7. มโน

ด้านนรินดาพอได้ยินเขาบอกว่าให้เธออยู่ที่นี่ต่อได้ก็ถึงกับขมวดคิ้วสงสัย ว่าเขาจะมาไม้ไหนกัน ก่อนหน้านี้ยังไม่ยอมอยู่เลย หรือว่าเห็นเธอแต่งตัวสวยเข้าหน่อยเลยเปลี่ยนใจ ไม่มั้ง เราคงไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอก นรินดาคิดไปแบบไม่หลงตัวเอง ก่อนจะดูสถานการณ์ต่อไป

“เรื่องนั้นมันไม่มีปัญหาอยู่แล้วใช่ไหมจ้ะหนูไวน์ ต่อไปหนูก็เรียกพี่เขาว่าพี่ปาร์คนะลูก ฟังแล้วดูลื่นหูจริงๆเลย” กันติมาพูดไปด้วยน้ำเสียงดีใจ เพราะในที่สุดแผนแรกก็สำเร็จไปได้ด้วยดี อย่างน้อยทั้งสองก็ยอมอยู่ด้วยกัน

“ได้สิคะคุณป้า ต่อไปไวน์จะเรียกชื่อของพี่ปาร์คเขาให้เพราะๆเลยล่ะค่ะ แล้วไวน์ก็จะทำตัวดีๆไม่ทำให้พี่ปาร์คต้องปวดหัวเลย” นรินดาพูดไปก็ยิ้มมุมปาก โอกาสทองของเธอมาแล้ว อยากให้เรียกพี่นักเธอก็จะเรียกให้เขาได้ชื่นใจ

“ดีมากจ้ะ งั้นเราสองคนก็ทำความรู้จักกันไปก่อนก็แล้วกันนะ ป้าต้องกลับไปทำงานที่ร้านต่ออีก มีอะไรก็โทรหาป้าได้เลยนะ ไปล่ะ” กันติมาบอกทั้งสองไปก็รีบเดินหนีออกมาทันที เพราะกลัวว่าทั้งสองจะเปลี่ยนใจซะก่อน

พอกันติมาออกไปแล้วนรินดาก็ยืนยิ้มให้กับปากรณ์ไปแบบน่ารักสดใส จนปากรณ์มองแล้วทำหน้าดุใส่เธอ พร้อมกับเอ่ยอกมาเสียงดุว่า

“เป็นบ้าหรือไง ยืนยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหูอยู่แล้ว เธอไปนั่งตรงนั้น เราสองคนมีเรื่องต้องตกลงกัน” ปากรณ์ทำเสียงเข้มพูดออกไป แล้วพยายามไม่สนใจกับรอยยิ้มบาดใจนั่น ผู้หญิงอะไรยิ้มสวยเป็นบ้าเลย ปากรณ์คิดในใจแบบชอบใจ แต่กลับแสดงการกระทำอีกอย่างใส่เธอ

จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบปากกา แล้วไปนั่งที่โต๊ะก่อนจะแลสายตาบังคับนรินดาให้มานั่ง ทั้งๆที่เขาสั่งเธอไว้ก่อนแล้ว

“แม๋ ไม่เอาสิคะพี่ปาร์ค ถ้าพี่อยากจะให้ไวน์เคารพพี่แล้วเรียกพี่ปาร์คว่าพี่ พี่ก็ต้องให้เกียรติไวน์ด้วยการเห็นไวน์เป็นน้องด้วยสิคะ มาเรียกเธอแบบนี้ ไวน์ไม่ปลื้มเลยค่ะ” นรินดาพูดไปแล้วเดินไปเอามือจับที่ขอบเก้าอี้ด้วยเสียงอ้อนๆ เย็นชาไปสิ จะอ้อนให้หนักเลย ดูสิว่าจะพูดใส่เธอแบบนี้อีกไหม

“เฮ้อ นั่งลงได้แล้ว แล้วก็ทำตัวให้มันสำรวมหน่อย เป็นผู้หญิงมาเล่นหูเล่นตาผู้ชายแบบนี้มันใช่เหรอ” ปากรณ์พูดต่อว่านรินดาไปเพราะเธอทำแบบนี้ มันจะทำให้เขาเองนี่แหละที่จะทนไม่ไหวซะก่อนได้ทำความรู้จักกับเธอ

“ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะในเมื่อไวน์มองพี่ปาร์คเป็นพี่ชายของไวน์อีกคนเหมือนกับพี่ปาล์มกับพี่เปรม เล่นหูเล่นตาแค่นี้พี่ปาร์คจะใส่ใจทำไมล่ะคะ ไวน์ทำแบบนี้กับพี่เปรมพี่ปาล์มออกจะบ่อย ไม่เห็นเป็นอะไรเลยค่ะแค่นี้เอง นอกซะจากว่าพี่ปาร์คไม่ได้เห็นไวน์เป็นแค่น้องสาว” นรินดาจงใจพูดออกไปแล้วก็ยิ้มมุมปากใส่เขา ก่อนจะยอมนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา แล้วเธอก็ใช้สายตาจดจ้องเขาแบบจับผิดว่าเขาไม่ได้คิดอย่างที่เธอพูด

“ก็เธอไม่ใช่น้องสาวของฉัน ทำไมฉันต้องมองเธอเป็นน้องสาวด้วย แล้วจำไว้เลยนะว่าเธอไม่มีสิทธิ์มากวนฉันแบบนี้” ปากรณ์พูดไปไม่ทันจบ นรินดาก็เอ่ยเอามือชี้หน้าเขาแล้วส่ายไปมาแบบเล่นๆ

“จุ๊ๆ บอกแล้วไงคะว่าให้แทนตัวเองว่าพี่ แล้วไวน์จะแทนตัวเองว่าน้อง ถ้าพี่ปาร์คไม่ทำ ไวน์จะกลับไปเรียกคุณเหมือนเดิมนะคะ” นรินดาเอ่ยบอกไปแบไม่ยอม ในเมื่อเขาอยากให้เธอเรียกเขาแบบนั้นเธอก็ยอมเรียกแล้ว เขาเองก็ต้องเรียกเธอบ้างสิ

“อืม โอเคๆ งั้นเราสองคนมาทำสัญญาข้อตกลงระหว่างที่เราอยู่กัน เพราะพี่ไม่ชอบอยู่กับผู้หญิงซกมกที่ถอดเสื้อผ้าเรื่อยราดเต็มห้องหรอกนะ เพราะฉะนั้นเอากระดาษนี่ไปแล้วจดข้อที่พี่ต้องทำ ส่วนพี่ก็จะจดข้อที่ไวน์ต้องทำเหมือนกัน”ปากรณ์บอกออกไปก็ส่งกระดาษให้เธอไป พร้อมกับมองใบหน้าสวยที่ทำท่าทางสงสัยอยู่

“ซกมกที่ไหนกันเมื่อคืนไวน์ก็แค่เมาเลยไม่รู้ตัวเฉยๆหรอก ก็เลยถอดเสื้อผ้าไม่รู้เรื่องรู้ราว ต่อไปสัญญาเลยค่ะว่าจะถอดเป็นที่ๆเป็นทาง ไม่ให้เป็นอาหารตาของพี่อีกหรอก แต่ถ้าพี่สนใจอยากจะเป็นอาหารตาให้ไวน์ในตอนเช้าๆอีก ไวน์ก็ยินดีนะคะ” นรินดาพูดแล้วก็ยิ้มใส่ปากรณ์แบบกวนๆ ปกติเธอก็ไม่ได้ซกมกถอดเสื้อผ้าไม่เป็นที่เป็นทางนิ เมื่อคืนเธอก็แค่เมาเท่านั้น เขาน่ะโชคดีเท่าไหร่แล้วที่เขาได้เห็นอะไรดีๆของเธอ ยังจะมาทำบ่นอีก

“อ่อยเก่ง ยั่งเก่งจริงๆแม่คุณ แล้วเราจะอยู่กับยัยขนมไทยนี่ได้นานแค่ไหนกัน ยัยนี่ยิ่งทำตัวน่ารักใส่เราอยู่ด้วย” ปากรณ์คิดในใจไปขณะมองใบหน้าสวยกำลังพูดใส่หน้าเขาด้วยท่าทางยั่วๆกวนๆของเธอ

เมื่อเช้าก็โชว์จิมิน้อยให้เขาดูแบบไม่ตั้งใจมาแล้ว แล้วนี่ไม่รู้ว่าต่อไปเขาจะเจออะไรอีก แค่เขาคิดภาพเมื่อเช้ามันก็เข้ามาในหัวแล้วจนรู้สึกว่ามันปวดท่อนเอ็นตึบๆ

“ผู้หญิงอะไรลามก คิดแต่เรื่องอย่างว่า ต่อไปแม้กระทั่งขาอ่อนพี่เธอก็จะไม่มีวันได้เห็นหรอก” ปากรณ์พูดออกไปแบบกวนๆเช่นกัน จนนรินดาหัวเราะออกมาแบบขำสุดๆ

“ฮ่าๆ คำพูดนั้นไวน์ต่างหากที่ต้องเป็นคนพูด ไม่เป็นไรค่ะ ไวน์จะรอดูละกันว่าไวน์จะได้เห็นขาอ่อนของพี่อีกหรือเปล่า” นรินดาพูดไปก็ยิ้ม จนปากรณ์ชักสีหน้าใส่เธออีกครั้ง เพราะเขาไม่ชอบเลยที่เธอมาพูดกำกวมแบบนี้ใส่เขา โดยที่เธอไม่รู้เลยว่ากำลังเล่นกับไฟ

“จดสัญญามาซะ จะได้แยกย้ายกันให้มันจบๆ วันนี้พี่มีธุระต่ออีก ไม่ได้มีเวลามาเล่นหรอกนะ” ปากรณ์ทำเสียงเข้มแล้วมองหน้าของนรินดาไปแบบจริงจังอีกครั้ง

“ทำไปก็แค่นั้นแหละค่ะ เราสองคนจะทำตามสัญญานั่นจริงๆหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ่อ ทำก็ได้ค่ะ ทำไมต้องตาขวางใส่ด้วยเล่า” นรินดาพูดไปก็รับกระดาษมาแล้วมองหน้าเขาที่ทำท่าทางจริงจังกับเธอ

“รีบๆทำ” ปากรณ์พูดบอกไปก็จดสัญญาของเขาที่เขาไม่ชอบให้หญิงสาวทำลงไปในกระดาษทันที ส่วน

นรินดาก็จดไปยิ้มไปอย่างไม่ได้มีท่าทีเดือดร้อนอะไรเลย เพราะเธอคิดว่าเขาทำแบบนี้คงคิดว่าจะจัดการเธอได้งั้นสิ บอกเลยว่าเขาไม่รู้จักคนอย่างนรินดาคนนี้ดีพอ เพราะเธอทำได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ โดยเฉพาะเขาที่เธอหมายหมั้นเอาไว้ว่าจะเอามาเป็นแฟนให้ได้

“ไม่เห็นเราเป็นน้องสาวก็ดี จับทำสามีเลยก็แล้วกัน ง่ายดีจะได้จบๆกันไป ไม่ต้องไปลำบากหาผู้ชายเพอร์เฟคที่ไหนอีก แค่คนนี้ก็ดีเกินคาดแล้ว” นรินดาคิดในใจไปก็หาวิธีช่วยตัวเองอ่อยเขาลงไปด้วย เพราะเขาเองก็คงจะห้ามเธอทำนู้นทำนี้ งั้นเธอก็ของรางวัลของคนสวยหน่อยล่ะกัน

ส่วนปากรณ์ก็คิดว่าเขาควรจะทำยังไงกับเธอดี เพราะเธอดูเหมือนทำอะไรเล่นๆสนุกๆแบบนี้มันไม่เข้าท่าเลย เพราะฉะนั้นเขาต้องห้ามไม่ให้เธอมาลามปรามเขาอีก และเธอต้องอยู่ในส่วนของตัวเองเท่านั้น ห้ามมายุ่งกับเขตของเขา จนเวลาผ่านไปสักพักทั้งสองก็จดสัญญากของตัวเองเสร็จก็หันมาพูดกัน

“ของพี่ปาร์คมีอะไรบ้างคะ พูดมาเลย ไวน์ขี้เกียจอ่าน” นรินดาบอกไปก็รอฟังเขาพูด เพราะเธอมนัจะมีสักกี่อย่างกันเชียวที่เขาไม่ชอบเธอ

“ก็ไม่มีอะไรมาก ข้อแรก ระหว่างที่ไวน์อยู่ห้องกับพี่ ไวน์ห้ามพาเพื่อนมาปาร์ตี้ห้องนี้เด็ดขาด ถ้าไวน์พามาต้องรับผิดชอบด้วยการออกจากห้องนี้ไปซะ ข้อสอง ห้ามไวน์ใส่ชุดนอนเซ็กซี่ออกมานอกห้องตัวเองหรือห้ามถอดเสื้อผ้าเรี่ยราดด้านนอกให้มันอุจจาดสายตา ถ้าผิดสัญญาข้อนี้ให้เธอออกจากห้องไปซะ” ปากรณ์บอกกฎเหล็กสองข้อของเขาไป นรินดาก็รีบค้านทันที

“อะไรกันคะ เอะอะก็ไล่ออกห้องเลยเหรอคะ ไม่มีแบบทำโทษอะไรพวกนี้เลยเหรอ อีกอย่างถ้าไวน์มีทำรายงานกับเพื่อนแล้วไม่มาทำที่ห้องจะให้ไวน์ไปทำที่ไหนล่ะคะ” นรินดาพูดไปแบบไม่ยอม เขาจะใจร้ายกับเธอเกินไปแล้ว สาวปาร์ตี้อย่างเธอจะมาถูกดัดทางแบบนี้ไม่ได้

“มันเป็นกฎเหล็กของพี่ที่ไวน์ต้องทำ เพราะถ้าไวน์รับไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่ ส่วนข้อสาม ห้ามไวน์เข้าห้องพี่โดยไม่ได้รับอนุญาติ ข้อสี่ทุกๆอาทิตย์ไวน์ต้องเป็นคนไปซื้อของเข้าห้องแล้วก็เป็นคนทำอาหารเช้าให้พี่ทุกเช้า ส่วนเงินพี่จะเป็นคนเอาให้เอง ข้อห้า ห้ามเสียงดังหลังสามทุ่ม ไม่งั้นพี่จะให้ไวน์ไปนอนนอกห้อง หรือไม่งั้นพี่จะหาวิธีมาลงโทษให้หลาบจำ ส่วนข้อที่หก พี่ให้ไวน์อยู่ที่นี่เพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้น ถ้าครบกำหนดไวน์ต้องออกไปจากคอนโดของพี่ไม่มีข้อแม้ใดๆทั้งสิ้น ของพี่มีแค่นี้ ว่าของไวน์มาได้เลย” ปากรณ์พูดไปก็วางกระดาษลง แล้วรอฟังสัญญาของนรินดา

“นี่ไวน์ไม่ใช่คนใช้ของพี่ปาร์คนะคะ แล้วที่สำคัญไวน์ทำอาหารไม่เป็นข้อนี้ไวน์ไม่รับนะคะ ไวน์ว่าเรามาแก้ใหม่เป็นเราสองคนต้องไปซื้อของแล้วมาช่วยกันทำอาหารเนี่ย มันยังฟังดูแล้วเข้าท่ากว่านะคะ ส่วนห้ามเสียงดังหลังสามทุ่มไวน์ก็ทำไม่ได้ค่ะ อันนี้คือทำไม่ได้เลยจริงๆ ข้อนี้พี่ยกเลิกไปได้เลย ส่วนข้ออื่นๆก็พอรับได้ค่ะ แต่ไอ้บทลงโทษนี่คืออะไรคะ ห้องพี่มันมีอะไรสำคัญมากเลยงั้นเหรอไวน์ถึงเข้าไปไม่ได้” นรินดาเอ่ยบอกไปแบบเท่าที่เธอพอจะรับได้บ้าง เนื่องจากข้อตกลงของเขาเยอะเกินไป เธอรับไม่ไหวหรอก ผู้ชายอะไรละเอียดอย่างกับผู้หญิงคงไม่ใช่เกย์หรอกมั้ง แต่ไม่หรอก อนาคอนด้าใหญ่ปานนั้นจะเป็นเกย์ได้ยังไงเสียดายของหมดสิ นรินดาคิดในใจไปแบบหื่นๆ

“ถ้าเธออยากรู้ก็ลองแหกกฎพวกนี้ดูสิ แล้วอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน” ปากรณ์พูดไปก็ยิ้มมุมปากด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ใส่นรินดา

จนเธอเธอมองเขาแล้วขนลุกเกลียวเลย ผู้ชายอะไรทำไมยิ้มร้ายๆแบบนี้แล้วน่าขย้ำได้อย่างนี้ สงสัยมันคงถึงเวลาเสือน้อยอย่างเธอต้องเข้าไปตระครุบเหยื่อแล้วล่ะ

“ไวน์ชอบความท้าทายด้วยสิคะ หึๆ งั้นมาดูกฎของไวน์ก็แล้วกันค่ะ ของไวน์ไม่มีอะไรเหมือนกัน ง่ายๆชิวๆเลย ไวน์ขอให้พี่ทำอาหารให้ไวน์กินก็พอ แล้วก็อาจจะมีรับส่งบ้างถ้าไวน์ต้องเรียนหรือเลิกงานช่วงดึกๆ ส่วนข้อเสียของพี่ที่ไวน์จะห้ามไม่มีเลยค่ะ ไวน์มองไม่เห็นเลยนอกจากเมื่อเช้า” นรินดาพูดไปก็ย้ำเสียงช้าๆยั่วเขาไปแบบกวนๆ

“อะไร ลามกอีกแล้วนะไวน์” ปากรณ์ทำตาขวางใส่เธออีกครั้งแบบดุๆ ดูเอาเถอะ นี่แค่วันแรกเธอก็ทำเขาปวดหัวแล้ว แล้วนี่ต่อไปเขาจะเป็นยังไงเนี่ย หรือว่าเขาต้องหื่นกลับไปบ้าง ฌะอจะได้กลัวเขาบ้าง

“ก็ภาพมันยังติดตาอยู่เลยนิคะ ทั้งใหญ่ ทั้งยาว ทั้งขาว ทั้งอวบ แม๋ ดูแล้วแน่ไปหมดเลย” นรินดาพูดไปแบบไม่อายพร้อมกับทำสายตาก้มต่ำลงไปแบบจงใจ ของแบบนี้ไม่ใจกล้าไม่หน้าด้านก็ไม่ได้มาหรอก ผู้ชายเย็นชาหยิ่งๆแบบนี้มันต้องเจอคนแบบเธอนี่แหละ