บทที่ 3 นกน้อยในกรงทอง

แก้วใจเดินนำหล่อนมายังห้องนอนบนชั้นสองของคฤหาสน์ทางด้านซ้ายของตัวตึก หล่อนมองซ้ายมองขวาสังเกตว่า ห้องนอนชั้นบนนี้มีตั้ง5 ห้อง ทั้งๆ ที่พ่อเลี้ยงพักอยู่เพียงคนเดียว คนรับใช้ แม่บ้านหรือคนงานก็มีเรือนพักอยู่ทางด้านหลัง

ยามค่ำคืนที่ทุกคนกลับไปพักผ่อนที่นั่นกันหมดท่านไม่รู้สึกเงียบเหงาวังเวงบ้างหรือไงนะ บ้านออกใหญ่โตขนาดนี้ แต่อยู่เพียงลำพัง

" นี่ค่ะห้องของคุณแก้ม "

แก้วใจหัวหน้าคนรับใช้ของพ่อเลี้ยงบอกกับหล่อนเมื่อเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูห้องสุดทางเดินทางด้านซ้าย สีหน้าของคุณแม่บ้านใหญ่ดูท่าจะไม่ค่อยเป็นมิตรกับหล่อนเท่าใดนัก เพราะอะไรแก้มก็ไม่อาจจะรู้ได้

" ขอบคุณค่ะพี่แก้ว ใช่มั้ยคะ "

หล่อนกล่าวขอบคุณ พร้อมทั้งถามไถ่ถึงชื่อของคุณแม่บ้านสาวใหญ่ หล่อนคิดเอาว่าพี่แก้วคงจะมีอายุไม่เกิน 35 เป็นแน่ รูปร่างหน้าตาทรวดทรงองค์เอวก็ถือว่าดีใช้ได้เลยทีเดียว แต่ค่อนข้างไปทางอวบใหญ่ มีหน้าอกและสะโพกที่สะบึมมาก ดึงดูดสายตาบุรุษเพศได้เป็นอย่างดี ขนาดหล่อนเป็นผู้หญิงยังมองเพลินขณะเดินตามมาที่ห้องพัก

" ใช่ค่ะ พี่ก็พักอยู่ที่ห้องข้าง ๆ คุณนี่แหละ และพี่จะบอกเอาไว้เลยนะ อย่ามาทำเป็นชูคอและกดหัวฉันเป็นอันขาด อย่าถือว่าเธอเป็นของใหม่พ่อเลี้ยงเอาใจแล้วจะผยอง ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะได้เห็นดีกับฉันแน่นอน "

แก้วใจเปิดฉากพูดออกมาจนกังสดาลรู้สึกตกใจ แต่ก็ทำให้เข้าใจได้ทันทีว่า แม่บ้านใหญ่คนนี้คงจะไม่ใช่แค่เพียงแม่บ้านธรรมดา คงจะเป็นคนสนิทที่พิเศษใส่ไข่ของพ่อเลี้ยงเลยทีเดียวเชียว

" พี่แก้วคะ แก้มมาอยู่ที่นี่เพราะอะไรพี่แก้วก็คงพอจะรู้ดี แก้มไม่ได้เต็มใจที่จะมาเป็น..เอ่อ แบบนี้เลยค่ะ พี่วางใจได้นะคะ แก้มจะไม่ทำแบบนั้นกับพี่แน่นอนค่ะ "

หล่อนตรงเข้าไปจับมือแม่บ้านไว้และกล่าวออกไปด้วยน้ำเสียงเว้าวอน อย่างน้อยเธอก็อยากจะมีมิตร มากกว่าศัตรูยามที่มีเพียงตัวคนเดียวเช่นนี้

" อย่างนั้นก็ดีค่ะ จะได้อยู่กันอย่างปรกติสุข เข้ามาดูห้องสิคะ ถูกใจไหม พ่อเลี้ยงสั่งให้จัดเตรียมไว้ให้คุณเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย เอ่อ "

แก้วใจชักชวนให้เข้าไปชมห้องนอนที่จัดไว้เพื่อเธอโดยเฉพาะ แต่เหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหันมามองใบหน้าของเธออย่างพินิจพิเคราะห์

" อะไรคะพี่แก้ว "

กังสดาลถามออกไปอย่างงุนงงสงสัย

" คุณแก้มสวยเหมือนคุณน้าปาหนันจริง ๆ ด้วย ถึงว่าสิ พ่อเลี้ยงถึงยอมแลกกับเงินเป็นล้านเพื่อตัวคุณ "

แก้วใจเอ่ยถึงแม่ของเธอ แล้วยิ้มเหยียดที่มุมปาก ก่อนจะเดินไปเปิดผ้าม่านผืนใหญ่ที่ผนังห้องที่เป็นกระจกบานใหญ่มีประตูเปิดออกไปที่ระเบียง มองเห็นวิวทิวทัศน์ป่าเขาเมืองเหนือสวยงามตามธรรมชาติ

เตียงใหญ่ขนาดคิงไซส์ ตั้งตระหง่านอยู่ห่างจากบานกระจกไม่มากนัก ยามค่ำคืนหากเธอไม่ปิดผ้าม่านก็คงจะนอนนับดาวได้อย่างแน่นอน และยามเช้าเมื่อลืมตาตื่นคงจะมองเห็นพระอาทิตย์ที่โผล่ออกมาจากขุนเขาเลยก็ว่าได้ เป็นห้องที่มองเห็นวิวธรรมชาติได้อย่างดีเลยทีเดียว

" พี่รู้จักแม่ของแก้มด้วยหรือคะ "

เธอถามแก้วใจด้วยความสนใจใคร่รู้

" รู้จักค่ะ น้าปาหนันเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อเลี้ยง เคยมาที่นี่บ่อยๆ ก่อนที่จะเลือกแต่งงานไปกับพ่อของคุณแก้ม จากนั้นก็ไม่ได้มาอีกเลย หลายปีมากแล้วค่ะ หลัง ๆ มานี่พ่อเลี้ยงรู้ข่าวว่าน้าปาหนันเสียชีวิตลง พ่อคุณก็แวะเวียนมาหาพ่อเลี้ยงบ่อยๆ เลยล่ะ "

จากคำบอกเล่าของคุณแม่บ้านใหญ่ทำให้กังสดาลรับรู้ว่า พี่แก้วคนนี้คงจะอยู่ที่คฤหาสน์พ่อเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กเลยทีเดียว ถึงได้รู้ความเป็นไปต่าง ๆ ได้ถึงขนาดนี้ รวมทั้งรู้จักแม่ของเธอด้วย

" เอาล่ะ คุณอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วเดี๋ยวพี่จะมาตามไปพบพ่อเลี้ยงที่ห้องทำงาน อีก 20 นาที "

แก้วใจบอกกับเธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป กังสดาลถอนลมหายใจออกมาด้วยความท้อแท้ใจ มองไปรอบห้องนอนหรูหราสวยงามด้วยความรันทด เธอมันก็แค่นกน้อยในกรงทอง ที่เขาเก็บมาไว้เชยชมเล่นเท่านั้นเองสินะ ทั้งชีวิตทั้งอนาคตของเรา จะต้องมาจบลงด้วยการเป็นเพียงนางบำเรออย่างนั้นรึ กังสดาล..