ตอนที่ 8 พรีเซ็นเตอร์คนใหม่ (2)

ฉันที่ได้แต่นั่งนิ่งไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดีพี่พัชชามองหน้าฉัน เป็นเชิงถามว่ารู้จักกันด้วยหรอฉันก็พยักหน้ารับ 

บอย : เราเป็นเพื่อนกันนะครับ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับเดี๋ยวผมจะไปส่งเธอเอง 

พัชชา : จริงหรอนิสา 

นิสา : ค่ะ 

พัชชา : ถ้าอย่างนั้นฉันฝากด้วยนะคะ พี่กลับก่อนนะนิสา แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ไปรับมาถ่ายงานด้วยกัน 

นิสา : โอเคค่ะ พี่พัชชากลับดีๆนะคะ 

หลังจากที่ผู้จัดการฉันกลับไปแล้วในห้องก็เหลือแต่เขากับฉันสองคน เขาไม่พูดอะไรฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งเวลาผ่านไปสักพักฉันรู้สึกอึดอัดฉันตัดสินใจถามเข้าไปตรงๆ 

" มึงจะนั่งนิ่งอีกนานไหม? มึงจะให้กูทำอะไรบอกมาสิ "

ฉันถามเขาออกไปเพราะว่าจะให้ฉันมานั่งเฉยๆแบบนี้ฉันก็เบื่อตายพอดีฉันอยากกลับคอนโดแล้วด้วย 

" มึงนั่งรอก่อน กูทำงานแป๊บนึง เสร็จแล้วก็จะพามึงไปกินข้าว นี่ก็ใกล้จะบ่ายแล้ว "

ผมตอบเธอไป ปกติแก๊งค์ของพวกเราก็พูดมึงกับกูกันจนติดเป็นนิสัยแล้ว 

" แต่กูไม่หิวกูเหนื่อยกูง่วงกูอยากพัก "

" เดินเข้าไปข้างหลังมีห้องนอนอยู่อ่ะ มึงก็เข้าไปนอนรอก็ได้ เดี๋ยวกูทำงานเสร็จแล้วกูไปเรียก "

ผมบอกเธอให้เข้าไปห้องนอนข้างหลังที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้าไปมาก่อน ผมสร้างห้องนอนห้องนี้เอาไว้เผื่อเวลาที่ผมทำงานดึกแล้วไม่อยากกลับคอนโด 

" กูไม่นอนห้องใครสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะ " 

" กูเป็นคนอื่นสำหรับมึงหรือไง? "

" เอ่อออ!!! " 

ฉันถึงกับไปต่อไม่ถูกกับคำถามของมัน มันถามได้สองแง่สองง่ามมากแล้วฉันจะตอบยังไงล่ะ ฉันเลยตัดสินใจเงียบและไม่พูดอะไร 

" ว่าไง!! กูถามมึงทำไมมึงไม่ตอบ " 

" เอ่ออ...มึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูไปนั่งรอมึงที่โซฟาแล้วกัน รีบๆด้วยล่ะกูหิวแล้ว "

ฉันตัดบทด้วยการเดินไปนั่งรอเขาที่โซฟาตรงมุมห้องแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมาเล่นในระหว่างที่รอเขาทำงานจนตอนนี้ก็ล่วงเลยมาชั่วโมงกว่าแล้วและฉันก็ไม่รู้ว่าฉันหลับไปตอนไหนด้วย 

ผมที่นั่งทำงานเพิ่งจะเสร็จเวลาก็ล่วงเลยมาจนจะบ่ายสามแล้ว ผมว่าจะพาเธอไปกินข้าวด้วยกัน เพราะไม่ได้เจอหน้าเธอนานผมแค่อยากอยู่กับเธอนานๆเท่านั้นเอง เลยหาเรื่องให้เธออยู่กับผม เธอนั่งรอผมและหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ผมเลยเดินไปหาเธอที่โซฟาเพื่อจะปลุกเธอไปกินข้าวกัน ผมนั่งลงข้างเธอมองใบหน้าของเธอตอนที่เธอหลับเธอดูไม่มีพิษภัยแล้วก็ดูน่ารักมาก ผมก้มลงไปช้าๆอย่างไม่รู้ตัวเพื่อที่จะไปหอมแก้มเนียนๆนั้น แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอตื่นขึ้นมาพอดี เราสองคนสบตากันโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเพราะกำลังช็อตฟิลกันอยู่ทั้งคู่