NC+

ดวงยิหวา...

"ว่าแต่ยิหวากำลังจะกลับเหรอ"

"ค่ะหวาจะไปทำงานพาร์ทไทม์ต่อ"

"ขยันจัง แต่เท่าที่พี่รู้พี่ไม่เคยเห็นนักศึกษามหาลัยเคทำงานพาร์ทไทม์กันเลยนะส่วนใหญ่จะเป็นลูกคุณหนูไฮโซกันทั้งนั้น หรือเราอยากลองเป็นคุณหนูตกยากดู"

"หวาไม่ใช่คุณหนูหรอกค่ะ ที่ได้มาเรียนที่นี่ก็เพราะได้ทุนมาเรียนถ้าให้มาเรียนเองหวาไม่มีปัญญาจ่ายค่าเทอมแพงๆหรอกค่ะ พ่อแม่หวาก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเราเป็นชาวนาชาวไร่ธรรมดา"

"ให้พี่ไปส่งมั้ย"

"ไม่เป็นไรค่ะพี่บอกมีธุระจะมาหาพี่แบล็คเอ้ยเรียกผิดคุณแบล็คไม่ใช่เหรอคะ" ฉันลืมไปว่าต้องเรียกพี่แบล็คว่าคุณแบล็คยิ่งต่อหน้าพี่ชายเขาด้วยฉันต้องเรียกให้ชิน

"คุณแบล็ค??ทำไมหวาต้องเรียกแบล็คว่าคุณด้วยล่ะไม่เรียกพี่"

"คือเค้าให้หวาเรียกแบบนั้นอ่ะค่ะ อย่าหาว่าหวานินทาน้องชายพี่เลยนะคะ น้องชายพี่อ่ะนิสัยไม่ค่อยดีเลยชอบดูถูกคนอื่นถ้าพี่มีเวลาก็ช่วยอบรมสั่งสอนเค้าหน่อยนะคะ แต่อย่าบอกว่าหยาบอกนะคะ" ฉันได้ทีก็ฟ้องพี่ชายเขาซะเลย

"หึ หึ หึ เราเป็นคนแรกเลยนะที่กล้าว่ามันนิสัยไม่ดี"

"ก็มันเรื่องจริงนี่ค่ะ แต่เค้าคงจะทำนิสัยแบบนี้แค่กับหวาคนเดียวคนอื่นเค้านิสัยดีด้วยทุกคนโดยเฉพาะผู้หญิงสวยๆนมโตๆ" ที่ฉันคิดแบบนั้นเพราะฉันแอบสังเกตเวลาที่เขาที่ร้านแล้วมีพนักงานผู้หญิงสาวๆสวยๆหุ่นดีๆไปคอยบริการเขาๆก็จะพูดจาดีกับพวกเธอ ผู้หญิงสวยๆเหล่านั้นก็เรียกพี่แบล็คอย่างงั้นพี่แบล็คออย่างนี้เขาก็ไม่ว่าอะไรแต่พอฉันเรียกพี่บ้างกลับไม่พอใจไม่ให้ฉันเรียก ใช่สิฉันไม่ได้สวยไม่ได้หุ่นดีเหมือนผู้หญิงคนอื่นนี่ คิดแล้วก็น่าน้อยใจที่เกิดมาไม่สวยหุ่นก็ไม่ดีแถมเตี้ยอีกต่างหาก แต่ก็ช่างมันเถอะคนเราเกิดมาก็ต้องพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี

"พี่ชอบเรานะ"

"หา!!! ชอบ??"

"พี่หมายถึงพี่ชอบนิสัยเราน่ะพูดจาตรงไปตรงมาดีไม่ต้องอ้อมค้อม"

"หวาก็เป็นแบบนี้แล่ะค่ะแต่หวาก็ไม่เคยว่าใครก่อนนะคะ ถ้าคนๆนั้นไม่มาทำอะไรหวาก่อน"

"ว่าแต่เราเรียนสาขาอะไรเหรอ"

"อ่อ หวาเรียนบริหารค่ะ พ่อกับแม่อยากให้หวาเรียนสาขานี้หวาก็เลยเลือกเรียนตามที่ท่านอยากให้เรียน"

"เป็นเด็กดีนะเราเชือ่ฟังพ่อแม่"

"หวาเป็นลูกคนเดียวหวาไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ผิดหวังในตัวหวาค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วหวาขอตัวก่อนนะคะเดี๋ยวจะไปทำงานสาย"

"แล้วเราจะได้เจอกันอีกมั้ย พี่รู้สึกถูกชะตาเรา"

"เอ่อ หวาทำงานอยู่ที่บาร์XXXน่ะค่ะ"

"อ่อบาร์ของไอ้วอยเพื่อนแบล็คอ่ะนะ"

"ใช่ค่ะ หวาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟอยู่ที่นั่นค่ะ"

"งั้นไว้เจอกันนะ"

"ค่ะ งั้นหวาไปก่อนนะคะ"

แบล็ค....

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

"อ่าาา แบบนั้นซูซี่ แรงอีกเร็วอีก อ่าาาาาา" ผมบอกซูซี่ที่กำลังขย่มอยู่ตัวของผม 

"อ๊ะ อ๊ะ แบล็คขาาาา แบล็ค แบล็คของซูซี่"

ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ

ปัง ปัง ปัง เสียงตบประตูห้องนอนทำให้ผมถึงกับหัวเสีย

"ใครวะ"

"กูเองไวท์" ที่แท้ก็พี่ชายฝาแฝดผมนี่เอง ที่มันเข้ามาในห้องผมได้เพราะมันมีคีย์การ์ดห้องผมเหมือนที่ผมมีคีย์การ์ดห้องมันนั่นแล่ะ แต่ทำไมมันจะมาไม่โทรมาบอกก่อนวะ

"ซี๊ดดด อ่าาา มึงมีอะไรวะ" ผมตะโกนออกไปทั้งที่ซูซี่ยังขย่มอยู่บนตัวผม แม่งเสียวก็เสียวไอ้เชี่ยพี่ชายก็มาเคาะไม่ดูเวล่ำเวลา

"มึงอีกนานมั้ยวะ" มันตะโกนเข้ามาถามมันคงรู้แล่ะว่าผมทำอะไรอยู่เพราะมันคงเห็นรองเท้าเสื้อผ้าของซูซี่กองไว้นอกห้อง

"อะ อีกนาน"

"เอองั้นกูรอข้างนอกนี่นะเสร็จแล้วรีบออกมา" แม่งแทนที่มันจะออกไปจากห้องกลับมานั่งรอแม่งกูจะแกล้งมันเลยคอยดู

"ซูซี่เดี๋ยวเธอครางดังๆเลยนะ" ผมบอกซูซี่ก่อนจะอุ้มซูซี่ไปใกล้ประตูห้องนอนจากนั้นผมก็จัดการจับซูซี่ให้อยู่ในท่าโก้งโค้งจากนั้นก็จับแก่นกายของผมกระแทกเข้าใส่ร่องซูซี่แรงๆเพื่อให้เธอครางออกมาดังๆ

"อ๊ะ อ๊ะ แบล็คขาเบาๆค่าาาา ซูซี่จุก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ายยยยยยยย" 

ปั้ง!!! ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงกระแทกประตูห้องเหมือนมันจะออกไปแล้ว ถ้ามันนั่งทนฟังได้ก็สุดยอดละ จากนั้นผมก็จัดการกับซูซี่ต่ออีกสองสามยก ก่อนจะให้ซูซี่กลับแล้วผมก็รีบน้ำอาบเปลี่ยนเสือ้ผ้าแล้วไปหาพี่ชายฝาแฝดของผมที่ห้องของมันซึ่งอยู่อีกชั้นหนึ่ง

แกร๊ก แอ๊ดดดดด

ผมแตะคีย์การ์ดก่อนจะผลักประตูเข้าไปก็เห็นพี่ชายตัวดีของผมกำลังนั่งดูหนังอยู่หน้าทีวี พอมันเห็นผมมันก็ปิดทีวีแล้วหันมามองหน้ามาอีกรอบ

"เมือ่ไหร่มึงจะเลิกยุ่งกับยัยซูซี่ซักทีไอ้แบล็ค"

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงวะไอ้ไวท์"

"มึงก็รู้ว่ายัยซูซี่มีคนเลี้ยงมึงก็ยังจะไปยุ่ง ที่กูพูดเพราะกูห่วงมึงนะเว้ย ถ้าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันรู้ว่ามึงไปเอาเมียมันมึงจะซวย"

"แล้วมึงคิดว่าซูซี่เอากับกูแค่คนเดียวเหรอวะ กูกับซูซี่ก็แค่สนุกกันไม่มีข้อผูกมัดน้ำแตกก็แยกทาง"

"แล้วแต่มึงก็แล้วกันกูไม่อยากห้ามละ พูดไปมึงก็ไม่เชื่อที่กูพูด"

"ที่มึงไปหากูถึงห้องเพื่อพูดเรื่องนี้อ่ะนะ"

"เปล่า แม่ให้มาตาม แม่บ่นคิดถึงมึง"

"แล้วทำไมแม่ไม่โทรมาหากู"

"โทรหามึงก็ไม่รับ"

"กูยุ่ง"

"ยุ่งเหี้ยไร วันๆกูเห็นมึงเอาแต่เที่ยวกินเหล้าคั่วผู้หญิง"

"กูก็มีเรียนหรือเปล่าวะ"

"เรียนก็ไม่ไ่ด้เรียนทั้งวันป่าววะมึงกลับบ้านบ้างอาทิตย์นึงไปนอนสักวัน แม่บ่นคิดถึงมึงทุกวัน อุตส่าห์ขอให้มึงกลับมาเรียนที่ไทยมึงก็ดันมาขออยู่คอนโด ชาตินึงกลับบ้านที"

"เออ บ่นอยู่นั่น ไว้อาทิตย์นี้กูจะกลับก็แล้วกัน"

"ให้มันจริงล่ะ"

"เออน่ากูบอกกลับก็คือกลับดิ แค่นี้ใช่ไหมที่มึงจะพูด"

"อืม"

"งั้นกูกลับห้องนะ ง่วง"

"เออ ไปเหอะดูสภาพละน่าจะไม่ไหว"

ผมเดินออกมาจากห้องพี่ชายอย่างเซ็งๆ เรื่องที่ผมไม่ค่อยอยากกลับบ้านมันมีสาเหตุ