ตอนที่ 3 จะกินยาหรือจะให้ฉีดยา

ร้านอาหารไทย บรรยากาศเงียบสงบ ถูกตกแต่งร้านอย่างสวยงาม แต่ละโต๊ะ เว้นระยะห่างพอสมควร เขาเลือกที่นี่ พอที่จะได้คุยกับเธอได้โดยไม่ต้องเกรงกลัวโต๊ะข้างๆ จะได้ยิน

ผัดไทยกุ้งสดสองที่ เขาเลือกสั่งอาหารจานเดียว แต่ยังไม่วายเป็นห่วงคนหน้าหวานที่เหมือนจะลืมเอาปากมาด้วย

"แพ้กุ้งไหม กินผัดไทยไหม" นั่นคือความอาทร ที่เขาเผื่อแผ่มายังเธอ ด้วยถ้าเขาสั่งอาหารที่ต้องทานร่วมกัน เธอคงจะอึดอัดดีพิลึก

"เห็นใบนัดยัง" เป็นเขาที่ต้องเอ่ยทำลายบรรยากาศความเงียบ หญิงสาวล้วงกระเป๋าหยิบใบนัดแพทย์ออกมาดูอีกรอบ มีอะไรตกหล่นที่เธอต้องรู้รึเปล่า เมื่อเธอกวาดตามองใบนัด

"เรียกผมว่าตุลย์ ไม่ซิ ต้องเรียกพี่ตุลย์ผมแก่กว่าคุณตั้ง 6 ปี" ร่างบางเลยมองชื่อแพทย์ในใบนัด "นายแพทย์ตุลา เดชเรืองโรจน์กุล"

"กินยาไปเมื่อไหร่"

"ตอนเช้า ประมาณ 9 โมง"

"ต้องกินอีกเม็ดรู้ใช่ไหม" คนรู้พยักหน้ารับ

"เมื่อคืน..." คนพูดจงใจเว้นระยะห่างคำพูด ร่างบางสบตามองเขาด้วยตาเขียวๆ

"เมื่อคืน พวกนั้นจะฉุดคุณไป..ขาย .. รู้หรือเปล่า" เมื่อคนพูดเรื่องเมื่อคืน ..ที่ไม่ใช่เรื่องอย่างว่า คนตาเขียวเลยเริ่มสนใจบทสนทนา กล้าที่จะพูดกับเขามากขึ้น ไม่ใช่ถามคำตอบคำ

"แฟนฉัน เอ่อออ.. คนที่เดินไปลานจอดรถกับฉันน่ะค่ะ เขาชวนฉันไปที่ผับเมื่อคืน ตอนแรกฉันจะไม่ไปแต่เขาบอกว่าเป็นรุ่นพี่ที่เกรงใจมาก ให้ฉันมาให้ได้ เพราะอาจจะกระทบเรื่องงานของเขา ฉันเลยไป แล้วเรื่องก็เลยเป็นแบบนั้น" ประโยคยาวครั้งแรกที่เธอพูดกับเขา คนรับฟังสะดุดหู "แฟนฉัน" นึกไม่สบอารมณ์ แต่ตอนนี้เธอเป็น เมียฉันโว้ย

"น่าจะหนี้พนันบอล ไอ้ .. เอ่อนายโยธิน คนที่สูงๆ วัยกลางคนที่มีหนวด นั่งตรงข้ามกับคุณน่ะ เจ้าพ่อรายใหญ่ อดีตแฟนคุณ คงโดนเล่นงาน เลยกะจะขายคุณ" คนพูดจงใจเน้น อดีตแฟน คนฟังมัวแต่โกรธ เผลอกำมือแน่น เลยไม่ทันได้เอะใจกับคำว่า อดีตแฟน

"คุณเห็นเหตุการณ์ตลอดเลยหรือคะถึงรู้ว่านั่งตรงไหน"

"แค่เห็น" คนแค่เห็นละคำว่าตลอดเอาไว้

"คุณจะทำอย่างไรต่อ" คนเห็นยังเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะต้องเจอกับอะไรอีก

"ก็ต้องเลิกกับมันซี่หมอ" คนเข้าใจง่าย แก้ปัญหาทันควัน

"ตอนนี้พวกมันคงจะเงียบๆ กันสักพัก คุณต้องย้ายที่อยู่ เปลี่ยนงานด้วยก็ดี" คนเข้าใจง่าย เปลี่ยนเป็นคนไม่เข้าใจทันที

"ตอนนี้พวกนั้นโดนรวบไปอยู่ แต่ไม่รู้ว่ามันจะออกมาเมื่อไหร่ มันจะแค้นคุณรึเปล่านี่ซิ" คนพูดแฝงแววตาห่วงใยชัดเจน

"แล้วก็เรื่องท้อง ช่วงเวลามีความเสี่ยงมาก การคุมกำเนิดฉุกเฉิน ไม่ได้แปลว่าจะปลอดภัย 100% อาทิตย์หน้าที่คุณมา ผมจะตรวจการตั้งครรภ์อีกที ผมจะหาที่อยู่ให้คุณเอง คุณทำงานอะไร"

"เอ่อออ..ที่อยู่เดี๋ยวฉันจะย้ายเองค่ะ ไม่รบกวน" คนตอบ ตอบเพียงคำถามเดียว

"งานล่ะ"

"พนักงานออฟฟิศค่ะ"

"เดี๋ยวฉันดูให้" ไม่รอให้คนถูกถามได้ปฏิเสธ

"เธอจะคบกับฉันไหม"

“แคร่ก แคร่กๆๆ” เพียงใจสำลักน้ำที่กำลังดื่ม

"เอ่อออ. One Night Stand แค่นั้น แค่นั้นค่ะ หมอไม่ต้องรู้สึกผิด ฉัน ..ฉัน ไม่เป็นไร" เธอปฏิเสธพลางโบกไม้โบกมือวุ่นวาย นี่กล้าปฏิเสธผู้ชายสุดเพอร์เฟคอย่างเขา หมอตุลย์ขมวดคิ้วมุ่น

"ไม่ได้ แล้วก็อย่าคิดจะหนี อิ่มหรือยัง เดี๋ยวจะไปส่งที่คอนโด"

"หมอ สั่งเอาๆ ฉันไม่ใช่คนไข้นะ" คนโดนสั่งเริ่มแหว "แล้วหมอรู้ได้ไงว่าฉันอยู่คอนโด"

"ประวัติคนไข้" ไม่รอให้คนถามสงสัยนาน

"หมอ นั่นมันความลับทางการแพทย์รึเปล่าคะ" คนเสียงแหว ยังไม่ลดเสียงลง หหมอตุลย์ใช้สายตาคมดเป็นเชิงตำหนิ คนช่างแหวต้องหุบปากลงทันควัน

3 ทุ่ม!!!!!!

ติ๊ดดดด ติ๊ดดดดด ซีรีย์เกาหลีบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ถูกรบกวนด้วยสัญญาณโทรศัพท์เข้า แสดงหมายเลขไม่คุ้นเคย

"ค่ะ" เสียงหวานรับโทรศัพท์เพียงสั้นๆ

"กินยาหรือยัง เพียงใจ" คนรับตกใจ ยาอะไร แล้วใครโทรมา

"ใครคะ" เสียงประหม่าถามกลับไป ได้ยินเสียงถอนหายใจกลับมา

"ยาคุมอ่ะ กินหรือยัง"

"อ้อ หมอ ตกใจหมด แล้วเอาเบอร์มาจากไหนคะ อ้อ ประวัติคนไข้" คนถึงบางสองอ้อ ยังไม่ตอบคำถาม จนคนปลายสายต้องถามย้ำ

"ยังค่ะ"

"ลงมาเปิดประตูห้องให้ด้วย กำลังจะถึง ยารีบกินซะ จะกินยา... หรือจะให้ฉีดยา" คนจะถูกจับฉีดยาตกใจ

"หมอมาทำไมคะ" คนถูกถาม ก็ถามกับตัวเองเหมือนกัน เขามาทำไม กว่าจะรู้สึกตัว เขามาจอดรถอยู่หน้าคอนโดของเพียงใจแล้ว เขาเพิ่งมาส่งเธอเมื่อตอนบ่ายแค่ครั้งเดียว แต่หนทางที่มา ทำไมมันช่างคุ้นเคย

"เธอลืมยา" เขาหาเหตุผลได้แล้ว เพราะถุงยาที่เธอยัดใส่มือเขาไง

"เอ่อ ฉันมียาแล้วค่ะ"

ทันทีที่เห็นหน้าเธอ หมอตุลย์รีบเอามืออังหน้าผาก คนตัวเล็กทันที ด้วยเห็นเธอระบมร่างกายขนาดนั้น ก็เป็นห่วงว่าเธอจะมีไข้ ร่างบางผวาตกใจ

"ไม่ได้เป็นอะไร" หมอตุลย์ส่งยาให้คนไข้พิเศษของเขา แถมในนั้นยังมียาพาราเซตามอล แถมมาด้วย

"หิวข้าว มีอะไรกินมั่งไหม" คนที่กินข้าวแล้วแต่ยังไม่กินยาอ้าปากหวอ งง กับคนหิวข้าว

"มีแต่บะหมี่ หมอทานได้ไหมคะ" คนจะได้กินบะหมี่ ขมวดคิ้ว "อืม ได้"

หลังอิ่มหนำสำราญกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปรสต้มยำกุ้ง หมอตุลย์ก็เดินสำรวจภายในห้อง ประตู หน้าต่าง ระเบียง แต่สายตาก็ยังกวาดมองในห้องเธออีกด้วย

ปลอดภัยใช้ได้ แต่ก็ยังน่ากลัวที่ว่าเพียงใจต้องอยู่คนเดียว เขาแน่ใจว่าเธอเคยอยู่คนเดียว เพราะในห้องของเธอปราศจากร่องรอยของชายหนุ่ม ไม่ว่าจะเป็นแปรงสีฟันอันเดียว ข้าวของในห้องน้ำบ่งบอกตัวผู้อยู่ได้เป็นอย่างดี แถมเขายิ่งรู้มากกว่าใครๆ ว่าเธอยังไม่เคยมีใคร

เมื่อเห็นเช่นนั้นหมอหนุ่มค่อยเบาใจ แต่เขาต้องรีบให้เธอย้ายออกจากที่นี่โดยเร็ว แล้วจะไปอยู่ไหนได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่อยู่กับเขา รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นมุมปาก วันนี้เขาคงต้องกลับก่อน ทั้งที่เขาเป็นห่วง คิดถึงเธอตลอดทั้งบ่าย คอยแต่จะคิดเรื่องของเธอ คงต้องให้เวลาเธอสงบจิตใจซะหน่อย แต่เขาจะไม่ยอมปล่อยกวางน้อยของเขาไปแน่

แล้วคืนนี้จะนอนหลับไหมเนี่ย....ไอ้หมอเอ้ย...

หากอีกด้าน แม่กวางน้อยของเขา ได้เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างแสนสุข อาจจะเพราะเมื่อคืนก่อนแม่กวางน้อยของเขาต้องหนีจากเสือร้ายที่คอยแต่จะจับตะปบเธออยู่ทั้งคืน