บทที่10 คุณนายกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า

บทที่10 คุณนายกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า

“ตั้งท้องเป็นเรื่องที่ดีนะ ท้อง......” เพ้ยซานซานได้สติกลับมา เบิกตากว้างทันที “ท้องกับไอ้ผู้ชายหมาๆโจวฉือเซิน?”

“อืม”

“เชี่ย! งั้นเธอจะทำยังไง จะบอกเขาไหม”

หร่วนซิงหว่านส่ายหน้า “ไม่บอก ถึงยังไงพวกเราก็จะหย่ากันแล้ว”

เพ้ยซานซานชะงักไปครู่หนึ่งก็พูดขึ้นอีก “งั้นเธอ......จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไหม?”

หร่วนซิงหว่านนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าควรตอบยังไง

นาทีแรกที่รู้ว่าตั้งท้อง การตอบสนองในตอนนั้นของเธอคือไม่เอาเด็กคนนี้

แต่หลังจากกลับมาแล้ว เธอก็คิดอยู่นาน

นี่เป็นความบาดหมางระหว่างเธอกับโจวฉือเซิน ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กในท้อง

ทุกครั้งที่เธอหลับตาลง ราวกับสัมผัสได้ถึงเมื่อสามปีก่อน ชีวิตของเด็กคนนั้นเลือนหายไปจากร่างกายเธอทีละน้อย

ความรู้สึกแบบนั้น เธอไม่อยากสัมผัสมันอีกครั้งแล้ว

แต่ว่า ถ้าเก็บไว้......

หร่วนซิงหว่านพูด “ไม่รู้ รอผ่านไปสักพักค่อยว่ากัน”

เพ้ยซานซานดูออกว่าเธอไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อ หัวเราะฮ่าฮ่าแล้วเปลี่ยนหัวข้อ “ใช่แล้ว จะบอกข่าวดีกับเธอเรื่องหนึ่ง ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปของสร้อยคอและแหวนซีรีส์‘รักแรก’ของนิตยสารเราได้รับการยกย่องอย่างเป็นเอกฉันท์ หลายรายการได้เริ่มสั่งจองล่วงหน้าภายในแล้ว ถึงตอนนั้นเข้าตลาดจะต้องขายดีมากแน่ ตอนนี้ขาดแค่สร้อยข้อมือ......อีกอย่างไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก็จะเป็นงานแถลงข่าวแล้ว ทำทันไหม?”

“ทำทัน มากสุดสามวันก็ทำเสร็จแล้ว”

เพ้ยซานซานถอนหายใจอย่างโล่งอก พูดขึ้นอีก “เอ้อ ตอนนี้เธอตั้งท้องแล้ว ยังทำผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปได้เหรอ ในกระบวนการผลิตยากที่จะหลีกเลี่ยงการใช้สารเคมี ไม่งั้นส่งให้โรงงานผลิตเถอะ”

“ไม่เป็นไร สวมหน้ากากกับถุงมือก็โอเคแล้ว”

“งั้นเธอต้องระวังด้วยนะ ไม่ได้ก็บอกฉัน”

หร่วนซิงหว่านยิ้มให้ “วางใจเถอะ ไม่มีปัญหาหรอก”

หลังออกมาจากห้องน้ำ หร่วนซิงหว่านก็หยิบมือถือขึ้นมา ลังเลอยู่นานมาก ถึงค่อยกดโทรไปหาเบอร์ของโจวฉือเซิน

โทรศัพท์ดังอยู่หลายครั้งถึงถูกรับสาย น้ำเสียงมีชัยของซูซือเวยดังสวนมา “ตอนนี้ประธานโจวอยู่กับฉันนะ เธออย่าทำให้ตัวเองดูแย่”

“อ่อ”

หร่วนซิงหว่านวางสายไปอย่างไม่ลังเล

อีกด้านหนึ่ง

โจวฉือเซินออกมาจากห้องน้ำ เห็นซูซือเวยกำลังถือมือถือของเขาเก็บไว้ในเสื้อผ้า เขาเดินเข้าไปหยิบเสื้อมา น้ำเสียงเย็นชา “เมื่อกี้ใครโทรมาเหรอ”

ซูซือเวยกะพริบตา “ไม่ ไม่......”

โจวฉือเซินพลิกโทรศัพท์ เห็นข้อมูลการโทรเข้าของหร่วนซิงหว่านเมื่อหนึ่งนาทีก่อน

เขาเงยหน้า กวาดตาไปที่หร่วนซิงหว่าน เธอพูดขึ้น “ประธานโจว หร่วนซิงหว่านถามว่าคุณอยู่ที่ไหน ฉันรู้ว่าคุณไม่อยากเจอเธอ ก็เลยพลั้งปากไล่เธอ ไม่ได้พูดอะไรอย่างอื่นเลย”

โจวฉือเซินเก็บมือถือไป ไม่ได้เก็บเทคนิคเล็กๆที่ไร้สมองของเธอมาใส่ในเลยแม้แต่น้อย

ในตอนนี้ ผู้ร่วมมือทางธุรกิจก็เดินเข้ามาด้วยใบหน้าสดใส “ประธานโจว โชคดีที่คุณยังไม่ไป ผมจองห้องส่วนตัวที่มู่สื้อไว้แล้ว ไปเที่ยวด้วยกันเถอะ”

โจวฉือเซินพูด “คุณซูต่างหากที่มีบทบาทสำคัญในการร่วมมือครั้งนี้ ขอให้พวกคุณเที่ยวให้สนุก”

ซูซือเวยรีบพูดขึ้น “ประธานโจว......”

หลังจากโจวฉือเซินพยักหน้าบอกลากับผู้ร่วมมือทางธุรกิจแล้ว ก็ก้าวยาวจากไป

หลังออกมาจากคลับ โจวฉือเซินก็เข้าไปนั่งในรถ

คนขับรถพูด “ประธานโจว กลับคอนโดหรือว่าคฤหาสน์ซิงหูครับ?”

โจวฉือเซินลดสายตาลงมองโทรศัพท์ น้ำเสียงนิ่งมาก “คฤหาสน์ซิงหู”

“ได้ครับ”

สามสิบนาทีผ่านไป โจวฉือเซินพึ่งลงจากรถ มือถือก็ดังขึ้น

เป็นหร่วนซิงหว่านโทรเข้ามา

หลังจากรับสาย ในโทรศัพท์กลับไม่มีเสียงสวนมา

โจวฉือเซินไม่มีความไม่อดทน ปลดเนคไทพลางนั่งลงบนโซฟา “พูดสิ”

ผ่านไปสองวินาที เสียงที่ระแวดระวังหยั่งเชิงก็ดังมาจากปลายสาย “นาย......ทำธุระเสร็จหรือยัง?”

การโทรมาครั้งนี้อันที่จริงหร่วนซิงหว่านเองก็สับสนมาก แต่ถ้าเธอเอาแต่รั้งไว้ไม่อธิบาย โจวฉือเซินจะคิดว่าเธอแย่ยิ่งกว่าเมื่อก่อน หลังจากนี้อยากจะหย่าอีก เกรงว่าจะยิ่งยากเข้าไปอีก

แต่ถ้าการโทรครั้งนี้สามารถทำลายเรื่องดีๆของเขาได้มันก็ดี นับว่าโล่งใจได้

“ธุระอะไร”

หร่วนซิงหว่านเงียบไปนิดหน่อย ไม่ได้พูดคุยปัญหานี้ในเชิงลึกต่อ “วันนี้ขอโทษนะ ฉันมีเรื่องกะทันหัน ไม่ได้จงใจไม่ไปนะ”

โจวฉือเซินเสียงเย็นชา “หร่วนซิงหว่าน ฉันรอเธอไปหนึ่งชั่วโมง”

“ขอโทษขอโทษ ฉันมีเรื่องกะทันหันจริงๆ นายว่าพรุ่งนี้ได้ไหม กี่โมงนายกำหนดเลย หรือว่าให้ฉันไปรอนายที่ประสำนักกิจการพลเรือนแต่เช้า นายมีเวลาตอนไหนก็เจียดเวลาว่างมาหน่อยก็โอเคแล้ว”

“ฉันไม่ได้ว่างแบบเธอ พรุ่งนี้ต้องไปทำธุระที่เบลเยียม”

หร่วนซิงหว่านได้ยินดังนั้น ก็เสียดายเล็กน้อย “อย่างนั้นเหรอ งั้นรอนายกลับมาค่อยว่ากัน”

มีสามีเป็นประธานก็ไม่ดีตรงนี้ จะหย่าทั้งที่ยังต้องต่อคิวนัดหมาย

โทรศัพท์ยังไม่วาง ผ่านไปสักพักโจวฉือเซินก็พูดขึ้นอีก “อยากกินช็อกโกแลตไหม”

หร่วนซิงหว่านไม่ได้ตอบสนองไปครู่หนึ่ง “หือ?”

โจวฉือเซินทวนซ้ำอีกครั้งอย่างไม่อดทน “ฉันไปทำธุระที่เบลเยียม ถามเธอว่าจะกินช็อกโกแลตไหม”

จู่ๆหร่วนซิงหว่านก็นึกขึ้นมาได้ ครั้งที่แล้วตอนที่โจวฉือเซินไปเบลเยียม ผู้ร่วมธุรกิจฝั่งนั้นให้ช็อกโกแลตสูตรพิเศษของท้องถิ่นแก่เขา เขาถือกลับมาก็ทิ้งมั่วๆไว้บนโต๊ะกาแฟ

เขาไม่ชอบกินของหวาน และไม่ชอบกินขนม

แต่ว่าหร่วนซิงหว่านชอบมาก

โจวฉือเซินคิดว่าถึงยังไงก็จะทิ้งอยู่แล้ว ทิ้งลงถังขยะคือทิ้ง ทิ้งใส่ปากเธอก็คือทิ้งเหมือนกัน

ผ่านไปสักพัก หร่วนซิงหว่านถึงพูดขึ้น “อ่อ ไม่ต้องหรอก ขอบคุณ”

โจวฉือเซินส่งเสียงหึเย็นชาผ่านจมูก แล้ววางสายไป

หร่วนซิงหว่านกำลังจะนอน ผ่านไปไม่กี่วินาที มือถือก็ดังขึ้น

โจวฉือเซินพูด “ยาสร่างเมาอยู่ไหน”

“เข้าไปในห้องครัวแล้วนับตู้ที่สามจากด้านซ้ายชั้นแรกด้านบน แต่นั่นเป็นซุปสร่างเมา ต้องต้ม ถ้านายทำไม่ได้......”

ปลายสาย โจวฉือเซินหายใจอย่างมั่นคง ราวกับกำลังรอคำพูดถัดไปของเธอเป็นพิเศษ

หร่วนซิงหว่านพูดต่อ “ก็ไปเรียกคนรับใช้มา”

วินาทีต่อมา โจวฉือเซินก็วางสายไปทันที

หร่วนซิงหว่านมุ่ยปาก วางมือถือแล้วนอนลงบนเตียงอีกครั้ง

ถึงว่าวันนี้โจวฉือเซินนุ่มนวลเป็นพิเศษ เป็นเพราะดื่มเหล้ามานี่เอง

เขาคนนี้ ทุกครั้งที่ดื่มเหล้า นิสัยใจคอจะดีขึ้นมาก แล้วยังพูดเก่งเป็นพิเศษ

มีครั้งหนึ่งเธอถูกเขาว่าจนทั้งกระวนกระวายทั้งน้อยใจ แทบทนไม่ไหวที่จะเติมเหล้าให้เขาสักสองสามขวด ทุกครั้งก่อนที่จะเข้าประตูมา

แน่นอน เธอมีจิตใจชั่วร้ายแต่ไม่มีความกล้า

……

โจวฉือเซินไม่ได้ปลุกเรียกคนรับใช้ กดขมับที่บวมขึ้นมา หลังจากดื่มน้ำเย็นหนึ่งแก้ว ก็ขึ้นชั้นบน

เขาเข้าไปในห้องนอน เมื่อคิดจะหยิบเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ ก็มองเห็นแถวเสื้อผ้าผู้หญิงที่ไม่มีคนแตะเป็นเวลานาน

หร่วนซิงหว่านเหมือนว่าย้ายไปใกล้จะหนึ่งเดือนแล้ว

บ่ายวันนี้ เขาถามหลินหนานหนึ่งคำถามที่หน้าประตูสำนักกิจการพลเรือน “ผู้หญิงคนหนึ่งต้องการหย่าร้าง นอกจากเพื่อได้รับผลประโยชน์แล้ว ยังมีเหตุผลอะไรอื่นอีก”

ช่วงที่ผ่านมาเขารำคาญแล้วจริงๆ หร่วนซิงหว่านบอกว่าเธอไม่ต้องการเงินแค่อยากหย่า แต่ข้ออ้างแบบนี้เห็นได้ชัดว่าเป็นคำพูดไร้สาระ เห็นได้จากผู้ชายคนนั้นที่มาโวยวายใหญ่โตอยู่ล่างตึกโจวซื่อกรุ๊ป

แต่ท่าทีของหร่วนซิงหว่านนั้นเด็ดขาดมาก โอกาสดีๆอย่างวันนี้ก็ไม่ได้ฉวยโอกาสแบล็กเมล์ นี่มันทำให้เข้าใจยากจริงๆ

หลินหนานนิ่งเงียบไปนานมากถึงพูดหยั่งเชิงดู “ประธานโจว คุณนายจะกำลังยั่วโมโหคุณอยู่หรือเปล่า?”

“ยั่วโมโห？”