ตอนที่1 ผู้หญิงน่ารังเกียจ

ตอนที่1 ผู้หญิงน่ารังเกียจ

ย้อนกลับไปเมื่อหลายเดือนก่อน

“ฉันสั่งแกก็ต้องทำเข้าใจไหมปลายตะวัน ครอบครัวเรากำลังจะแย่ถ้าหากแกไม่ช่วยก็คงใจจืดใจดำเกินไปแล้ว!”คำพูดของนางวรรณาเอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ ในตอนนี้ครอบครัวของเธอกำลังแย่จึงได้มาพูดให้ลูกเลี้ยงอย่างปลายตะวันช่วยเหลือตน

“แต่คุณแม่ค่ะทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะคะ เราไม่มีทางอื่นเลยงั้นเหรอคะ?”จะให้เธอวางยาผู้ชายยอมเป็นเมียเขาทำให้อีกฝ่ายรับผิดชอบแต่งงานกับเธอแบบนี้เธอไม่อยากทำ ถึงแม้เธอจะเป็นเพียงเด็กกำพร้าแต่ทว่าเธอก็ไม่ต้องการที่จะทำอะไรแบบนี้

“อย่าริมาสั่งสอนฉัน แกมีหน้าที่ทำตามที่ฉันบอกก็พอแล้ว ตลอดยี่สิบปีที่ฉันเลี้ยงดูแกมาฉันหมดไปเท่าไหร่พอมาวันนี้บ้านกำลังแย่แกกลับเอาแต่ตัวเองงั้นเหรอ!”หญิงสาวสะอึกไปไม่น้อย เธอไม่อยากอยากเนรคุณไม่ได้อยากนิ่งดูดาย ที่ผ่านมาหลังจากที่เธอเรียนจบพอได้งานทำก็ให้เงินเดือนเธอทุกบาททุกสตางค์ เธอพยายามตอบแทนบุญคุณในสิ่งที่คุณพ่อคุณแม่มอบให้แกเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา

“ยังไงคืนนี้พอธานินทร์มาร่วมงานเลี้ยงแกต้องทำตามที่ฉันสั่ง!”ธานินทร์ ผู้ชายคนนี้เธอรู้จักดี เขาเป็นลูกชายของคุณหญิงธารทิพย์ที่อยู่บ้านข้างๆ นี่เอง

เมื่อก่อนครอบครัวของพ่อแม่บุญธรรมเธอมีฐานะพอสมควรแต่ทว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมาเศรษฐกิจย่ำแย่ บริษัทก็เริ่มขาดทุนจนท่านภัคพงษ์เริ่มประคองไม่ไหว ในตอนนี้เขาจึงต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ข้องเกี่ยวกับตระกูลแสนวิสุทธิ์ เพราะมีทางนี้ทางเดียวที่จะพอทำให้พวกเขาลืมตาอ้าปากได้

“แต่คุณแม่คะ...”

“ไม่มีแต่ จำอยากให้ฉันล้มละลายนอนข้างถนนรึไงกัน ถ้าฉันรู้ว่าแกโตมาจะเนรคุณขนาดนี้ฉันไม่รับเลี้ยงแกตั้งแต่เด็กจนโตหรอก อกตัญญูที่สุด”ปลายตะวันได้ฟังอย่างนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย เธอรักผู้หญิงคนนี้มากเท่าชีวิตของเธอ เพราะหญิงวัยกลางคนคนนี้ชีวิตเธอถึงได้ดีขึ้น ได้กินอิ่มนอนสบายได้เรียนมีความรู้ ในเมื่อนี่มันเป็นทางเดียวที่เหลืออยู่ ได้เธอจะทำ เธอยอมแล้ว

“ค่ะ ตะวันจะทำ”

“ดี ฉันไม่ได้อยากพูดใจร้ายกับแก แต่นี่ฉันก็จนปัญญา เพียงแกได้แต่งงานกับผู้ชายคนนั้นบ้านเราก็จะสบาย เข้าใจไหมตะวัน”

“ค่ะ ตะวันเข้าใจแล้วค่ะ”หญิงสาวเอ่ยออกไป พร้อมพยายามเก็บซ่อนความเสียใจเอาไว้ เธอจะไม่ร้องไห้ให้คุณแม่ต้องเห็นน้ำตาของเธอ เธอจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง อย่างน้อยบุญคุณตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอถือว่ากำลังชดใช้คืนให้กับท่านทั้งสองถึงแม้จะแลกด้วยความสุขในชีวิตของเธอเลยก็ตาม

เธอไม่มีทางเลือกอื่นเลย ชีวิตเธอการถูกคนเห็นค่ามันเป็นเรื่องที่เธอมีความสุขมากๆ ตั้งแต่เด็กจนจำความได้เธออยู่ในสถานสงเคราะห์ ไร้อ้อมกอดของคนเป็นพ่อแม่ เธออยู่อย่างโดดเดี่ยวจนกระทั่งสองสามีภรรยาคู่นี้รับเธอมาเป็นลูก ที่ผ่านมาถึงแม้จะโดนบ่นโดนว่าเวลาที่ทำไม่ถูกใจแต่ปลายตะวันก็ไม่เคยคิดโกรธเกลียดอะไร สำหรับเธอท่านทั้งสองคือคนที่เธอเคารพรัก คือคนที่ทำให้เธอมีชีวิตดีขึ้น

ณ งานเลี้ยงวันเกิดของคุณหญิงมณีทิพย์ คุณย่าของธานินทร์ หลายปีมานี้บ้านหลังนี้มีเพียงคุณย่าของชายหนุ่มกับพ่อแม่ของเขา ส่วนธานินทร์ย้ายออกไปอยู่บ้านของตัวเอง ชายหนุ่มนับว่าประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เรียนจบมาเขาก็เข้ามาบริหารงานต่อของครอบครัว ยิ่งธานินทร์เป็นลูกคนเดียวของบ้านเป็นหลานชายคนเดียวของคุณหญิงมณีทิพย์แบบนี้สมบัติมากมายจะไปไหนได้เสีย

ปลายตะวันเคยเจอชายหนุ่มอยู่หลายครั้งในตอนยังเป็นเด็ก สำหรับเธอเขาเสมือนพี่ชายที่แสนดีไม่มีผิด แต่นั้นก็นานมาแล้วเธอไม่รู้ว่าตอนนี้นิสัยของเขาเปลี่ยนไปมากน้อยแค่ไหน พอมาคิดถึงใบหน้าของชายหนุ่มที่เธอเคยเห็นผ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจหัวใจเจ้ากรรมก็สั่นไหวไม่เป็นจังหวะ จู่ๆ เธอก็รู้สึกกลัวกับสิ่งที่กำลังทำ เธอรู้ว่าความคิดของเธอในตอนนี้เลวทรามแค่ไหนแต่เพราะไม่มีทางเลือกอื่นเธอจึงต้องยอม

“ตาธินมาแล้ว มาสักทีนะหลานย่า”เสียงของหญิงชราเอ่ยออกด้วยรอยยิ้มที่เห็นหลานชายเพียงคนเดียวเดินเข้ามาในงาน

ใบหน้าหล่อเหลาเผยรอยยิ้มออกมา ธานินทร์จัดว่าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีไม่น้อย กรอบหน้าได้รูปจมูกโด่งคมสัน แถมยังมีผิวพรรณขาวไม่ต่างจากผู้หญิงอีก นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นคนธรรมดาใครๆ ก็คงคิดว่าชายหนุ่มเป็นเทวดามาจุติไม่มีผิด

“สวัสดีครับคุณย่า สวัสดีครับคุณแม่คุณพ่อ”

“ไหว้พระเถอะหลายย่า ทำงานหนักจนไม่มีเวลามาหาย่าเลยรึไงกัน”หญิงชราเอ่ยเชิงน้อยใจออกมา

“โถ่ อย่าน้อยใจไปเลยครับ ผมมาแล้วนี่ไง”

“เฮ้อ ถ้าไม่ยากให้ย่าน้อยใจก็รีบแต่งงานมีเหลนในย่าเร็วๆ สิ ไม่เจอใครถูกใจเลยรึไงหืม นี่อายุก็เข้าเลขสามแล้วนะตาธิน”ชายหนุ่มพอได้ยินเรื่องนี้ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เขายังไม่อยากแต่งงานยังสนุกกับชีวิตอยู่เลย

“เอาไว้ถ้าเจอใครถูกใจผมจะรีบบอกคุณย่านะครับ”คนตัวสูงพูดปัดๆ ไปก่อนจะเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

หลังจากที่งานเลี้ยงดำเนินไปนานหลายนาที ปลายตะวันที่อยู่อีกมุมหนึ่งของงานก็ต้องรู้สึกประหม่าไม่น้อยเมื่อแผนการของเธอกำลังเริ่มต้นขึ้น มือเท้าของปลายตะวันเย็นเฉียบขึ้นมาเธอไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้แต่ทว่าถ้าเธอไม่ทำชีวิตเธอก็แย่เหมือนกัน เธอรู้ดีว่าถ้าเธอจัดใจของคุณแม่เธอจะเป็นยังไง