1

“ว้าย!” เมขลาร้องอย่างตกใจเมื่อรถคันหรูของจิรดาขับผ่านแล้วเหยียบน้ำบนถนนจนกระเด็นใส่เธอ ก่อนที่รถสีแดงเพลิงคันนั้นจะจอดสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ

“เดินยังไงห้ะ” จิรดากระชากเสียงถาม ทั้งๆ ที่ตัวเองขับรถเหยียบน้ำบนถนนใส่เธอเพราะจงใจแกล้ง

“คุณดาขับรถเหยียบน้ำใส่เอยนะคะ”

“อ้าว... ฉันไม่เห็นหมาแมวแถวนี้น่ะ” จิรดาเหยียดปากมองเด็กในบ้านตั้งแต่หัวจรดเท้า

เมขลา เดือนพันดวงเป็นลูกสาวใช้ในบ้านของเธอ ที่เธอเกลียดอีกฝ่ายจับใจก็เพราะว่ามารดาของอีกฝ่ายเล่นชู้กับบิดาของเธอ ทำให้มารดามาเห็นแล้วตกบันไดเสียชีวิต นั่นทำให้เธอเกลียดสองแม่ลูกจับใจ แม้จินดาจะปฏิเสธและโยนความผิดว่าบิดาของเธอปลุกปล้ำ แต่เธอไม่เชื่อน้ำหน้านังพวกเมียน้อยเด็ดขาด

เมขลาก้มมองชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่อยู่เปรอะเปื้อนไปหมดก็ถอนใจเฮือกใหญ่ เธอรู้ว่าจิรดาเกลียดเธอกับมารดามาก แต่เธอยังเรียนไม่จบ เพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่งเท่านั้น งานการก็ยังไม่มี จะพามารดาหนีออกไปจากบ้านหลังนี้ก็ไม่สามารถทำได้ เลยจำต้องกล้ำกลืนฝืนทนเพราะยังไม่มีที่ไป

จิรดาเหยียดปากก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับเข้าบ้าน ไม่นานรถหรูอีกคันก็ขับตามเข้าไป หญิงสาวเห็นคู่หมั้นหนุ่มของตัวเองก็รีบวิ่งไปกอดแขนของเขาด้วยความคิดถึง

“พี่องศา คิดถึงจังเลยค่ะ” เธอกอดหอมเขา กอดแขนของเขาอย่างออดอ้อน

“คิดถึงเหมือนกันครับ” องศาหยิบช่อดอกไม้มาส่งให้คู่หมั้นสาว

“เข้าไปในบ้านกันดีกว่าค่ะ คุณพ่อรออยู่” จิรดากอดเอวหนาขององศาพาเดินเข้าไปในบ้าน ในขณะที่เมขลาเดินผ่านประตูรั้วเข้ามามองคนทั้งสองตาละห้อย

องศาเป็นผู้มีพระคุณของเธอ ย้อนไปเมื่อหนึ่งปีก่อน เหตุการณ์ในครั้งนั้นยังชัดเจน เขาได้ช่วยเหลือชีวิตของเธอเอาไว้

“จะไปไหนจ๊ะน้องสาว” ชายฉกรรจ์หลายคนที่เห็นว่าเมขลาเดินมาคนเดียว เข้ามาดักหน้าดักหลังเพื่อจะลวนลามเธอ ด้วยว่าหล่อนไปไหนมาไหนคนเดียวออกบ่อย จึงเป็นโอกาสให้ทำมิดีมิร้ายได้อย่างใจ

“นี่ปล่อยนะ ถอยไปนะ” เมขลาสะบัดมือหนีจากมือหนาที่กระชากมือของเธอไปกุมเอาไว้

พวกมันหัวเราะอย่างชอบใจก่อนจะเอามือไปดมแล้วยิ้มอย่างชอบใจ

“แค่มือยังหอมขนาดนี้ตรงอื่นจะหอมแค่ไหนกันนะ” พวกมันหัวเราะอย่างสนุกสนาน

“ไปกับพวกพี่เถอะนะน้องนะ รับรองว่าได้ขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดแน่ๆ”

“นี่ปล่อยนะ ปล่อยสิ ปล่อยนะ” พวกมันเข้ามาฉุดกระชากลากถู เมขลาดิ้นหนีร้องโวยวายให้คนช่วย

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ชะช่วยด้วย อื้อ...” พวกมันอุดปากของเธอเอาไว้

“อุดปากอีนี่เอาไว้ให้ดีสิวะ อย่าให้แหกปากร้องเสียงดังแบบนี้ เดี๋ยวก็มีคนมาเห็นเข้าหรอก” หนึ่งในพวกมันตะโกนให้พรรคพวกจับเธออุดปากเอาไว้

“เฮ้ย! นั่นทำอะไรน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” องศาที่ขับรถผ่านมาพอดีรีบตะโกนออกไปเมื่อเห็นว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งโดนฉุดอยู่ในซอยเปลี่ยว

“มึงยุ่งอะไรด้วยวะ” พวกมันเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าองศามาคนเดียว

“คุณตำรวจเหรอครับ จัดการมันเลยครับ” เสียงขององศาทำให้พวกมันตกใจแตกตื่นเพราะคิดว่าตำรวจมาจริงๆ แต่เขาแค่ขู่พวกมันเท่านั้นเอง

“เป็นยังไงบ้าง” องศารีบเข้ามาเอ่ยถาม

“ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณนะคะ”

“เดี๋ยวฉันจัดการแจ้งตำรวจ เผื่อจะจับพวกมันได้ มารสังคมชัดๆ” องศาโทรแจ้งเหตุ แต่บริเวณนี้ไม่มีกล้องวงจรปิดจึงต้องตามตัวกันมากหน่อย อีกทั้งหากเป็นคดีเล็กๆ ตำรวจก็ไม่ค่อยให้ความสนใจมากนัก

“เธอชื่ออะไรเหรอ” องศาเอ่ยถาม

“เมขลาค่ะ”

“บ้านอยู่ในซอยนี้เหรอ”

“ใช่ค่ะ”

“ดีเลย ฉันจะมาบ้านคู่หมั้นของฉันน่ะ รู้จักไหมชื่อจิรดา เลิศศศิกุล ลูกของคุณจิรภพน่ะ”

“อ้อ... เจ้านายของเอยเองค่ะ”

“ชื่อเล่นว่าเอยเหรอ”

“ค่ะ”

“แล้วนี่จะไปไหนล่ะ”

“ไปซื้อของให้คุณดาน่ะค่ะ”

“ไปซื้ออะไรเดี๋ยวฉันพาไป”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“เดี๋ยวฉันพาไป แล้วฉันจะให้เธอจะได้พาฉันไปบ้านคู่หมั้นของฉันด้วย” เขาพูดแบบนั้นเธอเลยพยักหน้าให้เขา และหลังจากนั้นเขาก็กลายมาเป็นแขกประจำบ้านของเลิศศิริกุล ในฐานะคู่หมั้นของจิรดา