บท
ตั้งค่า

ตอนที่12 เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่เธอ

ตอนที่12 เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่เธอ

มู่น่อนน่อนไม่ชอบสีหน้าใจร้ายแบบนี้ของ

มู่หวั่นขี"เธอพูดบ้าอะไร!"

"ฉันไม่ได้พูดเบาๆ ในใจเธอรู้ดี มู่หวั่นขีหึเบาๆ"เธอกล้าพูดว่า เธอไม่ชอบชูหาน?"

มู่น่อนน่อนก้มหน้า เงียบ

เธอไม่กล้าพูด

เพราะว่า คนที่เธอชอบมาตลอดก็คือเสิ่นชูหาน

ในเวลานั้นเอง จู่ๆมู่หวั่นขีร้องออกมาอย่างตกใจ"ชูหาน?"

มู่น่อนน่อนเงยหน้าขึ้นอย่างแรง ถึงเห็นเสิ่นชูหานที่ไม่รู้กลับมาตั้งแต่ตอนไหน

เธอมองเสิ่นชูหานอย่างตื่นเต้น ไม่รู้ว่าเขาได้ยินไปเท่าไหร่

ใครจะไปรู้ เสิ่นชูหานกลับเลี่ยงที่จะมองเธอ

เธอรู้แล้วเสิ่นชูหานได้ยินแล้วแน่นอน

มู่หวั่นขีดูปฏิกิริยาของเสิ่นชูหานอย่างพอใจ ยิ้มปลอบเสิ่นชูหาน"ชูหาน เธออย่ามีภาระทางจิตใจ น่อนน่อนแต่งงานแล้ว พวกเราก็อยู่ด้วยกันอย่างราบรื่นได้แล้ว"

นี้แหละคือปฏิกิริยาปกติของการที่ถูกผู้หญิงทั้งน่าเกลียดทั้งโง่แบบนี้อย่างมู่น่อนน่อน ไม่รู้ว่าลูกพี่ลูกน้องคนนั้นของเฉินถิงเซียว ทำไมถึงยังยุ่งกับมู่น่อนน่อน

อาจจะเป็นเพราะลองเปลี่ยนรสนิยมแปลกใหม่บ้าง หาความตื่นเต้น

"น่อนน่อน เธอแต่งงานแล้ว" ตอนนี้เสิ่นชูหานถึงหันหน้ามองมู่น่อนน่อนตรงๆ

"ใช่ ก่อนหน้านี้หล่อนยังบอกกับฉัน ถ้าแต่งงานจริงๆก็จะไม่มีทางแต่งงานให้ดี ก็เลยอยากแต่งเข้าตระกูลเฉิน ฉันเคยเตือนหล่อนแล้ว ถึงแม้ไฮโซอย่างตระกูลเฉินจะร่ำรวยมาก แต่สามีแบบนั้น......"

มู่หวั่นขีพูดถึงตรงนี้ ส่ายหัว ทำท่าทีเจ็บปวดใจ

แต่มู่น่อนน่อนฟังออกอย่างชัดเจน ในคำพูดของมู่หวั่นขีถึงบอกว่าเธออยากแต่งเข้าตระกูลเฉินเพราะเห็นแก่เงิน

เสิ่นชูหานขมวดคิ้วมองมู่น่อนน่อน ในตามีแต่ความผิดหวัง"ไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องขอบคุณที่เธอแต่งเข้าตระกูลเฉินแทนหวั่นขีมู่หวั่นขีก็รู้สึกขอบคุณเหมือนกัน"ใช่แล้ว ถ้าไม่ใช่เธอแต่งเข้าตระกูลเฉินแทนฉันฉันกับชูหานก็ไม่มีทางอยู่ด้วยกันได้หรอก"

มู่น่อนน่อนกัดปากแน่น พูดอธิบายเสียงแหบให้ตัวเอง"ไม่ใช่อย่างที่หล่อนพูดนะ"

ถึงแม้ชาตินี้เธอกับเสิ่นชูหานอยู่ด้วยกันไม่ได้ แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดว่าเป็นคนเห็นแก่เงิน

เสิ่นชูหานขมวดคิ้ว"น่อนน่อน เธอไม่ต้องอธิบายแล้ว ฉันเข้าใจอารมณ์ของเธอได้ถึงแม้ร่างกายเฉินถิงเซียว......ไม่ไหว แต่ตระกูลเฉินไม่มีทางปฏิบัติไม่ดีต่อเธอแน่นอน"

ใจของมู่น่อนน่อน ห่อเหี่ยวไปหมดแล้วจริงๆ

ในเวลานั้นเอง จู่ๆโทรศัพท์ของเธอสั่นขึ้นมา

เอหยิบออกมา เห็นว่าเนื้อหาของข้อความคือเมนูอาหาร ไม่มีเนื้อหาอื่นๆเพิ่มเติม

ไม่รู้ว่าใครส่งมาให้เธอ แต่เธอใช้ข้ออ้างออกไปได้พอดี

"ฉันมีธุระไปก่อนนะ"เธอลุกขึ้นยืน มองเสิ่นชูหานด้วยสีหน้าไร้อารมณ์"เมื่อก่อนฉันเคยชอบเธอก็จริง ฉันไม่ปฏิเสธ แต่คราวหลังจะไม่ทำมันอีก ฉันแต่งเข้าได้ไงมู่หวั่นขีรู้ดีที่สุด เชื่อไม่เชื่อแล้วแต่เธอ"

เธอชอบเสิ่นชูหานได้ ก็เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่ไม่รังเกียจเธอและยังเป็นห่วงเธอ

ดูเหมือนตอนนี้ เขาทำกับเธอเป็นแค่ความเห็นอกเห็นใจจอมปลอมเท่านั้นเอง

ตระกูลเสิ่นกับตระกูลมู่สองตระกูลเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ พวกเขารู้จักกันมาหลายปี หรือเขาไม่รู้จริงๆเหรอว่าเธอเป็นคนยังไง?

ก็จริง ขนาดเซียวชู่เหอแม่แท้ๆยังไม่เชื่อเธอ คนนอกอย่างเสิ่นชูหานจะเชื่อเธอได้ไง

เธอพูดจบ ก็ออกจากห้องไปอย่างไร้เยื่อใย

ตอนปิดประตู เธอได้ยินเสิ่นชูหานพูดกับ

มู่หวั่นขี"เมื่อก่อนรู้สึกว่าน่อนน่อนคือเด็กผู้หญิงที่จิตใจบริสุทธิ์ คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะกลายเป็นแบบนี้......"

มู่หวั่นขียังคงทำน้ำเสียงเสียใจอย่างนั้น"ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน…......"

มู่น่อนน่อนกำมือทั้งสองแน่น เม้มปากแน่น เดินออกจากร้านอาหารโดยที่หน้าก็ไม่หันกลับไป

โทรศัพท์ที่กระเป๋าดังขึ้นอีกครั้ง เธอกดรับโดยที่ไม่ได้มองเลย

น้ำเสียงทุ้มต่ำกระทบกับแก้วหูเธอ"เมนูที่ส่งไป ห่อกลับมาด้วย"

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel