2

องศาถูกผู้เป็นอาส่งไปเรียนต่างประเทศหลายปีหลังจากบิดามารดาเสียชีวิต เขาเดินทางกลับมาดูแลธุรกิจของครอบครัวและมาทำตามคำสัญญาของผู้ใหญ่ที่ได้หมั้นหมายลูกๆ เอาไว้ด้วย

องศาเหลือบมองเมขลาที่เดินเข้ามาในบ้านด้วยสภาพเลอะเทอะ แต่จิรดาเห็นเข้าก็รีบลากคู่หมั้นหนุ่มเข้าบ้านไปในทันที

“คุณพ่อคะพี่องศามาค่ะ” จิรดายิ้มหวานให้บิดา เธอค่อนข้างหวงบิดา หลังจากมารดาเสียก็ไม่ยอมให้บิดามีภรรยาใหม่ ถ้ามีก็จะอาละวาดใส่จนจิรภพไม่กล้า แต่เธอก็รู้ว่าบิดาไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอยู่เสมอตามประสาผู้ชาย ตราบใดที่ไม่มีใครยกย่องออกนอกหน้านอกตาบางทีเธอก็ทำแกล้งเป็นไม่รับรู้ไปบ้าง

“ดีเลย วันนี้มากินข้าวกันก่อนนะ หายไปหลายวันยายดาเขาบ่นคิดถึงทุกวันเลย”

“คุณพ่อน่ะ”

“ผมติดงานน่ะครับ” องศายิ้มให้คู่หมั้นคนสวย เขาเป็นพวกรักเดียวใจเดียว แม้นิสัยของจิรดาจะไม่โอเคไปบ้าง แต่เขาก็มองข้ามมันไป เพราะสำคัญที่เธอไม่ได้นอกใจเขา เขาเกลียดที่สุดก็คือการนอกใจนี่แหละ มารดาของเขามีชู้ ทำให้บิดาของเขาตรอมใจจนตาย เขาจึงไม่ชอบผู้หญิงมากรักหลายใจ หลังจากบิดาเสียชีวิต ผู้เป็นอาที่เลี้ยงดูเขามาก็ส่งเขาไปเรียนต่อเมืองนอก เขาจึงใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นหลายปี ในขณะที่เพิ่งเคยเจอจิรดาเพียงแค่ครั้งเดียวเมื่อยี่สิบปีก่อน

เมขลากลับมาถึงบ้านก็ทำเอามารดาตกใจไม่น้อยเมื่อท่านเห็นสภาพของบุตรสาวเข้า

“เอยไปโดนอะไรมาลูก”

“มีรถขับผ่านเหยียบน้ำบนถนนใส่น่ะค่ะ” เธอไม่อยากให้มารดากังวลใจเรื่องที่เธอมักจะโดนจิรดาโขกสับกลั่นแกล้งอยู่เสมอ จึงเลี่ยงที่จะบอกความจริงกับท่าน

“ตายแล้ว ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนจ้ะ เดี๋ยวจะได้มาช่วยแม่จัดโต๊ะอาหารกัน”

“ค่ะแม่” เธอรีบไปอาบน้ำอาบท่า การไปจัดโต๊ะอาหารและดูแลรับใช้บนตึกทำให้เธอได้เห็นหน้าขององศา เธอแอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง ในขณะที่เขามีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้ว และคนคนนั้นก็เป็นคนที่เกลียดเธอสุดหัวใจ

จิรภพนั้นเจ้าชู้มาก หลายครั้งที่อีกฝ่ายเข้าหามารดาของเธอ แบบที่มารดาของเธอไม่ได้เต็มใจ นั่นทำให้เธอโดนจิรดาเกลียดชัง

มารดาของเธอโดนจิรภพปลุกปล้ำในห้องทำงานวันนั้น มารดาของจิรดามาเห็นเข้าก็คิดว่าเป็นชู้กัน ทำให้ท่านตกใจก้าวพลาดตกบันไดเสียชีวิต นั่นยิ่งทำให้จิรดาเกลียดชังเธอกับมารดาจับใจ

“อาหารมาแล้ว วันนี้พอรู้ว่าเราจะมา ยายดาก็สั่งให้แม่ครัวเขาทำอาหารเยอะแยะเลย” จิรภพหันไปมองเมขลาไม่วางตา คนเป็นแม่ว่าสวยแล้ว แต่ลูกสาวนี่สวยยิ่งกว่า ถ้าไม่เพราะจิรดาคอยจ้องจับผิดอยู่ เขาคงเคลมทั้งแม่ทั้งลูกไปแล้ว

“คุณพ่อคะ” เสียงเข้มๆ ของจิรดาทำให้จิรภพสะดุ้งเล็กน้อย

“อะไรกันลูก ทำเสียงเขียวใส่พ่อ”

“หนูเห็นนะคะ”

“พ่อยังไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย”

“ไม่ทำก็ดีแล้วค่ะ อย่าให้รู้ว่าทำ” จิรดาจิกสายตามองเมขลาอย่างเกลียดชัง เมขลารีบตักข้าวให้เจ้านายทุกคนและไม่กล้ามอบหน้าใครอีก

“เสร็จแล้วก็ไสหัวออกไปเถอะ เหม็นขี้หน้านัก” จิรดาไล่เมขลาในทันที

“ไม่เอาน่าลูก เกรงใจองศาเขา”

“เกรงใจทำไมคะ พี่องศาเข้าใจหนูค่ะคุณพ่อ” หลังจากมารดาเสีย จิรดาก็เอาแต่ใจตัวเองเรื่อยมา และ จิรภพไม่อยากขัดใจลูกสาวคนเดียวเพราะรู้สึกผิดเรื่องที่ทำให้ภรรยาเสียชีวิตด้วย นั่นจึงทำให้เขาตามใจจิรดามาตลอด ดังนั้นใครขัดใจไม่ได้เลย

เมขลาตักข้าวรินน้ำให้เจ้านายเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบเลี่ยงออกมาในทันที เพราะถ้าวันไหนจิรดาไม่พอใจขึ้นมาเธออาจจะเจ็บตัว โดนจานเขวี้ยงใส่ก็เจอมาแล้ว

“เบื่อสองแม่ลูกนี่จริงๆ ค่ะพี่องศา” หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จิรดาก็พาองศามาเดินเล่นเพื่อย่อยอาหาร

“เขาก็ไม่เห็นทำอะไรเลยนี่ครับ”

“แม่ของมันอ่อยแล้วก็ยั่วคุณพ่อ ปล้ำกันในห้องทำงานให้คุณแม่ไปเห็นจนตกบันได ยังไม่ทำอะไรอีกเหรอคะ พี่องศาไม่เห็นสายตาของคุณพ่อเหรอคะ มองนังเอยตาเป็นมัน นี่ถ้าดาไม่ปรามเอาไว้ คุณพ่อได้เอามันมาเป็นเมียยกย่องเชิดชูแน่ๆ มันยิ่งบ้าผู้ชายเหมือนแม่มันอยู่ด้วย”