป้อม หรือจะตั้งชื่อมันว่าเจ้าป้อมดี น่ารักน่าหยิกขนาดนี้ อย่างน้อยถ้ามีมัน เธอจะได้เอาไว้เป็นเพื่อนเล่น คลายเหงาในช่วงอยู่ที่บ้านยาย อากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าวแล้วในยามสาย

“อ้าว...!” เจ้าป้อมของหนูตองวิ่งลงไปเกลือกกลิ้ง ตรงแอ่งที่มีน้ำขัง เชื่อว่าเมื่อคืนคงฝนตก ยังมีน้ำขังเจิ่งอยู่ “ว้ายย ป้อม อย่าทำแบบนั้นสิ” ป้อมกระโจนขึ้นจากแอ่งน้ำสะบัดขนกระเด็นใส่หนูตอง จากนั้นลงไปเกลือกกลิ้งดิ้นเล่นบนพื้นหญ้า พอแห้งลงไปคลุกเคล้ากับโคลนอีก

“มานี่ไม่ต้องเล่นสิ สกปรกหมดแล้ว” ยิ่งห้ามเจ้าป้อมมันก็ยิ่งเล่น หมาพันธุ์นี้ขี้ร้อน เห็นน้ำเห็นความเย็นไม่ได้ หนูตองไล่จับเจ้าป้อมจนตัวป้อม ฉับพลันเท้าเหยียบโคลนเจ้าป้อมทำเลอะไว้ลื่นไถลลงแอ่งสระส่วนตัวเจ้าป้อม ซ้ำเจ้าป้อมกระโจนขึ้นตัวหนูตอง คล้ายคนกับหมาเล่นพอกโคลนกัน

“ไอ้ป้อม จะมากไปแล้วนะ ฉันเลอะหมดเลยเนี่ย รับรองฉันจะฆ่าแก” เสื้อผ้าหนูตองไม่ต่างกับผ้าขี้ริ้ว หน้าหนูตองพอกได้โคลนพอกหน้ารักษาสิวแยกไม่ออกระหว่างเจ้าป้อมเป็นหมาหรือหนูตองเป็นหมา

คนกำลังทำสวนได้ยินเสียงคน เสียงหมาเล่นกัน เสียงหมาฟังดูสนุกสนานร้องอี๊ดๆ ตามประสาหมาเด็ก แล้วเสียงผู้หญิงสาวๆ มาจากไหน วาด อ้อย หรือลูกคนงาน เจ้าของไอ้ป้อม (ไม่รู้ชื่อจริงคืออะไร เรียกเจ้าป้อมตามหนูตองไปก่อนก็ได้) พื้นที่ห้าสิบไร่มีเขาอยู่คนเดียวกับสุนัขห้าตัว คนงานไม่ได้พักในบริเวณสวน มีบ้านของตัวเอง เช้ามาทำงานเย็นกลับ เจ้าสี่ขามักเป็นเพื่อนคู่ทุกข์คู่ยากกัน ลูกหมาตัวล่าสุดจอมซนเพิ่งไปขอมาเลี้ยงจากเพื่อนบ้าน มันซนมาก ขี้ร้อน ขี้อ้อน เล่นเก่งวิ่งทั้งวัน วิ่งไปสวนยายทองสุขจนกลายเป็นที่เล่นของมัน ยายทองสุขไม่ว่าอะไรแกใจดีป้อมจึงรอดตัวพ้นจากการจับทำโทษ

“ไอ้ป้อมแกเล่นอะไร” เสียงผู้ชายตะโกนแหวกอากาศ กับต้นไม้รกหนา

“เอ๊ยยย แกชื่อป้อมจริงหรือ ฉันเรียกแกเล่นๆ นะเนี่ย”

เจ้าป้อมกระโดนคลอเคลียหนูตอง “เออ...รู้แล้วว่ารักทำไมต้องทำขนาดนี้ ดูเสื้อผ้าฉันสิมีดีไหม เพราะแกตัวเดียว” หนึ่งคนหนึ่งหมาคุยกัน เสยงของป้อมดังไปกระทบหูเจ้าของสวนพื้นที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา

“ป้อม เอาอีกแล้วนะ ซนเลอะเทอะทุกที ว่าแต่นี่ใคร แกพาใครเข้ามาในสวนฉัน ไอ้หมาไม่รักดี” ผู้หญิงรูปร่างบอบบางเนื้อตัวมีแต่โคลนสีดำพอกทั้งหน้าทั้งตัว มองไม่ออกด้วยซ้ำหน้าตาเป็นอย่างไร นี่เพื่อนเล่นเจ้าป้อมหรือ มันกล้าถึงขนาดพาเพื่อนมาเล่นในสวนโดยไม่ขออนุญาต

“เลอะทั้งคนหมา เจ้าป้อมไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้” เจ้าของไอ้ป้อมตวาดสั่งเสียงแข็ง เจ้าป้อมลูกหมาน่ารัก วิ่งแจ้นทันใดราวกับฟังคำสั่งคนรู้เรื่อง “ยังยืนนิ่งอยู่ได้ ตามเพื่อนไปอาบน้ำสิ” เขาสั่งคนที่ยืนตัวดำแข็งทื่อ

“ไป...”

“อาบน้ำล้างตัวโน่นบ่อน้ำ” ชายตัวโตสวมหมวกสานกับหมวกไหมพรมชี้ไปทางที่เจ้าป้อมวิ่งตีนหมาจากไป

“ลูกเต้าเหล่าใคร จู่ๆ มาเป็นเพื่อนไอ้ป้อมมันเล่นคลุกดินคลุกโคลน”

“เอ่อ...หนู”

“ช่างเถอะๆ ไปอาบน้ำซะ” ชายหนุ่มขี้เกียจซักถาม ปัดให้ไปล้างเนื้อล้างตัว ดูเถอะสภาพดูไม่ได้

“เอ่อ...คือหนู คือ” อ้าปากตอบไม่ทัน ยังถูกไล่ไปอาบน้ำล้างตัว

“ช้าทำไมอยู่ล่ะ โน้นตามไอ้ป้อมไป”

“มันชื่อป้อมจริงๆ หรือคะ”

“อืม...ฉันเห็นมันตัวป้อม ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไร ตั้งไปงั้นๆ แหละ” คนพูดเหมือนไม่ใส่ใจอะไร หากว่าเขามีความสุขกับการได้อยู่กับต้นไม้ใบหญ้า ปลาในบ่อ เป็ดในเล้า ข้าวในนา ผลไม้ในสวน น้ำที่ไหลเอื่อยผ่านหน้าบ้าน ในสวน ‘ลุงคมแลนด์’ มีทุกอย่างให้เลือกสรร ขายบ้าง แจกบ้าง ตามประสา เขาเป็นคนมีชื่อเสียงในหมู่บ้านแห่งนี้ พอสมควรในด้านความมีน้ำใจ

หญิงสาวตามเพื่อนสี่ขาไปถึงสระที่มีศาลาปลูกไว้ริมตลิ่ง เจ้าหมาน้อยตัวป้อมกระโดดลงไปแหวกว่ายในน้ำใสแจ๋ว แสดงให้เห็นถึงความสุขที่ได้ว่ายน้ำเล่นโคลน เออ...เป็นหมานี่ก็ดีนะไม่ต้องกังวลอะไรทั้งสิ้น

“ให้เล่นน้ำกับหมานี่หรือ”

“ทีเมื่อกี้ยังเล่นโคลนด้วยกันได้ น้ำเยอะขนาดนี้เล่นด้วยกันไม่ได้หรือไง” คนเสียงทุ้มบ่งบอกอายุราวสี่สิบห้าเห็นจะได้แค่เดาๆ ไม่เห็นหน้าตาคลุมหน้าตามิดชิด

“ลงไปอย่าเรื่องมาก”

“ค่ะๆ ลงแล้วค่ะลง ทำไมต้องดุด้วยบอกกันดีๆ ก็ได้ คนแถวนี้พูดจาเสียงดังกันทุกคนหรือไง” หญิงสาวก้าวเท้าลงบันไดท่าน้ำ วักน้ำล้างหน้า “คุณ...” พอหันไปอีกที คนเสียงดุสำเนียงอีสานเหมือนยายทองสุขหายไปจากตรงนั้น ราวกับผีหายตัวได้ “อ้าว...หายไปไหนผีหรือเปล่าวะ” หญิงสาวทำท่าขนลุกหดคอ รีบล้างตัวจากวักน้ำล้างหน้า ไม่ทันใจกระโจนลงไปแหวกว่ายกับเจ้าป้อมซะเลย หนูตองช่วยล้างตัวให้เจ้าป้อม แต่ไม่ใช่เจ้าป้อมจะช่วยล้างตัวให้หนูตองได้หรอกนะ

หนูตองอุ้มเจ้าป้อมเดินไปตามทาง หมาเปียกคนเปียก ไปด้วยกันไม่อยากปล่อยมันลงพื้น กลัวเกลือกกลิ้งตามธรรมชาติของหมา อุ้มมันไปจนถึงบ้านชั้นเดียวหลังกะทัดรัดหลังหนึ่ง ปลูกอยู่กลางสระน้ำ สร้างสะพานไม้ยื่นไปเป็นทางเดิน

“นี่บ้านแกหราป้อม” สาวน้อยสาวเท้าเดินไปตามสะพานทอดตัวยาวไปยังบ้านหลังนั้น บรรยากาศโดยรอบ เหมือนก้าวเดินอยู่ในรีสอร์ท ลมพัดต้องผิวจนผิวแห้ง เสื้อผ้ายังเปียกฉ่ำทั้งในและนอก

“ป้อมฉันจะไม่โดนข้อหาบุกรุกใช่ไหม”

เจ้าป้อมเห่าคล้ายเรียกเจ้าของบ้านให้ออกมา เชื่อว่าป้อมน่าจะอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ เพื่อนๆ ของมันวิ่งกันมาสี่ตัว เป็นหมาตัวใหญ่ทั้งนั้น ป้อมเห่าไม่หยุด เพื่อนๆ ก็เห่าตาม ดูเหมือนป้อมจะรักตองมาก คลอเคลียน่ารัก ผ้าม่านบ้านเล็กกลางสระน้ำ ปลิวสยายตามแรงลม ตองยืนอยู่กลางสะพาน ก้าวเดินช้าๆ เหมือนหลงเข้าไปอยู่ในบรรยากาศเทพนิยาย ที่นี่มีอะไรโรแมนติกแบบนี้ด้วยหรือ

หญิงสาววางเจ้าป้อมลง มันวิ่งวนเกลือกกลิ้ง เช็ดขนของมันกับพื้นทางเดินปูทอดยาวด้วยไม้ มาถึงประตูที่มีผ้าม่านลูกไม้สีขาวปลิวไสว

“มีใครอยู่ไหมคะ” เผื่อเจ้าของบ้านอยู่ด้านในเธอเป็นคนแปลกหน้า บุกรุกเข้ามาเกรงโดนข้อหาบุกรุก จึงส่งเสียงร้องเรียกไปก่อน หากว่าในสายตายังไม่พบใครแม้แต่คนเดียว เจ้าป้อมวิ่งหายไปเล่นกับเพื่อนๆ พี่ๆ ของมัน

เท้าเปล่าจึงก้าวเข้าไปด้านในบ้านเรื่อยๆ ก็ยังไม่พบเจ้าของบ้าน หรือคุณลุงสวมหมวกสาน คลุมหน้าด้วยหมวกไหมพรม เสื้อคลุมแขนยาว รองเท้าบู๊ททำงานในสวนคนนั้น แกคงเข้าสวนไปแล้วมั้ง หญิงสาวได้แค่คิด บ้านหลังนี้น่ารัก เป็นบ้านไม้สีขาวกลางสระน้ำ ประดับด้วยกระถางต้นไม้ห้อยระย้า ออกดอกสีชมพูสดใส มีระเบียงรอบบ้าน มองได้รอบทิศทางในสวนสวย ซึ่งมีต้นไม้หลากหลาย

“สวัสดีค่ะมีใครอยู่ไหม” เธอส่งเสียงออกไปอีกครั้ง เผื่อคราวแรกไม่มีใครได้ยิน

ฉับพลันเสียงไอ้ป้อมวิ่งซนแหวกเข้ามาในบ้าน ประจวบเหมาะใครคนหนึ่ง ก้าวออกจากห้องน้ำ บนตัวมีเพียงผ้าขนหนูสีน้ำตาลพันไว้เท่านั้น

เจ้าป้อมวิ่งชนคนดังกล่าว เจ้าของร่างสูงเซถลา ด้วยโดนชนเข้าอย่างจัง ผ้าขนหนูที่พันสะโพกไว้ หลุดร่วงจากตัวทันใด ตองหันไปพอดิบพอดี สิ่งที่เธอเห็นเบื้องหน้า คือร่างกำยำเปลือยเปล่าผิวสองสีดำแดง กับงูเบื้องหน้า

“กรี๊ดดดดดดดด !!! งู” หญิงสาวหันหลังยกมือปิดตา ตัวร้อนผ่าวๆ ไม่เคยเห็นอะไรจะจะคาตาแบบนี้ ร่างหญิงสาวแข็งทื่อ ภาพงูยังติดนัยน์ตา ไอ้ป้อมเอ๊ย ตาฉันจะเป็นกุ้งยิงหรือเปล่าเนี่ย คนไม่เคยเห็นของแบบนี้ใจก็สั่นเป็นธรรมดา มือไม้เย็นเฉียบ ไม่ต่างกับการจุ่มลงในถังน้ำแข็งแช่ค้างเป็นเวลานาน

พอตั้งสติได้เตรียมจะก้าวออกจากบ้านน่ารักหลังนั้น หากแต่ทันใดนั้น !! เอวของเธอกลับโดนคว้าไว้ รั้งให้ขยับเข้ามาในบ้าน ใครกอดเอวเธอ ร่างสั่นหันขวับไปทันใด ภาพคนอยู่ตรงหน้า คือเจ้าของงูตัวเขื่องเขาคือใคร

“หล่อ...จัง” หญิงสาวเพ้อเบิ่งตามองภาพวาดเทพบุตรกรีก ไร้เสื้อผ้าปกปิดตัว มีเพียงผ้าขนหนูสีน้ำตาล ว๊ายยย ไม่มีแม้แต่ผ้าขนหนูผืนนั้น เขาโป๊ หนวดรกปกติไม่เคยรู้สึกชอบ เกลียดซะด้วยซ้ำหากแต่พอมาอยู่บนหน้าผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผิวกร้านดำแดงคนนี้ กลับมีเสน่ห์เซ็กซี่ดึงดูดสายตาให้จับจ้องมองไม่วางสายตาได้อย่างง่ายดาย