ตอนที่8.ความเสียใจ(จบ)

หลังจากเจ้าหน้าตำรวจพิสูจน์หลักฐาน ประกอบกับผลชันสูตรของหมอ จึงสรุปได้ว่าเป็นการฆ่าตัวตาย ญาติผู้ใหญ่ที่มีหลงเหลือตกลงกันว่า จะสวดอภิธรรมศพคุณโอฬาร 7 คืน โดยให้ตั้งสวดที่วัด เพราะคุณโอฬารฆ่าตัวตาย จึงไม่เหมาะถ้าจะนำศพกลับมาตั้งสวดที่บ้าน สายธารไม่เห็นด้วยเธอพยายามคัดค้าน เพราะบ้านหลังนี้เป็นบ้านที่ท่านรัก แต่เมื่อเสียงส่วนใหญ่ออกมาแบบนี้ เธอก็ต้องยอมรับ ญาติมาจากต่างจังหวัดเสียเป็นส่วนใหญ่ เธอแทบจะไม่รู้จักใคร เพราะทุกคนต่างแยกย้ายไปตั้งแต่เธอยังไม่เกิด และคนเหล่านี้ก็ไม่อยากรู้จักเธอ พวกเขาคงมาเพราะหน้าที่ ทำให้จบกันไปรุ่นหนึ่ง ต่อไปก็คงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ญาติพี่น้องที่มีคงจะสิ้นสุดที่รุ่นคุณปู่ เพราะคุณโอฬารเป็นลูกชายคนเดียว ญาติพี่น้องทางสายเลือดจึงไม่มีเลยสักคน คนที่มาก็มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้อง ต่อไปเธอก็คงกลายเป็นคนไร้ญาติขาดมิตร

คนที่มาช่วยงานส่วนใหญ่เป็นคนงานในไร่ และชาวบ้านที่อยู่ในละแวกนี้ ตั้งแต่คืนแรกจนถึงคืนสุดท้าย พ่อเลี้ยงสนิททำตัวเป็นพ่องานและเจ้าภาพใหญ่ โดยไม่ละอายกับสายตาหลายๆคู่ที่มองมา คนที่มางานต่างก็นำไปพูดคุยกัน ว่าที่พ่อเลี้ยงสนิทมาช่วยงาน เพราะเธอคือเมียน้อยของเขา สายธารปลงกับสิ่งที่ได้ยิน ในขณะที่นิ่มเดือดจัด เพราะนายของเธอยังไม่ได้เป็นเมียน้อยใคร

"อากลับก่อนนะ พรุ่งนี้อาจะมาแต่เช้า"พ่อเลี้ยงสนิท บอกสายธารที่ยืนส่งแขกอยู่หน้างาน พรุ่งนี้เป็นวันเผา แน่นอนว่าเจ้าภาพใหญ่อย่างเขา ต้องมาตั้งแต่เช้า เพราะหลังจากเผาคุณโอฬาร เขาจะรับสายธารกลับไปด้วยเลย

"ขอบคุณมากนะคะ"สายธารเอ่ยขอบคุณตามมารยาท หญิงสาวเว้นระยะห่างเอาไว้ ยังไม่ยอมให้เฒ่าหัวงูเข้าใกล้ ชายวัยกลางคนนึกขัดใจ ถ้าไม่ติดงานศพ สาวน้อยคนนี้ก็เป็นของเขาไปแล้ว ตาแก่โอฬารทำแบบนี้ ยิ่งยื้อเวลาของเขาออกไปอีก พ่อเลี้ยงสนิทคิดอย่างขัดใจ

"ทานข้าวบ้างนะครับ อาเป็นห่วง"มือของเฒ่าหัวงูยื่นไปที่ไหล่บาง หมายจะสัมผัสเพื่อปลอบโยน แต่กลับถูกมือของใครบางคนปัดออก

"ขอบคุณพ่อเลี้ยงค่ะ ที่ห่วงใยคุณธาร"นารีพูดขึ้น เมื่อพาตัวเองมาขวางสายธารเอาไว้

พ่อเลี้ยงสนิทหน้าตึงเมื่อถูกเด็กเมื่อวานซืนขัดใจ ดวงตาเจ้าชู้หรี่แคบมองนารีตั้งแต่หัวจดเท้า สมองประมวลผลทางด้านลบ นารีก็จัดว่าเป็นคนสวยคนหนึ่ง อาจจะไม่สวยหวานอย่างสายธาร แต่ก็ใช้ได้ งานนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว ได้เจ้านายแล้ว ลูกน้องจะไปไหนเสีย สองคนนี้สามัคคีปองดอง เขาคงเลี้ยงไว้ในบ้านเดียวกันได้

นารีมองหน้าพ่อเลี้ยงสนิทด้วยสายตารังเกียจอย่างไม่ปิดบัง เธอไม่เหมือนสายธาร ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ

"ไปค่ะคุณธาร ป้านวลรอปรึกษาเรื่องงานวันพรุ่งนี้ค่ะ"พี่เลี้ยงสาวตัดบท ก่อนจะดันหลังนายสาวให้เดินนำหน้าไป ดวงตากลมโตมองหน้าพ่อเลี้ยงสนิทอย่างเย้ยหยัน เธอจะไม่มีทางให้เฒ่าหัวงูเข้ามาเฉียดใกล้คุณธารของเธอแน่นอน การตายของคุณปู่ต้องไม่สูญเปล่า ท่านตายเพราะปกป้องหลานไม่ได้ แต่คนอย่างนารีจะไม่ยอมตาย ตราบใดที่มีสายธาร นารีก็ต้องอยู่ตลอดไป

"อย่าทิ้งน้องนะนิ่ม"คำพูดของคุณปู่ ที่พูดกับเธอก่อนที่ท่านจะปลิดชีวิตตัวเอง ถ้าเธอเอะใจสักนิด เรื่องเศร้าก็คงไม่เกิดขึ้น ใครจะคิดว่าคำพูดที่คุณปู่ชอบพูดกับเธอ มันจะกลายเป็นคำสั่งเสียครั้งสุดท้ายของท่าน

"พรุ่งนี้ฉันจะรับหนูธารกลับไปกับฉันเลย"พ่อเลี้ยงสนิทพูดกับนารี เมื่อสายธารเดินห่างออกไป

"เหรอ! ถ้าพ่อเลี้ยงฝันก็ช่วยตื่นด้วยนะคะ ตราบใดที่ฉันยังอยู่ พ่อเลี้ยงจะไม่ได้แตะต้องคุณธารแม้แต่ปลายเล็บ"นารีกัดฟันตอบ ตากลมโตมองหน้าพ่อเลี้ยงอย่างท้าทาย

"คิดว่าเธอเป็นใคร มีอำนาจอะไรมาต่อกรกับฉัน ฉันว่าเธอก็สวยใช้ได้นะ ถ้าในหัวนั่นยังพอมีสมองอยู่บ้าง ก็เอามาคิด มาเป็นเมียน้อยฉันอีกคนไหมล่ะ ถ้าเธอทำให้ฉันถูกใจ บางทีฉันอาจยกเธอขึ้นมาเสมอสายธารก็ได้"

"ฮ่าๆๆๆ"นารีหัวเราะลั่น นึกสมเพชกับคำพูดของคนตรงหน้า อำนาจอะไรนั่นเธอไม่มีหรอก แต่เธอมีสมอง แต่สมองของเธอ ไม่ได้มีไว้คิดเรื่องระยำตำบอนแบบนี้ เป็นเมียน้อย ยกเธอขึ้นเสมอนาย ฟังดูก็น่าสนใจดี แต่เสียใจคนอย่างอีนิ่มไม่ได้อดสูจนต้องเป็นเมียน้อยใคร คุณธารก็เช่นกัน เธอจะไม่ยอมให้เจ้านายของเธอมีชีวิตที่ตกต่ำแน่นอน

"ขอบคุณนะคะที่เมตตาฉัน แต่พ่อเลี้ยงเก็บความหวังดีไว้ให้ลูกสาวของพ่อเลี้ยงเถอะค่ะ มีลูกสาวนี่ เวรกรรมมันติดจรวดนะคะ ระวังไว้บ้างก็ดี"

"อีนิ่ม!"พ่อเลี้ยงสนิทตวาดลั่น มือหนายกขึ้นหมายจะฟาดลงบนใบหน้าของนารี

"อ้าว! ไม่เป็นผู้ใหญ่ใจดีแล้วเหรอคะ"นารีถามอย่างเย้ยหยัน คนเลวก็คือคนเลว ต่อให้สร้างภาพสวยหรู ยังไงก็ปิดไม่มิด

"อีนิ่ม! จำไว้เลยนะ สักวันมึงต้องคลานเข่ามาขอโทษกู"พ่อเลี้ยงสนิทลดมือลง ก่อนจะคำรามในลำคอ เขาอุตส่าห์ใจดียื่นข้อเสนอดีๆให้ แต่นางเด็กนี่จองหองและอวดดีเกินไปแล้ว

"รอไปเถอะ! ต่อให้กูต้องตาย กูก็ไม่มีวันขอร้องมึง ไอ้ฆาตกร!"นารีประกาศก้อง พ่อเลี้ยงสนิทคือฆาตกร คือคนที่ทำให้คุณปู่ตาย

"พี่นิ่ม! เกิดอะไรขึ้นคะ"สายธารเดินกลับมา เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของพี่เลี้ยง

"ไม่มีอะไรหรอกหนูธาร นิ่มเข้าใจอาผิดน่ะ"

"เข้าใจผิดเหรอ มึงมันฆาตกร มึงทำให้คุณปู่ตาย มึงมันเลว! มึงมันชั่ว!"เมื่อทุกอย่างมันมาถึงที่สิ้นสุด นารีก็เกินจะทน 7 คืนแล้วที่ต้องทนเห็นหน้าคนที่ฆ่าผู้มีประคุณของเธอทางอ้อม

"พี่นิ่ม พี่นิ่มขา พี่นิ่มฟังธารนะคะ"สายธารพยายามห้าม เมื่อนารีเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่

"คุณธารก็รู้ว่าคุณปู่ต้องตายเพราะมัน อย่าห้ามพี่เลยค่ะ พี่เกลียดมัน!"

"กลับไปก่อนนะคะพ่อเลี้ยง ฉันขอโทษแทนพี่นิ่มด้วย"สายธารหันไปบอกกับพ่อเลี้ยงสนิท เพราะกลัวเรื่องจะบานปลายไปใหญ่โต แขกที่ยังเหลืออยู่ในงานต่างก็สงสัย และหันมามอง

"ห้ามพี่ทำไมคะ พี่จะด่ามัน ไอ้ฆาตกร! ฆาตกร! คุณปู่ ฮือๆๆคุณปู่"นารีกรีดร้อง เมื่อทนต่อไปไม่ไหว สายธารกอดพี่เลี้ยงไว้แน่น

"พี่นิ่มขา ธารรู้ ธารเองก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่ แต่เราไม่มีหลักฐาน เราเอาผิดเขาไม่ได้ คุณปู่ไปสบายแล้วนะคะ พี่นิ่มฟังธารนะ พี่นิ่มเป็นแบบนี้ธารจะอยู่ยังไง พี่นิ่มบอกให้ธารเข้มแข็ง ให้ธารอดทน แต่ทำไมพี่นิ่มอ่อนแอล่ะคะ พี่นิ่มต้องเป็นหลักให้ธารสิคะ ธารไม่เหลือใครอีกแล้วนะ"สายธารกอดนารี พร้อมกับปลุกปลอบให้เธอได้สติ นารีเป็นคนเข้มแข็ง วันนี้เธอคงเจ็บปวดจนถึงที่สุด ถึงได้ระเบิดความอัดอั้นออกมา

"คุณธาร คนดีของพี่ พี่ขอโทษ พี่จะไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องคุณธาร พี่จะปกป้องคุณธาร พี่ขอโทษนะคะ พี่ทนไม่ไหวจริงๆ พี่เกลียดมัน!"

"ธารก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่ แต่เราไม่มีทางเลือก พี่นิ่มเชื่อธารนะคะ เขามีเงิน มีอำนาจ เราทำอะไรเขาไม่ได้ พี่นิ่มใจเย็นๆนะคะ ธารรักพี่นิ่มนะ"

"พี่ก็รักคุณธารค่ะ คนดีของพี่"

สองสาวกอดกันเมื่อต่างก็ต้องเป็นที่พึ่งให้กันและกัน

ป้านวลยกมือปิดปาก เพื่อกลั้นเสียงสะอื้น เด็กสองคนนี้นางเลี้ยงมากับมือ นิ่มเป็นเด็กที่คนงานทิ้งไว้ในไร่ ในขณะที่สายธารเป็นลูกเจ้านาย นางเลี้ยงและบอกให้สองคนนี้รักกันให้เหมือนพี่น้อง และมันก็ได้ผลภาพตรงหน้ามันบอกทุกอย่าง พี่น้องบางคนยังรักกันไม่เท่านี้เลย

"คุณธาร นิ่ม อย่าเสียใจไปเลยนะคะ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ"หญิงวัยกลางคนคุกเข่าลง แล้วกอดทั้งสองคนเอาไว้ แขนของนางไม่ยาวพอ ที่จะกอดทั้งสองแนบอก แต่หัวใจนางกว้างพอที่จะกอดเด็กคู่นี้เอาไว้ นางรู้อนาคตของสองคนนี้ ตั้งแต่เห็นสายตาที่พ่อเลี้ยงสนิทมองคนทั้งคู่ ไอ้แก่นั่นหมายจะเอาทั้งสายธารและนารี นางเลี้ยงของนางมา ก็รักเหมือนลูกในไส้ คงปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้สองคนนี้ปลอดภัย