สามีอัปลักษณ์ของฉัน

ตอนที่1 ขี้เหร่มาก

มู่น่อนน่อนนั่งเหม่อลอยอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง รอช่างแต่งหน้าเข้ามาแต่งหน้าให้เธอ

ทันใดนั้น ประตูถูกเปิดออกเซียวชู่เหอเดินเข้ามากอย่างเร่งรีบ

เธอเห็นผมที่ยุ่งเหยิงของมู่น่อนน่อน บนตัวยังสวมเสื้อไหมพรมแขนยาว พูดต่อว่า"คนของตระกูลเฉินมากันหมดแล้ว ทำไมเธอยังไม่เปลี่ยนชุด?"

มู่น่อนน่อนดันแว่นกรอบดำขึ้น เปลือกตาที่หย่อนยานดูเหมือนมึนๆ"คุณแม่ จะให้ฉันแต่งงานกับว่าที่สามีของพี่สาวจริงๆเหรอ?"

เซียวชู่เหอคิดว่าหล่อนจะเปลี่ยนใจ กระวนกระวายจนหน้าขาวซีดแล้ว

คนของตระกูลเฉินรออยู่ด้านนอก มีอะไรผิดพลาดก็ทำลายตระกูลมู่ได้!

เธอกระวนกระวายคุกเข่าลงตรงหน้ามู่น่อนน่อน"น่อนน่อน ถือว่าแม่ขอร้อง พี่สาวเธอคู่ควรกับคนที่ดีกว่านี้ เธอช่วยหล่อนหน่อย!"

เดิมทีดวงตาที่ดูไม่มีแววค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา ถึงแม้เซียวชู่เหอจะเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ แต่กลับเอาความเอ็นดูทั้งหมดให้ลูกชายลูกสาวของภรรยาเก่าของพ่อที่เสียชีวิตไปแล้ว

ดังนั้น เซียวชู่เหอรู้อยู่แล้วว่าที่สามีของพี่สาวทั้งขี้เหร่ทั้งไม่สามารถมีเซ็กส์ได้ แต่กลับให้มู่น่อนน่อนแต่งแทนพี่สาว

เสียงเร่งของคนใช้ดังมาจากนอกประตู"คุณผู้หญิง คุณหนูสาม คนของขึ้นมาแล้ว"

มู่น่อนน่อนไม่ได้ยื่นมือไปประคองเซียวชู่เหอแค่พูดอย่างเย็นชาว่า"ลุกขึ้นเถอะ ฉันจะไปแล้ว"

ครั้งนี้ เธอตายใจแล้วจริงๆ

เปิดประตู เห็นนอกประตูมีบอดี้การ์ดแปลกหน้ายืนอยู่กลุ่มหนึ่ง นี้คือคนที่มารับเธอจากตระกูลเฉิน

ไม่มีงานแต่ง และไม่มีเจ้าบ่าว วันนี้เธอจะแต่งงานแล้ว

"ไปเถอะ"เธอเดินอยู่ข้างหน้า เดินลงไปก่อน

ตระกูลเฉินคือไฮโซระดับสูงของเมืองเซี่ยงไฮ้ ผู้สืบทอดสายตรงเพียงคนเดียวเฉินถิงเซียว กลับทำให้เสียโฉมตอนถูกคนลักตัวเมื่อ10กว่าปีที่แล้ว ไม่สามารถมีเซ็กส์ได้

ตั้งแต่นั้นมาเฉินถิงเซียวก็ไม่เคยโผล่หน้าให้ใครเห็น

ข่าวลือเขาอารมณ์โหดเหี้ยม น่าเกลียดน่ากลัว ผู้หญิงทุกคนที่ถูกส่งเข้าห้องเขาไม่มีใครมีรอดชีวิตออกมาได้

เรื่องที่น่าเศร้าที่สุดคือมีความคิดที่ว่า ถึงแม้เฉินถิงเซียวจะเป็นปีศาจ เธอก็ไม่แคร์แล้ว

…......

ถึงบ้านพักตากอากาศของเฉินถิงเซียวแล้ว

หลังจากบอดี้การ์ดพาเธอเข้าไปในห้อง ก็ออกไปกันหมด

จนท้องฟ้านอกหน้าต่างเริ่มมืด ประตูห้องถูกเปิดออกอีกครั้ง

มู่น่อนน่อนหันหน้ามา เห็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่เดินเข้ามา

เขาปิดประตู เปิดไฟ

แสงไฟสว่างขึ้นอย่างรวดเร็ว มู่น่อนน่อน

ยื่นมือบังอย่างไม่ชิน แล้วเงยหน้ามองไปทางผู้ชาย

แค่แวบเดียว เธอก็ตกตะลึงแล้ว

ไม่ใช่มีหน้าตาที่ผู้ชายน่าเกลียดน่ากลัว

แต่เพราะเขามีหน้าตาที่หล่อเกินไป

สูทสีมืดห่อหุ้มร่างกายที่สูงและแข็งแรงของเขาไว้ ขายาวคู่นั้นก้าวเท้าใหญ่มาก เดินถึงตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว

โครงหน้าของเขาคมลึกสวยงาม เหมือนกับงานศิลปะชิ้นหนึ่งที่สร้างอย่างประณีต หล่อผิดปกติ แต่ทำให้คนรู้สึกกดดันมาก

เฉินถิงเซียวมองสำรวจมู่น่อนน่อนไม่กี่วิ คิ้วขมวดขึ้น"ขี้เหร่มาก"

ในน้ำเสียงเรียบนั้น บอกไม่ได้ว่ามีอารมณ์อะไรอีก

มู่น่อนน่อนมองกลับอย่างแรง เธอไม่แคร์ที่เขาบอกว่าเธอขี้เหร่ แต่แค่มองเขาอย่างระวัง"เธอคือใคร?"

ดวงตาสีดำของเขาเปล่งรัศมีแหลมคมออกมา น้ำเสียงทุ้ม"เธอไม่รู้ว่าตัวเองแต่งกับใคร?"

ตามด้วยเขาเข้ามาใกล้ กลิ่นไอความเย็นพัดเข้ามาทำให้มู่น่อนน่อนตัวสั่น

ออร่าทรงพลังกดดันให้เธอหายใจไม่ออกเล็กน้อย แต่เธอก็ยังยืดหลังให้ตรง"ฉันรู้แน่นอนว่าคนที่ฉันจะแต่งคือ เฉินถิงเซียว!"

เฉินถิงเซียวฟังแล้ว ค่อยๆเก็บดวงตาที่แหลมคม เข้าใจแล้ว เหมือนว่าจะเป็นผู้หญิงอีกคนที่เชื่อข่าวลือนั้น

แต่งงานกับผู้ชายที่"ทั้งขี้เหร่และไม่มีมนุษยธรรม" สีหน้าของเธอเรียบเฉยมาก เรียบเฉยจนทำให้เขาเกิดความสนใจเล็กน้อย

เขายกยิ้ม ทำเป็นเอ่ยปากอย่างเจ้าชู้"ที่แท้ก็คือพี่สะใภ้นี่เอง ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินถิงเซียวชื่อเฉินเจียฉิน คืนในวันแต่งงาน คิดว่าเธอก็คงไม่อยากเฝ้าคนพิการ"