13 สายใย

สามีปีศาจ 13 สายใย

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปหาฉันที่ห้องนั่งเล่น” โยฮันที่กำลังเดินเข้ามาจะถึงตัวของไอติมโดนคุณพ่อยาคุชิรวบตัวเอาไว้ซะก่อน

ไอติมหมายจะเอื้อมมือไปคว้าตัวของลูกชายกลับคว้าได้แค่ลม เมื่อลูกชายโดนคนเป็นพ่อรวบตัวไปนี่เขากะจะไม่ให้เธอแตะเนื้อต้องตัวลูกในไส้เลยหรอ ถึงแม้จะไม่พอใจอยู่บ้างแต่ก็ต้องเก็บอาการไว้เพราะยาคุชิขู่ไว้ว่าห้ามให้โยฮันรู้ว่าเธอเป็นแม่ของเขา ในขณะที่เด็กชายตาแป๋วซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของคนเป็นพ่อหันมามองครู่หนึ่งจะก่อนโดนอุ้มออกไปนอกห้อง

มันเจ็บปวดแค่ไหนใครจะรู้เลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ตรงหน้าแต่ไม่สามารถให้เขาเรียกว่าแม่ได้เธอคงเป็นได้แค่พี่สาวของลูกสินะ ร่างบางก้มหน้ามองต่ำก่อนจะยกมือเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆแล้วเดินออกจากห้องไปเพื่ออาบน้ำแต่งตัว

@ห้องนั่งเล่น

“เย้ พี่สาวมาแล้ว” โยฮันแสดงท่าทางดีอกดีใจอย่างออกหน้าออกตาเมื่อเห็นไอติมที่พึ่งอาบน้ำเสร็จเดินเข้ามาพอดี เด็กชายวิ่งไปจับมือของไอติมราวกับว่าสนิทสนมกันมาก่อน

“...” ไอติมก้มลงมองฝ่ามือของตัวเองที่ถูกมือน้อยของลูกชายกุมไว้มันอบอุ่นเหลือเกินมือน้อยๆคู่นี้จับมือของแม่ไว้

ปกติโยฮันไม่ใช่เด็กที่เข้าหาใครง่ายๆยกเว้นไอติมเสมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างดึงดูดให้แม่กับลูกใกล้ชิดกัน

ในขณะที่ยาคุชิเองชะงักไปครู่หนึ่งเพราะโยฮันเป็นเด็กที่ค่อนข้างเก็บตัวและพูดน้อยยามอยู่กับคนแปลกหน้าแทบไม่พูดด้วยเลย แต่กับไอติมแล้ว...หรือว่าโยฮันจะรู้ว่าเธอคือแม่ของเขา ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้าไปหาร่างบางที่ยืนจับมือกับโยฮันอยู่ก่อนจะโน้มหน้าลงไปกระซิบเบาๆที่ข้างหู

“เธอบอกโยฮันหรอว่าเธอเป็นแม่” ยาคุชิกระซิบให้เบาที่สุดเพราะโยฮันเป็นเด็กที่ค่อนข้างฉลาด

“ปะ...เปล่านะฉันไม่ได้บอก”

“แล้วไป” ชายหนุ่มผละตัวออกก่อนจะย่อตัวก้มลงไปพูดกับลูกน้อยพรางใช้มือลูบหัว “โยฮันอยู่กับพี่ไอติมไปก่อนนะ เดี๋ยวพ่อออกไปทำธุระแล้วจะรีบกลับมาครับ”

“คุณพ่อจะไปที่ไหนครับ”

“เป็นเด็กไม่ต้องรู้หรอก” ยาคุชิยิ้มให้กับความน่ารักของลูกชายในขณะที่ไอติมเองก้มลงมองพ่อกับลูกคุยกัน

ลูกชายของเธอดูท่าจะฉลาดหลักแหลมชั่งพูดชั่งจาและดูเหมือนจะเป็นคนที่ความคิดโตกว่าอายุ นั่นอาจจะเป็นเพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้ แต่ลึกๆแล้วก็หวังว่าสักวันจะพาลูกชายออกจากที่นี่และไปใช้ชีวิตในโลกภายนอก โลกที่ไม่มีความอันตรายใดๆ

“พ่อจะไปหาสาวใช่ไหมครับ”

“...” คำพูดของลูกชายทำให้ทั้งยาคุชิและไอติมชะงัก ก่อนที่หน้าคมจะเงยหน้าขึ้นมองอดีตแม่ของลูกแล้วใช้นิ้วดีดจมูกเล็กของลูกชายเบาๆ “นี่แหนะ เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมรู้เรื่องแบบนี้”

“อาซื่อบอกโยฮันครับ” อาซื่อที่ว่าก็คือมือขวาของยาคุชินั่นเอง ชายหนุ่มถอนหายใจเพราะลูกชายของเขาจำคำพูดของอาซื่อได้

“เดี๋ยวพ่อไปทำงานก่อนนะแล้วจะรีบกลับมาหาโยฮันนะครับ จุ๊บ! ” ชายหนุ่มจุ๊บแก้มใสของลูกชายเบาๆพรางยกมือขยี้หัวก่อนจะหยัดกายลุกขึ้น “ฉันจะไปทำธุระ ฝากดูแลโยฮันด้วย”

“ค่ะ” ร่างบางก้มหน้างุดเมื่อโดนสายตาคมจ้องมองไม่วางตา

“โยฮันแพ้กุ้งห้ามเอากุ้งให้ลูกของฉันกิน”

“รับทราบค่ะ” ไอติมมองตามร่างสูงที่ค่อยๆเดินหายลับไป ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาจะไปไหนผู้ชายอย่างเขาคงสะกดคำว่าพอไม่เป็น

แต่เอ๊ะ! เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันนิ ฉับพลันคำพูดของเขาก็ลอยเวียนเข้ามาในหัว เขารักแค่ลูกแต่ไม่ได้รักแม่ของลูก ร่างบางสะบัดหัวไล่ความคิดก่อนจะก้มลงไปเล่นกับลูกชาย

“พี่สาวมาเล่นยิงปืนกัน” โยฮันยื่นปืนของเล่นกระบอกหนึ่งให้ไอติม ในขณะที่ไอติมยกมือลูบศรีษะเล็กทุยของลูกชายๆเบาๆแม้จะสบโอกาสแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากเพราะเขาห้ามไว้ว่าอย่าให้โยฮันรู้ว่าเธอเป็นแม่

“โยฮันชอบเล่นยิงปืนหรอครับ”

“ใช่ครับ ปกติโยฮันเล่นกับพ่อแต่ช่วงนี้พ่อไม่ค่อยว่างเลยต้องเล่นกับอาซื่อแทน”

“เป็นเด็กเป็นเล็กไม่ควรเล่นอะไรรุนแรงแบบนี้นะ” หญิงสาวลูบหัวของลูกชายด้วยความเอนดู เขาชั่งน่ารักเหลือเกินจนอยากกอดอยากหอมแต่ก็ทำไม่ได้ หากเป็นไปได้อยากอุ้มลูกหนีจากตรงนี้ตอนนี้เลย

“คุณพ่อบอกว่าให้โยฮันฝึกไว้ครับ”

“ก็คุณพ่อของโยฮันชอบความรุนแรงนิคะ” ไอติมคลี่ยิิ้มเมื่อโยฮันทำท่ายิงปืนใส่เธอ “แล้วปกติโยฮันออกไปเที่ยวที่ไหนไหมคะ”

อยากรู้เหลือเกินตั้งแต่จำความได้เขาเลี้ยงลูกแบบไหน โยฮันมีเพื่อนหรือเคยไปเที่ยวที่ไหนมาก่อนไหม ทำไมลูกชายของเธอถึงดูโดดเดี่ยวและอ้างว้างแบบนี้

“นานๆทีคุณพ่อจะพาโยฮันออกไปเที่ยวครับ เพราะคุณพ่อบอกว่าข้างนอกอันตรายสำหรับโยฮัน”

“...” ไอติมถอนหายใจมองลูกชายด้วยสายตาละห้อย เหมือนลูกของเธอกำลังชินกับการถูกเลี้ยงดูมาแบบนี้แต่อีกใจหนึ่งก็ยังอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดีกว่านี้ “แล้วโยฮันมีเพื่อนเล่นไหมครับ”

“โยฮันเล่นกับอาซื่อแล้วก็น้องยูกิครับ”

“น้องยูกิ? ” ไอติมขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะมองซ้ายมองขวา ใครกันคือน้องยูกิ

“น้องยูกิของพ่อโทคิยะกับแม่ยาหยีครับ นานๆทีน้องยูกิถึงจะมาหาโยฮัน”

“โทคิยะหรอ” ไอติมคิดในใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า ชื่อของโทคิยะเคยไปปรากฎในประวัติส่วนตัวของยาคุชิซึ่งสองคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันนั่นเอง

แต่ถึงอย่างไรก็ตามถึงแม้ภายนอกโยฮันจะดูร่าเริงแจ่มใสแต่เมื่อต้องไปเผชิญโลกภายนอกลูกของเธอจะเป็นเช่นไร ได้แต่โทษตัวเองที่ทำให้ลูกต้องเจอกับอะไรแบบนี้