บทที่ 3

“สวัสดีจ้ะ… นั่งสิจ๊ะ… ว้าว… ตัวจริงหนูสวยมาก… ”

เสี่ยพงษ์ชมไม่อ้อม

“ขอบคุณค่ะเสี่ย… ”

หญิงสาวยิ้มเขิน ค่อยๆ ทรุดร่างลงนั่งบนเก้าอี้อีกตัวที่ยังว่างอยู่ตรงข้ามหล่อน

“ตามสบายนะ… นี่เป็นร้านของเสี่ยเอง”

เสี่ยพงษ์ผายมือเข้าไปในร้าน ฟ้าใสนึกในใจว่าดูท่าทางเขาน่าจะรวยจริงๆ

“ค่ะ… แล้วร้านนวดอยู่ที่ไหนคะ”

ฟ้าใสถามขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อสิ่งที่เห็นผิดไปจากคาด เพราะเสี่ยพงษ์บอกเอาไว้ว่าเป็นร้านนวดแผนโบราณ แต่ที่เห็นอยู่นี่มันเหมือนร้านนวดที่มีไว้บริการนักเที่ยวกลางคืนมากกว่า

“ร้านนวดอยู่ด้านหลังจ้ะ… แต่ว่าหนูไม่ต้องพัก นี่นะ… ”

เสี่ยพงษ์กล่าว

“เอ่อ… แล้วเสี่ยจะให้หนูพักที่ไหนจ๊ะ”

หัวคิ้วของหญิงสาวชิดเข้าหากัน

“ก็พักกับเสี่ยไงจ๊ะ… ที่บ้านเสี่ย”

“ขอบคุณค่ะ… ”

ฟ้าใสยกมือไหว้ ดีใจ

“ไม่เป็นไร… ก็เสี่ยบอกแล้วไงจ๊ะ… ว่าถ้าหนูมาทำงานกับเสี่ย… มาอยู่กับเสี่ย… เสี่ยจะดูแลหนูทุกอย่าง”

เสี่ยพงษ์กล่าว ท่าทางดูเหมือนคนเจ้าชู้อย่างเปิดเผย

“หนูสวยจัง… ”

เสี่ยพงษ์เอื้อมมือมาเชยคางมน ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยช่อผมบางส่วนที่ร่วงลงมาบดบังเสี้ยวหน้าข้างหนึ่งขึ้นไปทัดเอาไว้หลังใบหู

“สวย… สวยมาก… ”

เสี่ยพงษ์ชมแล้วชมอีก สายตาจับจ้องใบหน้าสะสวยสะดุดตาที่เผยออกมาสู่แสงไฟ

“ดีใจจังที่ได้เจอหนู… ดื่มด้วยกันนะ… ”

เสี่ยพงษ์ค่อยๆ รินเหล้าลงแก้ว ไม่รีรอที่จะสานสัมพันธ์กับฟ้าใส สาวน้อยที่เต็มไปด้วยความเซ็กซี่และเย้ายวนใจสุดๆ

“หนูดื่มไม่เก่งนะคะ… ”

ฟ้าใสรับแก้มเหล้ามาดื่ม หล่อนค่อยๆ กรอกน้ำสีอำพันลงคอ หลับตาปี๋เพราะรสชาติขมปร่าของสุราที่นานๆ ครั้งจะมีโอกาสได้ดื่มบ้างก็ตอนออกไปเที่ยวสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนสนิทหรือบางครั้งที่ลุงชาญแวะมาหานางยุพินแม่ของหล่อน

“หนูฟ้า… บอกตรงๆ นะว่าเสี่ยชอบหนูมาก อันที่จริงชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เราคุยกันทางเฟสบุ๊ค”

เสี่ยพงษ์กล่าวพลางดีดบุหรี่ในซองขึ้นมาจุดสูบ คำพูดที่ได้ยินทำเอาฟ้าใสหน้าแดง เพราะหล่อนเองก็ชอบเขาเช่นกัน

“อยู่ทำงานด้วยกันนานๆ นะ… ”

เสี่ยพงษ์เอื้อมมือมากุมมือของฟ้าใส

“ค่ะ… ”

หญิงสาวใจเต้นแรง

“น่ารักจัง… ต้องอย่างนี้สิ เสี่ยชอบคนว่าง่าย ถ้าไม่ดื้อกับเสี่ยรับรองได้ทีทุกราย… และต่อไปเสี่ยจะแต่งงานกับหนู… ”

เสี่ยพงษ์กล่าวขณะพ่นควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศหม่นมัวภายใต้แสงไฟสลัวที่สาดลงมาจากเพดาน

“จริงหรือคะ… ”

“จริงสิ… เป็นเมียเสี่ยนะจ๊ะ”

เสี่ยพงษ์ขอไม่อ้อม ฟ้าใสพยักหน้าราวกับต้องมนต์สะกด ถึงตอนนี้ไม่ว่าเขาจะให้ทำอะไรหล่อนยอมทั้งนั้น

อีกชั่วโมงต่อมา

หญิงชายต่างวัยนั่งคุยกันและมองตากันอยู่ตลอดเวลามิได้ขาด ระหว่างสนทนาทำความรู้จักกันไปพลาง พูดคุยกันทุกเรื่องอย่างเปิดอก

“ดื่มอีกแก้วนะจ๊ะหนูจ๋า… ”

เสี่ยพงษ์คะยั้นคะยอ

“หนูไม่ไหวแล้วค่ะ… ”

หญิงสาวส่ายหน้า เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาก็ให้ดื่มเข้าไปแล้วหลายแก้ว

“เมาก็ไม่เป็นไร… บอกแล้วไงว่าเสี่ยจะดูแลหนูเอง… ”

ช่างน่าแปลก… กังวานเสียงอบอุ่นของผู้ชายคนนี้ทำให้หญิงสาวเชื่ออย่างสนิทใจ ผู้ชายวัยคราวพ่อคนนี้ช่างดูอบอุ่น ใจดี ท่าทางมีเสน่ห์เหลือเกิน

“ก็ได้ค่ะ… ”

ฟ้าใสยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอย่างว่าง่าย

“น่ารักแบบนี้เสี่ยชอบ”

เสี่ยพงษ์มองมายังแก้วเหล้าว่างเปล่าตรงหน้าฟ้าใส หลังจากหล่อนยกแก้วขึ้นดื่มจนหมดเมื่ออึดใจก่อนหน้า

จากนั้นฟ้าใสก็เมาหลับ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาพาหล่อนมายังห้องพักที่คอนโด

“อื๊อ… เสี่ย… อย่าค่ะ… ”

ฟ้าใสลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่าร่างกายของหล่อนกำลังโดนรุกเร้า เขาอุ้มหล่อนกอดไว้บนตัก กดจมูกจูบไซ้ทรวงอกอวบใหญ่

“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อกับเสี่ย… ”

มือข้างหนึ่งของเสี่ยพงษ์กำลังลูบไล้ลงบนต้นขาของฟ้าใส ทำเอาหล่อนสะดุ้ง

“อย่าดิ้นสิจ๊ะ… ”

เสียงเข้มกระซิบข้างหู ผู้ชายคนนี้ท่าทางหื่นจัด เขากล้าถึงเนื้อถึงตัวหล่อนแบบนี้ดูแล้วไม่ธรรมดาแน่ๆ

“งือออ… อย่าเพิ่งค่ะ… เร็วไปไหมคะเสี่ย”

หญิงสาวร้องอุทธรณ์…