แกล้ง

​

ดวงยิหวา.....

ฉันถือถาดเครื่องดื่มขึ้นมายังชั้นสองซึ่งเป็นชั้นวีไอพี พอเดินมาถึงก็เห็นกลุ่มผู้หญิงนั่งกันอยู่ที่โต๊ะของพี่แบล็คพี่ไวท์ ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจนำเครื่องเครื่องมาเสิร์ฟตามหน้าที่

"นี่ยัยบ้านบอกฉันจะสั่งเครื่องดื่ม พวกเราอยากดื่มอะไรสั่งเต็มที่พี่เลี้ยงเอง" พี่แบล็คสั่งฉันก่อนจะหันไปถามสาวๆที่นั่งขนาบซ้ายขนาบขวา ส่วนพี่ไวท์เขานั่งคนเดียวเหมือนเขาไม่ให้ใครมานั่งด้วยเพราะทั้งสามสาวไปนั่งเบียดพี่แบล็คคนเดียว

"อะไรก้ได้ค่ะที่พี่แบล็คอยากสั่งให้"

"งั้นเอาเป็น PINK LADY ละกันเหมาะกับคนสวยๆแบบพวกน้อง"

"อุ้ยเขินจังพี่แบล็คชมว่าพวกเราสวย คือพวกเราก็หน้าตาธรรมดาแล่ะค่ะสวยสู้ผู้หญิงที่พี่ควงไม่ได้หรอก"

"ถ้าอย่างพวกน้องไม่สวย..ยัยบ้านนอกนี่คงจะดูไม่ได้เลยล่ะว่ามั้ย" เขาพูดพร้อมกับส่งสายตาดูถูกมาทางฉัน

"อุ้ย พี่แบล็คก็พูดตรงเกินไปนะคะ สงสารยิหวาเลยอ่ะ"

"สงสารทำไมมีอะไรให้น่าสงสาร"

"ก็ยัยเนี่ย บ้านยากจนที่ได้มาเรียนที่มหาลัยของเราก็เพราะได้ทุนเรียนฟรียังไงล่ะคะ"

"ใช่ค่ะ เท่านั้นยังไม่พอนะคะพวกเรารู้มาว่าที่บ้านยัยนี่มีอาชีพทำนา แค่นี้ก็น่าสงสารแล้วนะคะพี่แบล็ค" ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรเพราะที่พวกเธอพูดมามันเรื่องจริงทั้งนั้น

"พวกน้องๆ หน้าตาก็ดีนะสวยทุกคนเลยแต่เสียตรงที่ปากถ้าพูดถึงคนอื่นในแง่ที่ดีไม่เป็นก็เงียบไว้ดีกว่านะพี่ว่า"

"พี่ไวท์คะ คือพวกเราไม่ได้.." สามสาวทำหน้าจ๋อยสนิทเมื่อถูกพี่ไวท์ต่อว่า แต่ก็ดีแล้วล่ะสมน้ำหน้า 

"กูว่ากูย้ายโต๊ะดีกว่า" พูดจบพี่ไวท์ก็ลุกออกจากโต๊ะไปนั่งคนเดียวอีกโต๊หนึ่งฉันก็เลยหยิบเครื่องดื่มของพี่ไวท์ตามไปอีกโต๊ะหนึ่ง

"เราไม่โกรธเหรอที่พวกนั้นดูถูก"

"โกรธทำไมคะในเมื่อมันคือความจริงเรื่องที่พวกเค้าพูดหวาได้ยินจนชินแล้วล่ะค่ะพวกนี้จ้องแต่จะหาเรื่องหวาตั้งแต่วันแรกที่หวามาเรียนที่นี่แล้วหวาไม่อยากสนใจหรอกค่ะไม่อยากเก็บคำพูดของพวกเค้ามาคิดให้รกสมอง"

"ดีแล้วล่ะ พี่กลัวเราจะคิดมาก"

"ชีวิตหวามีเรื่องต้องให้คิดมากพออยู่แล้วค่ะ ไหนจะเรื่องเรียนไหนจะเรื่องทำงาน หวาไม่เก็บคำพูดไร้สาระของพวกเขามาคิดหรอกค่ะ"

"อื้มมม ได้ยินแบบนี้พี่ก็สบายใจ"

"ถ้างั้นหวาขอตัวไปสั่งเครื่องดื่มให้พวกเค้าก่อนนะคะ"

"ครับ^^"

แบล็ค....

ผมมองไปยังโต๊ะของพี่ชายตัวเองที่เห็นคุยกันกะหนุงกะหนิงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันสองต่อสองกับยัยบ้านนอกยิหวาผมเห็นละหมั่นไส้ แค่มองด้วยหางตาก็ดูออกว่ายัยนี่คิดจะอ่อยพี่ชายผมเหมือนที่ตั้งใจจะอ่อยผมเมื่อวานโดยทำทีเป็นเอาเหล้ามาหกใส่เสื้อผมเพื่อต้องการให้ผมสนใจแต่ผมไม่สนไงยิ่งมารู้ว่าบ้านยัยนี่ยากจนผมยิ่งรังเกียจพวกจนแล้วไม่เจียมคงอยากได้แฟนรวย

ผมนั่งคุยกับพวกสาวๆพวกเธอเรียนมหาลัยเดียวกับผมพวกเธอเรียนอยู่ปีหนึ่งแถมยังเรียนคณะเดียวกันกับยัยบ้านนอกนั่นด้วยก็เลยทำให้ผมรู้ว่ายัยนี่โคตรจนของจริง

"พี่แบล็คไม่รำคาญพวกเราใช่มั้ยคะที่มาขอนั่งด้วย"

"ไม่เลยนั่งได้วันนี้พี่มาคนเดียวนั่งคนเดียวก็เหงาอยู่นะพวกเรามานั่งด้วยพี่ก็จะได้มีเพื่อนคุย"

"ดีใจจังที่พี่แบล็คไม่รังเกียจพวกเรา"

"พี่ไม่รังเกียจคนสวยอยู่แล้วครับ"  คือถ้าไม่สวยอย่าหวังเลยว่าจะได้นั่งโต๊ะด้วยอย่าหาว่าผมหลงตัวเองเลยนะ ผมทั้งหล่อทั้งรวยสาวๆก็อยากเข้าหาแต่ผมก็เลือกนะไม่สวยจริงอย่าคิดว่าผมจะสนใจ จะสวยด้วยมีดหมอหรือสวยธรรมชาติผมไม่ติดขอแค่อย่างเดียวคือสวยหุ่นดีก็พอแล้ว

ผมคุยกับพวกสาวๆสักพักยิหวาก็ถือถาดเครื่องดื่มตรงมายังโต๊ะผมแถมยังทำหน้าบอกบุญไม่รับจนผมอยากแกล้งเพราะทีอยู่กับไอ้ไวท์แม่งทำเป็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พอเดินมาถึงโต๊ะยิหวาก็นำเครื่องดื่มมาวางให้สาวๆแต่ไม่รู้ว่ายัยนี่อยากแกล้งผมหรือซุ่มซ่ามกันแน่เธอล้มลงมาตรงหน้าผมพิ้งเลดี้แก้วหนึ่งหกลงมาตรงกางเกงผมตรงเป้าพอดิบพอดี

"อุ่ยขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจ" ยิหวาเอามือมาปัดๆกางเกงตรงที่เครื่องดื่มหกเธอรีบปัดแบบปัดแรงๆแต่ดันมาปัดตรงเป้าของผมพอดีมือของเธอโดนเจ้าน้องชายผมเต็มๆอย่างแรงจนผมต้องกำหมัดแน่นด้วยความจุกและเจ็บ

"อุ๊บ อื่มมมมม" ผมระงับความโกรธไม่ระเบิดออกมา

"ขอโทษค่ะขอโทษหวาไม่ได้ตั้งใจขอโทษค่ะ" 

"เธอแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหมห๊ะยัยบ้านนอก"

"ใช่แน่ๆเลยค่ะพี่แบล็คมันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็ค"

"ทำไมเธอทำแบบนี้ห๊ะยิหวา ไปแกล้งพี่แบล็คทำไม"

"ฉันไมไ่ด้แกล้งนะพวกเธอขัดขาฉันเมื่อกี๊" 

"อย่ามาใส่ร้ายพวกเรานะ"

"ใช่ ทำเองแล้วมาโทษพวกเรา พี่แบล็คมันแกล้งพี่แบล็คแต่มาโทษพวกเราค่ะ"

"มีอะไรเกิดอะไรขึ้น"  เป็นไอ้ไวท์เดินมามันคงได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของโต๊ะผม

"ก็ยัยยิหวาน่ะสิคะมันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็คค่ะ"

"ไม่จริงนะคะหวาเปล่าแกล้งมีใครคนนึงในสามคนนี้แกล้งหวามาขัดขาหวาจนหวาล้ม"

"นี่เธอกล้าใส่ร้ายพวกฉันเหรอยะนังบ้านนอกจนแล้วไม่เจียมยังมาโกหกอีกแย่มาก"

ดวงยิหวา....

ฉันถูกคนทั้งโต๊ะใส้ร้ายหาว่าฉันแกล้งทำเหล้าหกใส่พี่แบล็ค ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไมหนี้เก่าฉันยังใช้ไม่หมดเลยฉันไม่โง่พอที่จะสร้างหนี้ใหม่ขึ้นมาอีกหรอก

"ไม่ต้องเถียงกันเดี๋ยวพี่จะให้วอยเปิดกล้องดู"

"เอ่อข้างบนนี้มีกล้องด้วยเหรอคะ" หนึ่งในนั้นถามพี่ไวท์ด้วยใบหน้าเจื่อนๆ ฉันคิดว่าต้องเป็นยัยนี่แล่ะเพราะเธออยู่ใกล้ฉันมากที่สุด

"ทำไม พวกเธอคิดว่าร้านระดับนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดงั้นสิ พวกเธอถึงกล้าทำแล้วกล้าใส่ร้ายยิหวา"

"พวกเราเปล่านะคะ" 

"ใช่ค่ะพวกเราเปล่าแกล้งยัยนี่นะคะ"

"ใช่ค่ะถ้าพี่ไวท์คิดว่าพวกเราแกล้งยัยนี่พวกเรากลับก็ได้ค่ะ ไปเถอะพวกเรา"

"เดี๋ยวดิยังไม่ได้เปิดกล้องดูเลยนะว่าตกลงพวกเธอทั้งสามคนแกล้งขัดขายิหวาหรือยิหวาล้มเอง"

"ล้มเองสิคะพี่ไวท์อย่ามาโทษพวกเรานะ พวกเรากลับกันเถอะ" จากนั้นพวกผู้หญิงทั้งสามคนก็รุกรี้รุกรนรีบลุกออกไปจากโต๊ะทันทีทั้งที่ยังไม่ทันได้เปิดกล้องดูเลย สงสัยจะกลัวความจริงเปิดเผย แล้วตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือแค่พี่แบล็คคนเดียวที่นั่งทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จา ว่าแต่ทำไมเขาหน้าเขียวหน้าแดงขนาดนั้นล่ะหรือเขาเมาแล้ว

"เอ่อคุณแบล็คเมาแล้วเหรอคะทำไมหน้า เอ่อหน้าแดงจัง"  พอฉันถามปุ๊บเขาก็เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาโกรธแบบโกรธมากๆ

​