EP 3

“คุณยายย้ำนักย้ำหนา ว่าจะไม่ยอมให้เวสนุกกับเพื่อนๆ จนไปไม่ทันฤกษ์เด็ดขนาดนะ แม่ก็เห็นด้วย ไม่มีอะไรจะลงตัวและสวยงามเท่ากับงานของลูกอีกแล้วนะจ๊ะ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าบ่าวที่แสนดีและรักลูกสาวแม่ปานจะกลืนกินขนาดนี้ แถมยังไม่มีปัญหาครอบครัวเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้มาคอยกวนใจอีก และที่สำคัญเขารวยสุดๆ รวยจริงๆ ที่สำคัญของที่สุดอีกอย่างคือ เขาหล่อยังกับพระเอกเกาหลี พร้อมจะผลิตทายาทสืบสกุลอีกต่างหาก เห็นมั้ยจ๊ะ ว่าทุกอย่างลงตัวมาก”

แม้จะอยากทำตามความฝัน คือในวันแต่งงานอยากจะเปลี่ยนชุดนั้นชุดนี้สักแค่ไหน แต่ก็ยอมทำตามคำของแม่กับยายในที่สุด ด้วยรู้ดีว่าทั้งสองรักและมักจะสรรหาแต่สิ่งดีๆ มาให้เสมอนับตั้งแต่จำความได้

อีกทั้งช่วงเช้าก็มีชุดไทยถึงสองชุดแล้ว เย็นอีกสองชุด กับงานแต่งที่หรูหรา งบประมาณแบบไม่อั้นจากว่าที่เจ้าบ่าว แค่นี้ใครต่อใครก็คงจะอิจฉาไปตามๆ กันแล้ว

โดยเฉพาะพวกบรรดาญาติๆ ที่มักจะคอยใส่หน้ากากเข้าหาตลอด ต่อหน้าอย่าง ลับหลังก็อีกอย่าง บางครั้งตัวเองก็เบื่อไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อนั่นเป็นญาติที่ล้วนแล้วแต่มีหน้าตาในสังคมทั้งนั้น จะตัดขาดยิ่งไม่มีทาง หรือถ้ามี ตัวเอง แม่และยายก็คงจะถูกเอาไปนินทาว่ากล่าว จนไม่หลงเหลือชิ้นดีเหมือนที่ผ่านมาอย่างแน่นอน

“อย่าเพิ่งโม้หน่อยเลยน่ะพี่ภา ให้เขามาตบมาแต่งจริงๆ ก่อนเถอะ นี่แค่หมั้นไม่ใช่เหรอ แถมหมั้นแบบด่วนๆ ด้วย ถามจริง ไม่ใช่ยัยเวป๋องเหรอจ๊ะ”

นั่นเป็นคำของญาติผู้ใหญ่ว่าไว้ ตอนอยู่ในงานวันเกิดญาติอีกคนเมื่อเดือนก่อน

“จะบ้าเหรอ คนอย่างพี่ไม่มีทางปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่ๆ ยัยเวเองก็ไม่เคยคิดจะปล่อยตัวกับผู้ชายหน้าไหนสักคน ลืมไปได้เลย หรือไม่เชื่อก็รอดูแล้วกัน หลังแต่งนับเดือนไว้ได้เลยนะจ๊ะ”

อาภาภัทรชื่นชมที่แม่ยังตีหน้ายิ้มกับญาติได้สบายมาก ผิดกับตัวเองที่เคืองจนไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่เดินหนีไปหาอะไรดื่มเพื่อดับอารมณ์รอ แต่ก็ไม่วายได้ยินคำสบประมาทจากคนเดิมไม่เว้น

“ให้มันจริงอย่างที่พูดมาเถอะจ้าพี่ น้องนี้จะดีใจด้วยเลยจ้ะ เพราะยัยเวจะได้ไม่เป็นขี้ปากใครอีก พี่ก็รู้ดีนี่จ๊ะ ว่าพวกญาติๆ เราปากแต่ละคนใช่ย่อยที่ไหน”

“พี่รู้จ้ะ และพี่มั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่ายัยเวจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก เพราะมีผู้ชายดีๆ แถมรวยเว่อมาหลงรักชนิดโงหัวไม่ขึ้น เรียกว่าอยากได้อะไรก็ทูนหัวให้ทุกอย่างไงล่ะจ๊ะ”

คิดถึงคำแม่วันนั้น ก็พลอยทำให้ต้องเอามือถือขึ้นมาเปิดดูรูปพรีเวดดิ้งทันที คำของแม่ไม่มีผิดเพี้ยนแม้แต่น้อย เพราะเขาช่างหล่อเหลาเรียกว่าดาราบางคนยังอาย ฐานะนั้นก็รวยไม่น้อยหน้าใครเลย

ไม่มีใครจะเหมาะสมกับนางสาวอาภาภัทร ดิษยากรกุล ชไนเดอร์ เท่าเขาอีกแล้ว ผู้ชายที่ตัวเองเลือกด้วยหัวใจ เลือกเพราะรัก และมั่นใจว่าเขาจะไม่ทำให้ผิดหวังในชีวิตนี้ เพราะเขาคือผู้ชายที่แสนดีที่สุดสำหรับเธอ

ตื้ด!!!

ว่าที่เจ้าสาวกายสะดุ้งน้อยๆ เมื่อเสียงออดดังขึ้น เลยรีบตรงไปดูตรงตาไก่ที่ประตู แรกทีเดียวนั้นคิดว่าเป็นแม่กับยายที่ออกไปช้อปปิ้งกลับมาแล้ว แต่กลับกลายเป็นชายที่ตัวเองเพิ่งดูรูปเมื่อครู่ เลยเปิดประตูให้ทันที

และแม้จะเห็นว่าเขาเพิ่งเอามือถือยัดใส่กระเป๋ากางเกง แล้วมองมาหาด้วยใบหน้าบึ้งตึงอย่างไม่เคยมีมาก่อน ก็ยังส่งเสียงนุ่มหูไปหา ใบหน้านั้นก็ยิ้มหวานดังเคยทำมา

“ทำไมคุณดรณ์มาเร็วจังคะ นัดเวไว้ตอนทุ่มหนึ่งนี่คะ”

มือบางกระชับสายเสื้อคลุมเข้ากว่าเดิม ในใจก็ตำหนิตัวเองไปด้วยว่าไม่น่าจะรีบเปิดรับเขาเลย น่าจะแต่งตัวใหม่ให้เรียบร้อยกว่านี้หน่อย แต่เห็นจากท่าทีเขาแล้วอาจจะมีเรื่องด่วนก็เป็นได้ ในมือก็ยังมีแฟ้มพลาสติกถือมาด้วย เดาว่าน่าจะเป็นเรื่องงานแน่

“ผมคงจะรอนานขนาดนั้นไม่ได้หรอก ในเมื่อมีเรื่องร้อนใจจนต้องรีบมาหาคำตอบจากคุณ”

เสียงของเขาห้วนอย่างไม่เคยมีมาก่อนนับตั้งแต่รู้จักกันมาเกือบครึ่งปี

“มีอะไรคะ”

กระนั้นก็ยังพยายามส่งน้ำเสียงนุ่มหูกลับไปอยู่ดี ตาก็มองเขายกแฟ้มขึ้น สองเท้าเขาก้าวเดินไปยังชุดรับแขกแล้วทิ้งมันลง

“ดูเอาเองดีกว่านะ อย่าให้ผมต้องพูด”

อาภาภัทรก้มลงไปดูของในแฟ้มที่เขาโยนลงไปตรงโต๊ะกลางด้วยความสงสัย ไม่กี่นาทีก็หันไปมองเขาด้วยสีหน้าเครียดเล็กน้อยเท่านั้น

“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่คะ แค่เรื่องอดีตที่เวไม่อยากพูดถึงมัน”

“คุณกล้าใช้คำว่าไม่มีอะไรกับผมเหรอ คุณกล้าบอกว่าเป็นแค่อดีตที่ไม่อยากพูดถึงเหรอ แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าไอ้คำว่า ‘แค่’ ของคุณ มันยิ่งใหญ่กับผมมากขนาดไหน หรือว่าพวกคุณทำเรื่องแบบนี้มามาก จนเกิดเป็นความเคยชินไปแล้ว ใช่สินะ! ก็คงจะชิน ในเมื่อทั้งยายคุณ ทั้งแม่คุณก็ทำเรื่องทุเรศๆ พวกนี้มาตลอดนี่”

ดรณ์ขึ้นเสียงแล้วรวบรูปในแฟ้มขว้างใส่หน้าว่าที่เจ้าสาวที่เขาเคยคิดว่ารักจนหมดหัวใจทันที

“อย่ามาว่าคุณแม่กับคุณยายฉันนะ แล้วมันเรื่องอะไรที่คุณจะต้องมาแสดงกิริยาแบบนี้ใส่ฉันด้วย”

ให้เกลียดการกระทำอันหยาบคายของเขา ที่เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกไม่น้อย ในใจนั้นก็ถามตัวเองไปด้วย ว่านี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขาหรือ งั้นที่ผ่านมา ผู้ชายที่อ่อนโยน ใจดี คือใครกัน

“ทำไมผมจะว่าไม่ได้ ในเมื่อทั้งยายทั้งแม่ของคุณก็ไม่ต่างจากอีตัวชั้นสูงดีๆ นี่เอง...”

เผียะ!!!

นับตั้งแต่เกิดมา ก็ไม่เคยได้ยินใครสบประมาทยายกับแม่ อันเป็นที่รักต่อหน้าเลยสักครั้ง มือบางจึงฟาดลงหนักๆ ลงไปที่แก้มของเขาด้วยความโกรธ