ตอนที่5 เหมือนกับคนใช้

ตอนที่5 เหมือนกับคนใช้

เซียวชู่เหอได้ยินคำว่า"พี่สะใภ้" สีหน้าบูดบึ้งอย่างแรง เหล่มองมู่น่อนน่อนอย่างเย็นชา

มู่น่อนน่อนกัดปาก นี่เฉินเจียฉินคิดจะฆ่าเธอรึไง?

เซียวชู่เหอลากมู่น่อนน่อนเข้าห้องโถงในบ้านพักตากอากาศ ถึงสะบัดมือเธอออก

เธอมองมู่น่อนน่อนอย่างหน้าเขียว"ผู้ชายเมื่อกี้เรียกเธอพี่สะใภ้?คือลูกพี่ลูกน้องของเฉินถิงเซียว?"

มู่น่อนน่อนพยักหัว"อืม"

"เพี้ยะ!"

เซียวชู่เหอก็ตบหน้าลงมา แรงหนักมาก ตีจนในหูของมู่น่อนน่อนเสียงดังหึ่งๆ

"เธอหน้าไม่อาย แต่งงานวันแรกก็อยู่กับลูกพี่ลูกน้องของสามี เธออยากจะฆ่าใคร"เธออยากตายก็อย่าเอาตระกูลมู่เข้าไปเกี่ยว!"

มู่น่อนน่อนหน้าเศร้าโศก ยื่นมือจับแก้มที่เจ็บจนชาของตัวเอง เงยหน้ามองเซียวชู่เหออย่างเย็นชา"ทำไมเธอไม่ถามฉันสมัครใจรึเปล่า?"

เป็นแบบนี้ทุกครั้ง พอมีเรื่องก็ด่าเธอสั่งสอนเธอก่อน ไม่เคยถามสาเหตุก่อนเลย

"คนหนึ่งคือคนพิการที่เสียโฉมและไม่สามารถมีเซ็กส์ได้ อีกคนคือผู้ชายที่แข็งแรงปกติ คนปกติก็รู้ว่าจะเลือกใคร เมื่อคืนเธอ ไม่ใช่ว่าอยู่กับลูกพี่ลูกน้องเหรอ?"

"เสียงอ่อนช้อยของผู้หญิงส่งมาจากบันได อ่อนช้อย แต่มีความชั่วร้ายเต็มอก

เซียวชู่เหอเห็นมู่หวั่นขีลงมา รีบเข้าไป ถามอย่างเป็นห่วง"หวั่นขี เธอดีขึ้นรึเปล่า?"

"แม่ ฉันดีขึ้นมากแล้ว"มู่หวั่นขียิ้มให้ชู่เหออย่างอ่อนโยน แล้วเดินมาข้างตัวมู่น่อนน่อน"น่อนน่อน ถึงแม้ฉันจะเข้าใจความรู้สึกของเธอ แต่เธอก็ต้องคิดถึงตระกูลมู่บ้างต้องสำรวมหน่อย"

เมื่อกี้อยู่ชั้นบน เธออยู่ข้างหน้าต่างก็เห็นมู่น่อนน่อนจู๋จี๋กับผู้ชายคนหนึ่งในรถ แต่เธอไม่คิดว่ามู่น่อนน่อนที่ปกติดูเหมือนทั้งโง่ทั้งขี้เหร่จะมีความสามารถอ่อยผู้ชายด้วย

เธอพูดจบ ก็หันหน้าพูดอ้อนๆกับเซียวชู่เหอ"แม่ ฉันพูดถูกไหม?"

เซียวชู่เหอยิ้มออกมา"ที่หวั่นขีพูดถูกแน่นอน"

มู่น่อนน่อนกำมือแน่น เม้นปาก ไม่พูดอะไรออกมา

ถ้าคนที่ไม่รู้ คงคิดว่ามู่หวั่นขีกับเซียวชู่เหอเป็นแม่ลูกแท้ๆ

แต่หลายปีมานี้ เซียวชู่เหอคิดจะอยู่ในตระกูลมู่อย่างมั่นคง เพื่อเอาใจคนในบ้านไม่ว่าจะด้วยวิธีสกปรกเพียงใด ลูกสาวแท้ๆอย่างเธอกลับเหมือนถูกเก็บมา

เซียวชู่เหอเก็บรอยยิ้ม ทำหน้าจริงจังมองมู่น่อนน่อน"น่อนน่อน ในเมื่อเธอแต่งเข้าตระกูลเฉินแล้ว ก็ต้องรู้หน้าที่ตัวเอง อย่าทำให้ตระกูลมู่พวกเราขายหน้า"

มู่น่อนน่อนมองลงไป ปกปิดความเยาะเย้ยใต้ตา บนหน้าแสดงท่าทางที่ถูกระบาย พูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง"นี่พวกเธอได้เตือนฉัน ถ้าวันไหนฉันอารมณ์ไม่ดี ทำเรื่องนอกกรอบอะไร ไม่รู้ว่าตระกูลเฉินจะโกรธจนจัดการตระกูลมู่ทั้งหมดด้วยไหม"

มู่หวั่นขีไม่คิดว่ามู่น่อนน่อนที่ยอมถูกกระทำโง่ๆมาโดยตลอด จะพูดแบบนี้ออกมาได้ เธอขมวดคิ้วพูด"เธอหมายความว่าอย่างไร?"

"ก็คือความหมายอย่างที่พี่สาวได้ยินนั่นแหละ" มู่น่อนน่อนเงยหน้า เก็บสีหน้า ดวงตาซื่อๆที่ไม่มีแววไม่ต่างจากปกติ

คิดว่าเธอจะเหมือนเมื่อก่อนที่ถูกพวกเขาสั่งไปสั่งมาเหมือนคนใช้เหรอ?

เมื่อคืนเพราะว่าเธอยังมีความหวังกับแม่คนนี้ หลังจากที่หล่อนบังคับตนเองให้แต่งเข้าตระกูลเฉินแทนพี่สาว สุดท้ายความหวังนี้ก็ไม่มีแล้ว

"เธอ!"

มู่หวั่นขีใช้อารมณ์สั่งมู่น่อนน่อนชินแล้ว นี้ยังเป็นครั้งแรกที่ต่อต้าน

เธอโกรธจนจ้องมู่น่อนน่อนเขม็ง หันหน้ามองเซียวชู่เหอ"แม่ ฉันใจดีเตือนน่อนน่อน ทำไมหล่อนทำแบบนี้!"

เซียวชู่เหอฟังคำขู่ของมู่น่อนน่อนออกอยู่แล้ว แต่พอคิดว่าเมื่อก่อนไม่ว่าเรื่องอะไรมู่น่อนน่อนก็จะยอมเธอ ก็เลยวางท่าของแม่ให้เต็มที่ พูดอย่างเข้มงวด"น่อนน่อน ขอโทษพี่สาวซะ!"