3

“เขามีพฤติกรรมแบบนั้นเหรอครับ” เขาก็เคยเห็นว่าเมขลามีผู้ชายมาส่งถึงบ้าน หรือขับรถผ่านหน้ามหาวิทยาลัยก็เห็นว่ายืนคุยกับผู้ชายอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากคิดในแง่ลบ แม้เขาจะไม่ชอบการนอกใจ ไม่ชอบพวกผัวน้อยเมียน้อย แต่ก็ไม่อยากปลักปลำใครว่าทำอะไรไม่ดีหากจับไม่ได้คาหนังคาเขา

“น้อยไปสิคะ ผู้ชายมาหาหัวกะไดบ้านไม่แห้ง ดีนะไม่ท้องโย้ตั้งแต่ม.หก นี่พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยก็เอาใหญ่ ผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อมาส่งก็มีนะคะ ดาไม่อยากคิดหรอกนะคะว่ายายเอยมันไปทำงานอะไรหรือรับจ๊อบอะไรนอกบ้านมา”

“เราคุยเรื่องของเรากันดีกว่าครับ อย่าไปคุยเรื่องคนอื่นเลย” องศาตัดบทด้วยว่าไม่ชอบเรื่องการนินทาหรือพูดเรื่องคนอื่นลับหลัง

“ก็ดีค่ะ แต่อย่าให้ดารู้นะคะว่าพี่องศาก็หลงเสน่ห์มัน อยากได้มันเหมือนผู้ชายคนอื่นด้วย”

“พี่ไม่ใช่คนชอบคบซ้อนหรือนอกใจใคร น้องดาก็รู้นี่ครับ” การที่เขาต้องหมั้นและแต่งงานกับจิรดาจะเป็นเพราะผู้ใหญ่ แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายน้ำใจคู่หมั้นของตัวเองเลยสักครั้ง อยู่ด้วยกันเธอก็ดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดี แม้จะเอาแต่ใจตัวเองไปบ้างเพราะจิรภพตามใจแต่เธอก็ไม่ได้ทำผิดนอกกายนอกใจ เขาจึงให้เกียรติจิรดาเสมอ แม้จะมีผู้หญิงคนไหนๆ มาอ่อยมายั่วเขาก็ไม่เคยเล่นด้วย แม้ลึกๆ ในใจของเขาจะแอบพึงใจเมขลาอยู่มาก แต่เขาก็เก็บเอาไว้ในส่วนลึกเพราะมันไม่เหมาะไม่ควร

“เรื่องแต่งงานของเราพี่องศาพร้อมแล้วใช่ไหมคะ” เธอยิ้มหวานให้เขา เธอเรียนจบแล้วก็อยากแต่งงานกับเขาสักที องศาเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อม ทั้งหน้าตาฐานะการศึกษาและชาติตระกูล

“พร้อมครับ พี่จะให้ผู้ใหญ่มาจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยนะครับ อีกสามเดือนเป็นยังไงครับ” องศาเอ่ยถามคู่หมั้นสาว แม้ผู้เป็นอาของเขาจะล่วงลับไปแล้ว แต่เขาก็ยังอยากทำตามสัญญาที่ให้เอาไว้กับท่านก่อนตาย ท่านจะได้นอนตายตาหลับ

“ขอบคุณนะคะพี่องศา” เธอหอมแก้มเขาฟอดใหญ่อย่างดีใจ กอดแขนของเขาซบหน้าที่ไหล่กว้างของเขาอย่างมีความสุข

คนทั้งสองไม่รู้เลยว่าอีกคนที่แอบรักใจช้ำเพียงใด เมื่อเมขลาได้ยินว่าองศาจะให้ผู้ใหญ่มาจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยและจัดงานแต่งงานในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เธอก็แทบเข่าทรุด เธอควรจะตัดอกตัดใจจากเขาให้ได้สักที แต่ใจเจ้ากรรมก็ยังไปหลงรักเขาอยู่ได้

หลงรักคนคนอื่นที่เขาไม่รักว่าแย่แล้ว แต่ไปหลงรักคนมีเจ้าของยิ่งแย่เข้าไปใหญ่

“เป็นอะไรน่ะลูก” น้ำเสียงของมารดาและมือของท่านที่สัมผัสมายังไหล่บอบบางทำให้เมขลาถึงกับสะดุ้ง

“ปะ... เปล่าจ้ะแม่”

“ร้องไห้ทำไม”

“ไม่มีอะไรจ้ะ”

“ตัดใจเสียเถอะ”

“แม่!” เมขลาอุทาน

“แอบรักเขาข้างเดียวก็ว่าเจ็บแล้ว แต่เขามีคู่หมั้นแบบนี้เราไม่ควรไปยุ่ง”

“หนูไม่เคยคิดจะไปยุ่งกับเขาเลยนะคะ”

“ดีแล้ว จำได้ใช่ไหมวันนั้น” น้ำเสียงของมารดาทำให้เธอต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความหวาดหวั่น

“ค่ะแม่” แล้วเรื่องราวเมื่อปีก่อนก็ย้อนเข้ามาในห้วงความทรงจำอีกครั้ง

หลังจากที่องศากลับไปแล้ว จิรดาก็ตามมาชากผมของเธอและตบซ้ายตบขวาจนหน้าบวมไปหมด

“คุณดาตบเอยทำไมคะ”

“แกไปรู้จักคู่หมั้นของฉันได้ยังไงกันห้ะ แกไปรู้จักเขาได้ยังไง แกบอกฉันมา”

“คุณดาใจเย็นๆ ก่อนนะคะเอยเจ็บ”

“ทำไมแกถึงพาเขามาที่บ้านได้ แกไปอ่อยเขามาใช่ไหม”

“ไม่ใช่นะคะ เอยเจอเขาด้วยความบังเอิญ มีผู้ชายที่ไหนไม่รู้มาทำมิดีมิร้าย คุณองศาเลยมาช่วยเอาไว้ค่ะ”

“ผู้ชายที่ไหน ก็คงผัวแกสักคนนั่นแหละ แกก็เหมือนแม่ของแกนั่นแหละ สำส่อนไม่สนใจว่าลูกใครผัวใคร”

จิรดาจิกผมของเมขลาขึ้นมาก่อนจะจิ้มจนหน้าหงาย

“พอแล้วค่ะคุณดา อย่าทำอะไรเอยเลยนะคะ” จินดายกมือไหว้ปลกๆ ในขณที่เมขลาเองถึงกับลุกไม่ขึ้นเพราะโดนตบจนหน้าหันแบบไม่ทันตั้งตัว

“แกสองแม่ลูกจำใส่กะโหลกกลวงๆ ของพวกแกเอาไว้ ว่าอย่าได้มายุ่งกับคู่หมั้นของฉันอีก แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”

“ได้ยินไหม”

“ได้ยินแล้วค่ะ อย่าทำอะไรเอยอีกเลย” จินดารีบรับคำ พยายามขอร้องให้จิรดาแกะมือออกจากการจิกผมของบุตรสาว