ตอนที่2 เจอกันครั้งแรก

ตอนที่2 เจอกันครั้งแรก

หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะให้ลูกสาวและลูกชายแต่งงานกันก็ได้นัดให้ทั้งคู่มาเจอกันทำความรู้จักกันไว้

พงศ์พ่อของน้ำข้าวได้พาเธอมาที่ไร่วาทินโดยพิมพ์ประพายพี่สาวของเธอไม่ได้มาด้วยเพราะไม่ชอบมายุ่งวุ่นวายกับครอบครัวนี้ ถึงครอบครัวของชินจะร่ำรวยมากแต่ไหนแต่ไรความติดดินของพวกเขาทำให้พวกไฮโซไม่ค่อยชอบกัน เหมือนรังเกียจในความบ้านนอกของพวกเขา

น้ำข้าวใจสั่นเล็กน้อยที่ต้องมาเจอหน้าเขาผู้ชายที่อีกไม่กี่วันจะเปลี่ยนสถานะมาเป็นสามีเธอ รถเก่งคันหรูเลี้ยวเข้ามาในบริเวณไร่สายตาคู่สวยจ้องมองตลอดทางที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ไหนจะดอกไม้ที่อยู่ข้างทาง น้ำข้าวชอบที่นี่เอามากๆ เพราะที่นี่มีดอกไม้ที่เธอชอบ แถมอากาศก็ดี เธอมัวแต่ชมต้นไม้ข้างทางจนมาถึงบ้านที่ว่าที่สามีเธออยู่อย่างไม่ทันตั้งตัว

ภานุพงศ์ลงจากรถทักทายนฤชัยเจ้าหนี้ของเขาพร้อมกับนาถพิจิตร ร่างบางอรชรลงจากรถก่อนจะยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง เธอมองแต่ไม่เห็นจะมีใครนอกจากผู้ใหญ่ทั้งสองคนนี้เท่านั้น

"เชิญเข้าบ้านก่อนค่ะ" จิตรบอกพร้อมจับแขนน้ำข้าวเดินเข้ามาในบ้าน หลังจากที่เธอเดินเข้ามาในห้องรับแขกผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็คุยตกลงกันเหมือนธุรกิจ จนน้ำข้าวอึดอัดเล็กน้อยที่ตัวเองไม่ต่างจากสิ่งของเลยสักนิด

"จะเป็นอะไรไหมคะ คือหนูจะขอออกไปเดินเล่นหน่อยอ่ะค่ะ ที่นี่ดอกไม้สวยมากเลย" น้ำข้าวขออนุญาต นาถพิจิตรก็ไม่ได้ห้ามอะไร เพราะลูกชายตัวดีเขายังไม่มาสักทีเลยให้เธอออกไปเดินเล่นก่อนจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดจนเกินไป

อีกด้าน ชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าเข้มครึมหลังจากสั่งงานให้คนงานเสร็จก็เดินมาบ้านเพราะไร่ของเขาห่างจากตัวบ้านไม่ไกลมากนักเดินรัดมาก็ถึงแล้ว สีหน้าที่ดูเหมือนโมโหใครมาทำเอาคนงานที่เดินสวนกับเขาไม่มีใครกล้าเงยหน้าสักคน น้ำข้าวที่มัวแต่เดินชมดอกไม้ที่ถูกตกแต่งบางส่วนบริเวณกว้างของที่นี่ก็มองเห็นไร่องุ่นใกล้ๆ เธอดูมีความสุขมากจนลืมว่านี่เธอกำลังมาดูตัวไปเสียสนิท ชินที่เดินกลับมาบ้าน เขาชะงักกับภาพที่เห็นหญิงสาวที่กำลังชื่นชมดอกไม้โดยไม่สนใจใครเลย ก่อนที่เธอจะหันไปเจอคนแปลกหน้าที่ยืนจ้องเธออยู่ ทั้งคู่สบสายตาได้อย่างไม่ได้ตั้งใจ

หญิงสาวตกใจกำลังจะเดินหนีแต่ทว่าเธอกลับเหยียบดอกไม้ที่อยู่อีกฝั่ง น้ำข้าวหน้าเสียลงทันทีที่จู่ๆผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามาหน้าตาที่ดูโหดของเขาทำให้น้ำข้าวกลัวเข้าไปอีก

"ทำบ้าอะไรของเธอ" ชินพูดพร้อมมองหน้าอีกฝ่าย น้ำข้าวไม่กล้าแม้จะสบตาชายหนุ่มที่พูดจาเสียงดังใส่

"คือ ดิฉันขอโทษค่ะ" เธอพูดได้แต่ขอโทษก่อนจะเดินก้มหน้าออกไป แต่ต้องสะดุ้งที่ผู้ชายหน้าโหดจับแขนเธอไว้แน่น

"ทำลายของคนอื่นพูดได้แต่ขอโทษเหรอ" ชายหนุ่มยังคงพูดจาเสียงดังใส่อีกฝ่าย

"คุณคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ ฉันก็ขอโทษคุณแล้ว คุณต้องการอะไรอีกล่ะคะ" น้ำข้าวเถียงเขาขึ้นมาเธอขอโทษเขาแล้ว

"ไหนเมื่อคุณเหยียบมันล้ม คุณก็ต้องทำให้มันยืนต้นได้เหมือนเดิม ชีวิตแลกชีวิตเข้าใจไหม"

"ห๊ะ อะไรนะคะ" เธอทวนคำของเขา

"ทำไม ทำแค่นี้ไม่ได้หรอ คนในเมืองซินะ อ่อนแอขนาดนี้ นี่คุณดอกไม้มันก็มีชีวิตเหมือนคุณล่ะ อย่าทำแบบนี้ที่ไหนอีกนะ" ชินกระชากแขนเธอ ด้วยแรงที่กระชากทำให้เธอล้มลงไป

"นี่ คุณจะใจร้ายมากเกินไปแล้วนะ ฉันรู้ว่าฉันผิดแต่คุณก็ไม่น่าทำกับฉันแบบนี้นะคะ" น้ำข้าวลุกขึ้นมาพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน ชินที่ทำหน้าสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร มาบ้านเขาทำไม หรือว่าภาพในหัวของชินตรอกย้ำเขาอีกครั้งที่ตอนเช้าแม่ของเขาบอกว่าว่าที่ภรรยาเขาจะมาหาที่บ้าน

"ใช่เธอแน่ๆ"ชายหนุ่มพูดพร้อมเดินตามเธอเข้าไป

หญิงสาวที่เดินเข้ามาหาพ่อในสภาพที่ดอกไม้ดอกหญ้าติดตามตัวจนผู้ใหญ่ต่างมองหน้ากันอย่างสงสัย น้ำข้าวทำหน้าไม่พอใจผู้ชายที่เจอก่อนหน้านี้เป็นอย่างมาก คนอะไรไร้เหตุผลที่สุด

"อ้าว ตาชินมาแล้วหรอ?" จิตรถามลูกชายที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีใจที่เห็นผู้ชายแก่กับสาวน้อยหน้าหวานตรงหน้า

คนตัวเล็กที่ยืนหันหลังอยู่ เธอค่อยๆ หันหน้าไปมองผู้มาใหม่อย่างไม่เชื่อหูที่คนเมื่อกี้คือว่าที่สามีเธองั้นเหรอ เธอเบี่ยงหน้าหนีไปอีกทางทันที

"คนนี้เหรอครับ ที่จะมาเป็นเมียผม"ชายหนุ่มพูดจาไม่ไว้หน้าอีกฝ่าย จนผู้เป็นพ่อส่ายหน้าจะด่าก็ถูกนาถพิจิตรห้ามไว้

"นี่เธอหันหน้ามาซิ จะได้รู้ว่าพ่อเธอจับเธอล้างน้ำดีแล้วรึยังที่เอาเธอมาขายให้ฉัน"คำพูดคำจาที่ไม่เคยให้เกียรติเธอแม้แต่น้อยทำเอาหญิงสาวหน้าเสียลงจนเห็นได้ชัด

"ไอ้ชิน/ตาชิน" ทั้งนาถพิจิตรและนฤชัยเรียกชื่อลูกชายด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ น้ำข้าวที่ถูกพูดถึงแบบนั้นก็เริ่มไม่พอใจหันหน้าไปมองเขาอย่างรังเกียจ ภานุพงศ์ก็ทำหน้าเสียที่ถูกชินพูดใส่

"ฉันไม่แปลกใจเลยนะคะ ว่าทำไมคนอื่นๆเขาถึงมักพูดถึงคุณในทางที่แย่ๆ"เธอที่เคยได้ยินเรื่องราวชายหนุ่มมาจากพี่สาวมาไม่น้อยพอมาเห็นกับตาได้ยินกับหูก็เข้าใจแล้วว่าชายหนุ่มคงเป็นอย่างที่ใครๆ เขาว่ากัน

"ปากดีนักนะ ดีให้ตลอดล่ะ" ร่างสูงโปร่งเดินเข้ามากระซิบใกล้หญิงสาวจนน้ำข้าวรีบขยับตัวหนีออกห่างอย่างรวดเร็ว

"แม่ จะจับผมแต่งก็รีบแต่งนะครับ ช้าไปเดียวคุณพงศ์เขาไม่พอใจ" นฤชิตไม่ชอบภานุพงศ์แต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะนิสัยที่ชอบเอาเปลี่ยบคนอื่นของชายชรานฤชิตยิ่งไม่ชอบ

"ต้องขอโทษด้วยนะคะ ลูกชายดิฉันก็เป็นแบบนี้ละค่ะ แต่เขาเป็นคนใจดีรับรองดูแลหนูน้ำข้าวได้แน่ๆ"ชายหนุ่มส่ายหัวที่มารดาพูดแก้ตัวให้เขาดูดี

"ครับ แค่คุณทำตามข้อตกลงเรื่องระหว่างเรา ผมก็โอเคทุกอย่างแล้ว" ภานุพงศ์พูดพร้อมมองหน้านฤชัย ใครๆทีฟังก็รู้ว่าเรื่องอะไรที่เขาหมายถึง

"งั้นผมขอทำความรู้จักกับว่าที่เมียก่อนนะครับ ถ้าคุณพงศ์ไม่ว่าอะไร!"ชายหนุ่มพูดพร้อมจูงมือน้ำข้าวออกมาจากห้องรับแขก ตรงมาบริเวณสระว้ายน้ำโดยตลอดทางน้ำข้าวพยายามเกะมือออกเห็นอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่ชายหนุ่มทำกับเธอ เมื่อเห็นหญิงสาวดีดดิ้นชายหนุ่มก็ชักสีหน้าออกมาก่อนจะปล่อยแขนเธออย่างแรง

"ไง พ่อฉันไปซื้อเธอมาทำไหร่ล่ะ" เขาพูดแบบนี้กับเธออีกแล้วไม่รู้ว่าทำไมคนตรงหน้าถึงไม่เคยพูดจาดีๆ กับเธอเลยสักนิด

"ครอบครัวเธอนี่มันคงเหมือนกันซินะ หิวเงิน! ยอมทุกอย่างขอเพียงแลกกับเงิน ศักดิ์ศรีตัวเองก็ยอมแลกได้! น่าสมเพชจริงๆ!"ครั้งนี้หญิงสาวได้ยินก็ควันออกหูอย่างไม่พอใจเธอทนไม่ไหวแล้ว

เพี๊ยะ! มือน้อยๆ ตบบนใบหน้าอีกฝ่ายจนชายหนุ่มหันไปตามแรงมือของน้ำข้าว

"นี่เธอ"ชินที่จ้องเธอตาแทบจะหลุดออกมาอย่างตกใจ ที่สาวน้อยตรงหน้าใจกล้าทำกับเขาได้ขนาดนี้เลยเหรอ ดีเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่าผู้ชายอย่างเขาไม่ใช่สุภาพบุรุษที่อ่อนโยนให้กับสตรี

"คุณก็ดีแต่ดูถูกคนอื่น คนอย่างคุณไม่มีใครเขาอยากจะอยู่ด้วยหรอก"

"แต่ก็เเปลกดีนิ ที่ผู้หญิงหน้าเงินคนนึงพยายามจะเข้ามาในชีวิต ฉัน หรือไม่จริงล่ะ"ชินมองหัวจรดเท้าของหญิงสาวตรงหน้าสาวตาคมเข้มของชายหนุ่มที่เผยออกมาทำเอาน้ำข้าวเกลียดไม่น้อย

"เธอจะไม่มีโอกาสที่จะตบฉันอีก"ชายหนุ่มจับมือของเธอหลังจากที่หญิงสาวจะตบเขารอบสอง

"นี่ปล่อยฉันนะ อุ๊บ" เสียงหญิงสาวที่โดนร่างใหญ่จู่โจมอย่างรุนแรง ปากหน้าที่บดจูบอย่างไม่สงสารเธอเลยสักนิด น้ำข้าวพยายามปิดปากเพื่อไม่ให้เขาได้เข้ามา แต่มีหรือที่ชินจะยอมเขากัดปากเธอจนได้กลิ่นคาวเลือดยิ่งเห็นเธออวดเก่งเขายิ่งชอบ

"อื้อออ" เสียงสาวน้อยร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้ชินใช่ลิ้นตวักทั่วปากของเธอ น้ำข้าวทั้งตีและทุบอกของเขาให้ปล่อยแต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ จนเนิ้นนานพอเห็นหญิงสาวเริ่มขาดอากาศหายใจเขาถึงถอนจูบเธอ สีหน้าน้ำข้าวที่ดูตอนนี้แย่มาก ใบหน้าสวยใสยามนี้มีน้ำตาไหลออกมาทำให้ผู้ชายใจร้ายได้แต่ร้องเยาะในลำคอ

"ในเมื่อ อยากเห็นแก่เงินดีนัก ก็ต้องเจอคนแบบฉันเนี้ยล่ะถึงจะสาสมกับครอบครัวเธอ หวังว่าจะไม่ติดใจนะ"เขาพูดพร้อมจับคางเธออย่างแรง

"ถ้าไม่อยากโดนมากไปกว่านี้ บอกพ่อเธอยกเลิกความคิดที่จะหาผัวให้ลูกสาวเถอะ"คนร่างสูงพูดพร้อมเดินหนีไป ปล่อยให้เธอได้แต่ตัวสั่น จูบแรกของเธอก็โดนไอ้คนป่าเถื่อนทำอย่างรุนแรงจนเธอเจ็บปากไปหมดมันน่าเจ็บใจนัก