ตอนที่ 11 ทางสะดวก

เมื่อห่าวหรานพยุงเจียงหลินกลับมาที่เตียงและจัดท่าให้นางในท่าที่สบายขึ้นแล้วจึงพูดคุยเรื่องลูกที่เกือบจะโดนพยายมฑูตพรากไปนั้น ทำให้สองสามีภรรยาต้องปรึกษาหารือและได้ตกลงกันว่าไม่ควรบอกเรื่องนี้กับใคร หากคนรู้เข้าอาจคิดว่านางเป็นผีปีศาจและไล่ล่าฆ่านางก็เป็นได้

“ขอแค่ลูกปลอดภัยก็ดีแล้ว ข้าจักไม่สงสัยในตัวนางอีก ข้าจะปกป้องนางด้วยชีวิต” ห่าวหรานกล่าวด้วยความจริงใจ

“แล้วเราควรบอกสองพี่น้องนั่นอย่างไรดี” ภรรยาถามออกมา

“ข้าว่าไม่ควรบอก หากบอกไปแล้วเผลอพูดให้ใครฟังเข้ามันจะไม่ดี”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น” นางตอบ

“เราควรเหยียบให้จ่มดิน หรือลืมๆ ไปเสียเถิด” เพื่อลูกแล้วเขาจะไม่ยอมเสียนางไปอีกคราเป็นแน่

เมื่ตกลงกันแล้วห่าวหรานจึงออกไปทำงานพร้อมกันกับซีห่าว

ในห้องของซีซวน

เมื่อนางโยนระเบิดออกไปให้สองสามีภรรยาเธอก็กลับมานอนในห้องอย่างสะบายอุรา

ส่วนด้านน้องเล็กกินอิ่มและช่วยล้างถ้วยชามเสร็จก็ออกไปหาเพื่อน

เวลาผ่านไป 1 ชั่วยาม (2ชั่วโมง)

หลังจากที่ซีซวนพักผ่อนดีแล้วจึงไล่ทำความสะอาดบ้าน อาหารกลางวันเธอทำมื้อเช้าไว้เผื่อทานถึงตอนเที่ยงวันแล้วจึงไม่ต้องไปสนใจ แล้วตั้งใจทำความสะอาดจนถึงเวลาอาหารจึงหยุดพักทานข้าวแล้วกลับมาทำต่อจนเสร็จ

คนอื่นๆ แยกย้ายกันทำงานและกลับบ้านยามค่ำ ตอนเย็นนางทำอาหารง่ายๆ ข้าวต้มโจ๊กใส่ปลาที่เหลือหนึ่งตัวและผัดผักกาดใส่หมู ทุกคนดูพอใจในมื้ออาหารที่นางทำเป็นอย่างมาก กินเสร็จก็แยกย้ายกันนั่งพักผ่อนและคุยสัพเพเหระกันไปพราง ส่วนนางเก็บถ้วยชามไปล้างทำความสะอาดเช่นเคย

บ้านที่ถูกทำให้สะอาดอย่างหมดจน ทำให้ทุกคนในบ้านตกใจในตอนกลับมาถึงบ้านตอนเย็น (ยามโหย่วคือ 17:00 น.ถึง19:00 น.) ทุกคนดีใจเหมือนได้บ้านใหม่เลยทีเดียว

“งานนี้ไม่เหมาะกับผู้ชายอย่างข้าจริงๆ สินะ” ซีห่าวพูดหลังจากเห็นซีซวนเดินกลับเข้ามาในห้องโถง

“ท่านพี่คงเหนื่อยมากแล้ว พักผ่อนเยอะๆ นะขอรับ” น้องเล็กบอกและส่งยิ้มสดใส

“...ได้” นางกล่าวสั้นๆ พร้อมส่งยิ้มบางให้น้องชาย แล้วจึงขยี้หัวทุยด้วยความหมั่นเขี้ยว

“ตอนเช้าลูกจะไปอีกหรือไม่ บนเขานั้นอันตรายให้พ่อไปด้วยเถิด” บิดากล่าว

“ได้...ข้าจักให้ท่านไปด้วย” นางขานรับ

“ดีๆ พรุ้งนี้เจ้าจะได้ไม่เหนื่อยมากนัก พ่อจะสนับสนุนเจ้าเอง” ห่าวหรานกล่าวพร้อมกับเอามือตีที่อก ประมาณว่าเชื่อใจพ่อได้เลย และยิ้มอย่างดีใจที่ลูกยังไม่ลืมพ่อคนนี้และยังให้ไปด้วยกันในตอนเช้ากับลูกสาวทำให้เขาดีใจอย่างมาก

ดีเสียจริงลูกยังคงไม่ห่างเหินจากพ่อถึงจะพูดน้อยลงเพราะเจอเรื่องราวไม่ดีมา แต่ความผูกพันยังคงอยู่ นางยังรักเอาใจใส่ครอบครัว และดูเหมือนว่าจะดีกว่าแต่ก่อนมากนัก