06 พรหมจรรย์แลกกับความแค้น

“ได้โปรด….อย่าทำฉัน ฮรื้ออ!!”

อิณราดิ้นรนหนีสัมผัสรุกรานจากร่างสูง เขาใช้ร่างหนาตรึงร่างของเธอเอาไว้แล้วกรีดนิ้วไปตามรอยแยกของกลีบกุหลาบ สัมผัสได้ถึงความเนียนนุ่มราวกับผัวเด็ก

“อย่า....อื้ออ!!”

ราฟาเอลแสยะยิ้มด้วยความพึงพอใจ กลีบกุหลาบยังไร้ความชุ่มฉ่ำ นั่นก็เท่ากับว่าเธอต้องเจ็บปวดแน่ๆถ้าเขาสอดมังกรยักษ์เข้าไป และเขาต้องการให้เธอทรมานจนแทบขาดใจตายลงตรงหน้า

มือหนาหยิบถุงยางอนามัยไซส์ใหญ่เกินมาตรฐานขึ้นมาสวมใส่เป็นเกาะป้องกันเพระกลัวจะติดโรค ส่วนเรื่องท้องค่อยปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลูกน้องก็แล้วกันเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากเป็นพ่อของลูกใครยกเว้นเวนิตา

“ถอยไปนะ! ถอยออกไป!!” เขาโยนเศษซองถุงยางอนามัยใส่หน้าเธอ แล้วหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาใครบางคน ซึ่งประโยคนั้นทำให้เธอแทบลืมหายใจ

“เตรียมตัวให้พร้อม หลังจากที่กูจัดการนังนี่เสร็จ พวกมึงเตรียมรับช่วงต่อได้เลย”

“คนเลว! ไอ้ชั่ว! ไอ้สารเลว ฮื้อๆๆ แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!!” น้ำตาไหลทะลักออกมาราวกับเขื่อนแตก พยายามกระตุกมือออกจากพันธนาการแต่ก็ได้มาซึ่งความเจ็บปวด

ราฟาเอลแสยะยิ้มมุมปากหลังจากสวมถุงยางอนามัยเสร็จ ก่อนจะจัดการแยกเรียวขางามออกจากกัน พร้อมๆกับสอดแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่เข้าไปโดยไม่ได้สนใจเสียงร้องไห้จะเป็นจะตายของอีกฝ่าย

แต่ไม่รู้ว่าขนาดของเขาใหญ่มากหรือเธอตัวเล็กเกินไปทำให้ปากถ้ำคับแน่นจนไม่สามารถเข้าไปได้

“ชิท!! ทำไมมันเข้าไม่ได้”

“พอเถอะ ขอร้อง ฮึก!....จะลงโทษฉันยังไงก็ได้ แต่อย่าทำแบบนี้เลย ฉันยอมแล้ว ได้โปรด….”

ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเสียงร้องอ้อนวอนของอีกฝ่ายเพราะตอนนี้ไฟสวาทกำลังลุกโหมกระหน่ำ ตอนแรกเขาไม่ได้กะจะทำแบบนี้ จะส่งเธอไปให้ลูกน้องจัดการเสียด้วยซ้ำ แต่พอเห็นหน้าชัดๆทำให้เขาเปลี่ยนใจเพราะผู้หญิงคนนี้ดูดีกว่าที่คิดไว้เยอะ

“อย่า!! อื้อออ!!!” อิณราร้องไห้อย่างน่าสงสารเมื่อเขาพยายามรุกล้ำเข้ามาแต่ก็ยัดไม่เข้าสักที ทำให้ชายหนุ่มตัดสินใจกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปพร๊วดเดียวก่อนที่เสียงกรีดร้องแห่งความเจ็บปวดจะดังขึ้น

ซ้วกก!!

“กรี๊ดดด!!!”

“บ้าเอ้ย! นี่เธอยังไม่เคยมีอะไรกับใครหรอ”

“เจ็บ!! เอามันออกไป ฉันเจ็บ ฮื้ออ!!!” ความเจ็บปวดที่เขามอบให้ทำให้เธอเจ็บปวดราวกับร่าวจะฉีกออกจากกัน เส้นบางๆที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีขาดพึงทันที พยายามกะเสือกกะสนหนีสัมผัสที่สร้างความรวดร้าว แต่ทว่าชายนหนุ่มกับดันท่อนเอ็นเข้ามาจนสุดลำ ไม่นานก็มีเลือดแห่งความบริสุทธิ์ไหลซึมออกมา

“ไม่!!” เธอร้องลั่นห้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อสิ่งหวงแหนที่สุดในชีวิตถูกคนใจชั่วพรากไป ความเจ็บปวดนั้นทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ กระแทกสะโพกเข้ามาโดยที่เธอยังไม่พร้อม

ปึก!ปึก!ปึก!

“หยุดเถอะ! ฉันเจ็บ ฮื้อๆๆ ได้โปรด….หยุด”

เธอเจ็บจนแทบขยับตัวไม่ได้ เจ็บจนร่างเกร็ง กรีดร้องทุกครั้งเวลาที่เขากระแทกเข้ามา

ราฟาเอลรับรู้ได้ถึงเส้นบางๆที่ขาดพึงทันทีที่ท่อนเอ็นสอดเข้าไปจนสุด ไม่คิดว่าเธอคนนี้ยังบริสุทธิ์ทั้งๆที่อายุก็ปาไปยี่สิบต้นๆแล้ว

เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเวนิตาและเป็นผู้ชายคนแรกของผู้หญิงคนนี้เช่นกัน จะต่างกันก็แค่…เขามีอะไรกับผู้หญิงคนนี้โดยไม่ได้รู้สึกรัก

“แน่นเป็นบ้าเลย นังฆาตกร!” สะโพกสอบกระแทกหนักขึ้น ถี่ขึ้น ยิ่งเขาขยับเร็วเท่าไหร่ร่างของอิณราก็ยิ่งเกร็งมากขึ้นเท่านั้น

ยิ่งเจ็บเท่าไหร่ก็ยิ่งดี เพราะเขาอยากให้เธอรับรู้ถึงความเจ็บปวด ความทรมาน ว่าการสูญเสียคนรักมันเป็นยังไง!

ราฟาเอลคำรามในลำคอเบาๆอย่างรัญจวนจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เพราะร่างกายของเธอกำลังทำให้เขาแทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นดังระงมกระตุกต่อมสวาทได้ดีเลยทีเดียว เธอคงเจ็บปวดมากที่เขาเป็นผู้ชายคนแรกแถมยังมีขนาดแก่นกายยาวใหญ่ขนาดนี้ แม้กระทั่งตอนที่ได้เสียกับเวนิตาครั้งแรกยังต้องใช้เจลหล่อลื่นช่วย แต่กระนั้นเวนิตาก็ยังทนไม่ไหวจนได้หยุดกลางคัน

แต่อิณราไม่ได้มีน้ำหรือเจลหล่อลื่นเป็นตัวนำทาง เธอคงเจ็บปวดน่าดู

“หืมม….เป็นไง เจ็บใช่ไหม”

“ฮึก! คนเลว! คุณมันไมใช่คน!!” อิณราเจ็บจุกจน พูดไม่ออก ได้แต่นอนนิ่งปล่อยให้คนใจหยาบกระแทกอยู่อย่างนั้น เพราะเธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้

ราฟาเอลมอบลีลาอันแสนลึกซึ้งให้เธอ แต่คนที่ยังไม่พร้อมกลับได้รับเพียงความเจ็บปวด ร่ำไห้อย่างน่าอดสู ยิ่งได้เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง แทบอยากกลั้นใจตายลงตรงนั้น

ทำไมชีวิตของเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ พรหมจรรย์แลกกับความแค้น แล้วแบบนี้จะให้เธอทำใจยอมรับได้ยังไง ถ้าตายไปซะตั้งแต่วันนั้นก็คงไม่ต้องมาพบเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้

“ร้องเลย ร้องออกมา ฉันจะทำให้เธอเจ็บปวด จะทำให้เธอทรมานเหมือนที่ฉันเป็น!!” เขาประกาศลั่น

อิณราได้แต่นอนแน่นิ่งยอมรับสภาพของตัวเอง ปล่อยให้ชายหนุ่มหาความสุขจากเรือนร่าง หลังจากนี้ชีวิตก็คงไม่ต่างอะไรจากตกนรกทั้งเป็น

เขาแสยะยิ้มอย่างเลือดเย็นเมื่อเห็นคนใต้ร่างสิ้นฤทธิ์ก่อนจะตัดสินใจดึงถุงยางอนามัยออกแล้วสอดท่อนเอ็นเข้าไปที่เดิม มือหนาเลื่อนมาช้อนสะโพกกลมกลึงขึ้นเพื่อให้แก่นกายได้กระแทกเข้าไปลึกๆ

ตับ!ตับ!ตับ!...

อิณรากัดริมฝีปากจนห้อเลือดเพื่อระบายความเจ็บปวดซึ่งไม่มีทีท่าว่าจะเบาลง

สองมือหนาเลื่อนไปที่แผ่นหลังเนียน ยกร่างของเธอขึ้นแล้วก้มหน้าลงไปดูดดื่มยอดบัวงามอย่างเร่าร้อนในขณะที่สะโพกกระแทกอยู่อย่างนั้น

ร่างเล็กรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านทั่วเรือนร่าง แรงที่เคยต่อต้านค่อยๆเบาลง เจ็บปวดที่สุดในชีวิต เจ็บจนพรุ่งนี้ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ ทำไมกันนะ…ทำไมเธอถึงเป็นที่รองรับอารมณ์ของทุกคน หรือชีวิตนี้เกิดมาอาภัพเกินไปทั้งๆที่ตัวเองก็เป็นถึงทายาทไฮโซเหมือนกัน

ไม่มีใครรู้หรอกว่าลึกๆแล้วเธอเจออะไรมาบ้าง ถูกพี่ชายกับพี่สาวจิกหัวใช้ประหนึ่งว่าไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน อีกทั้งบิดาก็ไม่ยอมรับ ไม่มีใครรักและเข้าใจเธอเลยสักคน

และในที่สุดภาพสุดท้ายและเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินก็ค่อยๆมืดดับลง ก่อนสติที่เหลือเพียงน้อยนี้จะวูบหายไป ในขณะที่ปีศาจร้ายกำลังหรรษาอยู่กับร่องสวาทอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

ขอให้มันเป็นเพียงฝันร้าย ขอให้เธอตื่นมาพบกับเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส….