EP 3

“แม่จ้ะ ใจเย็นๆ สิ มีเรื่องอะไรบอกแอ้มาก่อน เราจะได้หาทางแก้ด้วยกันไงจ้ะ”

ปาลิตาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะช่วยอะไรแม่ได้ เพราะทุกวันนี้ก็ต้องแบมือขอเงินไปเรียนอยู่เลย แต่เมื่อเห็นน้ำตาแม่พรั่งพรูออกมา ลูกผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความกตัญญูก็อดสงสารไม่ได้ นิรมลพยายามหยุดร้องไห้แล้วรวบรวมความกล้าเข้าตัว ก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ลูกฟัง

“อะไรนะแม่! นี่แม่พูดอย่างนี้กับแอ้ได้ยังไง ความคิดใครกันแม่ พ่อใช่มั้ยแม่”

ผู้เป็นลูกแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองในเรื่องที่ได้ยินเช่นกัน จึงอุทานออกมาดังๆ ด้วยไม่คาดคิดมาก่อนเลยในชีวิต และแน่นอนว่าเธอจะไม่ยอมทำตามที่แม่ขอร้องเด็ดขาด

“ใจเย็นก่อนนะแอ้ เรายังไม่รู้ว่าคุณท่านจะตกลงหรือเปล่า พรุ่งนี้นัดให้เราไปหาอีกที ถ้าคุณท่านไม่รับข้อเสนอนี้เราก็ค่อยขอผ่อนผันไปเป็นทางอื่นก็ได้ คุณท่านมีเงินเยอะแยะอาจจะมีทางช่วยเราที่ดีกว่านี้ก็ได้นะแอ้ ไปหาพรุ่งนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากันนะแอ้นะ อย่าเพิ่งใจร้อน”

แม้คำแม่จะฟังไม่รุนแรงนัก แต่มีหรือที่ผู้ลูกจะเย็นใจเอาไว้ได้ อริสาคือคนที่เธอโทรศัพท์ไปหาและเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างไม่ปิดบัง แต่ทั้งคู่ก็เหมือนคนกำลังจะจมน้ำอยู่กลางทะเล หวังพึ่งหรือรั้งรอให้ใครช่วยใครไม่ได้

เพราะต่างกำลังแหวกว่ายตะกุยตะกายพาตัวเองไปให้ถึงฝั่งก่อนที่จะหมดแรงลงไปก่อนเท่านั้น มีเพียงสิ่งเดียวที่พอจะแบ่งปันกันได้นั่นก็คือการส่งคำปลอบใจเห็นอกเห็นใจในปัญหาของกันและกันโดยไม่ทอดทิ้ง

“พรุ่งนี้แอ้ก็ลองมาดูลาดเลาก่อนก็ได้ เป็นยังไงแล้วค่อยว่ากันนะ อย่าเพิ่งคิดมาก นอนพักให้หายเหนื่อยก่อน”

อริสาปลอบใจเพื่อนด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงานกว่าทุกครั้ง ปาลิตารู้ดีว่าไม่ได้ทำให้สบายใจขึ้น แต่ก็รู้อีกว่าเพื่อนจะทำอะไรได้ไม่มากไปกว่านี้อีก จึงรับคำแล้ววางสาย แต่ก็แทบจะข่มตาให้หลับได้เลยในคืนนั้น เพราะเอาแต่ร้องไห้จนแทบสว่างกว่าจะหลับลงเพราะความเหนื่อยอ่อนได้เพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น

เช้าวันนี้ เมื่อออกจากห้องมาก็พบกับหน้าพ่อเลี้ยงไม่เอาถ่านนั่งรออย่างใจจดใจจ่อแล้ว ปาลิตาบอกได้คำเดียวว่าเกลียดจนไม่อยากมองหน้า ไม่อยากเสวนาพาทีด้วย หรือถ้าเป็นไปได้ไม่อยากร่วมวงสาคณาญาติด้วยเลยตลอดชีวิตนี้

ด้วงเองก็คงมีความรู้สึกไม่แพ้ลูกเลี้ยงนักหรอก ยกเว้นการได้เข้าหาที่พยายามมาหลายครั้งสำเร็จลงนั่นล่ะ ความรู้สึกนี้ถึงจะแปรเปลี่ยนไป สายตาเขียวปัดส่งให้เมียเป็นการสะกิดเตือนความจำ ผู้เมียจึงทำตาม

“แอ้มากินข้าวกินปลาก่อนนะลูก แล้วจะได้ไปบ้านคุณท่านกัน”

ปาลิตาให้เกลียดคำนี้ของแม่นัก กว่าสิบปีแล้วที่คำว่า ‘คุณท่าน’ ติดปากคนในละแวกนี้มา ด้วยบุญคุณทางอำนาจเงินที่นายคนนี้หยิบยื่นให้ แม้ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าภายใต้ใบหน้าอันเรียบเฉย ท่าทีสุขุมเยือกเย็น และดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตาปราณีนั้น กลับเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม อำมหิต ใช้เงินฟาดหัวคนเป็นว่าเล่น

“แอ้ไม่หิว แม่เสร็จเมื่อไหร่ก็เรียกแล้วกัน”

เมื่อเกลียดคนที่กำลังจะไปพบกับเกลียดหน้าพ่อเลี้ยงมาสุมรวมกัน ทำให้เธอหันหน้ากลับเข้าห้องตามเดิมทั้งที่ตั้งใจจะไปหาคนรัก ซึ่งบ้านอยู่ลึกไปอีกจนสุดซอย เพื่อปรึกษาปัญหานี้ด้วยตัวเองดีกว่าจะโทรไป

แต่ก็เปลี่ยนใจในวินาทีนั้น เพราะรู้ดีว่าบ่ายๆ ก็จะได้เจอกันอยู่แล้ว หญิงสาวจึงพยายามทำใจเย็น แล้วตามแม่ไปพบคนที่เกลียดเข้าไส้ตอนสิบโมง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปาลิตาเหยียบย่างมาสวนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่อยากมาและรู้สึกเกลียดเจ้าของสวนมากที่สุดในชีวิต เกลียดจนไม่รู้จะเอาความเกลียดไปเปรียบเปรยกับอะไรได้ แต่ก็จำต้องเก็บซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยแล้วเดินตามแม่ไปเรื่อยๆ จนถึงบ้านพักของอ่วมกับสายหยุด

อริสานั่งหน้าเศร้ารออยู่ก่อนแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้มีโอกาสถามไถ่กันเลย ปาลิตาก็ต้องเดินตามแม่กับอ่วมไปแล้ว ส่วนด้วงเดินรั้งท้ายขบวน ยิ่งเห็นทรวดทรงองค์เอวของนังลูกเลี้ยงที่นับวันจะเย้ายวนใจขึ้นทุกทีๆ แล้ว ความคิดอกุศลในใจก็ยิ่งบังเกิดขึ้นเรื่อยๆ เสียด๊ายเสียดายที่อีกไม่นานจะตกไปเป็นของคนอื่น

ปาลิตามองไปยังโรงรถที่จอดเรียงรายอยู่ไม่ต่ำกว่าห้าคัน ล้วนแล้วแต่ราคาหลายสิบล้านแทบทั้งนั้น ริมฝีปากบางยิ้มเยาะจนเหยียดตรงด้วยความชิงชังในความเป็นคนมีอันจะกินจนล้นเหลือของเจ้าของ ผิดจากคนจนๆ อย่างเธอที่ตอนนี้แทบจะไม่มีที่ซุกหัวนอนก็ว่าได้

หญิงสาวก้าวช้าๆ ไปตามสะพานไม้โดยมีแม่เอื้อมมือมาจูงอย่างห่วงใย จากนั้นมือแม่ก็กระตุกแขนลูกให้ไหว้ชายเจ้าของบ้านที่เพิ่งละสายตาจากหนังสือพิมพ์มองมายังเธออย่างพินิจพิเคราะห์

“นี่ปาลิตาหรือแอ้ครับคุณท่าน เป็นเด็กดี เรียนเก่งอีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วครับ เพราะมุเรียนหนักมากวันๆ ไม่ไปไหนอ่านแต่หนังสือ คบเพื่อนก็ดีๆ ทั้งนั้น ลูกพี่อ่วมก็เป็นเพื่อนยายแอ้นะครับคุณท่าน”

ด้วงรีบชิงแนะนำและบรรยายสรรพคุณลูกเลี้ยงอย่างพินอบพิเทา อสมาไม่ได้พูดอะไรนอกจากนั่งฟังนิ่งๆ สลับกับมองไปยังเด็กสาวหน้าตาท่าทางใสซื่อเหลือเกินในความคิด เขาไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้ยังไงดี เพื่อให้ทุกคนพอใจ โดยเฉพาะผู้ที่ตกเป็นเหยื่อในครั้งนี้