แบล็ค/ไวท์

​

ดวงยิหวา....

"หวามาแล้วค่า^^" ฉันมาถึงที่ร้านก็รีบไปสวัสดีพี่มดส่วนพี่วอยฉันยังไม่เจอสงสัยทำงานอยู่บนออฟฟิศชั้นสาม เอ้อลืมบอกไปว่าบาร์ของพี่วอยมีทั้งหมดด้วยกันสามชั้น ชั้นล่างเอาไว้รองรับลูกค้าทั่วไปที่เข้ามาใช้บริการแต่ทุกคนที่เข้ามาที่นี่ต้องเป็นสมาชิกเท่านั้นส่วนชั้นสองจะเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทหรือไม่ก็ลูกค้าวีไอพีที่ต้องการความเป็นส่วนตัวซึ่งเมื่อวานวันเกิดพี่แบล็คก็เกิดเรื่องชั้นสองนี่แล่ะส่วนชั้นสามจะเป็นออฟฟิศทำงานของพี่วอยและเป็นห้องพักส่วนตัวห้ามใครขึ้นไปถ้าไม่ได้รับอนุญาต

"มาแล้วเหรอพี่เป็นห่วงเราจริงๆ หวาโอเคมั้ย"  ที่พี่มดถามคงหมายถึงการที่ฉันไปทำงานใช้หนี้วันนี้

"หวาโอเคค่ะพี่มด แค่นี้เองสบายมาก^^"

"แน่ใจนะ"

"แน่ใจค่ะ แค่ทำความสะอาดทั่วไปไม่ได้หนักหนาอะไรเลย"

"พี่ไม่เชื่ออ่ะ"

"ทำไมเหรอคะ"

"เพราะพี่รู้จักและรู้นิสัยแบล็คดีน่ะสิ พี่ขอเดานะว่าห้องของแบล็คคงรกมากแบบมากที่สุดไม่งั้นคงไม่แกล้งให้หวาไปทำแลกหนี้หรอก คนอย่างแบล็คน่ะเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเลย หวาไม่เห็นเหรอเมื่อวานแจกทิปสาวๆไปตั้งเท่าไหร่พี่ว่าไม่ต่ำกว่าแสนอ่ะไหนจะค่าจัดงานอีก กับเงินแค่ไม่กี่หมื่นเค้าไม่สนใจมันก็ได้แต่นี่เหมือนอยากจะแกล้งหวามากกว่า" ที่พี่มดพูดมามันคือเรื่องจริง เมื่อวานฉันเห็นพี่แบล็คแจกทิปสาวๆที่ไปนั่งด้วยคนนึงไม่ต่ำกว่าหมื่นไม่เว้นแม้แต่พนักงานเสิร์ฟคนอื่นๆก็ได้ด้วย ยกเว้นฉันคนเดียวที่ดันไปทำเหล้าหกใส่เขาก็เลยไม่ได้ทิปแถมยังได้หนี้ก้อนโตมาให้ต้องชดใช้อีก

"ก็คงจริงอย่างพี่ว่าค่ะ" 

"พี่ไม่รู้จะช่วยหวายังไง วอยจะรับผิดชอบแทนก็ไม่ยอมอีกเขาจะให้หวาทำงานชดใช้อย่างเดียวเลย แล้วให้แค่ชั่วโมงละร้อยเมื่อไหร่หวาจะใช้หนี้หมด เรียนจบพอดีมั้ง เห้ออออ"

"ไม่เป็นไรค่ะ หวาทำหวาก็ต้องรับผิดชอบ แค่ไปทำงานใช้หนี้วันละแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"

"พี่คงได้แค่ให้กำลังใจนะ สู้ๆนะ^^"

"ค่ะ งั้นหวาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"

"จ๊ะ^^"

...............................................

ฉันทำงานไปเรื่อยๆวันนี้แขกไม่ได้เยอะมากอาจเป็นเพราะไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ทำให้วันนี้ฉันไม่เหนื่อยมาก และในขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บโต๊ะที่ลูกค้าลุกออกไปแล้ว ก็มีใครบางคนเดินเข้ามาสะกิดไหล่ฉัน

"หวา"  ฉันหันไปมองคนที่มาสะกิดและเรียกชื่อฉัน กำลังใช้สมองทบทวนว่าคนตรงหน้าคือใครกันแน่ระหว่างพี่แบล็คกับพี่ไวท์ แต่มันเป็นไปไม่ได้แน่ที่จะเป็นพี่แบล็ค เพราะตอนนี้เขาคงกำลังโซเดมาคอมกับคนรักของเขาอยู่ที่คอนโดไม่มาที่นี่ในเวลานี้หรอกและเขาก็คงไม่มาทักทายฉันแบบนี้แน่

"พี่......พี่ไวท์"

"ดีใจจังที่เราจำพี่ได้ไม่สับสน"

"ถึงหวาจะเพิ่งเจอพี่หวาก็แยกออกค่ะ ว่าแต่พี่มาเที่ยวเหรอคะ"

"อืมม มันเบื่อๆไม่รู้จะไปไหนก็เลยมาที่นี่"

"อ้าววว ไอ้ไวท์นึกยังไงถึงมาร้านกูได้วะ" เป็นพี่วอยที่เดินถือแฟ้มเอกสารลงมาจากข้างบน

"ก็ขับรถมาดิมึงจะให้กูหายตัวมาหรือไง" ฉันหันขวับไปมองหน้าพี่ไวท์อีกรอบ พี่ไวท์พูดมึงกูเหรอ ฟังดูแปลกๆเพราะตอนที่เราคุยกันเขาดูสุภาพมากเลยพี่อย่างงั้นพี่อย่างงี้

"มองหน้าพี่ทำไมครับหน้าพี่มีอะไรติดเหรอ"

"มึงรู้จักยิหวาด้วยเหรอวะไอ้ไวท์"

"ก็เพิ่งรู้จักวันนี้เองที่คอนโด"

"อ่อ ใช่วันนี้หวาไปทำงานใช้หนี้ไอ้เหี้ยแบล็คนี่ เป็นไงบ้างมันแกล้งไรเราไหม พี่ว่ามันต้องแกล้งเราแน่ๆ"

"พี่มดกับพี่วอยพูดเหมือนกันเลยมิน่าถึงเป็นแฟนกันได้"

"สันดานไอ้แบล็คใครบ้างจะไม่รู้ ใช่ไหมไอ้ไวท์มันน้องชายฝาแฝดมึงนี่"

"หึ หึ" พี่ไวท์ไม่ตอบแค่หัวเราะในลำคอ คงไม่รู้จะพูดอะไรเพราะถึงยังไงพี่แบล็คก็เป็นน้องชายเขา

"ตามสบายนะมึงกูขอตัวไปทำงานก่อนใกล้สิ้นเดือนละแม่งเอกสารยุ่งชิบหาย"

"มีเมียก็ให้เมียมึงช่วยดิ"

"ไม่เอากูไม่อยากให้มดมาปวดหัวกับเอกสารพวกนี้ แค่ให้มานั่งอยู่เป็นกำลังใจให้กูก็พอ^^" ฉันโคตรอิจฉาพี่มดเลยที่มีแฟนดีแถมน่ารักนิสัยดีแบบพี่วอย ไม่รู้ว่าชาตินี้ฉันจะได้แฟนน่ารักๆนิสัยดีแบบพี่วอยไหมนะ เห้อ อย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องนี้เลยตอนนี้ฉันขอแค่ให้ตัวเองหมดหนี้ก้อนโตไวๆก่อนซึ่งไม่รู้จะหมดตอนไหน

"หวาพี่ฝากดูแลพี่ชายเจ้าหนี้รายใหญ่ของหวาด้วยนะพี่ไปก่อนล่ะ" 

"ค่ะ^^"

"ตามสบายนะมึงกูขอตัวก่อน"

"อืมม" หลังจากพี่วอยเดินไปแล้วฉันก็พาพี่ไวท์ขึ้นไปชั้นสองเพราะพี่ไวท์เป็นวีไอพีของที่ร้าน

"พี่ไวท์อยากดื่มอะไรดีคะ"

"อืมมม พี่ขอเป็น..." ยังไม่ทันที่พี่ไวท์จะสั่งเครื่องดื่มก็มีใครบางคนที่ฉันไม่อยากเจอหน้าเดินเข้ามาไม่ต้องเดาว่าเป็นใคร เจ้าหนี้รายใหญ่ของฉันเองค่ะ

"มึงโผล่มาที่นี่ได้ไงวะไอ้ไวท์"

"มึงยังมาได้ทำไมกุจะมาไม่ได้วะ" ดูเหมือนพี่แบล็คจะไม่ได้สนใจคำตอบของพี่ไวท์เพราะเขามองมาที่ฉันด้วยสายตาสงสัยบางอย่าง

"นี่ยัยบ้านนอกเธอรู้หรือเปล่าว่านั่นพี่ชายฉันไม่ใช่ฉัน" อ่อเขาคิดว่าฉันคิดไม่รู้ว่าเขามีพี่ชายฝาแฝดสินะ

"รู้ค่ะ นี่พี่ไวท์พี่ชายฝาแฝดของคุณแบล็ค ถึงหน้าตาจะเหมือนกันแต่นิสัยต่างกันขนาดนี้ทำไมจะดูไม่ออก"

"พี่ไวท์??"

"ค่ะพี่ไวท์ ทำไมเหรอคะ"

"มึงให้ยัยนี่เรียกมึงว่าพี่เหรอไอ้ไวท์"

"แล้วมันทำไม หรือจะให้หวาเรียกกูว่าคุณแบบที่มึงให้เรียก มึงทำตัวเจ้ายศเจ้าอย่างตั้งแต่เมือ่ไหร่วะแบล็ค"

"เรื่องของกู" ว่าแล้วพี่แบล็คก็เดินมานั่งโซฟาตรงข้ามกับพี่ไวท์แต่เป็นโต๊ะเดียวกันเอาขาไขว่ห้างมองหน้าฉันอีกรอบ

"พี่ไวท์ดื่มอะไรดีคะ"

"อืมม วันนี้พี่แค่มานั่งเล่นไม่เน้นเมาขอเป็น Manhattan ก็แล้วกัน"

"แล้ว..คุณแบล็คล่ะคะดื่มอะไร" ที่ฉันถามแบบขอไปทีเพราะความจำเป็นในเมื่อเขาเป็นลูกค้าที่ร้านฉันซึ่งทำหน้าที่พนักงานก็ต้องบริการแม้ว่าไม่อยากบริการก็ตาม กลัวจะทำเสื้อตัวเป็นหมื่นเป็นแสนของเขาเลอะอีก

"Martini" เขาตอบห้วนๆ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจ

"รอสักครู่นะคะ"

ฉันเดินลงมาด้านล่างเพื่อแจ้งให้พี่บาร์เทนเดอร์ทำเครื่องดื่มตามออเดอร์

"อุ้ย นึกว่าใครหน้าคุ้นๆที่แท้ก็ยัยเด็กยากจนนี่เองพวกแกดูสิเพื่อนร่วมคณะของเรามาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ น่าสงสารจัง"

"อยากจะให้ทิปสักร้อยสองร้อยเพื่อจะเอาไว้ซื้อข้าวกิน ได้ข่าวว่าที่บ้านยกจนนี่ถึงต้องมาทำงานแบบนี้ ยังไงก็สู้ๆนะจ๊ะ"

ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันไปมองหน้ากลุ่มคนที่เข้าใหม่ พวกเธอเป็นเพื่อนร่วมคณะของฉันเองที่ชอบพูดจาดูถูกฉันทุกครั้งที่เจอหน้า

"หวาเครื่องดื่มได้แล้ว แก้วนี้ของคุณแบล็ค ส่วนแก้วนี้ของคุณไวท์"

"ขอบคุณค่ะพี่" 

"อ๊ายย พี่แบล็คพี่ไวท์มาพวกแก กรี๊ดดดด"

"พวกพี่เขาเป็นวีไอพีคงอยู่ชั้นสองเราขึ้นไปหาพวกพี่เขากันเถอะ พี่แบล็คเคยเจอที่มหาลัยแล้วแต่พี่ไวท์ยังไม่เคยเจอเลยคงหล่อพอๆกับพี่แบล็ค"

"ก็แน่นอนสิจ๊ะพวกพี่เขาเป็นฝาแฝดกันนี่ ป่ะพวกเราไปกันเถอะอย่ามาเสียเวลากับยัยบ้านนอกนี่เลย แหวะเหม็นสาบคนจน ชิ" ฉันที่กำลังจะยกเครื่องดื่มไปเสริฟก็ได้ยินเสียงคนพวกนี้กรี๊ดกร๊าดดีใจกันเมื่อรู้ว่าพี่แบล็คกับพี่ไวท์มา คนพวกนี้คงเหมือนฉันตอนที่ยังไม่ตาสว่างที่พอรู้ว่าพี่แบล็คมาฉันดีใจมากๆ อยากเจอหน้าเขาเพราะที่มหาลัยหาตัวเขายากมาก แต่มาตอนนี้คนที่ฉันไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดก็คือเขานั่นแล่ะ ฉันส่ายหน้าให้กับคนพวกนี้ก่อนจะเดินตามคนพวกนี้ไปเพราะต้องเอาเครื่องดื่มขึ้นไปเสิร์ฟ

​